Panamerican Crossing 2014: Mexico – Η.Π.Α.

19/8/2014

Στις τέσσερεις μέρες που έμεινα στην μεξικάνικη πρωτεύουσα έτρεχα σαν τρελός να τα προλάβω όλα. Σέρβις στην μαύρη ΚΤΜ, ξενάγηση στα ιστορικά αξιοθέατα της πόλης (καθεδρικό ναό, προεδρικό μέγαρο, πλατεία Plaza Garibaldi, Εθνικό-Ιστορικό Μουσείο, πυραμίδες Teotihuacan, κ.τ.λ.), να συντάξω την ανταπόκριση στο ΜΟΤΟ και να επανασχεδιάσω τη μετέπειτα διαδρομή μου.
Ναι, είχα αποφασίσει μετά το Μεξικό να αλλάξω την ρότα του "Panamerican Crossing". Κανονικά, με την είσοδό μου στις Η.Π.Α. θα κατευθυνόμουν ανατολικά στην Νέα Υόρκη. Όμως, στο αρρωστημένο μου μυαλό είχε σφηνωθεί μια τρελή ιδέα: να πάω στην Νέα Υόρκη μέσω… Αλάσκας! Και αυτό τελικά ξεκίνησα να κάνω. Μέχρι εδώ είχα κάνει 13.000 χιλιόμετρα και τώρα θα έπρεπε να κάνω ακόμα 13.700! Η απόλυτη χιλιομετρική διαστροφή…
Στις Η.Π.Α, έξι πολιτείες (Texas, New Mexico, Arizona, Utah, Wyoming, Montana) με καλωσόρισαν στα εδάφη τους, ενώ καθοριστικό ρόλο στην σχεδίαση της διαδρομής έπαιξε ο αυτοκινητόδρομος Route 66 (ή αλλιώς "Mother Road"), ο πιο διάσημος ίσως δρόμος του κόσμου. Ήθελα οπωσδήποτε να κυλήσω τους τροχούς της μοτοσυκλέτας μου πάνω στον θρυλικό δρόμο της Αμερικής και να ζήσω λίγο από την μαγεία της διαδρομής και να νιώσω την αξεπέραστη αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει η απεραντοσύνη του αμερικανικού τοπίου και οι ατέρμονες ασφάλτινες ευθείες του "Route 66".

Τον ιστορικό δρόμο των Η.Π.Α. τον συνάντησα στην πόλη Amarillo του Texas και ταξιδέψαμε μαζί για περίπου 950 χιλιόμετρα δυτικά. Η διαδρομή ήταν αρκετά τουριστική, δεν παρουσίαζε ιδιαίτερες οδικές δυσκολίες και σε όλο το μήκος της υπήρχαν ικανοποιητικές υποδομές για ύπνο και φαγητό.
Για να απαθανατίσω τα γνωστότερα αξιοθέατα της διαδρομής του Route 66, επιβεβλημένες ήταν οι στάσεις στις πόλεις Amarillo (επίσκεψη στο φημισμένο Steakhouse "The Big Texan Steak Ranch" και στο αγρόκτημα με τις "φυτεμένες" Κάντιλακ “Cadillac Ranch”), όπως και στις κωμοπόλεις Williams, Ash Fork, Selligman, Hackberry και Kingman της πολιτείας Arizona.
Σκοπός μου όμως δεν ήταν να διατρέξω όλον τον Route 66, αλλά να πάω στην Αλάσκα. Έτσι, στην Αριζόνα αποχαιρέτησα τον Route 66 και στράφηκα βόρεια προς τα καναδέζικα σύνορα. Στη πορεία μου προς τον Καναδά, δεν μπορούσα φυσικά να μην σταματήσω στην πόλη-συνώνυμο του τζόγου και της χλιδής, το αξεπέραστο Λας Βέγκας.
Τελευταία στάση στην πόλη Salt Lake City, την πρωτεύουσα της πολιτείας Utah. Και με το κοντέρ της ΚΤΜ να έχει καταγράψει περίπου 3.250 χιλιόμετρα στο έδαφος των Η.Π.Α., βρέθηκα μπροστά στην συνοριακή πόρτα του Καναδά, την χώρα-διάδρομο για την μυθική Αλάσκα…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

7/7/2025

Ο Maverick Vinales έκανε το ντεμπούτο του στην μεγάλη κατηγορία το 2015 με την Suzuki Ecstar, το 2017 μεταπήδησε στην Yamaha μέχρι τα μέσα του 2021, ενώ ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Aprilia που έμεινε μέχρι πέρυσι, πριν πάει στην ομάδα της Red Bull KTM Tech3.

Όπως αποκάλυψε όμως ο Vinales, παραλίγο να ενταχθεί στην ομάδα της Ducati, καθώς ο Ιταλός κατασκευαστής ήθελε να αντικαταστήσει τον Jorge Lorenzo που μετακόμισε στην Honda και θέλησε να τον τοποθετήσει δίπλα στον Andrea Dovizioso για τις σεζόν 2019 και 2020.

Ο ίδιος επτά χρόνια αργότερα δήλωσε πως μετάνιωσε που αρνήθηκε την πρόταση της επίσημης ομάδας της Ducati. Συνέχισε λέγοντας πως ήθελε να πάει στην Ducati, αλλά οι άνθρωποι της τότε ομάδας του τον έπεισαν να μείνει στην Yamaha, το οποίο τελικά αποδείχθηκε μέγα λάθος.

Λίγο καιρό αργότερα, η σχέση του με την Yamaha έφτασε σε αδιέξοδο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να σπάσει το συμβόλαιό του στα μέσα της σεζόν του 2021, για να μετακομίσει στην Aprilia, όπου και έμεινε μέχρι πέρυσι. Αυτό βέβαια του έδωσε την ευκαιρία για ένα ρεκόρ, αφού σημείωσε νίκες με τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές.

Όταν ρωτήθηκε για το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν τελικά πήγαινε στην Ducati, ο ίδιος δήλωσε “Δεν έχω ιδέα. Νομίζω ότι στη ζωή όλα τα πράγματα που συμβαίνουν έχουν κάποιο λόγο. Ίσως αν πήγαινα στην Ducati, να χτυπούσα τον εαυτό μου με ένα κρεμμύδι, να τραυματιζόμουν και να μην αγωνιζόμουν ξανά. Δεν ξέρουμε. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η μοίρα με έφερε εδώ, στην ΚΤΜ, και έκανα μια εξέλιξη που μου αρέσει. Αισθάνομαι περήφανος για τον εαυτό μου και νιώθω πολύ περήφανος που εκπροσωπώ την οικογένειά μου αυτή τη στιγμή”.

Ο Vinales συνέχισε λέγοντας “Πόσους τίτλους θα είχα; Με τη απόδοση που έχω τώρα και με μια Ducati, τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι το πώς αισθάνεσαι και το να είσαι ευτυχισμένος είναι πολύ σημαντικό. Είναι αυτό που όλοι γνωρίζουν και νιώθω γαλήνη. Τις προάλλες, στο Mugello, είπα στον εαυτό μου, αν δεν είναι η ώρα τώρα, θα περιμένω να έρθει κάτι καλύτερο. Και τώρα θέλω πραγματικά να κερδίσω.”