Έκλεισε το εργοστάσιο της Bimota

Έπεσαν οι τίτλοι τέλους οριστικά
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

5/9/2017

Δημοσιεύματα στην Ιταλία αναφέρουν ότι η Bimota, η οποία ταλανιζόταν το τελευταίο διάστημα εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, κατέβασε ρολά στο εργοστάσιο στο Rimini οριστικά.

Σύμφωνα μ' αυτά τα δημοσιεύματα, το εργοστάσιο έχει πλέον αδειάσει και έχουν αφαιρεθεί οι ταμπέλες και οι επιγραφές, ενώ το στοκ των ανταλλακτικών έχει μεταφερθεί σε αποθήκες που βρίσκονται εκεί κοντά. Οι νυν ιδιοκτήτες της φίρμας λέγεται πως έχουν συναρμολογήσει τα πιο πρόσφατα μοντέλα της εταιρείας σε κάποιες εγκαταστάσεις στην Ελβετία από τα εναπομείναντα εξαρτήματα, ενώ είναι άγνωστο ακόμη το τι θα συμβεί όταν τελειώσει αυτό το απόθεμα ανταλλακτικών και εξαρτημάτων. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι δεσμοί και οι ρίζες με την γενέτειρα της Bimota στο Rimini έχουν αποκοπεί εντελώς.

Η πρώτη ουσιαστική απώλεια για την Bimota ήταν η αποχώρηση του Massimo Tamburini για να πάει στην Ducati, αν και μετά από αυτό η εταιρεία κατάφερε να δημιουργήσει αρκετές μοτοσυκλέτες που είχαν μια αξιοπρεπή εμπορική πορεία. Το δεύτερο αρνητικό ορόσημο της Bimota ήταν το 1997 με την δημιουργία του δίχρονου Vdue, ένα φιλόδοξο project με έναν κινητήρα δικής της κατασκευής το οποίο όμως κατέληξε άδοξα εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετώπισαν με τον άμεσο ψεκασμό.

Λίγα χρόνια αργότερα ήρθε και η οικονομική κατάρρευση για την Bimota, αν και το 2003 έγινε μια προσπάθεια αναγέννησης με τη δημιουργία κάποιων μοντέλων, που όμως δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να επαναφέρει το εργοστάσιο στα επίπεδα του παρελθόντος. Πριν από λίγους μήνες, η εταιρεία κατέγραψε άλλη μια σημαντική απώλεια, αυτή του Pierluigi Marconi ο οποίος ήταν ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του σχεδιαστικού τμήματος που αναγκάστηκε να παραιτηθεί –ακολουθούμενος από πολλά μέλη της ομάδας του- λόγω μη καλής επικοινωνίας και συνεργασίας με τους τωρινούς ιδιοκτήτες της Bimota.

Πάντως, αν έχουμε μάθει κάτι από το παρελθόν, είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να διαγράψουμε οριστικά την Bimota από τον χάρτη, μόνο που αυτή τη φορά θα χρειαστεί ένας πολύ γενναίος επενδυτής με τα χρήματα στην τσέπη, προκειμένου να επαναφέρει την ιστορική φίρμα στη ζωή.

Bonneville Speed Trials: Ο C.Rivas θέλει να πιάσει 640 χλμ./ώρα! “Όποιος πιάσει 400mph θα μείνει στην ιστορία»!

Το ρεκόρ σε δύο ρόδες είναι 605,697 χλμ./ώρα
Bonneville Speed Trials: Ο C.Rivas θέλει να πιάσει 640χ.α.ω! “Όποιος πιάσει 400mph θα μείνει στην ιστορία»!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/7/2025

Το ρεκόρ ταχύτητας της FIM θα προκαλέσει στις 23 Αυγούστου ο 57χρονος Chris Rivas με στόχο να αγγίξει τα 400 μίλια. Είναι το όριο που θεωρητικά θα του επιτρέψει να δει το ρεκόρ του να ζει για πολλά χρόνια, ένα στρογγυλό νούμερο για τους Αμερικανούς, εξωφρενικό για οχήματα σε δύο ρόδες.

Οι Streamliner μοτοσυκλέτες, κανονικοί πύραυλοι εδάφους – εδάφους, έχουν δεκαετίες εξέλιξης στο ίδιο σημείο, την ατελείωτη έκταση της ερήμου Bonneville όπου το προηγούμενο ρεκόρ που γράφτηκε το 2010, σταμάτησε στα 376,156 μίλια ανά ώρα. Αυτό μεταφράζεται σε 605,697 χ.α.ω από την Suzuki Hayabusa 2600 του Rocky Robinson.

Με την σειρά του ο Robinson είχε καταρρίψει το ρεκόρ του 2009 που είχε φτάσει τότε στα 367.382 μίλια ανά ώρα ή αλλιώς στα 591.244 χ.α.ω με μία BUB Seven Streamliner.

Οι ίδιοι θέλουν τώρα να πάρουν το αίμα τους πίσω καθώς τα ρεκόρ αυτά υποστηρίζονται από τους μηχανικούς και τις εταιρείες βελτιώσεων οπότε ακόμη και η προσπάθεια, μεταφράζεται σε προβολή και εντάσσεται στον στόχο.

Ο Chris Rivas είναι πρώην αγωνιζόμενος Dragster και προπονητής της κόρης του Cayla που αποδεικνύει με μία σειρά από ρεκόρ πως είχε την σωστή καθοδήγηση.

Θα προσπαθήσει να φτάσει στα 400 μίλια με μία BUB Seven Streamliner που κινείται από έναν V-4, 2.997 κυβικών με δύο τούρμπο.

Ο Rivas είναι γνωστός στις ΗΠΑ καθώς κατέχει διάφορα εθνικά ρεκόρ με πιο χαρακτηριστικό της ταχύτερης H-D στα 39,68 χ.α.ω ενώ η σχέση του με την Harley-Davidson κρατά από το μακρινό 1992.

Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις Streamliner φυσικά που απαιτούν έναν τελείως διαφορετικό χειρισμό και σχεδιάζονται πάνω στον αναβάτη.

Ο Rivas με το ζόρι θα χωρά στην σέλα – χώρο οδήγησης, όπου αντίθετα με αυτό που θα περίμενε κανείς ξαπλώνει πίσω με τα πόδια εμπρός. Μία ζώνη επτά σημείων τον κρατά στο κλουβί και μία πυρίμαχη στολή εξασφαλίζει λίγο χρόνο έως την παρέμβαση των διασωστών σε περίπτωση που πάει κάτι λάθος.

Ωστόσο ο Cris Rivas επιμένει πως αυτή η μορφή αγώνων και σε αυτό το επίπεδο, είναι η ασφαλέστερη που μπορεί κανείς να δοκιμάσει.

Εκείνο βέβαια που δεν λέει, είναι πως για να φτάσει να στηρίζεται επάνω του μία προσπάθεια εκατομμυρίων, έχει περάσει από πολλούς πιο επικίνδυνους αγώνες.