Αντίο "Super Sic"

Από το

Μαύρο Σκύλο

25/10/2011

Αντίο "Super Sic"

του Λάζαρου Μαυράκη

Λίγο πριν πέσει η αυλαία για την κατηγορία των 800 κυβικών στα MotoGP, στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς, στη Μαλαισία, ένα τραγικό συμβάν σημάδεψε με τον χειρότερο τρόπο το τέλος μιας εποχής. Ένας από τους πιο ταλαντούχους, χαρισματικούς και ξεχωριστούς αναβάτες, ο Marco Simoncelli, έχασε τη ζωή του μετά από ένα σοβαρό συμβάν στον δεύτερο μόλις γύρο του αγώνα. Κατά τη διάρκεια της μάχης του με τον Bautista για την τέταρτη θέση, ο Simoncelli χάνει την πρόσφυση από low siding και αντί να συρθεί προς το εξωτερικό της στροφής, η μοτοσυκλέτα ξαναβρίσκει πρόσφυση και συνεχίζει να στρίβει προς την εσωτερική, διασχίζοντας ουσιαστικά κάθετα την πίστα, με τον Simoncelli να σέρνεται κρεμασμένος από τα κλιπόν. Πίσω, ακολουθούσαν οι Edwards με τον Rossi, οι οποίοι ουσιαστικά δεν είχαν κανένα περιθώριο αντίδρασης βλέποντας τον αναβάτη της Gresini-Honda να μπαίνει κάθετα μπροστά τους. Το αποτέλεσμα ήταν μια σφοδρή σύγκρουση, με τον Edwards και τον Rossi να χτυπούν το Simoncelli ο οποίος έμεινε αναίσθητος μέσα στην πίστα και χωρίς κράνος, ενώ ο Edwards έπεσε βγάζοντας τον ώμο του και ο Rossi γλίτωσε παρά τρίχα την πτώση, με τα πλαστικά όμως της μοτοσυκλέτας του κατεστραμμένα από τη σφοδρότητα της κρούσης. Οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν δραματικές, καθώς ο αγώνας διεκόπη άμεσα, με όλο το ιατρικό team της οργάνωσης να προσπαθεί επί 45 λεπτά να κρατήσει τον Marco στη ζωή μέσα στις ιατρικές εγκαταστάσεις της πίστας. Στις 16:56 τοπική ώρα όμως, ανακοινώθηκε και επίσημα ο θάνατος του Simoncelli, ρίχνοντας σε βαθύ πένθος όχι μόνο τους κοντινούς του ανθρώπους -στην πίστα ήταν παρόντες οι γονείς του και η φίλη του- αλλά όλες τις ομάδες και τους αναβάτες που μετέχουν στα GP. Το σοκ για όλους ήταν πέρα από κάθε φαντασία, πόσω δε μάλλον για τον κολλητό και αδελφικό φίλο του, τον Rossi, ο οποίος είχε και εμπλοκή στο συμβάν. Όπως ήταν φυσικό, ο αγώνας ακυρώθηκε και ματαιώθηκε κάθε σχετική δραστηριότητα –όπως οι δοκιμές της Honda στη Sepang που είχαν προγραμματιστεί μετά τον αγώνα.

Το τραγικό συμβάν θύμισε πολύ το αντίστοιχο συμβάν πέρσι με τον Tomizawa στην Moto2, που είχε την ίδια τραγική κατάληξη, ενώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ο θάνατος του Simoncelli είναι ο πρώτος στη μεγάλη κατηγορία μετά το 2003, που στιγματίστηκε από τον θάνατο του Daijiro Katoh στη Suzuka.

Ο νεαρός Ιταλός -μόλις 24 ετών- ήταν μια από τις πιο έντονες προσωπικότητες στα πιτς. Πάντα ενθουσιώδης και με ζωηρό ταπεραμέντο, είχε δεχθεί αυστηρές κριτικές και φραστικές επιθέσεις από αρκετούς συναθλητές του, που θεωρούσαν ότι έπαιρνε υπερβολικά ρίσκα απειλώντας την ασφάλειά τους. Η ουσία όμως είναι ότι τον Simoncelli τον διακατείχε αυτό το αγνό πάθος για τους αγώνες, το ίδιο που χαρακτήριζε πολλούς από τους αναβάτες-θρύλους παλιότερων εποχών και που έβαζε τον αποστειρωμένο επαγγελματισμό σε δεύτερη μοίρα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πολλές φορές η μοναδική υποστήριξη που έβρισκε ήταν στο πρόσωπο του Rossi, ο οποίος μοιραζόταν το ίδιο πάθος για τους αγώνες και τη νίκη. Είναι χαρακτηριστική η λιτή δήλωση του Valentino στο Tweeter που αναφέρει πώς "Για μένα ο Sic ήταν σαν τον μικρό μου αδερφό. Δυνατός μέσα στην πίστα και πολύ γλυκός στην πραγματική ζωή. Θα μου λείψει πάρα πολύ. Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό που συνέβη."

Η καριέρα του Simoncelli ξεκίνησε πολύ νωρίς, καθώς από τα εννιά του χρόνια (1996-2000) έτρεχε σε αγώνες minimoto, παίρνοντας μάλιστα δύο τίτλους στην κατηγορία. Από εκεί μετακόμισε στα δίχρονα 125, στο 125 Honda Trophy πιο συγκεκριμένα, όπου μετά από μια εντυπωσιακή χρονιά ακολούθησε η κατάκτηση του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος της κατηγορίας το 2002. Το 2003 μπήκε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ενώ η πρώτη νίκη στο θεσμό ήρθε το 2004. Στην κατηγορία των 125 παρέμεινε μέχρι και το 2005, μαζεύοντας εμπειρία και βελτιώνοντας διαρκώς τις επιδόσεις και τα αποτελέσματά του. Την επόμενη χρονιά ήταν ο μοναδικός αναβάτης που χωρίς να έχει στεφθεί πρωταθλητής, ανέβηκε στην κατηγορία των 250. Χρειάστηκε να περάσουν δύο χρονιές μέχρι να πάρει την πρώτη του νίκη στα 250, η οποία μάλιστα ήρθε πανηγυρικά σον εντός έδρας αγώνα στο Mugello και εκείνη τη χρονιά μάλιστα κατέκτησε και το πρωτάθλημα με συνολικά πέντε νίκες μέσα στη σεζόν, εξασφαλίζοντας τον τίτλο –σε μια τραγική ειρωνεία- στην πίστα της Sepang.

Στα 250 έμεινε άλλη μια χρονιά, και το 2010 μεταπήδησε στη κορυφαία κατηγορία. Η πρώτη του χρονιά στα MotoGP ήταν επεισοδιακή, καθώς συνοδεύτηκε από αρκετές πτώσεις, ευτυχώς χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς. Ο καλύτερος τερματισμός του ήταν μια τέταρτη θέση, ενώ κατάφερε να αναρριχηθεί μέχρι την όγδοη θέση στο πρωτάθλημα. Το 2011, βρέθηκε πάνω στη σέλα μιας εργοστασιακής μοτοσυκλέτας του HRC, παρ' όλο που δεν ανήκε στην ομάδα της Respol-Honda, αλλά παρέμεινε στην ομάδα του Gresini, και έδειξε από νωρίς ότι διέθετε μεγάλες δυνατότητες. Δυστυχώς όμως και πάλι οι συχνές πτώσεις του στερούσαν το πολυπόθητο βάθρο, ενώ τις πιο πολλές φορές διεκδικούσε ή και κατείχε την πρώτη θέση στον αγώνα. Τελικά αυτό ήρθε στον αγώνα του Brno, όπου τερμάτισε τρίτος, ενώ είχε ήδη κατακτήσει και την πρώτη του pole position στον αγώνα της Catalunya. Δυστυχώς, το νήμα της καριέρας και της ζωής του κόπηκε με έναν τόσο τραγικό τρόπο, αφήνοντας τον κόσμο των GP σαφώς φτωχότερο...

https://bit.ly/MOTO_654

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

17/5/2024

Ο Βρετανός θρύλος του BSB, Shane “Shakey” Byrne, μετά το ατύχημα που τον ανάγκασε να αποσυρθεί από τους αγώνες, προχώρησε σε μήνυση της διοργανώτριας αρχής των BSB διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 1 εκατομμυρίου λιρών, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο ο λόγος του σοβαρού τραυματισμού του ήταν ότι δεν είχαν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Ο Byrne, 47 ετών σήμερα, είχε πριν από 6 χρόνια, το 2018, ένα πολύ άσχημο ατύχημα στην πίστα του Snetterton. Η πτώση του ήρθε κατά την διάρκεια των δοκιμαστικών, με αποτέλεσμα ο έξι φορές Πρωταθλητής των Βρετανικών SBK -έχοντας συμμετάσχει και σε MotoGP & WorldSBK στην καριέρα του- να υποστεί πολλαπλά τραύματα στην σπονδυλική του στήλη, αφού χτύπησε πάνω στα προστατευτικά ελαστικά που υπάρχουν στα εξωτερικά όρια της πίστας. Η σφοδρότητα της σύγκρουσης ήταν τέτοια, που ο Byrne αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αγωνιστική δράση, για να εργαστεί ως σχολιαστής σε αθλητικές εκπομπές στην τηλεόραση και στο youtube, ενώ παράλληλα έγινε και μάνατζερ του Bradley Ray.

BSB – Ο Shane Byrne διεκδικεί 1 εκατομμύριο λίρες από την διοργάνωση

Τώρα, αρκετά χρόνια μετά το ατύχημά του, ο Βρετανός αποφάσισε να προχωρήσει σε αγωγή εναντίον της Motorsport Vision Racing, ιδιοκτήτρια της πίστας και υπεύθυνης για τη διεξαγωγή αγώνων εκεί, και απέναντι στο Motorcycle Circuit Racing Board of Control, τη διοργανώτρια αρχή του Βρετανικού Πρωταθλήματος SBK (BSB). Στην αναφορά του υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να έχουν ληφθεί καλύτερα μέτρα προστασία στο γρήγορο κομμάτι, εκεί δηλαδή που έλαβε χώρα και το ατύχημά του.

Η νομική ομάδα του Byrne υποστηρίζει ότι μπροστά από τα λάστιχα, που χρησιμοποιούνται ως ανάχωμα πριν από τα τσιμεντένια στηθαία, θα έπρεπε να έχουν τοποθετηθεί αεροφράχτες (“air fences”) -όπως βλέπουμε στην άνω φωτογραφία. Μιλάμε στην ουσία για ένα τμήμα σκληρού υφάσματος, το οποίο γεμίζει με αέρα, απορροφώντας μεγάλο μέρος των δυνάμεων που αναπτύσσονται κατά την κρούση. Η σωτήρια λειτουργία των “φουσκωτών φραχτών” έχει αποδειχθεί πολλές φορές στους υψηλότερου επιπέδου αγώνες, όπως τα MotoGP, παρέχοντας κορυφαία επίπεδα ασφάλειας σε σύγκριση με τα παραδοσιακά λάστιχα και τις αχυρόμπαλες, ιδιαίτερα σε σημεία όπου αναπτύσσονται υψηλές ταχύτητες, καθώς οι φράχτες αυτοί λειτουργούν σαν μαξιλάρι. Η απουσία αυτών, σύμφωνα με τον Byrne και την νομική του ομάδα, ήταν που συντέλεσε στον τόσο σοβαρό τραυματισμό του Βρετανού. Όπως ισχυρίζονται, οι διοργανωτές απέτυχαν να εξασφαλίσουν την μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τους αγωνιζόμενους, ιδιαίτερα στα επικίνδυνα τμήματα της πίστας.

Από τη μεριά τους οι εναγόμενοι, Motorsport Vision Racing και Motorcycle Circuit Racing Board of Control, δηλώνουν ότι το ατύχημα του Byrne δεν μπορούσε να προβλεφθεί, ενώ οι τραυματισμοί του οφείλονται κυρίως στην ίδια την πτώση και όχι τα προστατευτικά. Σύμφωνα με τους ίδιους, είχαν ακολουθήσει όλα τα μέτρα που απαιτεί το πρωτόκολλο, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν ότι θα μπορούσε να συμβεί ένα ατύχημα όπως αυτό του Byrne -αν και σε τέτοιου είδους αγώνες πρέπει πάντα να είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο σενάριο, ώστε να το αποφύγεις. Η υπερασπιστική τους γραμμή κλείνει με την διαβεβαίωση ότι ακόμα και αν υπήρχαν σε εκείνο το σημείο στρώματα αέρα, δεν θα έπαιζαν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, εξαιτίας της φύσης της σύγκρουσης.

Τώρα, ο δικαστής Bruce Blair είναι αυτός που θα αποφασίσει αν ο Byrne θα δικαιωθεί και αν θα πάρει τα χρήματα -ή μέρος αυτών- που ζητά. Η απόφασή του, ωστόσο, κρύβει και μία ακόμα συνθήκη, καθώς θα δημιουργήσει ιστορικό, ως προς το πώς αξιολογούνται και εφαρμόζονται τα μέτρα προστασίας σε αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού. Η δικαστική αυτή διαμάχη έρχεται να τονίσει τη συνεχιζόμενη κουβέντα στη Βρετανία, που έχει να κάνει με τις ευθύνες των διοργανωτών για την προστασία των αναβατών, αλλά και για το αν τα υπάρχοντα μέτρα ασφαλείας είναι επαρκή.

Η υπόθεση του Byrne έχει τραβήξει τα βλέμματα της μοτοσυκλετιστικής, και όχι μόνο, κοινότητας, πάνω της, αναδεικνύοντας τα ρίσκα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι αναβάτες και πόσο σημαντική είναι η διαρκής εξέλιξη, όσον αφορά την ασφάλεια. Οι θαυμαστές του, αλλά και άλλοι αναβάτες έχουν δείξει την υποστήριξή τους στον Byrne, τονίζοντας την ανάγκη που υπάρχει για αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας, προκειμένου να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοιου είδους ατυχήματα. Το Βρετανικό Πρωτάθλημα SBK αποτελεί ένα από τα πιο προβεβλημένα Πρωταθλήματα στον κόσμο, όμως ταυτόχρονα είναι και ένα από τα πιο επικίνδυνα, μετρώντας σχεδόν κάθε χρόνο τουλάχιστον έναν άσχημο τραυματισμό αναβάτη ή ακόμη και θάνατο.