Moto Guzzi Open House 2023 – Έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ συμμετοχής

35.000 Guzzisti από όλο τον κόσμο και με φιλανθρωπική χροιά

Από τον

Μπάμπη Μέντη

14/9/2023

Η τετραήμερη γιορτή των απανταχού “Guzzisti”, που διεξήχθη από τις 7-10 Σεπτεμβρίου, στην βάση της Moto Guzzi, στο Mandello del Lario, στις όχθες της λίμνης Como, έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ συμμετοχής, με 35.000 επισκέπτες, συγκεντρώνοντας ανθρώπους από όλο τον κόσμο, από τις Η.Π.Α. μέχρι και την Αυστραλία, με το μεγαλύτερο ποσοστό επισκεψιμότητας να εντοπίζεται – όπως είναι λογικό – το Σαββατοκύριακο.

Από την Πέμπτη 7/9, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το πλήρως ανακαινισμένο μουσείο, όπου έχουν προστεθεί νέα αναμνηστικά και ανακατασκευασμένες μοτοσυκλέτες, σε σχέση με πέρυσι, μεγαλώνοντας την συλλογή. Παράλληλα, όσοι επιθυμούσαν είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα νέα μοντέλα της Moto Guzzi, μέσω των test ride που είχε διοργανώσει η ιταλική εταιρεία.

Οι λάτρεις του Αετού, μπόρεσαν να δουν από κοντά ένα μέρος από την μεγάλη ιστορία της Moto Guzzi, με μία ξενάγηση μέσα στο εργοστάσιο. Εκεί, πέρασαν από τις γραμμές παραγωγής, φτάνοντας στο πιο ιστορικό κομμάτι του εργοστασίου, την αεροσήραγγα, την πρώτη που χρησιμοποιήθηκε ποτέ για την κατασκευή μοτοσυκλετών, πίσω στην δεκαετία του ’50. Η χρήση αυτής της τεχνολογίας βοήθησε τόσο στην δημιουργία του θρυλικού οχτακύλινδρου των 500 κυβικών, αλλά και στην κατάκτηση 14 τίτλων (8 Αναβατών και 6 Κατασκευαστή) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα GP.

Χάρη στην συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό Virgin, στην σκηνή του Moto Guzzi Village, βρέθηκαν καλεσμένοι που εξιστόρησαν τις αγωνιστικές και ταξιδιωτικές τους περιπέτειες, με παρουσιαστή τον DJ Ringo.

Συνολικά 1.000 test ride ξεκίνησαν από το “χωριό”, με τον στόλο των διαθέσιμων μοτοσυκλετών να περιλαμβάνει τα V7, V9, το V85TT και φυσικά το V100 Mandello, το οποίο παρουσιάστηκε το 2023 και αποτελεί την πιο σύγχρονη μοτοσυκλέτα της Moto Guzzi στα 100 χρόνια ιστορίας της. Η έκπληξη της εκδήλωσης ήταν η παρουσίαση της νέας έκδοσης V7 Stone Corsa με bikini φαίρινγκ.

Εξέχουσα θέση στην εκδήλωση, είχε το V7, με την αγωνιστική του έκδοση για την συμμετοχή στο Moto Guzzi Fast Endurance, ενός θεσμού που για τέταρτη χρονιά δίνει σε όλους την ευκαιρία να μπουν στην πίστα και να γευτούν τον ανταγωνισμό, συνδυάζοντας το με την διασκέδαση. Μαζί με αυτό, βρέθηκαν και τα δημιουργήματα δύο από των πιο αναγνωρισμένων και διάσημων βελτιωτών της Moto Guzzi, του Filippo Barbacane και της Guareschi Moto.

Παρουσία δήλωσε και η Moto Guzzi Experience, το τμήμα του Ιταλού κατασκευαστή που διοργανώνει εκδρομές με μοτοσυκλέτες με το έμβλημα του Αετού σε διάφορες τοποθεσίες ανά τον κόσμο.

Το Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου παρουσιάστηκε το V7 Stone 75^οOro Olimpico, μία ειδική έκδοση για τον εορτασμό της επιτυχίας των Canottieri Moto Guzzi di Mandello ( η κωπηλατική ομάδα της Moto Guzzi) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, το 1948. Η μοτοσυκλέτα αυτή θα δημοπρατηθεί με τα έσοδα να πηγαίνουν στους Canottieri Moto Guzzi, για την συνέχιση της ανάπτυξης αθλητικών δραστηριοτήτων κωπηλασίας για νέους και ενήλικες με αναπηρία.

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.