Burnout πάνω σε iphone 6s: Καταστροφική δοκιμή με αμφίβολο νόημα

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/11/2015

Από τις πιο διαδεδομένες κατηγορίες καναλιών στο youtube, πέρα από τις γάτες και τα reviews παιχνιδιών, είναι οι δοκιμές προϊόντων τεχνολογίας. Η ανάγκη να ξεχωρίσουν οι δημιουτγοί των video από τους υπόλοιπους που κάνουν ακριβώς το ίδιο, και να προσελκύσουν περισσότερους θεατές έχει οδηγήσει, παραδόξως, σε video μέχρι καταστροφής, που τελικά μονάχα την παρουσίαση του προϊόντος δεν εξυπηρετούν. Μετά το μπλέντερ, τα σφυριά και τις πτώσεις, έχουμε έναν νέο υποψήφιο. Burnout πάνω στην οθόνη! Γιατί; Μα για τους συνδρομητές φυσικά!

Η αστεία πλευρά του video, είναι πως έχει ανέβει σε διάφορα site ως: «superbike κάνει burnout σε iphone» μονάχα που πρόκειται για minibike με αυτοκόλλητα Ducati και όχι για superbike. Το αποτέλεσμα θα ήταν τελείως διαφορετικό, αν πάνω στην οθόνη έπεφταν τα κιλά μίας superbike, ακόμα και μίας ελαφριάς (για την εποχή της) Ducati 916! Χώρια που η τριβή θα ήταν πολύ μεγαλύτερη, και χώρια φυσικά που όλα αυτά δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Σημασία έχει που ο φίλος με το minibike έχει πάρει το θέμα σοβαρά, φτιάχνοντας και ειδική βάση για το burnout, κι αν συνεχίσει αυτού του είδους τις δοκιμές, σε λίγο καιρό θα έχουμε μία βάση δεδομένων, με «την αντοχή διαφορετικών smartphone σε burnout με minibike»… Κάποια στιγμή μπορεί να καταστεί σημαντική πληροφορία για την σύγκριση, ποτέ δεν ξέρεις…

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”