Απαγόρευση μοτοσυκλετών λόγω εγκληματικότητας

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/7/2019

Η συνήθης φιλοσοφία, τουλάχιστον στην Ευρώπη, είναι να ενθαρρύνεται η χρήση των μοτοσυκλετών στις μεγάλες πόλεις, καθώς αποτελούν μεγάλο ποσοστό της λύσης για το κυκλοφοριακό χάος και την μόλυνση του περιβάλλοντος. Στην Αφρική όμως, όλο και περισσότερες πόλεις υιοθετούν την απαγόρευσή τους, ως μέσο καταπολέμησης της εγκληματικότητας.

Η πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, η Addis Ababa, είναι η πιο πρόσφατη πόλη στην οποία θεωρείται παράνομη η οδήγηση μοτοσυκλετών, μετά από μια έρευνα που κατέδειξε τα δίκυκλα ως μια από τις βασικές παραμέτρους της εγκληματικότητας, αφού έχουν χρησιμοποιηθεί σε ληστείες, σε ατυχήματα και σε βίαιες ενέργειες. Μια τέτοια τακτική δεν είναι πρωτόγνωρη στην Αφρική, εκεί όπου οι μοτοσυκλέτες είναι πιο άμεσα διαθέσιμες και αποτελούν το ιδανικό μέσο για γρήγορη μεταφορά (π.χ. από ένα σκηνικό εγκλήματος). Η Νιγηρία ήταν η πρώτη χώρα που εφάρμοσε την απαγόρευση, ενώ ακολούθησαν το Lagos, η Abuja και το Port Harcourt.

Παρ' όλα αυτά, οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί έχουν πάντα δύο όψεις, με έναν μεγάλο αριθμό νόμιμων εταιρειών να παραπονούνται ότι με αυτό το σκεπτικό κινδυνεύουν να καταστραφούν, ειδικά εταιρείες όπως αυτές της διανομής φαγητού. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος νόμος δεν παρέμεινε στην θεωρία, καθώς υπάρχουν αναφορές ήδη από την πρωτεύουσα της Αιθιοπίας για μαζικές κατασχέσεις μοτοσυκλετών προκειμένου να γίνει η εφαρμογή του. Η Deliver Addis –μια εταιρεία διανομής φαγητού- πόσταρε στην σελίδα της στο Facebook το εξής: "Η αναμενόμενη ημερομηνία εφαρμογής του νόμου ήταν η 7η Ιουλίου 2019, αλλά οι αξιωματούχοι που έχουν ως καθήκον την επιβολή του έχουν ήδη αρχίσει τις κατασχέσεις μοτοσυκλετών σε διάφορες περιοχές της πόλης και αναγκαστήκαμε να αναστείλουμε την λειτουργία μας για χάρη της ασφάλειας των διανομέων μας."

Σε μια πόλη που ήδη υποφέρει πολύ λόγω της ασφυκτικής κίνησης, οι αρχές της χώρας προσπάθησαν να λύσουν ένα πρόβλημα με έναν σαρωτικό νόμο, ο οποίος όμως επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος νόμιμων πολιτών και επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν τις μοτοσυκλέτες για επαγγελματικούς σκοπούς, αναγκάζοντάς τους να στραφούν στην επιλογή των αυτοκινήτων. Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως να δούμε αν στο άμεσο μέλλον θα μειωθεί η εγκληματικότητα και αν σε σύγκριση με την επιδείνωση του κυκλοφοριακού προβλήματος, άξιζε τον κόπο…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”