Με Honda Supra-X 125 στην αρχαία Ιωνία και Λυκία

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

30/9/2016

Μικρασιατικό οδοιπορικό
Πάντα ήθελα να πραγματοποιήσω ένα οδοιπορικό Ιστορίας στα μικρασιατικά παράλια. Να επισκεφθώ πόλεις αρχαίες, μυθικές, Ελληνικές, φορτωμένες με αμέτρητες ιστορικές μνήμες και μαρτυρίες. Να ξεναγηθώ σε αρχαιολογικούς χώρους γεμάτους με αξεπέραστα μνημεία του παρελθόντος, όπου το κάλλος του αρχαιοελληνικού πολιτισμού παραμένει αιώνιο και άφθαρτο. Να περπατήσω στους λιθόστρωτους δρόμους λαμπρών ιωνικών πόλεων και να βιώσω ένα νοερό ταξίδι πίσω στο χρόνο, που πραγματικά θα ήθελα να είναι ρεαλιστικό.

Με όχημα το γνωστό -από το ταξίδι του Εύξεινου Πόντου- μαύρο παπί Honda Supra, επιχείρησα τελικά να περιηγηθώ στην ένδοξη γη της Ιωνίας και της Λυκίας και να καταγράψω μέσα από ένα οδοιπορικό 2.300 χιλιομέτρων τα διάσπαρτα χνάρια του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που επέζησαν στο πέρασμα του χρόνου.
Περισσότερες από πεντακόσιες αρχαίες ελληνικές πόλεις είχαν αναπτυχθεί κατά μήκος των μικρασιατικών ακτών του Αιγαίου, οι οποίες λειτούργησαν μέσα στους αιώνες ως μια γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση, ανάγοντας έτσι τον χώρο της Μικράς Ασίας σε μια γη αδιάλειπτης επαφής λαών και πολιτισμών.

Όπως καταλαβαίνετε, η επιλογή των αρχαίων ιωνικών και λυδικών πόλεων ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Και τελικά επέλεξα την Έφεσο, την Μίλητο, την Πριήνη και τα Δίδυμα για το κομμάτι της Ιωνίας (δυτική Μικρασία), ενώ στους προορισμούς της Λυκίας (νοτιοδυτική Μικρασία) περιέλαβα τα Πάταρα, τον Ξάνθο, την Τελμεσσό και τα Μύρα.
Παρόλο που οι συγκεκριμένες αρχαίες ελληνικές πόλεις βρίσκονταν σε μια από τις πιο τουριστικές περιοχές της Τουρκίας ήμουν κυριολεκτικά μόνος, αφού τα γεγονότα του πραξικοπήματος είχαν διώξει μακριά όλους τους ξένους επισκέπτες. Αυτή η εξέλιξη μ’ είχε χαροποιήσει ιδιαίτερα, καθώς δεν είχα να αντιμετωπίσω τα πλήθη των πολύχρωμων τουριστών που συνήθως κατακλύζουν τους αρχαιολογικούς χώρους της δυτικής Τουρκίας.

Με βάση την κοσμοπολίτικη πόλη Kusadasi (105 χλμ. νότια της Σμύρνης) και "εργαλείο δρόμου" το ακούραστο Honda Supra, για τέσσερεις μέρες περιπλανήθηκα σε τέσσερεις ιωνικές πόλεις-μνημεία πολιτισμού και αντίκρισα γεμάτος εθνική περηφάνια τις εναπομείνασες μαρτυρίες της υπερτρισχιλιετούς εκπολιτιστικής πορείας του ελληνισμού στην αντίπερα αιγαιοπελαγίτικη ακτή.
Ωστόσο, με έκπληξη διαπίστωσα κάτι το απρόσμενο και συγκλονιστικό. Αν και η Έφεσος της Θεάς Αρτέμιδας, η Μίλητος του σοφού Θαλή, η επικλινής πολιτεία της Πριήνης και τα Δίδυμα με τον γιγάντιο ναό του Απόλλωνα χάθηκαν οριστικά στην λήθη του χρόνου, όλες τους είχαν περάσει για πάντα στο πάνθεον της Ιστορία.
Και μετά την Ιωνία, το μαύρο παπί με οδήγησε τάχιστα στην κοντινή γη της αρχαίας Λυκίας…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_670

Επικαιρότητα

Wayne Gardner: Φροντίζει ο ίδιος πλέον τα τρόπαια και το αρχείο του

Πριν το έκανε η μητέρα του 1ου Αυστραλού Παγκόσμιου Πρωταθλητή στη μεγάλη κατηγορία

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/9/2025

Με περισσότερα από 1.000 φωτογραφικά στιγμιότυπα και πάνω από 1.000 τρόπαια, πλακέτες, ασημένια σκεύη, κρυστάλλινα αντικείμενα και μοντέλα, η συλλογή του Wayne Gardner αποτελεί ένα ζωντανό αγωνιστικό μουσείο που ξεκινά από τα πρώτα του βήματα στους αγώνες junior, στην Canberra της Αυστραλίας.

Ο Gardner ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στο φετινό Αυστραλιανό Grand Prix στο Phillip Island, όπως είχε συμβεί και πέρσι, καθώς πάλι δεν έλαβε πρόσκληση από την διοργάνωση του αγώνα! Με πικρία όσο και νοσταλγία, αναφέρει ότι ο ίδιος μαζί με τον Bob Barnard, τον μηχανικό που σχεδίασε την πίστα, είχαν στηρίξει την πρώτη διεξαγωγή του αγώνα μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1987.

“Δυστυχώς, το Αυστραλιανό GP πεθαίνει αργά υπό τη σημερινή διοίκηση, με περικοπές κάθε χρόνο. Ίσως ήρθε η ώρα για άλλη διαχείριση ή/και χώρο να αναλάβουν”, σχολιάζει ο Gardner.

Η συλλογή που μαρτυρά μια ζωή στους αγώνες

Στην συνέχεια της δημοσίευσης του, o Gardner ενημέρωσε ότι κατά την παραμονή του στο Wollongong τον Αύγουστο, αφιέρωσε χρόνο του στον καθαρισμό και τη φωτογράφιση των προσωπικών του τροπαίων και φωτογραφικού υλικού που έχει μαζέψει από τους αγώνες. "Θησαυροί" μίας 50ετούς καριέρας, που κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις και την την ιστορία του Αυστραλού.

Μέρος της συλλογής βρίσκεται ακόμα σε κιβώτια, καθώς ο Gardner συνεχίζει να εντοπίζει ξεχασμένους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει η μητέρα του, Shirley.

Η Shirley Gardner, που έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, ήταν υπεύθυνη για κάθε τρόπαιο, πλακέτα και αντικείμενο που ο γιός της κέρδισε με την ίδια να τα συλλέγει, να τα αποθηκεύει και να τα αρχειοθετεί. Τώρα ο Gardner έχει αναλάβει να διαφυλάξει ο ίδιος την ιστορία του και να καταγράψει τη συλλογή καθώς μόνο αυτός τη γνωρίζει τόσο καλά.

Η εκτενής συλλογή, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

1.000+ φωτογραφίες σε κορνίζες και κιβώτια
1.000+ τρόπαια, πλακέτες, κρυστάλλινα αντικείμενα, ασημένια σκεύη
Μοντέλα μοτοσυκλετών και αναμνηστικά
Σπάνια στιγμιότυπα και ιστορίες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80

Το μέλλον της κληρονομιάς Gardner

Η συλλογή, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αυστραλό, θα μεταφερθεί σε Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας στο μέλλον και ο Gardner ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό.

“Κάθε τρόπαιο, κάθε φωτογραφία, κάθε αντικείμενο κρύβει μια ιστορία. Είναι μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις, φιλίες και αγώνες που θέλω να διαφυλάξω”, αναφέρει ο Gardner.

Η συλλογή Gardner δεν είναι απλώς ένας θησαυρός τροπαίων, αλλά ένα ζωντανό χρονικό της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας. Από τους αγώνες junior στο Canberra, μέχρι την κατάκτηση του παγκόσμιο τίτλου το 1987 στην κορυφαία κατηγορία και την μακρά πορεία 50 ετών, ο Gardner καταγράφει κάθε στιγμή με σεβασμό στην κληρονομιά του και την αγάπη του για το άθλημα.