Σε δημοπρασία στις 22 Απριλίου από τον Οίκο Bonhams βγαίνει η αγωνιστική μοτοσυκλέτα του θρυλικού Jim Redman, μια τετράχρονη δικύλινδρη εν σειρά CR72 247 κ.εκ. του 1963, με δυο εκκεντροφόρους επικεφαλής, τέσσερις βαλβίδες στον κύλινδρο, και ονομαστική απόδοση 41 hp / 12.500 rpm.
Ο Βρετανός Jim Redman είχε μεταναστεύσει με την οικογένεια του στη Ροδεσία (νυν Ζιμπάμπουε) στην εφηβεία του. Ξεκίνησε τους αγώνες μοτοσυκλέτες με μια δικύλινδρη Triumph, πριν κερδίσει το Πρωτάθλημα Νότιας Αφρικής με μια AJS 7R και αναχωρήσει για την Ευρώπη.
Η μεγάλη ευκαιρία για τον Redman εμφανίστηκε το 1960, όταν η Honda τον προσέλαβε ως αντικαταστάτη του τραυματία Tom Phillis, με το ιαπωνικό εργοστάσιο να του προσφέρει συμβόλαιο για την επόμενη σεζόν. Μέχρι το 1966, όταν και αποσύρθηκε από τους αγώνες, ο Redman είχε σημειώσει 45 νίκες GP και είχε κερδίσει 6 Παγκόσμια Πρωταθλήματα για τη Honda, δυο στα 250 και τέσσερα στα 350 κυβικά εκατοστά.
Με ένα υπογεγραμμένο γράμμα, ο Redman αναφέρει πως αγωνίστηκε με τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα της δημοπρασίας στη δεκαετία του 1960, μαζί με τον ομόσταυλο του, Bruce Beale. Η μοτοσυκλέτα είχε αγωνιστεί τόσο στη Νότια Αφρική, όσο και στην Imatra (όπου ο Redman υπέγραψε στο ρεζερβουάρ), αλλά καιστο Assen.
Η μοτοσυκλέτα έχει αναπαλαιωθεί, σε μια διαδικασία που διήρκησε… 30 χρόνια, ενώ κατόπιν είχε χρησιμοποιηθεί από τον Jim Redman σε event κλασικών μοτοσυκλετών μεταξύ 2008-2014. Τόσο ο ιδιοκτήτης, όσο και ο Redman αναφέρουν πως είναι σε πολύ καλή κατάσταση και έτοιμη για χρήση.
Ο οίκος Bonhams αναμένει να πουλήσει την CR72 σε τιμή ανάμεσα στις 136 και τις 170 χιλιάδες ευρώ.
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
16/12/2025
Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.
Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.
Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.
Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.
Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, τηςΑρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.
Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.
