Cagiva-Ferrari: Η μοτοσυκλέτα που ανέστησε την MV Agusta

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/1/2016

Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για να υλοποιηθεί η ιδέα για μια μοτοσυκλέτα που να έχει πάνω της την κίτρινη ασπίδα με το όρθιο άλογα της Ferrari ή την μαύρη ασπίδα με τον χρυσό ταύρο που επιτίθεται της Lamborgini, όμως καμία τους δεν έφτασε τόσο κοντά να γίνει πραγματικότητα όσο η Cagiva Ferrari του 1995.

Σύμφωνα με το Omnimoto, στην ιστορία είχε εμπλακεί ενεργά την Ferrari, όχι μόνο σε επίπεδο τεχνογνωσίας για την εξέλιξη του κινητήρα, αλλά και σε εμπορικό επίπεδο, έχοντας την πρόθεση να πωλείται η μοτοσυκλέτα με τα δικά της σήματα. Εμπνευστής φυσικά του project ήταν ο ιδρυτής της Cagiva και ένας από τους μεγαλύτερους εραστές-οραματιστές της ιταλικής βιομηχανίας μοτοσυκλετών, ο Claudio Castiglioni. Έχοντας καταφέρει να αναστήσει την Ducati και με τις δικύλινδρες 851 και 916 να κυριαρχεί στο παγκόσμιο πρωτάθλημα των Superbike, ήθελε να κερδίσει τους παντοδύναμους τότε Ιάπωνες στην κορυφαία κατηγορία των GP 500, αλλά και να τους αποδείξει ότι ξέρει να φτιάχνει τετρακύλινδρα superbike καλύτερα από εκείνους.

Στα GP 500 η παρουσία της Cagiva ήταν απόλυτα επιτυχημένη, με δεδομένο το αστεία μικρό οικονομικό της μέγεθος και η πανέμορφη, κατακόκκινη C 594 σχεδιασμένη από τον Massimo Tamburini, με αναβάτη τον ιδιόρρυθμο αμερικανό John Kocinski είχε γίνει μεγάλος μπελάς για τους ιάπωνες. Η εμπλοκή της Ferrari στην ιστορία μας ξεκινά με τον σχεδιασμό και την κατασκευή του πρωτότυπου τετρακύλινδρου σε σειρά κινητήρα των 750 κυβικών, μετά την εντολή που έδωσε ο ίδιος ο Piero Ferrari στην ίδια ομάδα που σχεδίαζε τους κινητήρες για τα αυτοκίνητα της Formula 1.

Η Cagiva από την μεριά της έφτιαξε ένα ολοκαίνουριο αλουμινένιο πλαίσιο δύο δοκών και έντυσε την μοτοσυκλέτα με τα φαίρινγκ της C 594. Η μοτοσυκλέτα φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά στις δοκιμές που έγιναν στην πίστα του Mugelo το 1995. Επίσης, ένα άλλο πρωτότυπο με τα φαίρινγκ της 851/888, με φώτα και καθρέπτες, έκανε δοκιμές στο δρόμο. Οι δημοσιογράφοι της εποχής αποκαλούσαν την μοτοσυκλέτα Cagiva F4, όπου το F ήταν για την Ferrari και το 4 για τον αριθμό των κυλίνδρων της. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν στην Ιαπωνία φωτογραφίες που δείχνουν μια τρίτη μοτοσυκλέτα με μεταποιημένα φαίρινγκ της Cagiva C594 και φώτα εμπρός-πίσω από το on-off Cagiva Canyon 600/500 που μέχρι τώρα ήταν άγνωστη η ύπαρξή της. Πιθανόν να πρόκειται για μοτοσυκλέτα κάποιου Ιάπωνα συλλέκτη, καθώς ήταν γνωστή η πρακτική του Claudio Castiglioni να πουλάει αγωνιστικά πρωτότυπα ή να φτιάχνει ειδικές εκδόσεις μοτοσυκλετών, φυσικά με το αζημίωτο…

Όμως το φιλόδοξο σχέδιο του Castiglioni για μια τετρακύλινδρη μοτοσυκλέτα με κινητήρα Ferrari ναυάγησε στα τέλη του 1995. Η οικονομική δύναμη της μικρής Cagiva που πουλούσε μόνο μικρά δίχρονα 125 στην ιταλική αγορά ήταν αδύνατον να αντέξει το βάρος του υπέρογκου κόστους συμμετοχής στα GP 500 και ταυτόχρονα να χρηματοδοτεί την εξέλιξη της καινούριας μοτοσυκλέτας. Μάλιστα τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα όταν η Ferrari έχασε το ενδιαφέρον της και εγκατέλειψε την προσπάθεια. Σύμφωνα με τους Ιταλούς δημοσιογράφους η αιτία ήταν ότι ο κινητήρας δεν είχε την απόδοση που έπρεπε και δεν σκόπευε να σπαταλήσει περισσότερο χρόνο και χρήμα για να τον φτάσει στα επιθυμητά για εκείνη επίπεδα. Όμως τα γεγονότα που ακολούθησαν δύο χρόνια αργότερα, έρχονται να ρίξουν σκιές και αμφιβολίες σε αυτή την ιστορία. Στην διεθνή έκθεση του Μιλάνου στο τέλος του 1997, το αστέρι που έλαμπε ήταν η εκθαμβωτική MV Agusta F4 Oro! Μόλις έναν χρόνο πριν ο Claudio Castiglioni είχε πουλήσει την Ducati σε αμερικάνικο επενδυτικό όμιλο.

Πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν ότι ο Castiglioni είχε προσχεδιάσει να πουλήσει την Ducati, να τσεπώσει τα λεφτά και να επαναλάβει το ίδιο κόλπο αναγεννώντας την MV Agusta. Κατά διαβολική σύμπτωση(;) η θεωρία συνομωσίας επαληθεύτηκε το 2005 όπου ο Castiglioni πούλησε την MV Agusta  στην Harley Davidson (η οποία H-D ανήκει σε Αμερικάνικο επενδυτικό fund που διοικεί ο γνωστός Warren Buffet). Με τους Ιταλούς και ιδιαίτερα με την οικογένεια Castiglioni είναι δύσκολο να μάθεις την ακριβή αλήθεια, όμως το βέβαιο είναι ότι ο κινητήρας της MV Agusta F4 750, αν και έχει ακτινικές βαλβίδες και την καδένα του εκκεντροφόρου ανάμεσα στους κυλίνδρους, όπως εκείνος που είχε το πρωτότυπο Cagiva-Ferrari το 1995, εν τούτοις ο Andrea Goggi (σχεδιαστής του δίχρονου V4 της C 594 των GP500) ήταν εκείνος που τον ολοκλήρωσε σχεδιαστικά. Μάλιστα το ΜΟΤΟ είχε επισκεφτεί το εργοστάσιο της MV Agusta στο Varese το 1999 και είχαμε μιλήσει με τον Andrea Goggi που μας είχε διηγηθεί όλες τις ιστορίες  από την εξέλιξη του κινητήρα, με πιο χαρακτηριστική όλων τον επανασχεδιασμό του συμπλέκτη επτά(!!!) φορές γιατί  ο Massimo Tamburini δεν δεχόταν να κάνει τρύπα στο φαίρινγκ!     

 

... υπήρχαν κι άλλες μοτοσυκλέτες με σήματα στο ρεζερβουάρ τους από ιταλικά supercar!

 

Ferrari μεν... αλλά δυστυχώς όχι Enzo Ferrari

 

Maserati

 

Μια Magni-MV Agusta με τα σήματα της Ferrari

 

... και μια κίτρινι Lamborgini (Αίσχος!)

Triumph Trident 660 Triple Tribute - Επιστροφή για την ειδική έκδοση "Slippery Sam" 

Φόρος τιμής στην Trident που κέρδισε 5 φορές στο Isle of Man TT - Η ιστορία πίσω από το παρατσούκλι
Triumph Trident 660 Triple Tribute 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

2/5/2025

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η Triumph προσφέρει το Trident 660 Triple Tribute τη μοτοσυκλέτα που αποτίνει φόρο τιμής στην αγωνιστική ιστορία της, με αλλαγές σε σχέση με την περσινή τρικύλινδρη μοτοσυκλέτα και πλουσιότερο εξοπλισμό.

Όπως είχε υποσχεθεί η Triumph πέρσι κατά την κυκλοφορία της πρώτης ειδικής έκδοσης Trident 660, η μοτοσυκλέτα θα ήταν διαθέσιμη μόνο για ένα έτος. Έτσι και έγινε, με την εμπορική επιτυχία ωστόσο της πρώτης έκδοσης να δίνει στους Βρετανούς το πράσινο φως για την δημιουργία μιας δεύτερης.

Triumph Trident 660 Triple Tribute 2025

Τα γραφικά είναι τα ίδια όμως το λευκό χρώμα που είχε χρησιμοποιηθεί ως "φόντο" έδωσε τη θέση του στο μαύρο στην Trident 660 Triple Tribute, ενώ οι ζάντες από μαύρες έγιναν κόκκινες και την κάνουν έτσι να δείχενι ακόμη πιο σπορ.

Το quickshifter παραμένει μέρος του στάνταρ εξοπλισμού και σε αυτόν προστίθεται και η συνδεσιμότητα με την Triumph 660 Triple Tribute να διατηρεί επίσης τη μικρή μάσκα/ζελατίνα που καλύπτει τα όργανα αλλά και την καρίνα, με τα εν λόγω στοιχεία να τη διαχωρίζουν από την απλή έκδοση.

Triumph Trident 660 Triple Tribute 2025

Διασκεδαστική είναι η ιστορία πίσω από το παρατσούκλι "Slippery Sam", που αφορά στην τρικύλινδρη αγωνιστική Trident των Βρετανών, η οποία κέρδισε 5 συνεχόμενες χρονιές την κατηγορία των 750 κ.εκ. στο Isle of Man TT μεταξύ 1971 και 1975. Μια ιστορία που η Triumph παραλείπει να αναφέρει στο δελτίο τύπου και αυτής της έκδοσης της Trident 660.

Βλέπετε, παρότι η αγωνιστική Triumph 750 που έφερε τρικύλινδρο κινητήρα από την Trident της εποχής της κατάφερε να πάρει 5 νίκες στο ΤΤ χάρη όχι μόνο στις επιδόσεις της αλλά και στην παροιμιώδη αξιοπιστία της, εντούτοις ήταν ένα ατυχές και μεμονωμένο συμβάν στον 24ωρο αγώνα αντοχής του Bol d’Or του 1970 για το οποίο έλαβε το προσωνύμιο "Slippery Sam". 

Triumph Trident 660 Triple Tribute 2025

Εκεί, μια από τις τρεις αγωνιστικές Trident, με αναβάτες τους Steve Jolly και Percy Tait -με τον τελευταίο να είναι γνωστός και ως "Sam"-, αντιμετώπισε μηχανικά προβλήματα χάνοντας λάδια από τον κινητήρα, με αποτέλεσμα να γεμίσει τον αναβάτη της. Εξού και το παρατσούκλι "ο γλιστερός Sam"! Εν τέλει η μοτοσυκλέτα των Jolly και Tait τερμάτισε στην πέμπτη θέση, ενώ μια από τις Trident στα χέρια των Paul Smart και Tom Dickie κέρδισε τον αγώνα. Στους σύγχρονους πολιτικώς ορθούς καιρούς που ζούμε η παραπάνω ιστορία αποσιωπήθηκε και έμεινε το παρατσούκλι. Όμως αν δεν γνωρίζει κανείς την ιστορία η αξία της έκδοσης χάνεται.

Triumph Trident 660 Triple Tribute 2025

Όσον αφορά τη σύγχρονη "Slippery Sam" Trident, δεν υπάρχουν αλλαγές σε μηχανικά μέρη ή στο design, με μόνες προσθήκες τις προαναφερθείσες δύο στον εξοπλισμό της, πέρα από την καλαίσθητη μοναδική βαφή.

Triumph Trident 660 Triple Tribute 2025

Ίδια παραμένει η απόδοση των 79,8 hp / 10.250 rpm και των 6,5 kgm / 6.250 rpm με τον κινητήρα να συμμορφώνεται στα Euro 5+ πρότυπα, για ένα βάρος 189 κιλών με υγρά. Ίδιες παραμένουν και οι αναρτήσεις της Showa, με διαδρομές 120 και 133,5 mm εμπρός και πίσω αντίστοιχα, ίδιο και το χαμηλό ύψος σέλας στα 805 mm. Στα φρένα βρίσκουμε δυο δίσκους 310 mm μπροστά με διπίστονες δαγκάνες Nissin και μονό δίσκο 255 mm πίσω με μονοπίστονη δαγκάνα, επίσης από την Nissin. Στον εξοπλισμό περιλαμβάνονται full-LED φώτα, δικάναλο Cornering ABS για το 2025, με 3 Riding Modes για το φετινό μοντέλο (Sport, Road & Rain), και προσθήκη Cruise Control, Traction Control που μπορεί να απενεργοποιηθεί, TFT οθόνη οργάνων, immobiliser, κ.α. ενώ στον πρόσθετο επίσημο εξοπλισμό θα βρείτε αρκετά ακόμα αξεσουάρ.

Triumph Trident 660 Triple Tribute 2025