CFMOTO - Πατέντα για ζώνες ασφαλείας σε μοτοσυκλέτα

Ιδέα που θα μπορεί να συνεργαστεί με το σύστημα αυτόματης πέδησης του Active Cruise Control

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

9/7/2024

Με ένα νέο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας η CFMOTO θέλει να φέρει τις ζώνες ασφαλείας μοτοσυκλετών στο προσκήνιο, στοχεύοντας σε ένα ασφαλέστερο μοτοσυκλετιστικό περιβάλλον.

Γενικότερα οι ζώνες ασφαλείας δεν είναι και ιδιαίτερα συμβατές με τις μοτοσυκλέτες και αυτό είναι λογικό. Κανείς δεν θέλει να μείνει πάνω σε μία μοτοσυκλέτα κατά τη διάρκεια ενός ατυχήματος ενώ έχουμε δει πως τις περισσότερες φορές όταν συμβεί ένα τέτοιο ατυχές περιστατικό η πρώτη προσπάθεια που κάνεις είναι να “διώξεις” την μοτοσυκλέτα από κοντά σου ώστε να αποφύγεις κάποιο σοβαρότερο τραυματισμό.

CFMOTO – Πατέντα για ζώνες ασφαλείας σε μοτοσυκλέτα

Τελευταία φορά που είδαμε ένα δίτροχο να έχει ζώνες ασφαλείας και να πωλείται σε ευρεία παραγωγή ήταν το σκούτερ της BMW με ονομασία C1. Το συγκεκριμένο μοντέλο της βαυαρικής εταιρίας, της προηγούμενης δεκαετίας είχε έναν κλωβό ασφαλείας που προστάτευε τον αναβάτη σε περίπτωση σύγκρουσης. Ο αναβάτης δενόταν με ζώνη ασφαλείας τεσσάρων σημείων σαν να ήταν σε μπάκετ κάθισμα, ενώ σε περίπτωση ατυχήματος έπρεπε να έχει την ψυχραιμία να κρατήσει μέσα στον κλωβό χέρια και πόδια για να μην τα πιαστούν μεταξύ scooter και σταθερού σημείου και τραυματιστούν. Όπως γνωρίζετε, εμπορικά το C1 δεν πήγε καλά και έτσι το κεφάλαιο αυτό έκλεισε άδοξα για την γερμανική εταιρεία.

Τώρα η CFMOTO με ένα νέο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φέρνει ξανά στο προσκήνιο τις ζώνες ασφαλείας για τους μοτοσυκλετιστές. Η πατέντα της κινεζικής εταιρείας έχει διάφορες παραλλαγές ανάλογα με τις περιστάσεις με τον κυριότερο στόχο αυτής να είναι η προστασία του αναβάτη κατά τη διάρκεια μιας μετωπικής σύγκρουσης, καθώς το σύστημα θα απορροφά μέρος της ενέργειας της σύγκρουσης, συγκρατώντας τον αναβάτη στη σέλα ώστε αυτός να μην εκτιναχθεί από πάνω της. Ταυτόχρονα το σύστημα θα επιτρέπει στον αναβάτη να “φεύγει” από την μοτοσυκλέτα όταν αυτή πέσει ή ασκηθεί σε αυτή πλευρική δύναμη κατά τη διάρκεια ενός ατυχήματος.

Οι περισσότεροι θα πουν πως η συγκεκριμένη πατέντα δύσκολα θα βρει εφαρμογή και πως θα μείνει στα χαρτιά ωστόσο η CFMOTO έχει αντίθετη άποψη. Στην πρώτη παραλλαγή της ιδέας η οποία απεικονίζεται στο Grand Tourer μοντέλο της CFMOTO 1250 TR-G βλέπουμε ένα ζεύγος άκαμπτων ράβδων, μία σε κάθε πλευρά του αναβάτη που καλύπτουν το κενό μεταξύ του ρεζερβουάρ και της σέλας του αναβάτη.

Οι μπάρες αρθρώνονται στο ρεζερβουάρ καυσίμου και χρησιμοποιούν έναν απλό μηχανισμό για να ασφαλίζουν στη θέση τους με ένα ελατήριο το οποίο εισέρχεται σε ένα ρουλεμάν το οποίο με τη σειρά του πέφτει σε μια σχισμή όταν οι πλευρικές μπάρες βρίσκονται είτε στην "ανοικτή" είτε στην "κλειστή" θέση. Αυτές οι μπάρες σε περίπτωση σύγκρουσης η απότομου φρεναρίσματος σύμφωνα με τη CFMOTO θα κρατήσουν τον αναβάτη στη θέση του ενώ αν ασκηθεί κάποια πίεση πλευρικά οι μπάρες αυτές θα ανοίξουν ώστε ο αναβάτης να φύγει από την μοτοσυκλέτα.

Η δεύτερη εκδοχή της πατέντας χρησιμοποιεί επίσης πλευρικές μπάρες, αλλά αυτή τη φορά αυτές “κουμπώνουν” πίσω από τον αναβάτη και μπροστά αντί να είναι στερεωμένες στο ρεζερβουάρ. Ταυτόχρονα υπάρχει ένα σύνδεσμος στο μέσο των μπαρών ο οποίος επιτρέπει το άνοιγμά τους για να ανεβαίνει και να κατεβαίνει ο αναβάτης από τη μοτοσυκλέτα.

Η CFMOTO όμως έχει και μία τρίτη παραλλαγή της συγκεκριμένης πατέντας. Σε αυτή βλέπουμε μία ζώνη ασφαλείας από ύφασμα με το πίσω μέρος της να είναι τοποθετημένο στο τέλος της σέλας του αναβάτη. Και σε αυτή την πατέντα χρησιμοποιείται ένας μηχανισμός ελατηρίου ο οποίος κρατά τη ζώνη στη θέση της κατά τη διάρκεια συγκρούσεων κάτι που σημαίνει πως ο αναβάτης δεν θα φύγει επάνω από την μοτοσυκλέτα. Φυσικά ο αναβάτης θα μπορεί με μία κίνηση να ξεκουμπώσει τη ζώνη ασφαλείας ώστε να κατέβει ή να ανέβει στη μοτοσυκλέτα όποτε χρειαστεί.

Όλες αυτές οι πατέντες της CFMOTO θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε συνεργασία με τα νέα ηλεκτρονικά συστήματα αυτόματης πέδησης ή ραντάρ ώστε σε κάποια μετωπική σύγκρουση με λίγα χιλιόμετρα το συγκεκριμένο σύστημα θα μπορεί να απορροφήσει τις δυνάμεις σύγκρουσης χωρίς ο αναβάτης να εκτιναχθεί από τη σέλα της μοτοσυκλέτας.

Θυμίζουμε πως και η Honda δουλεύει σε αντίστοιχο δρόμο της συγκράτησης του αναβάτη πάνω στο όχημα σε μετωπικές συγκρούσες έως 40 χλμ/ώρα, με τη λύση των Ιαπώνων να περιλαμβάνουν αερόσακο τιμονιού που θα φουσκώνει μην επιτρέποντας στον αναβάτη να "πετάξει" πάνω από το scooter / τη μοτοσυκλέτα, αλλά και αερόσακο που θα τυλίγει τον αναβάτη και κατόπιν θα αποκολλάται από το δίκυκλο, προστατεύοντας τον αναβάτη κατά την... πτήση του.

Ετικέτες

πατέντα

https://bit.ly/MOTO_673

Race News

Επικαιρότητα

MotoGP: Φτάνει τους 1000 αγώνες στην Αυστρία

Ένα ταξίδι 76 χρόνων με ήρωες, θρύλους και αξέχαστες στιγμές

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/8/2025

Το επόμενο Σαββατοκύριακο η κορυφαία κατηγορία των Grand Prix γιορτάζει τον 1000ό αγώνα της στο Red Bull Ring, χίλιοι αγώνες σε 76 χρόνια δράσης, ηρώων, κακών, θριάμβων και τραγωδιών

Τρεισήμισι δεκαετίες γεμάτες από αληθινούς θρύλους όπως οι Duke, Surtees, Hailwood, Agostini, Rainey, Doohan, Rossi και Marquez. Χίλια Grand Prix που ταξίδεψαν τον κόσμο σε θρυλικές πίστες: Assen, Phillip Island, Isle of Man, Sachsenring, Indianapolis, Buriram, Buddh και Losail. Ένα Πρωτάθλημα που έσπρωξε την τεχνολογική καινοτομία στα άκρα και ακόμα παραπέρα.

Από την αρχή…

Ο πρώτος αγώνας της κατηγορίας MotoGP διεξήχθη στον θρυλικό TT Mountain Circuit στο Isle of Man, στις 17 Ιουνίου 1949. Στον επτά γύρων, 425 χλμ. μαραθώνιο κέρδισε ο Harold Daniell με εργοστασιακή Norton.

Χρειάστηκαν 13 χρόνια για να φτάσουμε στον 100ό αγώνα, το 1962 στο Sachsenring, με νικητή τον Mike Hailwood και την MV Agusta. Δέκα χρόνια νωρίτερα, στη Monza, ο Les Graham χάριζε στην MV Agusta την πρώτη της νίκη. Το 1953, ο Fergus Anderson έγινε ο γηραιότερος νικητής στην ιστορία, κερδίζοντας στα 44 του με Moto Guzzi στο Montjuic Park.

Το 1957, ο Bob McIntyre κατέγραψε τον μεγαλύτερο σε διάρκεια αγώνα στα 76 χρόνια του θεσμού: 3 ώρες, 2 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα για 8 γύρους στην διαδρομή των 60,27 χλμ. του Isle of Man.

Από τα 200 στα 400 Grand Prix

Ο 200ός αγώνας έγινε στο Assen με νικητή τον Giacomo Agostini. Λίγο πριν, ο Jim Redman έφερε τη Honda στην κορυφή για πρώτη φορά στο Hockenheim, ενώ ο Godfrey Nash κατέκτησε την τελευταία νίκη μονοκύλινδρης μοτοσυκλέτας στο Opatija το 1969. Το 1971, ο Jack Findlay χάρισε στη Suzuki την πρώτη νίκη δίχρονου κινητήρα.

Ο Barry Sheene γιόρτασε τον 300ό αγώνα το 1981 στο Anderstorp – τελευταία του νίκη και μοναδική με Yamaha. Το 1973, ο Jarno Saarinen κέρδισε τον πρώτο αγώνα με τετράκυλινδρο δίχρονο, όμως χάθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα στο Monza.

Το 1976, στο Nürburgring, ο Agostini πήρε την τελευταία νίκη του, που ήταν και η τελευταία για τετράχρονη μηχανή στην κατηγορία μέχρι την εποχή MotoGP.

Το 1977, ο Sheene σημείωσε την υψηλότερη μέση ταχύτητα όλων των εποχών: 217,37 χλμ/ώρα στο Spa. Το 1989, στον 400ό αγώνα, ο Eddie Lawson νίκησε στο Le Mans.

Η σύγχρονη εποχή

Η μισή χιλιάδα αγώνων ήρθε με τον Mick Doohan νικητή στο Imola, ενώ το 2002, ο Valentino Rossi κέρδισε στον πρώτο αγώνα όπου οι τετράχρονοι 990 κ.εκ. έτρεξαν μαζί με τους δίχρονους.

Ο 600ός αγώνας πήγε στον Sete Gibernau μετά απο τρομερή μάχη με τον Rossi στο Le Mans, ενώ λίγο αργότερα ο Capirossi έφερε την πρώτη νίκη Ducati στο MotoGP. Το 2004, ο Rossi έγινε ο μόνος που κέρδισε διαδοχικά σε δύο διαφορετικές μάρκες (Honda και Yamaha).

Το 2007 ήρθαν τα 800 κ.εκ., με τον Stoner και την Ducati κυρίαρχους. Το 2008, το Qatar έγινε ο πρώτος νυχτερινός αγώνας στην ιστορία. Ο Jorge Lorenzo πήρε τον 700ό αγώνα στο Motegi (2009), ενώ το 2013 ο Marc Marquez έγινε ο νεότερος νικητής όλων των εποχών.

Από το 800 στο 1000

O Jorge Lorenzo κέρδισε και τον 800ό αγώνα με απόλυτη κυριαρχία. Το 2016 μπήκαν τα ενιαία ECU και τα ελαστικά της Michelin. Ο Cal Crutchlow έγινε ο πρώτος Βρετανός νικητής μετά από 35 χρόνια. Ο Rossi πήρε την τελευταία του νίκη το 2017, ενώ το 2020 η KTM πανηγύρισε τις πρώτες της νίκες με Binder και Oliveira που κέρδισε εντός έδρας για τον Αυστριακό κατασκευαστή στο Red Bull Ring τον 900ό αγώνα, όντας μέχρι σήμερα ο μοναδικός Πορτογάλος με νίκη στην μεγάλη κατηγορία.

Το 2021 στο Qatar, οι Quartararo και Zarco έκαναν το πρώτο γαλλικό 1-2. Το 2022, ο Aleix Espargaró έφερε την πρώτη νίκη Aprilia και ο Rins κέρδισε στον πιο κοντινό τερματισμό στην ιστορία (0,884’’ για 7 αναβάτες).

Το 2024, ο Viñales έγινε ο πρώτος που νίκησε με τρεις διαφορετικές μάρκες στην εποχή MotoGP. Ο Marc Marquez κέρδισε ξανά μετά από 1043 μέρες, αυτή τη φορά με Ducati. Λίγο αργότερα, οι αδελφοί Marquez έγραψαν ιστορία με το πρώτο 1-2 σε αδέρφούς. Στο Le Mans, ο Zarco χάρισε στη Γαλλία την πρώτη της νίκη εντός έδρας μετά από 71 χρόνια.

Και τώρα… το μέλλον

Βαθιά ανάσα και ετοιμαστείτε για τους επόμενους 1000 αγώνες. Ο κόσμος θα αλλάξει δραματικά, αλλά το σίγουρο είναι ένα, ο αγώνας θα είναι πάντα αγώνας.