Ισπανική Πρωταπριλιά: Η Suzuki επιστρέφει στα MotoGP

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/12/2022

Ένα ποστάρισμα του Alex Rins στα κοινωνικά δίκτυα ήταν αρκετό για να φέρει από το πρωί αναστάτωση στο υπόλοιπο μοτοσυκλετιστικό κοινό της Ευρώπης πλην των ισπανόφωνων και σε όσους γνωρίζουν τα Ισπανικά έθιμα.

Ο Rins ανακοίνωσε νωρίτερα σήμερα την επιστροφή της Suzuki στα MotoGP, ένα μήνα αφότου μας αποχαιρέτησε.

Σε σχόλιό του από κάτω ζητά συγνώμη από όσους το πίστεψαν και ενημερώνει για το έθιμο της «ημέρας των αγαθών στο πνεύμα» που γιορτάζουν οι Ισπανοί στις 28 Δεκεμβρίου και που σε τίποτα δεν διαφέρει από την δική μας πρωταπριλιά.

Ισπανικό ψέμα Ωραία χρώματα, ωραία φωτογραφία, ωραία συγκυρία καθώς μόλις εχθές ο Livio Suppo (φωτό: αριστερά) έκανε δηλώσεις για το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν η Suzuki παρέμεινε, και μπόλικο συναίσθημα καθώς δεν υπάρχει φίλαθλος που να μην θέλει να δει κάτι τέτοιο να γίνεται πραγματικότητα και τελικά δεν είναι καθόλου περίεργο που αρκετοί το πίστεψαν.

Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν πως η Suzuki – δυστυχώς – δεν ακυρώνει την απόφασή της να φύγει από τα MotoGP και πως έτσι κι αλλιώς ο Rins έχει ήδη ομάδα, οπότε και σε μία τέτοια τραβηγμένη περίπτωση, ο ίδιος δεν θα ήταν αναβάτης.

Για την ιστορία τώρα, μία σημαντική διαφορά από την δική μας Πρωταπριλιά, είναι πως για την Ημέρα των Αγαθιάριδων ή όπως θέλετε να την μεταφράσετε, διοργανώνονται ακόμη και φεστιβάλ ή φιέστες για να ακριβολογήσουμε και ο κόσμος μπορεί και να μεταμφιεστεί με περούκες και άλλα αστεία αξεσουάρ. Οι ημέρες αυτές είναι ήδη γιορτινές, οπότε η 28^η Δεκεμβρίου έρχεται να προσθέσει σε όλο αυτό το χαρμόσυνο πνεύμα, παρόλο που κρατά τις ρίζες ως έθιμο από πιο σκοτεινές εικόνες και από τον Ηρώδη. Άγνωστο πότε μεταλλάχτηκε στην μορφή που έχει τώρα ωστόσο για το υπόλοιπο της ημέρας, μην πιστέψετε οτιδήποτε έρχεται από την Ισπανία

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”