Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου

19/8/2015

Στο νότο της Αυστραλίας

Στην πόλη Perth παρέμεινα τρεις ολόκληρες μέρες. Εκτός από μια σύντομη γνωριμία με την πρωτεύουσα της πολιτείας Western Australia, ήθελα να αποτινάξω μακριά την κούραση των χιλιομέτρων της δυτικής ακτογραμμής και να ετοιμαστώ για το επόμενο σκέλος του "Australian tour 2015", την οριζόντια διάσχιση της Αυστραλίας – από την Perth που ήμουν, είχα να οδηγήσω 3.000 χιλιόμετρα ως την Adelaide.
Παράλληλα, ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στην μαύρη ΚΤΜ, διαπίστωσα πως δεν χρειαζόταν κάποια "φροντίδα" μετά από 11.150 χλμ. ταξιδιού. Έτσι, με ξεκούραστο κορμί, ανεβασμένη ψυχολογία και ετοιμοπόλεμη μοτοσυκλέτα, ξεκίνησα να ενώσω οδικά την δυτική με την ανατολική Αυστραλία, οδηγώντας πάνω στην διαδρομή που είχε ακολουθήσει πρώτος το 1841 ο τολμηρός Άγγλος εξερευνητής Edward John Eyre. Όπως καταλαβαίνετε, στον συγκεκριμένο οδικό άξονα δόθηκε τιμητικά το όνομα του πρωτοπόρου εξερευνητή (Eyre Hwy).

Πέντε υπήρξαν τα δυνατά περιστατικά που κατέγραψα στο "ημερολόγιο καταστρώματος" του Eyre Hwy. Το απρόσμενο κύμα ψύχους που έφτασε στα νότια παράλια της Αυστραλίας από την Ανταρκτική –για μια ολόκληρη μέρα οδηγούσα με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Η διάσχιση της μεγαλύτερης ασφαλτοστρωμένης ευθείας της αυστραλιανής ηπείρου: είχε μήκος 146,6 χιλιόμετρα και βρισκόταν στη διαδρομή Balladonia – Caiguna. Η κωμόπολη Kimba, που ήταν ακριβώς στα μέσα της οριζόντιας διάσχισης της Αυστραλίας – δεν παρέλειψα να φωτογραφηθώ μπροστά στην σχετική ενημερωτική πινακίδα. Τα πανύψηλα βράχια Bunda Cliffs, που γκρεμίζονταν απότομα από ύψος 90 μέτρα μέσα στα νερά του Νότιου Παγωμένου Ωκεανού. Και φυσικά, η διάσχιση της άνυδρης περιοχής Nullarbor Plan – η λέξη "nulla arbor" σημαίνει στα λατινικά "κανένα δέντρο" και δικαιολογημένα δόθηκε στην περιοχή, αφού δέντρο δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα…

Με την άφιξή μου στην πόλη Port Augusta (300 χλμ. βόρεια της Adelaide), η τρομερή αυστραλιανή έρημος αποτελούσε πια παρελθόν. Ναι, τα δύσκολα χιλιόμετρα στο μεγάλο νησί του Νότου είχαν περάσει. Από εδώ και πέρα, όλα θα ήταν αρκετά πιο εύκολα και ξεκούραστα…

Ο μεγάλος του ωκεανού δρόμος

Προσεγγίζοντας την Adelaide, την πρωτεύουσα της πολιτείας South Australia, τα ατελείωτα χιλιόμετρα της περιπλάνησής μου στην καρδιά της Αυστραλίας είχαν τελειώσει. Τρία μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (Adelaide, Μελβούρνη, Καμπέρα) ήταν οι επόμενοι -και καθοριστικότεροι- σταθμοί στο "Australian tour 2015", που μετρούσε πλέον τα τελευταία του χιλιόμετρα.

Η Adelaide, που ιδρύθηκε το 1836 με σκοπό να αποτελέσει το διοικητικό κέντρο όλης της νότιας Αυστραλίας, χαρακτηριζόταν από ένα αρκετά σύγχρονο αστικό προφίλ, ενώ η φίλη Ελένη Βάσσου έμελλε να μου χαρίσει τις καλύτερες αναμνήσεις από την πόλη της.
Ταξιδεύοντας από την Adelaide στην Μελβούρνη, την σκυτάλη του ταξιδιού πήρε κατόπιν ο παραθαλάσσιος οδικός άξονας "Great Ocean Road" (G.O.R.). Μετά την εμπειρία της αυστραλιανής ερήμου, σειρά είχε ο Νότιος Ωκεανός να καλωσορίσει τον δίτροχο ταξιδιώτη του κόκκινου νησιού. Απολύτως σίγουρη για την ομορφιά και τη γοητεία της, η μεγάλη θάλασσα του νότου βάλθηκε εδώ να με αποπλανήσει με δαντελωτές ακτογραμμές, κλειστούς απάνεμους κόλπους, βατές και άγριες παραλίες, βραχώδεις σχηματισμούς (Loch Ard Gorge, London Bridge, Twelve Apostles) και έναν καταπράσινο μανδύα που κυλούσε μέχρι τα κύματα.

Με σήμα κατατεθέν τους φημισμένους βραχώδεις σχηματισμούς Twelve Apostles, ο G.O.R. αντιπροσώπευε έναν περίτεχνο πίνακα ζωγραφικής με έντονες πινελιές πρασίνου, αρμονικά συνδυασμένες με το απέραντο γαλάζιο του ωκεανού. Δικαίως χαρακτηρίζεται ως η θεαματικότερη παραθαλάσσια διαδρομή της Αυστραλίας.
Στην Μελβούρνη, τα πάντα "μύριζαν" Ελλάδα. Και όχι άδικα, αφού στην δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη της Αυστραλίας βρίσκεται η μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα της χώρας, με περισσότερους από 350.000 ομογενείς, σε σύνολο περίπου 700.000 Ελλήνων που υπάρχουν σ’ όλη την Αυστραλία.

Θερμή όσο και αξέχαστη υπήρξε η υποδοχή που έτυχα από τον Παναρκαδικό Σύλλογο της Μελβούρνης "Κολοκοτρώνης", αλλά και απ’ όλη γενικά την τοπική ομογενειακή κοινότητα. Ζεστές αγκαλιές, λουκούλλεια τραπεζώματα στην ελληνική συνοικία Oakleigh, συνεντεύξεις σε ραδιόφωνα, δημοσιεύματα σε εφημερίδες και συνάντηση με την Ελληνίδα Πρόξενο της Μελβούρνης ήταν τα γεγονότα που γέμισαν τις τέσσερεις μέρες που παρέμεινα στην "Marvelous Melboune", μια πόλη που δικαίως καυχιέται για την υψηλή ποιότητα ζωής που προσφέρει στους 4.500.000 κατοίκους της…

Συνέχεια στην Νέα Ζηλανδία

Κτισμένη 580 χιλιόμετρα μακριά από την Μελβούρνη –και μόλις 280 χλμ. νοτιοδυτικά του Σύδνεϋ– η Καμπέρα, η πρωτεύουσα της Αυστραλίας, ήταν το τελευταίο αστικό κέντρο που έμελλε να επισκεφθώ πριν ολοκληρώσω το "Australian tour 2015". Αποχαιρετώντας την Μελβούρνη, το κοντέρ της ΚΤΜ 1050 είχε καταγράψει περισσότερα από 17.200 χιλιόμετρα, ενώ το ημερολόγιο του ταξιδιού πλησίαζε στην 40η σελίδα του.

Ο ευθυτενής οδικός άξονας Hume Hwy που ανέλαβε να με μεταφέρει στην διοικητική καρδιά της χώρας, κυριολεκτικά με κοίμισε. Σωτήριες στάθηκαν ευτυχώς οι φιλότιμες προσπάθειες της τοπικής φύσης, που με τα απεριόριστα χρώματα της παλέτας της, κατάφερε να ομορφύνει λίγο το σκηνικό της διαδρομής και να μετριάσει -εν μέρει- την ανία της οδήγησης.

Όπως στα άλλα αστικά κέντρα της Αυστραλίας, έτσι και στην Καμπέρα, ο τοπικός ομογενειακός πληθυσμός με αγκάλιασε με θέρμη και φρόντισε να μου χαρίσει όμορφες αναμνήσεις από παρουσία μου στην πόλη. Με ξεναγό τον αντιπρόεδρο της τοπικής ελληνικής κοινότητας κ. Πωλ Λεβεντή, έμαθα και γνώρισα ενδιαφέροντα πράγματα και καταστάσεις από την πολύχρονη παρουσία των Ελλήνων της αυστραλιανής πρωτεύουσας.

Ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου και η λέσχη "HELLENIC CLUB", εκτός από ύψιστα σημεία αναφοράς της τοπικής ελληνικής κοινότητας, αποτελούν παράλληλα κι έναν ισχυρό συνδετικό κρίκο μεταξύ των 8.000 Ελλήνων της Καμπέρα.
Και φυσικά, η μαύρη ΚΤΜ δεν παρέλειψε να με οδηγήσει στο Παλαιό Κοινοβούλιο, στο μνημείο "Australian Memorial War", στη Νέα Βουλή και στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στα πιο φημισμένα αξιοθέατα της αυστραλιανής μητρόπολης…

Μπορεί η τελευταία μέρα του ταξιδιού να μην είχε πολλά χιλιόμετρα, μου επιφύλασσε όμως δυνατά συναισθήματα, όμορφες εικόνες και ανεξίτηλες αναμνήσεις. Με την επιστροφή μου στο Σύδνεϋ, έπεφταν οι τίτλοι της ταξιδιωτικής ταινίας δρόμου "Australian tour 2015", αυτό όμως δεν σήμαινε ότι η παρουσία μου στην ήπειρο της Ωκεανίας είχε τελειώσει.
Το αεροπορικό εισιτήριο Σύδνεϋ-Auckland που κρατούσα στα χέρια, σε λίγες μέρες θα με μετέφερε στους δρόμους της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί, στην σέλα μιας απαστράπτουσας Harley Davidson, θα ξεκινήσω το "New Zealand Tour". Και το ταξίδι στους μακρινούς αντίποδες της γης συνεχίζεται…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_670

Επικαιρότητα

Η Bajaj δυσκολεύεται να κατασκευάσει ηλεκτρικά οχήματα λόγω σοβαρής έλλειψης υλικών

O ινδικός όμιλος, νέος ιδιοκτήτης KTM, θα φτιάξει μόνο το 50% της παραγωγής

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

7/8/2025

Η Bajaj, ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές οχημάτων στον κόσμο, αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες στην παραγωγή ηλεκτρικών δίτροχων και τρίτροχων οχημάτων, εξαιτίας της έλλειψης υλικών που είναι κρίσιμα για την κατασκευή EVs.

Η επιβεβαίωση ήρθε από τον οικονομικό διευθυντή της εταιρείας, Dinesh Thapar, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των οικονομικών αποτελεσμάτων της εταιρείας:

"Αυτή τη στιγμή, φαίνεται ότι θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε περίπου το 50%-60% του σχεδίου μας για ηλεκτρικά δίτροχα αυτό το τρίμηνο και περίπου το 70%-80% του σχεδίου για τα ηλεκτρικά τρίτροχα", ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η καθυστέρηση στην παραγωγή αποδίδεται στην έλλειψη σπάνιων γαιών, στοιχείων που είναι απαραίτητα για την κατασκευή ηλεκτροκινητήρων. Η Ινδία είναι μια από τις σημαντικότερες αγορές για ηλεκτρικά δίτροχα, τρίτροχα και επαγγελματικά οχήματα, με τις ελαφριές μοτουκλέτες και τα σκούτερ να κυριαρχούν στους δρόμους. Η τεχνολογία ηλεκτρικών οχημάτων έχει ξεκάθαρο πλεονέκτημα σε αστικά περιβάλλοντα με κυκλοφοριακή συμφόρηση και η Ινδία αποτελεί βασικό πεδίο ανάπτυξης.

Παρότι η ανακοίνωση αφορά κυρίως τα ηλεκτρικά τρίτροχα της Bajaj, η κατάσταση ενδέχεται να επηρεάσει και μικρότερους κατασκευαστές ηλεκτρικών μοτοσυκλετών στην Ινδία. Η Bajaj απασχολεί περίπου 8.800 εργαζόμενους και παρήγαγε πάνω από 6 εκατομμύρια οχήματα το 2024. Αν μια τέτοια βιομηχανική δύναμη δυσκολεύεται, μικρότερες εταιρείες, ενδέχεται να βρίσκονται υπό ακόμη μεγαλύτερη πίεση.

Τα ηλεκτρικά οχήματα έχουν πλέον ενταχθεί στην καθημερινότητα πολλών ασιατικών αγορών και παλεύουν και της Ευρώπης, ενώ τα ερωτήματα γύρω από το τι απαιτείται για την κατασκευή τους πληθαίνουν.

Συνήθως, η προσοχή στρέφεται στις μπαταρίες και όχι άδικα. Είναι βαριές, ακριβές και έχουν το δικό τους περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Όμως, οι σπάνιες γαίες δεν χρησιμοποιούνται στις μπαταρίες ιόντων λιθίου. Οι μπαταρίες περιέχουν κυρίως λίθιο και κοβάλτιο, όχι σπάνιες γαίες.

Η πραγματική ανάγκη βρίσκεται στους μαγνήτες.

Οι ηλεκτροκινητήρες, δηλαδή αυτό που ωθεί τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες, βασίζονται σε μαγνήτες και εδώ μπαίνουν στο προσκήνιο οι σπάνιες γαίες. Μιλάμε για στοιχεία όπως νεοδύμιο, σαμάριο, αλλά και λίγο τερβίο ή δυσπρόσιο για βελτιωμένη απόδοση και ανθεκτικότητα σε υψηλές θερμοκρασίες.

Οι μαγνήτες αυτοί είναι μικροί, εξαιρετικά ισχυροί και ιδανικοί για τις υψηλές απαιτήσεις απόδοσης των ηλεκτροκινητήρων, ειδικά σε δίτροχα που θέλουν να συναγωνιστούν μοτοσυκλέτες εσωτερικής καύσης.

Άρα, μπορεί οι σπάνιες γαίες να μην βρίσκονται μέσα στις νεότερες μπαταρίες, αλλά είναι απολύτως κρίσιμες για τη λειτουργία των ηλεκτροκινητήρων και κατά συνέπεια, για ολόκληρη την λειτουργία ενός ηλεκτρικού οχήματος.

Η Κίνα κατέχει τα μεγαλύτερα αποθέματα σπάνιων γαιών και κυριαρχεί τόσο στην εξόρυξη όσο και στην επεξεργασία. Άλλες χώρες με σημαντικά αποθέματα είναι η Βραζιλία, η Ινδία, η Αυστραλία και η Ρωσία. Οι παγκόσμιες εντάσεις και οι εμπορικές ανησυχίες ίσως αποτελούν μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Bajaj και κατ’ επέκταση και οι υπόλοιποι κατασκευαστές ηλεκτρικών οχημάτων.