Μετά το τέλος του διήμερου που διήρκησε η εκδήλωση-έκθεση "Ημέρες Μοτοσυκλέτας" στο παλιό αμαξοστάσιο στην οδό Πειραιώς, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι το μέγεθος του χώρου και τα εκθέματα ήταν τόσα όσα έπρεπε. Ούτε μικρή για να την πεις μίζερη, ούτε τεράστια για να χάσει το χρώμα και την ζωντάνια της.
Πρώτα απ’ όλα να πούμε ότι η τοποθεσία και ο χώρος είναι ιδανικός για τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Είτε έχεις δικό σου μεταφορικό μέσο, είτε όχι, η πρόσβαση είναι εύκολη για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Αττικής. Δεύτερον, η περιοχή από μόνη της αποτελεί σημείο συνάντησης της νεολαίας. Έτσι, ο κόσμος μπορεί να συνδυάσει την επίσκεψή του στην έκθεση με τον καφέ ή το ποτό του στις καφετέριες και τα μπαρ της περιοχής. Αυτό φυσικά λειτουργεί και αντίστροφα, αφού αρκετός κόσμος πήγε για καφέ και πέρασε να δει “τι γίνεται εκεί πέρα, που έχουν μαζευτεί τόσα μηχανάκια”.
Το κόστος του εισιτηρίου στα €3 ήταν επίσης ένας θετικός παράγοντας για την προσέλευση του κόσμου και κυρίως δεν άφηνε την αίσθηση της αρπαχτής στους επισκέπτες. Γιατί όμως το αποκαλούμε εκδήλωση-έκθεση και όχι σκέτο έκθεση; Διότι πιστεύουμε ότι αυτή ήταν η συνταγή της επιτυχίας. Υπήρχαν στην είσοδο τα περίπτερα των εμπόρων και αντιπροσώπων (Ducati - Kosmocar A.E., Λυμπερόπουλος με Aprilia και Moto Guzzi, το Harley Davidson Athena και οι Bajaj, SWM και KTM) όμως στην πλειοψηφία τους τα περισσότερα εκθέματα ήταν μοτοσυκλέτες ιδιωτών. Έτσι ο επισκέπτης είχε την αίσθηση ότι δεν παρακολουθεί μια εμπορική έκθεση, αλλά περισσότερο μια μοτοσυκλετιστή εκδήλωση.
Όμως, την ποιότητα της εκδήλωσης την καθόρισαν τα εκθέματα και εδώ πραγματικά ενθουσιαστήκαμε. Τόσο οι κλασσικές μοτοσυκλέτες που είχαν φέρει οι συλλέκτες-ιδιοκτήτες τους, όσο και οι custom μοτοσυκλέτες που είχαν φτιαχτεί με μεράκι, ήταν πολύ υψηλού επιπέδου. Σιγά-σιγά οι συλλέκτες καταλαβαίνουν ότι οι μοτοσυκλέτες που έχουν δεν πρέπει να μένουν κλειδωμένες στα γκαράζ, αλλά να εκτίθενται στο ευρύ κοινό με κάθε ευκαιρία. Αποτελούν κληρονομιά των προηγούμενων γενεών στις επόμενες και δεν είναι απλώς αντικείμενα επένδυσης. Κάθε μία από αυτές τις μοτοσυκλέτες έχει μια ιστορία να πει και να διεγείρει τη φαντασία των νέων.
Το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τις custom μοτοσυκλέτες. Μπορεί η διατήρηση της αυθεντικότητας να είναι σημαντική, όμως πάνω απ΄όλα οι μοτοσυκλέτες είναι για να προσφέρουν απόλαυση και ενασχόληση του ιδιοκτήτη τους με αυτές. Αν αυτό σημαίνει να βάλεις ακτινικά Brembo σε Ural, τότε λέμε ναι με χίλια!
Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!
Έρχεται στο ΜΟΤΟ ένα επικό ταξίδι
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
28/7/2025
Στον μοτοσυκλετιστικό κόσμο είναι οι Έλληνες που έχουν τα πρωτεία στα ταξίδια με μοτοσυκλέτα κατά αναλογία πληθυσμού και όχι οι Άγγλοι, οι Γερμανοί και οι Ισπανοί. Εντός συνόρων η διαφορά αυτή φαίνεται, ιδιαίτερα σε εμάς που γνωρίζουμε πολύ κόσμο που ταξιδεύει, είτε ζητώντας συμβουλές και προτάσεις διαδρομών πριν, είτε όπως σε αυτή την περίπτωση, ερχόμαστε να θαυμάσουμε και εμείς ως θεατές την επική περιπέτεια τριών αναβατών που δεν έφτασαν απλά στην Μογγολία, αλλά πέρασαν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα στις Στέπες, εξερευνώντας την άγνωστη και αμόλυντη, ακόμη και τώρα, χώρα.
Εμείς οι Έλληνες ταξιδεύουμε, είτε αεροπορικώς, είτε οδικώς, το χαρακτηριστικό μας είναι πως ταξιδεύουμε και γνωρίζουμε άλλους λαούς. Και το κάνουμε κατά μεγαλύτερη αναλογία από εκείνο που κάνουν οι φίλοι μας μοτοσυκλετιστές σε άλλες χώρες. Για εμάς εδώ είναι πιο εύκολο να βρεις απευθείας εκείνον που θα σου δώσει οδηγίες για διαδρομές για οποιαδήποτε μακρινή χώρα, να φτάσεις δηλαδή στον άνθρωπο που έχει ήδη κάνει ένα ταξίδι αντίστοιχο με εκείνο που ονειρεύεσαι εσύ. Αυτό δεν είναι κακό, σε έναν κόσμο που τα πάντα έχουν εξερευνηθεί και δεν υπάρχει η έννοια «καρφώνω την σημαία μου», τα ταξίδια γίνονται πρώτα για ανακάλυψη των εσωτερικού κόσμου, κι έπειτα για όλους τους άλλους λόγους. Σε έναν τέτοιο κόσμο είναι δύσκολο να βρεις τον άγνωστο δρόμο, πόσο μάλλον να ανοίξεις τον δρόμο.
Κι όμως: Τρεις φίλοι, με αφετηρία την Αθήνα, πέρασαν από μέρη που έχουν «ταξιδευτεί» και άλλα λιγότερα ταξιδεμένα και δεν αντιμετώπισαν την Μογγολία σαν τον τερματικό σταθμό της αναστροφής. Η διαφορά τους είναι πως έμειναν εκεί, περνώντας χρόνο, δηλαδή γράφοντας χιλιόμετρα, που είναι και ο μόνος τρόπος να μιλήσεις με έναν δεύτερο κάτοικο και όχι μόνο με έναν!
Στην πιο αραιοκατοικημένη χώρα του κόσμου, θα μπορούσες να πεις πως είτε κάνεις εκατό, είτε χίλια χιλιόμετρα, έχεις δει το τοπίο. Η πραγματικότητα είναι πως το τοπίο το βλέπεις και από τον υπολογιστή σου, η περιήγηση και η εξερεύνηση σε εκείνα τα χώματα είναι που κάνει την διαφορά με τους υπόλοιπους ταξιδευτές!
Ο τρόπος που θα αντιμετωπίσεις ένα σπασμένο πόδι και βλάβες μοτοσυκλέτας όταν δεν μπορείς να αποκτήσεις πρόσβαση σε οποιαδήποτε βοήθεια, είναι που θα αλλάξουν και θα διαμορφώσουν χαρακτήρες, θα εμπλουτίσουν την ιστορία και τέλος θα παραδειγματίσουν και θα εμπνεύσουν τους υπόλοιπους!
Γνωρίσαμε στο MOTO την παρέα των τριών φίλων, όλοι τους ξεχωριστοί και όλοι τους με διαφορετικό υπόβαθρο, πριν την αναχώρησή τους. Είδαμε πως κανείς δεν είχε την πολυτέλεια χρόνου που απαιτεί ένα τέτοιο ταξίδι, η διάθεση ήταν να το χαρούν οι ίδιοι και να μάθουν τους τόπους μέσα από αυτό, ούτε να βγάλουν φωτογραφίες ή video, ούτε να βρουν χορηγούς. ‘Ολα αυτά από μόνα τους, κάνουν το ταξίδι αυτό λίγο διαφορετικό από όλα όσα έχουμε δει τελευταία. Διαποτίζεται από μία αγνότητα άλλης εποχής και φέρνει τον αναγνώστη πιο κοντά στο να ταυτιστεί μαζί τους και να εμπνευστεί για το δικό του ταξίδι!
Οι κεντρικοί μας ήρωες είναι ο Γιάννης 65 ετών, που μόλις έχει βγει στην σύνταξη, δηλαδή στην δεύτερη εφηβεία για εμάς τους μοτοσυκλετιστές που μας αρέσουν τα ταξίδια Κεντρικοί ήρωες, με τους άλλους δύο να είναι νεότεροι και να αφήνουν πίσω εταιρείες και οικογένειες.
Ο Δημήτρης, 55 ετών είναι ο μικρότερος της παρέας και εκείνος που θα τραβήξει και τα περισσότερα στο ταξίδι βέβαια.
Πρώτο βήμα πριν το ταξίδι ήταν να γνωριστούν οι τρεις τους με τον τρόπο που απαιτεί η περίσταση, δηλαδή οδηγώντας μαζί. Είχε προηγηθεί η αρχική γνωριμία στην Γραμμένη Οξυά στο σπίτι του Γιάννη. Όμως όλοι καλά τα λένε καθισμένοι στις καρέκλες, όταν καθίσεις στις σέλες πολλά αλλάζουν. Για αυτό τον λόγο οργάνωσαν ένα ταξίδι γνωριμίας στην Αλβανία που ταυτόχρονα ήταν και η τελική δοκιμή του εξοπλισμού και των μετατροπών στις μοτοσυκλέτες.
Ήταν επίσης και το σημείο που ο Νίκος, 58 ετών, κατάλαβε πως το αστείο για την αξιοπιστία του GS θα κρατήσει μέχρι την επιστροφή, δεν είναι για να σπάσει ο πάγος των πρώτων ημερών, ούτε θα σταματήσει φτάνοντας στην Μογγολία. Θα διαρκέσει μέχρι την επιστροφή!
Οι άλλοι ήρωες της ιστορίας αυτής είναι λοιπόν δύο Triumph Tiger 900 Rally Pro με πλούσιο εξοπλισμό και ένα BMW R1250GS. Ο εξοπλισμός είναι απαραίτητος καθώς αν θες να διασχίσεις τις Στέπες της Μογγολίας θα χρειαστεί να κατασκηνώσεις στην μέση του πουθενά του χάρτη, κυριολεκτικά και εκτός από προμήθειες να έχεις και βενζίνη, μπόλικη γιατί δεν θα βρεις βενζινάδικο κανονικό σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων. Η ασφαλής μεταφορά μπόλικης βενζίνης ήταν μία σπαζοκεφαλιά που έπρεπε να λυθεί επί ελληνικού εδάφους και να δοκιμαστεί.
Οι τρεις ταξιδιώτες πέρασαν περίπου από τα μέρη του φετινού MEGA TEST ON-OFF, έφυγαν από Πειραιά που είναι ο ταχύτερος τρόπος για απέναντι, και από Γεωργία μπήκαν Ρωσία, Καζακστάν κάνοντας ήδη μέχρι την Μογγολία μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα.
Πολλές αλλαγές που χρειάζονται για την μεταφορά μπόλικης βενζίνης και εκστρατευτικού εξοπλισμού
Έχοντας πλέον επιστρέψει στην Ελλάδα, και περάσει πολλές ατυχίες ακόμη και τραυματισμούς, αλλά πετυχαίνοντας πλήρως τον στόχο, να εξερευνήσουν δηλαδή την χώρα, μας φέρνουν ένα ταξίδι ξεχωριστό και μοναδικό. Ένα ταξίδι που έχει ήδη γίνει, έχει ολοκληρωθεί, δεν ψάχνει για χορηγούς, κι έχει μόνο ένα στόχο: Να εμπνεύσει ακόμη περισσότερους για να συνεχίσει αυτή η χώρα, σιωπηλά, να κρατά τα σκήπτρα στην αναλογία των μοτοσυκλετών που ταξιδεύουν εκτός συνόρων.
Δύο Triumph και ένα BMW σε μία μεγάλη περιπέτεια, χιλιάδων χιλιομέτρων, πολλών συνόρων και αμέτρητων λίτρων βενζίνης!
