Μικρασιατικό οδοιπορικό-Με το Helmin στην Λυκία

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

10/10/2016

Μετά την γνωριμία μου με τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Ιωνίας, το μαύρο Supra 125 άρχισε να με ταξιδεύει στα χώματα της Λυκίας, στην νοτιοδυτική γωνιά της Μικρασίας. Όπως στην περίπτωση της Ιωνίας, έτσι και στην Λυκία χρειάστηκε να επιλέξω τις αρχαιολογικές στάσεις μου μέσα από έναν μεγάλο αριθμό αρχαίων πόλεων της περιοχής – η… "κληρωτίδα" έβγαλε τελικά την Τελμεσσό, την Ξάνθο, τα Πάταρα και τα Μύρα.

Η παραθαλάσσια πόλη Fethiye ήταν η σύγχρονη αστική συνέχεια της αρχαίας Τελμεσσού. Ο λαξευμένος τάφος του βασιλιά Αμύντα (4ου π.Χ. αιώνα) ήταν δυστυχώς το μόνο αξιόλογο μνημείο που είχε διασωθεί από την εποχή που η Τελμεσσός ήταν η μεγαλύτερη πόλη της αρχαίας Λυκίας.
Η Ξάνθος και τα Πάταρα ήταν δυο αρχαιολογικοί χώροι που απείχαν μεταξύ τους μόλις 10 χλμ. Η Ξάνθος, με το καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο και τους ιδιότυπους υπερυψωμένους τάφους, ήταν μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της Λυκίας κατά την αρχαιότητα, ενώ τα κοντινά Πάταρα -η γενέτειρα του Αγίου Νικολάου- αποτελούσαν το λιμάνι-επίνειο της Ξάνθου.

Όσον αφορά τα Πάταρα, μπορεί η αρχαιολογική σκαπάνη να "έπιασε δουλειά" σχετικά αργά (μετά το 1990), οι αρχαιολόγοι, ωστόσο, ευελπιστούν πως μέσα στα επόμενα χρόνια θα μπορέσουν να φέρουν στη επιφάνεια κι άλλα κτίσματα της πόλης, πέρα από το Κοινοβούλιο του Κοινού των Λυκίων, την Αγορά και το ρωμαϊκό θέατρο, τα οποία ήδη έχουν ανακαλυφθεί και εν μέρει αποκατασταθεί.

Επόμενη -και τελευταία- αρχαιολογική στάση του Honda Supra 125 στο οδοιπορικό της αρχαίας Λυκίας, τα Μύρα. Η πόλη αυτή έχει συνδέσει το όνομά της με τον Άγιο Νικόλαο, ο οποίος έζησε και λειτούργησε εδώ ως Επίσκοπος για πολλά χρόνια. Εκτός από το ναό του Αγίου Νικολάου που διασώζεται στο κέντρο της σύγχρονης κωμόπολης Demre, επισκέφθηκα επίσης το ρωμαϊκό αμφιθέατρο και τους παρακείμενους αρχαίους λαξευτούς τάφους, αξεπέραστα μνημεία πολιτισμού που συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα του αρχαιολογικού χώρου των Μύρων.

Στο κοσμοπολίτικο θέρετρο της Αττάλειας γράφτηκε ο επίλογος του μικρασιατικού οδοιπορικού. Δυο μέρες ξεκούραση και ραστώνη στην άδεια -από ξένους τουρίστες- Αττάλεια και επιστροφή κατόπιν για το λιμάνι του Cesme, μέσω της εσωτερικής διαδρομής Denizli-Aydin-Izmir.
Φτάνοντας εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα στο Cesme, μια υπόσχεση έδωσα στον εαυτό μου: σύντομα να ξαναγυρίσω στην απέναντι μικρασιατική γη και να συνεχίσω το ιδιότυπο σεργιάνι μου στην αρχαία Ιστορία μας. Ήταν άλλωστε αναμενόμενο, από την πρώτη στιγμή που έβαλα ρόδα στη Μικρασία, να γίνω δέσμιος της ιστορίας αυτού του τόπου, ο οποίος έγραψε αμέτρητες σελίδας λαμπρής δόξας στο βαρύτιμο βιβλίο της μακραίωνης πολιτισμικής-ιστορικής διαδρομής του ελληνικού έθνους…

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

23/10/2025

Η γερμανική εταιρεία Continental ανατρέπει τα δεδομένα στην κατασκευή ελαστικών, παρουσιάζοντας την τεχνολογία TractionSkin, μια καινοτομία που καθιστά τα premium radial ελαστικά της όχι μόνο ασφαλέστερα στο στρώσιμο, αλλά και “vegan-friendly”

Κάθε φορά που αλλάζουμε ελαστικά στη μοτοσυκλέτα μας, η ίδια κουβέντα επαναλαμβάνεται, χρειάζεται προσοχή στα πρώτα χιλιόμετρα, μέχρι να φύγει το γλιστερό στρώμα της επιφάνειας. Είναι η φάση που όλοι οι αναβάτες θέλουν να αποφύγουν και που η Continental προσπαθεί να εξαλείψει με το σύστημα TractionSkin.

Αντί για την κλασική λεία επιφάνεια μεταξύ των αυλακώσεων, τα ελαστικά Continental βγαίνουν από το καλούπι με μια χαρακτηριστικά “τραχιά” επιφάνεια, η οποία προκύπτει φυσικά από το καλούπι χωρίς τη χρήση λιπαντικού. Μέχρι πρότινος, η καλύτερη λύση για την αποκόλληση ενός ελαστικού από τη μήτρα ήταν η χρήση λιπαντικού με βάση ζωικό λίπος. Η Continental όμως το απέφυγε πλήρως, δημιουργώντας έτσι και μια “vegan-friendly” διαδικασία παραγωγής.

Ο Graham Matcham, στέλεχος της Continental, εξηγεί, “Αν ένα ελαστικό κολλήσει στο καλούπι, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Παραδοσιακά χρησιμοποιούσαμε λιπαντικά για να αποφύγουμε αυτό το φαινόμενο, αλλά αυτή είναι και η αιτία που τα ελαστικά χρειάζονται στρώσιμο. Με το TractionSkin, το στάδιο αυτό είναι πολύ πιο σύντομο”.

Η επιφάνεια των ελαστικών έχει μια τραχιά υφή, σαν “τριμμένη” όψη, η οποία προκύπτει από το ίδιο το καλούπι. Οι μήτρες αποτελούνται από εννέα τμήματα που ανοίγουν, υποδέχονται το ελαστικό και στη συνέχεια το “αγκαλιάζουν” ξανά, ψήνοντάς το για 40 λεπτά στους 400°C. Έτσι ολοκληρώνεται η διαδικασία του βουλκανισμού και διαμορφώνεται τόσο το πέλμα όσο και η χαρακτηριστική επιφάνεια που επιτρέπει την αφαίρεσή του χωρίς την χρήση λιπαντικού.

Η Continental αποκαλεί το φινίρισμα αυτό “microrough”, και όπως λέει ο Matcham, “είναι σαν αντικολλητικό τηγάνι, η υφή είναι ελαφρώς πιο τραχιά από ότι θα περίμενε κανείς, αλλά το αποτέλεσμα είναι αποδοτικό”.

Κάθε καλούπι κοστίζει περίπου 30.000 έως 40.000 λίρες και εφαρμόζεται μόνο στα premium μοντέλα της εταιρείας, καθώς το κόστος δεν δικαιολογείται για μικρότερες εφαρμογές ή παραδοσιακότερες σταυρωτές πλέξεις ελαστικών.

Στην πράξη, το TractionSkin μειώνει σημαντικά την ανάγκη για προσεκτικό “στρώσιμο” και ταυτόχρονα εξαλείφει τη χρήση ζωικών παραγώγων, καθιστώντας τα ελαστικά Continental πιο ασφαλή, πιο φιλικά προς το περιβάλλον, με το πρόσθετο πως είναι και ηθικά συμβατά για τους Vegan φίλους.