Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου

19/8/2015

Στο νότο της Αυστραλίας

Στην πόλη Perth παρέμεινα τρεις ολόκληρες μέρες. Εκτός από μια σύντομη γνωριμία με την πρωτεύουσα της πολιτείας Western Australia, ήθελα να αποτινάξω μακριά την κούραση των χιλιομέτρων της δυτικής ακτογραμμής και να ετοιμαστώ για το επόμενο σκέλος του "Australian tour 2015", την οριζόντια διάσχιση της Αυστραλίας – από την Perth που ήμουν, είχα να οδηγήσω 3.000 χιλιόμετρα ως την Adelaide.
Παράλληλα, ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στην μαύρη ΚΤΜ, διαπίστωσα πως δεν χρειαζόταν κάποια "φροντίδα" μετά από 11.150 χλμ. ταξιδιού. Έτσι, με ξεκούραστο κορμί, ανεβασμένη ψυχολογία και ετοιμοπόλεμη μοτοσυκλέτα, ξεκίνησα να ενώσω οδικά την δυτική με την ανατολική Αυστραλία, οδηγώντας πάνω στην διαδρομή που είχε ακολουθήσει πρώτος το 1841 ο τολμηρός Άγγλος εξερευνητής Edward John Eyre. Όπως καταλαβαίνετε, στον συγκεκριμένο οδικό άξονα δόθηκε τιμητικά το όνομα του πρωτοπόρου εξερευνητή (Eyre Hwy).

Πέντε υπήρξαν τα δυνατά περιστατικά που κατέγραψα στο "ημερολόγιο καταστρώματος" του Eyre Hwy. Το απρόσμενο κύμα ψύχους που έφτασε στα νότια παράλια της Αυστραλίας από την Ανταρκτική –για μια ολόκληρη μέρα οδηγούσα με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Η διάσχιση της μεγαλύτερης ασφαλτοστρωμένης ευθείας της αυστραλιανής ηπείρου: είχε μήκος 146,6 χιλιόμετρα και βρισκόταν στη διαδρομή Balladonia – Caiguna. Η κωμόπολη Kimba, που ήταν ακριβώς στα μέσα της οριζόντιας διάσχισης της Αυστραλίας – δεν παρέλειψα να φωτογραφηθώ μπροστά στην σχετική ενημερωτική πινακίδα. Τα πανύψηλα βράχια Bunda Cliffs, που γκρεμίζονταν απότομα από ύψος 90 μέτρα μέσα στα νερά του Νότιου Παγωμένου Ωκεανού. Και φυσικά, η διάσχιση της άνυδρης περιοχής Nullarbor Plan – η λέξη "nulla arbor" σημαίνει στα λατινικά "κανένα δέντρο" και δικαιολογημένα δόθηκε στην περιοχή, αφού δέντρο δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα…

Με την άφιξή μου στην πόλη Port Augusta (300 χλμ. βόρεια της Adelaide), η τρομερή αυστραλιανή έρημος αποτελούσε πια παρελθόν. Ναι, τα δύσκολα χιλιόμετρα στο μεγάλο νησί του Νότου είχαν περάσει. Από εδώ και πέρα, όλα θα ήταν αρκετά πιο εύκολα και ξεκούραστα…

Ο μεγάλος του ωκεανού δρόμος

Προσεγγίζοντας την Adelaide, την πρωτεύουσα της πολιτείας South Australia, τα ατελείωτα χιλιόμετρα της περιπλάνησής μου στην καρδιά της Αυστραλίας είχαν τελειώσει. Τρία μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (Adelaide, Μελβούρνη, Καμπέρα) ήταν οι επόμενοι -και καθοριστικότεροι- σταθμοί στο "Australian tour 2015", που μετρούσε πλέον τα τελευταία του χιλιόμετρα.

Η Adelaide, που ιδρύθηκε το 1836 με σκοπό να αποτελέσει το διοικητικό κέντρο όλης της νότιας Αυστραλίας, χαρακτηριζόταν από ένα αρκετά σύγχρονο αστικό προφίλ, ενώ η φίλη Ελένη Βάσσου έμελλε να μου χαρίσει τις καλύτερες αναμνήσεις από την πόλη της.
Ταξιδεύοντας από την Adelaide στην Μελβούρνη, την σκυτάλη του ταξιδιού πήρε κατόπιν ο παραθαλάσσιος οδικός άξονας "Great Ocean Road" (G.O.R.). Μετά την εμπειρία της αυστραλιανής ερήμου, σειρά είχε ο Νότιος Ωκεανός να καλωσορίσει τον δίτροχο ταξιδιώτη του κόκκινου νησιού. Απολύτως σίγουρη για την ομορφιά και τη γοητεία της, η μεγάλη θάλασσα του νότου βάλθηκε εδώ να με αποπλανήσει με δαντελωτές ακτογραμμές, κλειστούς απάνεμους κόλπους, βατές και άγριες παραλίες, βραχώδεις σχηματισμούς (Loch Ard Gorge, London Bridge, Twelve Apostles) και έναν καταπράσινο μανδύα που κυλούσε μέχρι τα κύματα.

Με σήμα κατατεθέν τους φημισμένους βραχώδεις σχηματισμούς Twelve Apostles, ο G.O.R. αντιπροσώπευε έναν περίτεχνο πίνακα ζωγραφικής με έντονες πινελιές πρασίνου, αρμονικά συνδυασμένες με το απέραντο γαλάζιο του ωκεανού. Δικαίως χαρακτηρίζεται ως η θεαματικότερη παραθαλάσσια διαδρομή της Αυστραλίας.
Στην Μελβούρνη, τα πάντα "μύριζαν" Ελλάδα. Και όχι άδικα, αφού στην δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη της Αυστραλίας βρίσκεται η μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα της χώρας, με περισσότερους από 350.000 ομογενείς, σε σύνολο περίπου 700.000 Ελλήνων που υπάρχουν σ’ όλη την Αυστραλία.

Θερμή όσο και αξέχαστη υπήρξε η υποδοχή που έτυχα από τον Παναρκαδικό Σύλλογο της Μελβούρνης "Κολοκοτρώνης", αλλά και απ’ όλη γενικά την τοπική ομογενειακή κοινότητα. Ζεστές αγκαλιές, λουκούλλεια τραπεζώματα στην ελληνική συνοικία Oakleigh, συνεντεύξεις σε ραδιόφωνα, δημοσιεύματα σε εφημερίδες και συνάντηση με την Ελληνίδα Πρόξενο της Μελβούρνης ήταν τα γεγονότα που γέμισαν τις τέσσερεις μέρες που παρέμεινα στην "Marvelous Melboune", μια πόλη που δικαίως καυχιέται για την υψηλή ποιότητα ζωής που προσφέρει στους 4.500.000 κατοίκους της…

Συνέχεια στην Νέα Ζηλανδία

Κτισμένη 580 χιλιόμετρα μακριά από την Μελβούρνη –και μόλις 280 χλμ. νοτιοδυτικά του Σύδνεϋ– η Καμπέρα, η πρωτεύουσα της Αυστραλίας, ήταν το τελευταίο αστικό κέντρο που έμελλε να επισκεφθώ πριν ολοκληρώσω το "Australian tour 2015". Αποχαιρετώντας την Μελβούρνη, το κοντέρ της ΚΤΜ 1050 είχε καταγράψει περισσότερα από 17.200 χιλιόμετρα, ενώ το ημερολόγιο του ταξιδιού πλησίαζε στην 40η σελίδα του.

Ο ευθυτενής οδικός άξονας Hume Hwy που ανέλαβε να με μεταφέρει στην διοικητική καρδιά της χώρας, κυριολεκτικά με κοίμισε. Σωτήριες στάθηκαν ευτυχώς οι φιλότιμες προσπάθειες της τοπικής φύσης, που με τα απεριόριστα χρώματα της παλέτας της, κατάφερε να ομορφύνει λίγο το σκηνικό της διαδρομής και να μετριάσει -εν μέρει- την ανία της οδήγησης.

Όπως στα άλλα αστικά κέντρα της Αυστραλίας, έτσι και στην Καμπέρα, ο τοπικός ομογενειακός πληθυσμός με αγκάλιασε με θέρμη και φρόντισε να μου χαρίσει όμορφες αναμνήσεις από παρουσία μου στην πόλη. Με ξεναγό τον αντιπρόεδρο της τοπικής ελληνικής κοινότητας κ. Πωλ Λεβεντή, έμαθα και γνώρισα ενδιαφέροντα πράγματα και καταστάσεις από την πολύχρονη παρουσία των Ελλήνων της αυστραλιανής πρωτεύουσας.

Ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου και η λέσχη "HELLENIC CLUB", εκτός από ύψιστα σημεία αναφοράς της τοπικής ελληνικής κοινότητας, αποτελούν παράλληλα κι έναν ισχυρό συνδετικό κρίκο μεταξύ των 8.000 Ελλήνων της Καμπέρα.
Και φυσικά, η μαύρη ΚΤΜ δεν παρέλειψε να με οδηγήσει στο Παλαιό Κοινοβούλιο, στο μνημείο "Australian Memorial War", στη Νέα Βουλή και στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στα πιο φημισμένα αξιοθέατα της αυστραλιανής μητρόπολης…

Μπορεί η τελευταία μέρα του ταξιδιού να μην είχε πολλά χιλιόμετρα, μου επιφύλασσε όμως δυνατά συναισθήματα, όμορφες εικόνες και ανεξίτηλες αναμνήσεις. Με την επιστροφή μου στο Σύδνεϋ, έπεφταν οι τίτλοι της ταξιδιωτικής ταινίας δρόμου "Australian tour 2015", αυτό όμως δεν σήμαινε ότι η παρουσία μου στην ήπειρο της Ωκεανίας είχε τελειώσει.
Το αεροπορικό εισιτήριο Σύδνεϋ-Auckland που κρατούσα στα χέρια, σε λίγες μέρες θα με μετέφερε στους δρόμους της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί, στην σέλα μιας απαστράπτουσας Harley Davidson, θα ξεκινήσω το "New Zealand Tour". Και το ταξίδι στους μακρινούς αντίποδες της γης συνεχίζεται…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_669

Τεχνικά άρθρα

Επικαιρότητα

Δεν θα παίρνεις το χέρι από το τιμόνι! Θα χαϊδεύεις και θα ζουλάς το γκριπ αντί διακοπτών – Γερμανική καινοτομία

Από το θερμαινόμενο grip στην αλληλεπίδραση ανθρώπου-μοτοσυκλέτας

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

30/7/2025

Η Brehmergroup και το Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών της Κολωνίας συνεργάζονται για να φέρουν την επόμενη μεγάλη καινοτομία στον χειρισμό μοτοσυκλέτας, ένα έξυπνο σύστημα λαβών με αναγνώριση χειρονομιών, αναγνώριση λαβής και απτική ανάδραση (δόνηση), για μεγαλύτερη ασφάλεια και πιο διαισθητική αλληλεπίδραση κατά την οδήγηση.

Η ιστορία ξεκινά το 2006, όταν ο Thomas Brehmer, ιδρυτής της Brehmergroup, πατεντάρισε τα καινοτόμα θερμαινόμενα grips, τεχνολογία που σήμερα εξοπλίζει, μεταξύ άλλων, και μοτοσυκλέτες της BMW. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά θερμαινόμενα grips που χρησιμοποιούν συρμάτινες αντιστάσεις, αυτά βασίζονται σε πατενταρισμένη θερμαντική μεμβράνη που προσφέρει ομοιόμορφη κατανομή θερμότητας.

Πέρα από αυτό όμως το 2025, σε συνεργασία με τον Moritz Schmidt, τεχνικό διευθυντή της εταιρείας, η ιδέα εξελίχθηκε στο πρώτο “έξυπνο” θερμαινόμενο grip με ενσωματωμένη αναγνώριση λαβής, που καταχωρήθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Στο τρέχον εγχείρημα, η λύση αυτή αναβαθμίζεται με αισθητήρες για αναγνώριση χειρονομιών με την βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης και ενεργή απτική ανάδραση (δόνηση). Έτσι, οι λαβές της μοτοσυκλέτας μετατρέπονται σε ένα πλήρες διαδραστικό περιβάλλον ελέγχου.

Χειρονομίες αντί για κουμπιά – ασφάλεια χωρίς συμβιβασμούς

Σύμφωνα με τον Καθ. Δρ. Matthias Böhmer από το Cologne Institute for Digital Ecosystems (CIDE), η οδήγηση με παραδοσιακά κουμπιά ή οθόνες αφής απαιτεί συχνά να αφήσουμε το ένα χέρι από το τιμόνι, κάτι που σε κρίσιμες στιγμές αυξάνει τον κίνδυνο ατυχήματος. Το νέο σύστημα λύνει το πρόβλημα με πιο διαισθητικές λύσεις χειρισμού όπως

Ένα σφίξιμο της λαβής μπορεί να απαντήσει σε μια κλήση.

Ένα γλίστρημα του αντίχειρα μπορεί να ενεργοποιήσει το φλας.

Ένα άγγιγμα μπορεί να αλλάξει λειτουργίες.

Παράλληλα, η απτική ανάδραση ενημερώνει διακριτικά τον αναβάτη – για παράδειγμα, η αριστερή λαβή δονείται γρήγορα λίγο πριν από μια αριστερή στροφή, προσφέροντας καθοδήγηση χωρίς να απαιτείται οπτική επαφή με οθόνες και απόσπαση της προσοχής και του βλέμματος από τον δρόμο.

Επειδή μιλάμε για μοτοσυκλέτα και σε επίπεδο ευρωπαίων μοτοσυκλετιστών, εννοείται πως το σύστημα αυτό δουλεύει πάνω από τα γάντια που είναι απαραίτητα στην οδήγηση της μοτοσυκλέτας. Εκεί το ξέρουν όλοι, εδώ τα θεωρούν υπερβολή.

Ο Böhmer τονίζει: “Η ιδέα μειώνει την απόσπαση προσοχής και αυξάνει σημαντικά την ασφάλεια. Ειδικά στην αστική ή δυναμική οδήγηση, μπορεί να κερδίσει κρίσιμα κλάσματα του δευτερολέπτου”.

Απλό στην εφαρμογή – προσιτό στο κόστος

Η τεχνολογική βάση παραμένει η αποδεδειγμένα αξιόπιστη τεχνολογία θερμαντικού φύλλου της Brehmergroup, η οποία μπορεί να συνδυαστεί αποδοτικά με τεχνολογία αισθητήρων. Έτσι, η λύση μπορεί να ενσωματωθεί σε υπάρχουσες πλατφόρμες οχημάτων χωρίς μεγάλες τροποποιήσεις και με χαμηλό κόστος.

Η λογική της κατασκευής παραμένει ευέλικτη, πράγμα που σημαίνει ότι στο μέλλον θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο σε μοτοσυκλέτες, αλλά και σε e-bikes, ηλεκτρικά σκούτερ ή ακόμη και οχήματα ειδικού σκοπού.

Ο Moritz Schmidt σημειώνει: “Για εμάς, αυτό δεν είναι απλώς ένα προϊόν – είναι η απόδειξη του πώς συνδυάζουμε τη μηχανοτρονική τεχνογνωσία, την εμπειρία βιομηχανικής υλοποίησης και την ακαδημαϊκή έρευνα για να δημιουργούμε καινοτομίες που φτάνουν στην αγορά”.

Το ερευνητικό έργο χρηματοδοτείται από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομίας και Ενέργειας, με προϋπολογισμό περίπου 220.000 ευρώ και διάρκεια έως τον Νοέμβριο του 2026.