Τα Beta enduro του 2020!

Με νέους κινητήρες και πλαίσιο
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

16/7/2019

Η Beta έβγαλε απ’ τη γραμμή παραγωγής τα RR του 2020, όμως δεν προχώρησε σε μια απλή ανανέωση των υφισταμένων μοντέλων της. Η σειρά πλέον αντιπροσωπεύει ένα νέο κεφάλαιο στην κατηγορία των Enduro και θα είναι διαθέσιμη απ' τα τέλη Ιουλίου. Η οικογένεια των RR αποτελείται από οκτώ διαφορετικές εκδόσεις με βάση τον κυβισμό και τον τύπο του κινητήρα τους. Έτσι, έχει τέσσερα μοντέλα με δίχρονους κινητήρες (125,200,250 και 300 κυβικά) και άλλα τόσα με τετράχρονους (350,390,430,480), προσφέροντας μια πληθώρα επιλογών. H Beta αναφέρει πως έχει επαναπροσδιορίσει την εμπειρία οδήγησης στο χώμα μέσα απ' τις μικρές και ελαφριές μοτοσυκλέτες που προσφέρει, οι οποίες είναι ευκολοδήγητες και όχι απόλυτες ως προς την συμπεριφορά τους, συγχωρώντας τα λάθη των λιγότερο έμπειρων αναβατών.

Η εμπειρία που έχουν αποκτήσει οι μηχανολόγοι, οι δοκιμαστές και ολόκληρο το τμήμα έρευνας και ανάπτυξης της εταιρείας, έχει εμπλουτιστεί ακόμη περισσότερο. Κάτι άλλωστε που φαίνεται απ’ την παρουσίαση της νέας σειράς των τετράχρονων κινητήρων και από το αποτέλεσμα της δουλειάς των σχεδιαστών στο πλαίσιο, το οποίο είναι πλήρως επανασχεδιασμένο με τελείως διαφορετική γεωμετρία και ακαμψία, ενώ όλα τα RR έχει ανανεωθεί και στον τομέα της εμφάνισης. Επίσης, η νέα σειρά RR διαθέτει νέα εργονομία λόγω της επανασχεδιασμένης σέλας και του φαρδύτερου τιμόνιου, που προσφέρει ακόμη καλύτερο έλεγχο. Στις επιμέρους ανανεώσεις της εμφάνισης το τελικό της εξάτμισης έχει νέο σχήμα ώστε να ταιριάζει με τον καινούργιο σχεδιασμό της ουράς,  καθώς λόγω της σέλας άλλαξε και το πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας. Η βάση πινακίδας είναι καινούργια με χαμηλότερο βάρος και ενσωματωμένες χειρολαβές. Στο τομέα της προστασίας του αναβάτη και της μοτοσυκλέτας έχουμε νέες χούφτες, προστατευτικά πλαισίου και εξάτμισης, ενώ έχει επανασχεδιαστεί το προστατευτικό κάλυμμα του κινητήρα.

Οι αλλαγές:

Κινητήρας

Τετράχρονοι (350/390/430/480cc):

Οι τετράχρονοι κινητήρες είναι πλήρως επανασχεδιασμένοι με γνώμονα τη μείωση του βάρους των κινούμενων μερών και τη βελτιστοποίηση των επιδόσεών τους. Ο συμπλέκτης έχει μεταφερθεί πιο ψηλά, ενώ ο στρόφαλος έχει νέα θέση και βρίσκεται πιο πίσω. Έτσι, το κέντρο βάρους μεταφέρθηκε πιο κοντά στον άξονα του ψαλιδιού -στη μέση της μοτοσυκλέτας- και επιτυγχάνεται καλύτερος έλεγχος.

Το καπάκι του συμπλέκτη είναι από μαγνήσιο (όπως και της γεννήτριας) και έχει επανασχεδιαστεί ώστε να λιπαίνεται καλύτερα ο συμπλέκτης, ο οποίος με τη σειρά του έχει ανανεωθεί και οι δίσκοι του κατασκευάζονται από νέο υλικό, ώστε οι αλλαγές να πραγματοποιούνται πιο άνετα. Τα γρανάζια των σχέσεων είναι ελαφρύτερα και έχουν κοντύτερη κλιμάκωση. Ο μηχανισμός επιλογής των σχέσεων διαθέτει ελαφρύτερα εξαρτήματα με στόχο την περαιτέρω βελτίωση των αλλαγών. Οι ανανεώσεις στο κιβώτιο ταχυτήτων ολοκληρώνονται με τον επανασχεδιασμένο λεβιέ ώστε να δένει πιο όμορφα με τον κινητήρα και το νέο πλαίσιο. Αναβαθμισμένη είναι και η χαρτογράφηση του ψεκασμού ενώ στα όργανα έχει προστεθεί ενδεικτική λυχνία νεκράς.

Τα κυκλώματα ψύξης και λίπανσης έχουν επανασχεδιαστεί όπως ο κύλινδρος και η κεφαλή του κινητήρα. Το κύκλωμα ψύξης διαθέτει μια νέα αντλία νερού, που βελτιώνει την ροή του ψυκτικού υγρού και επιτυγχάνεται καλύτερη απαγωγή της θερμότητας, ενώ η σχεδίαση του συστήματος είναι πιο απλή με τους σωλήνες εσωτερικά του πλαισίου, ενώ τοποθετήθηκαν και πιο αποδοτικά ψυγεία. Το κύκλωμα λίπανσης είναι βελτιωμένο και σχεδιασμένο έτσι ώστε να γίνεται πιο αποτελεσματική η μεταφορά θερμότητας μεταξύ λαδιού και νερού στο μπροστινό μέρος του κάρτερ, έτσι ώστε να διατηρηθεί η θερμοκρασία του λαδιού χαμηλά. Το βάρος του κινητήρα έχει μειωθεί κατά ένα κιλό.

Δίχρονοι (250/300cc):

Από τη σειρά των δίχρονων κινητήρων αυτοί των 250 και 300 κυβικών απέκτησαν αντικραδασμικό άξονα, ώστε να έχουν πιο ήπια λειτουργία και να μεταφέρουν λιγότερους κραδασμούς στον αναβάτη. Αυτός των 250cc δέχτηκε μια επιπλέον ανανέωση με τον επανασχεδιασμό της κυλινδροκεφαλής ώστε στις χαμηλές στροφές να έχει καλύτερη ροπή.

Ο δίχρονος των 125 ήταν αυτός που είχε τις περισσότερες ανανεώσεις για το 2020. Ο κύλινδρος είναι καινούργιος με διαφορετικό αυλό εξαγωγής. Διαθέτει επίσης νέα θυρίδα εξαγωγής και νέα boosters, ενώ ο λαιμός της εξάτμισης έχει νέα φλάντζα. Ακόμη, έχει νέο καπάκι συμπλέκτη με σύστημα πεπιεσμένου αέρα, που λειτουργεί απ’ τον τροποποιημένο μηχανισμό του συμπλέκτη. Επίσης, η θυρίδα εξαγωγής ανοίγει με διαφορετικό ρυθμό ώστε να βελτιώσει την απόδοση ισχύος. Τέλος, η εξάτμιση διαθέτει νέο θάλαμο διαστολής.

Πλαίσιο:

Το επανασχεδιασμένο πλαίσιο έχει νέα γεωμετρία και ακαμψία με στόχο την αύξηση της σταθερότητας αλλά και της ευελιξίας. Το βάρος έχει μειωθεί με την αντοχή να παραμένει στα ίδια επίπεδα χάρη στη μέθοδο δημιουργίας του πλαισίου που επιτρέπει ακρίβεια στην χύτευση σε συγκεκριμένους τομείς, ενώ η οι νέες βίδες για την στήριξη του κινητήρα μειώνουν τη μεταφορά των κραδασμών στον αναβάτη, προσφέροντας περισσότερη άνεση. Ακόμη, είναι πιο στενό στο κάτω μέρος με αποτέλεσμα να έχει πιο έυκολη διέλευση όταν περνά από πιο δύσβατα μονοπάτια.

Το ρεζερβουάρ έχει μεγαλώσει τόσο στις εκδόσεις με τετράχρονους κινητήρες όσο και σε αυτές με δίχρονους, φτάνοντας τα 9,1L και 9,5L αντίστοιχα. Το πλάγιο σταντ πλέον έχει μεγαλύτερο μήκος, ενώ η νέα σχεδίαση των "τρακτερωτών" μαρπσιέ προσφέρει καλύτερο πάτημα διώχνει πιο εύκολα τη λάσπη. Το πεντάλ του φρένου είναι και αυτό νέο, όπως και το κάλυμμα της αλυσίδας που εκτείνεται πάνω στο νέο ψαλίδι.

Το υποπλαίσιο είναι σχεδιαστεί εκ νέου και πλέον φιλοξενεί το φιλτροκούτι με όλα τα εξαρτήματά του και το δοχείο λαδιού για τα δίχρονα. Ακόμη, έχει ενισχυθεί ώστε να είναι πιο ανθεκτικό στις πτώσεις. Το φιλτροκούτι διαθέτει νέα σύνδεση με την εισαγωγή, ενώ η προσθαφαίρεση του φίλτρου αέρα είναι πιο εύκολη πλέον.

Ο τομέας των αναρτήσεων δεν θα μπορούσε να μην ανανεωθεί για το 2020 και το πιρούνι έχει βελτιωμένη σχεδίαση με νέο εσωτερικό φυσίγγιο που μεταφέρει πιο χαμηλά το  κέντρο βάρους, ενώ έχει βελτιωμένη λειτουργία στην απορρόφηση των ανωμαλιών. Επίσης έχει γίνει revalving για να συνεργάζεται καλύτερα με το καινούργιο πλαίσιο.

Η πίσω ανάρτηση είναι καινούργια με το ελατήριό της να βελτιώνει την πρόσφυση του πίσω τροχού και να διατηρεί την επαφή του με το τερέν κατά το έντονο φρενάρισμα, χάρη στο νέο σύστημα περιορισμού της έκτασης. Επίσης, το αμορτισέρ είναι μακρύτερο με πιο προοδευτική λειτουργία κατά τη συμπίεση, που μειώνει την πιθανότητα να φτάσει στο τέρμα της διαδρομής του. Αντίστοιχα, όπως και στο πιρούνι έτσι και στο αμορτισέρ έχει γίνει revalving.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”