Euro NCAP Vision 2030 - Για πρώτη φορά η μοτοσυκλέτα σε κεντρικό ρόλο

Νέα στάνταρ με εκτεταμένες δοκιμές και crash-test ειδικά για μηχανοκίνητα δίκυκλα

Από τον

Κώστα Γκαζή

23/11/2022

Στις 9 Νοεμβρίου του 2022, ο οργανισμός αξιολόγησης ασφαλείας αυτοκινήτων European New Car Assessment Programme (Euro NCAP) παρουσίασε το όραμα του που τιτλοφορείται Vision 2030: a Safer Future for Mobility, και αναλύει τα στάνταρ ασφαλείας οχημάτων του άμεσου μέλλοντος, με τη μοτοσυκλέτα να διαδραματίζει για πρώτη φορά κεντρικό ρόλο.

Στο κοντινό παρελθόν, τόσο η Ομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Ενώσεων Μοτοσυκλέτας FEMA όσο και ο οργανισμός Connected Motorcycle Consortium (CMC) είχαν εκφράσει την πεποίθηση τους πως τα μηχανοκίνητα δίκυκλα πρέπει να συμπεριληφθούν στην εξέλιξη των δοκιμαστικών διαδικασιών όσον αφορά στα Προηγμένα Βοηθητικά Συστήματα Οδηγού (Advanced Driver Assistance Systems ή ADAS). Συστήματα όπως το γνωστό μας πλέον και στις μοτοσυκλέτες Advanced Cruising Control (ACC), το ABS, το Traction Control, το Brake Assist, το Blind Spot Monitor, κ.α., τα οποία δεν έχουν δοκιμαστεί εκτενώς σε σενάρια και crash-test με μοτοσυκλέτες, και κάποιες φορές (ειδικά υπό κακές καιρικές συνθήκες) δεν αντιλαμβάνονται τα μηχανοκίνητα δίκυκλα, με αποτέλεσμα πολλές φορές την πρόκληση ατυχήματος.

Τώρα, το όραμα του Euro NCAP για το μέλλον περιλαμβάνει εκτεταμένα σενάρια δοκιμών των ADAS με μηχανοκίνητα δίκυκλα, με στόχο τη βελτιστοποίηση της λειτουργίας των συστημάτων απέναντι στις μοτοσυκλέτες και τα λιγότερα τροχαία ατυχήματα.

Στο νέο όραμα του Euro NCAP οι μοτοσυκλέτες παίζουν σημαντικό ρόλο, όπως θα δούμε στα παρακάτω 9 σημεία στα οποία γίνεται αναφορά στα μηχανοκίνητα δίκυκλα (PTWs):

Οι δοκιμές αποφυγής τροχαίου ατυχήματος θα επεκταθούν με νέα σενάρια που θα περιλαμβάνουν πεζούς, ποδηλάτες και για πρώτη φορά αναβάτες μηχανοκίνητων δικύκλων!
Οι πραγματικές δοκιμές θα γίνουν πιο πολύπλοκες με καλύτερη προσομοίωση του περιβάλλοντος οδήγησης, και θα περιλαμβάνουν και το interface μεταξύ ανθρώπου και βοηθημάτων.
Ο Euro NCAP προτίθεται να ξεκινήσει δοκιμές στη συνδεσιμότητα όλων των ειδών στα οχήματα: (4G/5G), όχημα με όχημα, όχημα με VRU (Vulnerable Road User, ήτοι Ευάλωτους Χρήστες του Δρόμου), και οχημάτων με υποδομές.
Οι δοκιμές θα επεκταθούν από την οδήγηση σε αυτοκινητόδρομο και στα υπόλοιπα οδηγικά περιβάλλοντα. Αυτό σημαίνει την επέκταση των προδιαγραφών του ACC, συμπεριλαμβανομένων δοκιμών αυτοκινήτων-μοτοσυκλετών από το 2024, κάτι που αναμένεται να βοηθήσει ιδιαίτερα στο να κάνει ορατές τις μοτοσυκλέτες στα συγκεκριμένα συστήματα των αυτοκινήτων.
Στις δοκιμές αυτόματης πέδησης σε κατάσταση ανάγκης (Automatic Emergency Braking – AEB) προστέθηκαν δοκιμές με πεζούς, ποδηλάτες και μοτοσυκλετιστές, ενώ αναμένεται να προστεθούν και καταστάσεις όπου μια μοτοσυκλέτα πλησιάζει με μεγαλύτερη ταχύτητα απ’ ότι τα συστήματα μπορούσαν μέχρι σήμερα να προβλέψουν.
Ο Euro NCAP προτίθεται να δώσει μεγάλο βάρος για πρώτη φορά σε δοκιμές με συνθήκες χαμηλού φωτισμού, και δυσδιάκριτων οχημάτων όπως τις μοτοσυκλέτες, ώστε αυτές να γίνονται ορατές από τα ADAS σε πραγματικές και όχι μόνο σε ιδανικές συνθήκες.
Ως πρώτο βήμα για τη βελτίωση των ADAS σε κακές καιρικές συνθήκες (ομίχλη, βροχή, χιόνι), ο Euro NCAP ξεκινά έρευνα πάνω στην μειωμένη λειτουργικότητα τους σε ανάλογα περιβάλλοντα.
Πέρα από τα σχεδιαζόμενα νέα τεστ συγκρούσεων με μοτοσυκλέτες, ο Euro NCAP σχεδιάζει να εξελίξει αυτά τα τεστ αυξάνοντας την ταχύτητα κίνησης των μοτοσυκλετών στις δοκιμές, και εισάγοντας σενάρια με μηχανοκίνητα δίκυκλα στις δοκιμές συγκρούσεων των βαν αλλά και των οχημάτων με υποβοηθούμενη / αυτόνομη οδήγηση.
Προτάθηκε στον Euro NCAP να παρέχει καθοδήγηση στους αναβάτες μοτοσυκλέτας μέσω της αξιολόγησης συστημάτων ασφαλείας όπως τα συστήματα αντιμπλοκαρίσματος στα φρένα, τα συστήματα ελέγχου πρόσφυσης, συνδυασμένης πέδησης, προειδοποίησης για όχημα σε τυφλό σημείο του καθρέπτη, κ.α., προτείνοντας εκείνα με τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ασφάλεια των αναβατών, ξεκινώντας με μια δοκιμαστική καμπάνια. Θα μπορούσε επίσης να τονίσει άλλες ανάγκες, όπως του eCall για τις μοτοσυκλέτες. Αυτό σημαίνει όχι μόνο crash tests αυτοκινήτων με μοτοσυκλέτες, αλλά και δοκιμές μοτοσυκλετών και προστατευτικού εξοπλισμού (PPE).

Τα παραπάνω είναι σίγουρα εξαιρετικά νέα για τους αναβάτες μοτοσυκλέτας και την ασφάλεια μας, και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε θεαματική βελτίωση της λειτουργίας των ADAS που με τη σειρά της έχει τη δυναμική να μειώσει εξίσου θεαματικά τα τροχαία ατυχήματα με μοτοσυκλέτα, ειδικά όσον αφορά σε σενάρια που εμπλέκονται αυτοκίνητα.

https://bit.ly/MOTO_670

Επικαιρότητα

Μοτοσυκλέτα 300 ίππων με κυψέλες υδρογόνου - Μπορείς και εσύ να την φτιάξεις χάρη στο MIT

Διαθέσιμη προς όλους η τεχνογνωσία πίσω από το project του αμερικάνικου τεχνολογικού ινστιτούτου!

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

29/7/2025

Ομάδα φοιτητών του ΜΙΤ εξέλιξε μοτοσυκλέτα βασιζόμενη σε ένα Ducati 900SS δημιουργώντας μια “ανοικτή πλατφόρμα” μοντέλου με ηλεκτρικό μοτέρ και κυψέλες καυσίμου υδρογόνου (FCVs), για αναπαραγωγή ή περαιτέρω εξέλιξη, προσφέροντας το λιθαράκι του τους σε μια εναλλακτική πορεία εξηλεκτρισμού απέναντι στην τεχνολογία μπαταριών λιθίου (BEVs)

Όταν η ομάδα ηλεκτρικών οχημάτων (EVT) του ΜΙΤ αποφάσισε να ασχοληθεί με το υδρογόνο, δεν έφτιαξε απλώς ένα project για να πάρει βαθμό. Έφτιαξε ένα θηρίο 300 ίππων, βασισμένο σε ένα Ducati 900SS των ’90s, γεμάτο τεχνολογία αιχμής.

Απαλλαγμένη από τις πολύωρες φορτίσεις που θέτουν το μεγάλο πρόβλημα αυτονομίας των ηλεκτρικών οχημάτων μπαταρίας. Με το υδρογόνο, ο ανεφοδιασμός γίνεται σε λεπτά και η μοτοσυκλέτα είναι έτοιμη για χρήση (όπως με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης) διατηρώντας μηδενικούς τους εκλυόμενους ρύπους (όπως και τα υπόλοιπα ηλεκτρικά οχήματα), συνδυάζοντας έτσι τα πλεονεκτήματα των δύο κόσμων. Η ερευνητική ομάδα θέλει να δείξει ότι αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, αλλά ρεαλιστικό μέλλον.

Το εγχείρημα προφανώς δεν είναι η δημιουργία ενός μοντέλου παραγωγής και κυκλοφορίας. Είναι ένα εργαλείο ερευνάς, ανάπτυξης και καταγραφής δεδομένων. Αποτελεί επίσης μια modular πλατφόρμα καθώς όλα τα βασικά κομμάτια, από την κυψέλη καυσίμου έως τον ηλεκτροκινητήρα, προσθαφαιρούνται με σχετική ευκολία. Μια ανοικτή βάση για μηχανικούς, φοιτητές ή τρελαμένους χομπίστες. Όλο το project είναι open-source. Μιλάμε δηλαδή για πλήρη οδηγό κατασκευής, διαθέσιμο online σε όποιον θέλει να το αντιγράψει, να το εξελίξει ή να πειραματιστεί φτιάχνοντας και αυτός ένα ως βάση ή να στείλει τις "σημειώσεις" του στο MIT.

Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο επίτευγμα της ερευνάς, η καταγραφή και διάθεση της πληροφορίας και της γνώσης που αποκομίστηκε από την διαδικασία κατασκευής της μοτοσυκλέτας, καθώς συνήθως η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνολογιών υδρογόνου γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες με υψηλά κόστη ενώ το εγχείρημα αυτό θέλει να το ανοίξει σε όλους.

Στο κέντρο, μια μικρή και ελαφριά κυψέλη καυσίμου χορηγία της κορεατικής εταιρείας Doosan Fuel Cell, ικανή να τροφοδοτήσει έναν ηλεκτροκινητήρα υψηλής απόδοσης, σχεδιασμένο εξ αρχής από την ομάδα για να δώσει προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις του εγχειρήματος σε σύγκριση με εμπορικά διαθέσιμους που είχαν αρχικά δοκιμαστεί. Όλα τα ανωτέρω μετά από αρκετή μελέτη για την βελτιστοποιηση της τοποθέτησης και κόπο, εδράζουν σε ένα πλαίσιο Ducati 900SS με τις αναγκαίες τροποποιήσεις για να χωρέσει όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα όπως την ανθρακονημάτινη δεξαμενή υδρογόνου υψηλής πίεσης, τον κινητήρα, τα ηλεκτρονικά, το συστημα ψύξης και την μπαταρία υποβοήθησης.

Όπως αναφέρει ο υπεύθυνος του project, Aditya Mehrotra,παρότι η ομάδα δεν είναι η πρώτη που δημιουργεί υδρογονοκίνητη μοτοσυκλέτα, είναι η πρώτη που διαθέτει την τεχνογνωσία στον κόσμο. Με την υποδομή υδρογόνου να είναι ακόμα στα σπάργανα, πλην εξαιρέσεων, δύσκολα θα βρεις πρατήριο. Αλλά τέτοια projects είναι αυτά που βάζουν τα θεμέλια για να αλλάξουν τα δεδομένα των υποδομών.

H μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ένα εργαστηριακό πρωτότυπο, αλλά είναι και ένα σήμα προς τη μοτοσυκλετιστική κοινότητα, πως το μέλλον των δύο τροχών μπορεί να είναι καθαρό, γρήγορο και απολαυστικό με υδρογόνο και ίσως πιο ελαφρύ από ότι αν την τροφοδοσία του ηλεκτρικού μοτέρ αναλαμβάνουν συστοιχίες μπαταριών. Οι δεξαμενές για τις κυψέλες υδρογόνου μπορούν επίσης να γεμίζουν σε μόλις 5 λεπτά, αποφεύγοντας έτσι και τις πολύωρες φορτίσεις.