Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου. Μια ασήμαντη κουκίδα…

6/7/2015

… Αυτό ακριβώς ήμουν –και αισθανόμουν– καθώς οδηγούσα εκείνο το απόγευμα την μαύρη ΚΤΜ 1050 μέσα στην επίπεδη απεραντοσύνη της Outback –προορισμός μου η πόλη Coober Pedy της νοτιοκεντρικής Αυστραλίας. Έχοντας αφήσει πίσω μου την παραθαλάσσια πόλη Port Augusta, οι ρόδες της μοτοσυκλέτας κυλούσαν πλέον πάνω στον Stuart Highway, τον οδικό άξονα της αυστραλιανής ερήμου που διασχίζει κάθετα την χώρα.
Για τα επόμενα 2.700 χιλιόμετρα θα οδηγούσα συντροφιά με τον δρόμο που χαράχτηκε πάνω στην πρωτότυπη διαδρομή του Άγγλου εξερευνητή John McDouall Stuart, του πρώτου λευκού που διέσχισε επιτυχώς την αυστραλιανή ήπειρο από το νότο προς το βορρά (1862) και ο οποίος εξερεύνησε ταυτόχρονα την Κεντρική Αυστραλία.


Αυτό που με φόβιζε όμως περισσότερο στο μοναχικό ταξίδι της Outback δεν ήταν η αφόρητη μοναξιά και η σιωπή, αλλά τα πτώματα των καγκουρό που αντίκριζα στις άκρες του δρόμου. Τα μακάβρια απομεινάρια της μοιραίας συνάντησης των συμπαθητικών ζώων με κάποιο τροχοφόρο, μοιραία έφεραν στο νου μου τις συμβουλές των ντόπιων: μην οδηγάς στην Outback μετά τη δύση του ήλιου, είναι η ώρα που τα ζώα βγαίνουν για βοσκή και κινδυνεύεις να χτυπήσεις κανένα από αυτά.


Έτσι, τηρώντας κατά γράμμα τις νουθεσίες τους, έφτασα στην πόλη Coober Pedy (530 χλμ. βόρεια της Port Augusta) λίγο πριν ο ήλιος ακουμπήσει στην γη. Η ιδιαιτερότητα που χαρακτηρίζει την Coober Pedy είναι το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της πόλης βρίσκεται κάτω από το έδαφος της γης. Οι οπαλορύχοι που δουλεύουν εδώ από το 1915, προκειμένου να προφυλαχτούν από τις ακραίες θερμοκρασίες, έχουν λαξεύσει στα σωθικά της γης σπίτια, εκκλησίες, ξενοδοχεία, αλλά και καταστήματα. Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην υπάρχουν εδώ Έλληνες. Περίπου 80-100 ομογενείς βρίσκονται εδώ, οι περισσότεροι συνταξιούχοι οπαλορύχοι, που επέλεξαν να παραμείνουν στον τόπο που έσκαψαν για τουλάχιστον 30 χρόνια…


Και μετά την Cooper Pedy, σειρά στην ταξιδιωτική ατζέντα μου είχε ο ιερός μονολιθικός βράχος των Αβοριγίνων Uluru–Ayers Rock. Για δυο μέρες περιπλανήθηκα στα όρια του Εθνικού Πάρκου Uluru–Kata Tjuta National Park και θαύμασα τον κοκκινωπό μονολιθικό βράχο (τον μεγαλύτερο του πλανήτη), πληροφορήθηκα για το τοπικό οικοσύστημα και ενημερώθηκα διεξοδικά για τον πολιτισμό των ιθαγενών Αβοριγίνων, των πρώτων κατοίκων της Αυστραλίας…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

 

 

 

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”