Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου

29/6/2015

Στην Αυστραλία έχω ταξιδέψει με μοτοσυκλέτα δυο φορές, το 1995 και το 2004. Περισσότερο θυμάμαι όμως την πρώτη φορά, όταν θέλησα να υλοποιήσω ένα απίστευτο όνειρο ζωής: να επιστρέψω στη γενέτειρά μου, στο μακρινό νησί του Νότου, οδικώς! Το τόλμησα και τελικά τα κατάφερα. Αφού διέσχισα όλη την Ασία (από την Αθήνα στην Σιγκαπούρη), στη συνέχεια αποβιβάστηκα στο Darwin της Βόρειας Αυστραλίας, για να καταλήξω πανηγυρικά μετά από 40 ημέρες ταξιδιού στο Σίδνεϋ.
Αυτήν την φορά όμως (όπως και το 2004), η μοτοσυκλέτα στάλθηκε ατμοπλοϊκώς από την Ελλάδα, προκειμένου να ταξιδέψει τα όνειρα και τις ανησυχίες μου. Πάνω λοιπόν στην σέλα μιας ΚΤΜ 1050 Adventure, είχα σχεδιάσει -με αφετηρία και τερματισμό το κοσμοπολίτικο Σύδνεϋ- να περιπλανηθώ σε έξι πολιτείες και να σταματήσω το κοντέρ στα 18.000 χιλιόμετρα. Δεν είναι και άσχημα για δυο μήνες στους δρόμους της Αυστραλίας…


Έχοντας αρκετούς συγγενείς στο Σίδνεϋ, η φιλοξενία που μου πρόσφεραν ήταν ευπρόσδεκτη, όπως και η βοήθειά τους στον εκτελωνισμό της μοτοσυκλέτας. Αφού τελείωσα λοιπόν με την τελωνειακή γραφειοκρατία και η μαύρη Adventure πάτησε τις ρόδες της στο αυστραλέζικο έδαφος, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την εκκίνηση του “Australian Tour 2015”.
Εκτός όμως από τα μοναδικά αξιοθέατά του, το φουτουριστικό Σίδνεϋ, το σημαντικότερο αστικό, οικονομικό και πνευματικό κέντρο της χώρας, με συγκλόνισε και με τους Έλληνες του. Τιμώντας την παρουσία μου στην πόλη τους, οι ομογενείς του Παναρκαδικού Συλλόγου Νέας Νότιας Ουαλίας (Panarcadian Association of N.S.W) οργάνωσαν μια συγκινητική τελετή αναχώρησης μπροστά από τα γραφεία του συλλόγου. Αυτό ήταν κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα…


Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησα για την τρίτη μοτοσυκλετιστική περιήγησή μου στην Αυστραλία. Πρώτος σταθμός η μικρή κωμόπολη Katoomba (95 χλμ. δυτικά του Σίδνεϋ), όπου απαθανάτισα τις "Τρεις Αδελφές" (Three Sisters), έναν βραχώδη μνημείο των ορέων Blue Mountains. Η δεύτερη διανυκτέρευσή μου on the road έγινε στην πόλη Broken Hill (1.130 χλμ. δυτικά του Σίδνεϋ). Ήμουν πλέον στις παρυφές της αυστραλιανής ενδοχώρας Outback. Η έρημος της Αυστραλίας με περιμένει…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin