MV Agusta Superveloce 1000 - Πρώτη φωτογραφία του μοντέλου παραγωγής

Από τον

Κώστα Γκαζή

6/2/2024

H MV Agusta Superveloce 1000 Serie Oro είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην EICMA 2022, ενώ τώρα βλέπουμε την πρώτη φωτογραφία από την έκδοση παραγωγής η οποία κατατέθηκε από τους Ιταλούς για την έγκριση τύπου της μοτοσυκλέτας που θα κυκλοφορήσει στα τέλη του 2024.

Η συγκεκριμένη έγκριση τύπου κατατέθηκε στην Αυστραλία, περιλαμβάνοντας τεχνικές λεπτομέρειες και φωτογραφίες χαμηλής ανάλυσης μιας μαύρης Superveloce 1000, η οποία παρόλο που στα χαρτιά αναφέρεται ως η περιορισμένης παραγωγής Serie Oro, μοιάζει περισσότερο με την έκδοση βάσης που θα κυκλοφορήσει αργότερα.

Στην καρδιά της μοτοσυκλέτας βρίσκουμε τον ίδιο τετρακύλινδρο κινητήρα των 998 κ.εκ. που χρησιμοποιείται στις Brutale 1000 και Rush, με ίδια απόδοση 205 hp / 13.000 rpm. Ίδιο είναι και το πλαίσιο, με απαράλλαχτο μεταξόνιο. Η εμφάνιση βέβαια αλλάζει δραματικά με το ρετρό φαίρινγκ, με τη μοτοσυκλέτα να μοιάζει ελαφρώς ως τον απόγονο της F4 που βγήκε εκτός παραγωγής το 2018.

Το τιμόνι είναι τύπου κλιπ-ον και μαζί με τα ψηλά τοποθετημένα μαρσπιέ -για να μη βρίσκουν κάτω στις μεγάλες κλίσεις- προέρχονται από την RR έκδοση της Brutale 1000.

Οι τέσσερις “κάνες” των εξατμίσεων βγαίνουν κάτω από τη σέλα του συνεπιβάτη, φέρνοντας στο μυαλό την original F4 δια χειρός Tamburini. Το βάρος ανακοινώνεται στα 206,8 kg, με υγρά, 10,8 κιλά περισσότερα από τις Brutale 1000 / 1000 RR και Rush με “φταίχτη” το φαίρινγκ. Στα υπόλοιπα τεχνικά χαρακτηριστικά το πλάτος ανακοινώνεται στα 894 mm, ελαφρώς αυξημένο μάλλον χάρη στα αεροδυναμικά βοηθήματα (φτεράκια) στο μπροστινό μέρος του φαίρινγκ.

Στην έγκριση τύπου αναφέρεται πως η Superveloce 1000 Serie Oro θα βγει στην παραγωγή στα τέλη του 2024, ενώ το πιθανότερο είναι πως θα την ακολουθήσει μια πιο οικονομική έκδοση μαζικής παραγωγής.

Τα στοιχεία που δείχνουν πως η φωτογραφία της έγκρισης τύπου μάλλον αφορά στην φθηνότερη έκδοση είναι το μαύρο χρώμα, που διαφέρει από την κόκκινη-ασημί διχρωμία του concept bike που είχαμε δει στο σαλόνι του Μιλάνου, ενώ διαφορετικές είναι και οι εννιάμπρατσες ζάντες -που έχουμε δει και στην Brutale 1000 RR, από τις πεντάμπρατσες της μοτοσυκλέτας της EICMA με το υπέροχο και ιδιαίτερο design. Από την άλλη, η μοτοσυκλέτα της φωτογραφίας διατηρεί τις αναρτήσεις της Ohlins και τα φρένα της Brembo που είχαμε συναντήσει στο concept μοντέλο.

Δυο ακόμα διαφορές εντοπίζονται στην μαύρη σουέτ σέλα του αναβάτη, που δεν θυμίζει την δίχρωμη σέλα της Serie Oro, ενώ στη φωτογραφία της έγκρισης τύπου υπάρχει και -άσχημη- σέλα συνεπιβάτη, ενώ στη χρυσή σειρά η μοτοσυκλέτα ήταν μονόσελη. Στον εξοπλισμό δρόμου περιλαμβάνονται καθρέπτες που εδράζονται στα άκρα του τιμονιού, και βάση αριθμού κυκλοφορίας στο ψαλίδι. Ίδια παραμένουν τα αεροδυναμικά καλύμματα στους δίσκους των φρένων μπροστά, ενώ στα στοιχεία που κάνουν τη μοτοσυκλέτα να εντυπωσιάζει περιλαμβάνονται το μονόμπρατσο ψαλίδι, ο ρετρό προβολέας, και το κτηνώδες πάχος του ανεστραμμένου πιρουνιού

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.