Απεβίωσε ο Μιχάλης Σταγκωνάκης, υπήρξε μέλος της ιδρυτικής ομάδας του ΜΟΤΟ και μετέπειτα ιδρυτής της Triumph στην Ελλάδα
Φτωχότερος ο κόσμος της μοτοσυκλέτας
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
9/8/2022
Απεβίωσε ο Μιχάλης Σταγκωνάκης σήμερα Τρίτη 9 Αυγούστου 2022. Ο Μιχάλης Σταγκωνάκης στήριξε το ΜΟΤΟ στα πρώτα του βήματα με στόχο να υπάρχει μία ανεξάρτητη ομάδα που να μιλάει ξεκάθαρα για τις μοτοσυκλέτες, κι έγινε ένας εκ των τριών αρχικών ιδρυτών.
Διατηρούσε συνεργείο μοτοσυκλετών κοντά και έπειτα επί της Λ. Πεντέλης, όπου αναλάμβανε κλασσικές μοτοσυκλέτες ανάμεσά τους και τις αγγλικές πριν ακόμη αποκτήσουν αντιπροσώπευση στην Ελλάδα. Με το περιοδικό ΜΟΤΟ να μεγαλώνει γρήγορα και να στέκεται στο ύψος των προσδοκιών και του αρχικού οράματος, αντίστοιχα προχωρούσε και ο Μιχάλης Σταγκωνάκης κι αφότου αποχώρησε από το ΜΟΤΟ ίδρυσε την Triumph στην Ελλάδα το 1992.
Για πολλά χρόνια υπήρξε διευθυντής της αντιπροσωπείας στην χώρα μας, εδραίωσε την μάρκα και παράλληλα προώθησε την μοτοσυκλετιστική κουλτούρα μέσα από δράσεις που χρηματοδότησε ο ίδιος, αγώνες με χρηματικά έπαθλα και χορηγίες.
Αξιοσέβαστη προσωπικότητα στον κύκλο της μοτοσυκλέτας, συμμετέχοντας ενεργά σε πολλά κοινωνικά θέματα, μέλος της ΛΕΜΟΤ ανάμεσα στις υπόλοιπες δράσεις του, έζησε στη συνέχεια στην Μεγάλη Βρετανία.
Καλό Ταξίδι Μιχάλη Σταγκωνάκη
Φωτό από την Triumph Hellas και το Ελληνικό Μουσείο Μοτοσυκλέτας, με τον ιδρυτή του οποίου, κο Τάκη Μαριολόπουλο, διατηρούσε δεσμούς βαθιάς φιλίας.
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
16/12/2025
Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.
Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.
Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.
Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.
Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, τηςΑρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.
Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.
