Σήριαλ πώλησης Ducati

Έχει ακόμη πολλά επεισόδια…

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

12/9/2017

Αυτό που ξεκίνησε σαν φήμη και μετεξελίχθηκε σε ένα κανονικό σίριαλ και αφορά την πώληση της Ducati, φαίνεται ότι θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη, σύμφωνα με τις πληροφορίες που εξακολουθούν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Μέχρι στιγμής, το σίγουρο είναι ότι το όλο ζήτημα μπαίνει στον "πάγο", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνει και οριστικά.

Σύμφωνα με αναφορές από το Bloomberg, ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια παγκοσμίως σχετικά με τα οικονομικά νέα, η διαφωνία που υπάρχει μέσα στο συμβούλιο του VW Group, ανάμεσα στα στελέχη και τα συνδικάτα των εργαζομένων που συμμετέχουν με ισάριθμα μέλη, έχει επιφέρει το προσωρινό πάγωμα. Μέχρι στιγμής είχαν ακουστεί πάρα πολλά ονόματα και επενδυτές ως επίδοξοι ιδιοκτήτες, αλλά κάθε φορά η εκάστοτε προσφορά (ή η φήμη μιας τέτοιας) έφτανε στο σημείο να αποσυρθεί, ενώ μεγάλο μέρος για την δυσαρέσκεια που συνόδευε αυτή την διαδικασία καταλογιζόταν στον Τύπο.

Αν και δεν είχε καθοριστεί το τίμημα για την εξαγορά της Ducati, το κόστος κυμαινόταν ανάμεσα στα 1,3 με 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ, σχεδόν 100 φορές πάνω από τα καθαρά ετήσια κέρδη της εταιρείας που ανέρχονται στα 100 εκατομμύρια ευρώ. Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων έθεσαν ως επιχείρημα ότι η αγορά της Ducati δεν είχε καμία σχέση με τις βασικές δραστηριότητες του VW Group παγκοσμίως, και με δεδομένο ότι καταλαμβάνουν το 50% του συμβουλίου, είχαν τη δύναμη να μπλοκάρουν τις συμφωνίες.

Η Ducati αγοράστηκε το 2012 από το Group μέσω της Audi, αλλά από τον Απρίλιο της φετινής χρονιάς άρχισαν να διακινούνται οι φήμες σε μια προσπάθεια του VW Group να λειτουργήσει η Ducati ως αντιστάθμισμα του αυτοκινητιστικού τομέα και της ζημιάς που είχε υποστεί εξαιτίας του σκανδάλου με τις εκπομπές ρύπων. Με δεδομένο ότι η αγορά της Ducati είχε κοστίσει στην VW 1,283 δισεκατομμύρια ευρώ, ένας πλειοδοτικός διαγωνισμός για την πώλησή της θα μπορούσε να φέρει ένας αξιοπρεπές κέρδος από σχετικά βραχυπρόθεσμη επένδυση.

Tο όλο ζήτημα μπαίνει στον "πάγο", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνει και οριστικά

Σύμφωνα λοιπόν με τις αναφορές του Bloomberg, οι διαπραγματεύσεις για μια πιθανή πώληση είναι σχεδόν αδύνατο να ξεκινήσουν ξανά αυτή τη χρονιά.

Πριν από λίγο όμως ήρθε στην επιφάνεια μια ακόμη πτυχή, όπως αποκάλυψαν οι Economic Times. Αυτή τη φορά, η ινδική φίρμα που έχει στην κατοχή της την Royal Enfield, η Eicher Motors, φέρεται πως θέλει να κάνει προσφορά για την εξαγορά της Ducati ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων (περίπου 1,7 δις ευρώ). Αν και είναι εις γνώση τους ότι οι διαδικασίες διαπραγματεύσεων έχουν παγώσει, υπάρχει η πεποίθηση ότι η τελική απόφαση για το αν θα πουληθεί η Ducati θα ληφθεί στις 29 Σεπτεμβρίου.

Πηγή μέσα από τους Economic Times μάλιστα, αναφέρουν πως το θέμα παίρνει παράταση όχι τόσο λόγω της διαφωνίας με τα συνδικάτα, όσο λόγω των επικείμενων εκλογών στη Γερμανία. Υπάρχει μάλιστα ελπίδα ότι πρόκειται για μια προσωρινή διακοπή κι όχι για ένα οριστικό αδιέξοδο. Σύμφωνα μάλιστα με την ίδια πηγή, η Eicher έχει περάσει την αρχική αξιολόγηση και θα προχωρήσει στον διαγωνισμό άκρως επιθετικά.

Ετικέτες

Ducati

https://bit.ly/MOTO_665

Επικαιρότητα

Holy Bastard - Δίχρονος «κανίβαλος» με 50 ίππους για 92 κιλά!

Το δεύτερο ακραίο δίχρονο project του Tony Mοckel - Παλιά ήταν... Simson!

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.