Μπαίνει σε εφαρμογή και επικυρώνεται, η JEFTA (Japan-EU Free Trade Agreement, "συμφωνία ελεύθερων εμπορικών συναλλαγών Ιαπωνίας-ΕΕ") που ψηφίστηκε το 2017 μετά από διαπραγμάτευση τεσσάρων ετών, και η εφαρμογή της ξεκίνησε από τις 18 Ιουλίου. Με την συμφωνία αυτή δημιουργείται μία ελεύθερη ζώνη εμπορίου με δυναμική 600 εκατομμυρίων ανθρώπων, στην οποία καταργείται το 99% των δασμών που μέχρι τώρα έφτανε το 1 δις Ευρώ. Στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να ευνοηθεί ο αγροδιατροφικός τομέας, και της Ιαπωνικής η αυτοκινητοβιομηχανία και φυσικά και οι μοτοσυκλέτες που περιλαμβάνονται στην μακριά αυτή λίστα. Το σύνολο των αγαθών που επηρεάζονται θετικά από την κατάργηση των δασμών, αγγίζουν το ένα τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Για την ομαλή μετάβαση στην νέα αυτή εποχή, και για να μην επηρεαστεί απότομα ο ανταγωνισμός, η προσαρμογή θα είναι σταδιακή και στις μοτοσυκλέτες θα διαρκέσει μία πενταετία.
Σταδιακά η Ευρώπη θα καταργήσει τον φόρο του 8% στις μοτοσυκλέτες έως 250 κυβικά και το 6% για όλες τις υπόλοιπες ενώ ταυτόχρονα τα ιαπωνικά ανταλλακτικά θα ωφεληθούν με έως και 3.7%. Εδώ τώρα έρχεται η σκληρή ελληνική πραγματικότητα, να υπενθυμίσει πως συγκεκριμένα για τους Έλληνες μοτοσυκλετιστές, ο αντίκτυπος της μείωσης των δασμών για κάποιον που θέλει να αποκτήσει Ιαπωνική μοτοσυκλέτα, θα είναι μικρότερος, από την στιγμή που το ελληνικό δημόσιο επιβάλλει πρόσθετη φορολογία.

Σε κάθε περίπτωση όμως, οι ακριβότερες μοτοσυκλέτες θα δουν και μία πιο γενναία μείωση μέσα σε μία πενταετία, όταν για παράδειγμα μία μοτοσυκλέτα των 20.000 Ευρώ θα κοστίζει 1.200 λιγότερα. Από την στιγμή που η μείωση αυτή θα είναι σταδιακή, ο αντίκτυπος θα μοιραστεί σε βάθος πενταετίας.

Αν και πρόκειται για μία συμφωνία που επίσημα για πρώτη φορά συζητήθηκε πίσω στο 2013 και «κλείδωσε» πέρσι, δεν γίνεται από το να μην συνδεθεί με την πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ για «εμπορικό προστατευτισμό» ακυρώνοντας αντίστοιχες συμφωνίες τόσο με την Ιαπωνία παλαιότερα, όσο και με την Ευρωπαϊκή Ένωση πρόσφατα.

Ωστόσο αυτό που περνά στα ψιλά γράμματα είναι πως η συμφωνία περιλαμβάνει και την ολοκλήρωση μίας άλλης διαδιακασίας, της ενοποίησης των προδιαγραφών, που για τους κατασκευαστές σημαίνει μειωμένο κόστος εξέλιξης.

Το εξίσου σημαντικό, είναι πως αυτό μας φέρνει ένα στάδιο πιο κοντά στην εποχή που οι προδιαγραφές θα έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα, μία προσπάθεια που καλλιεργείται πολλά χρόνια, και για πρώτη φορά μοιάζει πιο κοντά στην εποχή που θα είναι πράξη.

Η ενοποίηση των προδιαγραφών στο μέλλον, θα φέρει ακόμα χαμηλότερα το κόστος παραγωγής μοτοσυκλετών και παράλληλα θα καταστήσει την σημαντικά ευκολότερη την πώλησή τους ανάμεσα σε διαφορετικά κράτη, που δεν μοιράζονταν κοινά σύνορα ή δεν έχουν συνάψει αντίστοιχες μεμονωμένες συμφωνίες.

Οι διαφορές προδιαγραφών ρύπων και θορύβου της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ιαπωνία, ανάγκαζαν –για παράδειγμα- την Ducati να διατηρεί ξεχωριστή γραμμή παραγωγής για τις Panigale που θα πωλούνταν στην Ιαπωνία, έχοντας ένα τελείως διαφορετικό –κι άσχημο- τελικό εξάτμισης. Αντίστοιχα οι Ιαπωνικές superbike ενσωμάτωναν κόστος εξέλιξης για δύο διαφορετικά πρότυπα, πράγμα που σταδιακά θα πάψει να ισχύει..