H globetrotter Jacqui Furneaux στη χώρα μας!

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

28/11/2019

Η Jacqui Furneaux είναι γυναίκα, νοσηλεύτρια, μητέρα και αναβάτρια που αποφάσισε στην τρυφερή ηλικία των…50 (ποτέ δεν είναι αργά!) να ξεκινήσει ένα ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Η απόφασή της προήλθε από ένα άλλο ταξίδι που έκανε το 1998 (στα 48 της), όπου μ’ ένα σακίδιο φορτωμένο στην πλάτη γύρισε διάφορες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, την Ταϊλάνδη και μέσα σε έξι μήνες είχε φτάσει στο Πακιστάν, για να επιστρέψει γεμάτη ενέργεια και νέες εμπειρίες στην πατρίδα της, τη Μ. Βρετανία. Τότε, συνειδητοποίησε πως δεν είχε χορτάσει τη δίψα της για περιπέτεια.

Μάρτιος του 2000, η Jacqui Furneaux παραλαμβάνει την ολοκαίνουργια Bullet 500, εξοπλισμένη με προστατευτικά κάγκελα, έτοιμη να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες.

Δύο χρόνια αργότερα το 2000 ήταν πλέον έτοιμη για το επόμενο και πιο επικό ταξίδι της, παρέα με το Ολλανδό φίλο της, που της “φύτεψε” την ιδέα να το συνδυάσει με ένα άλλο μεγάλο πάθος της, την οδήγηση μοτοσυκλέτας. Οδηγεί μοτοσυκλέτες απ’ τα 24 και μέχρι σήμερα είχε πολλές ιαπωνικές μοτοσυκλέτες στην κατοχή της, όμως δεν είχε ποτέ της μια Royal Enfield. Γι’ αυτό το λόγο έβαλε την πινέζα στην Chennai της Ινδίας και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αγοράσει μια Bullet 500, να ξεφορτωθεί τους τουριστικούς οδηγούς και να αγοράσει οδικούς χάρτες.

2000, Πακιστανοί στρατιώτες προσφέρουν μια χείρα βοηθείας για να σταματήσουν τη διαρροή λαδιού απ' τη Bullet 500

Η Furneaux ξεκίνησε το ταξίδι της μαζί με τον Ολλανδό φίλο της και το ολοκλήρωσε μετά από επτά ολόκληρα χρόνια και 65.000 χιλιόμετρα, έχοντας διασχίσει 20 χώρες σε ολόκληρη την υφήλιο. Το ταξιδιωτικό της είναι ένα απ’ τα πολλά που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, πως για να γυρίσεις τον κόσμο δεν χρειάζεσαι μια Adventure των 20.000 ευρώ και βάλε.

Ούτε πολλά χρήματα χρειάζονται καθώς τα μηνιαία της έξοδα περιοριζόντουσαν σε κάτω από 400 ευρώ. Αυτό που χρειάζεται είναι θέληση, θάρρος, ενώ βοηθαεί πολύ να έχεις μια μοτοσυκλέτα που να μπορείς να συντηρήσεις και να επισκευάσεις μόνος σου σε οποιαδήποτε άκρη της γης κι αν βρίσκεσαι, όπως το Bullet 500. Το ταξίδι της αποτυπώνεται λεπτομερώς στο βιβλίο που έγραψε με τίτλο “Hit The Road, Jac” και το ελληνικό Royal Enfield Club φρόντισε να έρθει η Jacqui Furneaux στη χώρα μας για την παρουσίασή του, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο ελληνικό μουσείο μοτοσυκλέτας στο Μετς, το Σάββατο (30 Νοεμβρίου) στις 17:00. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο www.reoc.gr.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…

Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”