Zero Motorcycles – Για πρώτη φορά ηλεκτρική μοτοσυκλέτα κατακτά το Maudes Trophy

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

7/12/2023

Η Zero κατάφερε να γίνει η πρώτη εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικών μοτοσυκλετών που κατέκτησε το Maudes Trophy, ένα βραβείο με εκατό χρόνια ιστορίας, με δύο DSR/X και μία ομάδα 7 ατόμων.

Το Maudes Trophy ξεκίνησε από τον George Petty το 1923, όταν ο ιδιοκτήτης του συνεργείου Maudes Motor Mart στο Λονδίνο είχε την ιδέα να δημιουργήσει ένα “έπαθλο αντοχής” για μοτοσυκλέτες. Ως υπεύθυνη για τη διεξαγωγή του αγώνα σύμφωνα με τους κανόνες και την απονομή του βραβείου ορίστηκε η ACU (Auto-Cycle Union), ο διοικητικός φορέας μηχανοκίνητου αθλητισμού για μοτοσυκλέτες της Μεγάλης Βρετανίας. Το έπαθλο αυτό δεν έχει συγκεκριμένο σκοπό (π.χ. τον ταχύτερο χρόνο), αλλά η ιδέα πίσω από την δημιουργία του ήταν η γενικότερη πίεση πέρα από τα όρια, είτε αυτό σημαίνει την μέση ωριαία, είτε τη μεγαλύτερη διανυθείσα απόσταση σε ένα συγκεκριμένο χρόνο, είτε γενικότερα οτιδήποτε άλλο σχετικό με την κατάρριψη κάποιου ρεκόρ ή τη θέσπιση ενός νέου. Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε το συγκεκριμένο έπαθλο είναι κυρίως για… την τιμή των όπλων, αναδεικνύοντας ωστόσο και τις δυνατότητες των αναβατών και των μοτοσυκλετών τους.

Zero Motorcycles – Το Maudes Trophy πηγαίνει για πρώτη φορά σε ηλεκτρική μοτοσυκλέτα

Πρώτος κατασκευαστής που πήρε το βραβείο ήταν η Norton, το μακρινό 1923, ενώ για πρώτη φορά άλλαξε χέρια το 1926 πηγαίνοντας στην επίσης βρετανική BSA. Τελευταία φορά που υπάρχει κάποια καταγραφή γύρω από το Maudes Trophy είναι το 1994. Τότε 10 Νεοζηλανδοί αναβάτες κατάφεραν μέση ωριαία πάνω από 160 χ.α.ω. στην κατηγορία Supersport 600 TT με 10 τυχαία επιλεγμένες από Βρετανούς αντιπροσώπους Yamaha FZR600, στην στοκ μορφή τους.

Τώρα, 29 χρόνια αργότερα, έρχεται η Zero να γίνει ο 11ος συνολικά κατασκευαστής που θα πάρει το Maudes Trophy και ο μόνος που δεν χρησιμοποίησε ορυκτά καύσιμα για να το καταφέρει. Η εφταμελής ομάδα, με τους αναβάτες της να αλλάζουν βάρδιες κατά την διάρκεια της προσπάθειας, ήταν οι Craig Carey-Clinch (Εκτελεστικός διευθυντής του NMC/National Motorcyclists Council), Martin Fitz-Gibbons (δημοσιογράφος μοτοσυκλέτας και συνεργάτης του Visordown) και προσωπικό από διάφορες αντιπροσωπείες της Zero στη Μεγάλη Βρετανία: Andy Dalton, Matthew Drew, Macauley Perkins και Ben Grayson. Μαζί τους θα είχαν δύο ηλεκτρικά DSR/X, που θα τους βοηθούσαν να διανύσουν τα απαιτούμενα χιλιόμετρα.

Σκοπός του τολμηρού εγχειρήματος ήταν να δοκιμαστεί η αντοχή και η αποτελεσματικότητα στην κάλυψη μεγάλων αποστάσεων των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, καθώς επίσης και το κατά πόσο αναπτυγμένο είναι το δίκτυο φόρτιση στο Η.Β. Η εκκίνηση δόθηκε από το Lands End ένα πρωινό Τετάρτης, με την πρώτη μέρα να κυλάει ομαλά μέχρι που έφτασαν στο ανατολικότερο σημείο της Μεγάλης Βρετανίας, το Lowestoft, που ήταν και ο τελικός τους προορισμός.

Η επόμενη μέρα όμως, δεν ήταν το ίδιο. Με κατεύθυνση βόρεια προς το Εδιμβούργο, την πρωτεύουσα της Σκωτίας, οι θερμοκρασίες άρχισαν να πέφτουν σημαντικά, ενώ στον δρόμο τους αντιμετώπισαν και σφοδρή χιονόπτωση. Αυτό τους ανάγκασε να ρίξουν τον ρυθμό τους, όμως όπως αποδείχτηκε η μπαταρία της Zero άντεξε τις ακραίες καιρικές συνθήκες και τις πρώτες πρωινές ώρες, το επταμελές πλήρωμα κατόρθωσε να φτάσει στην παγωμένη πρωτεύουσα.

Η πρόκληση για τους 7 αναβάτες και τις δύο μοτοσυκλέτες ολοκληρώθηκε την Παρασκευή, αφού πέρασαν την περιοχή Cumbria και εισήλθαν στη Βόρεια Ουαλία για το τελευταίο checkpoint στο Holyhead. Στην συνέχεια κάλυψαν άλλα 160 χιλιόμετρα μέχρι το Liverpool, όπου παρέλαβαν το Maudes Trophy από την ACU, λίγο πριν τα βραβεία της FIM, στην ίδια πόλη.

Μετά την ολοκλήρωση του δύσκολου και θαρραλέου εγχειρήματος ο Υπεύθυνος της Zero Motorcyles για το Η.Β. δήλωσε ότι ήταν ένας αγώνας αντοχής για τους αναβάτες περισσότερο, παρά για τις μοτοσυκλέτας, λόγω των θερμοκρασιών που επικρατούσαν. Μάλιστα, για να δείξει το πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα, είπε ότι ακόμα κι αν τα είχαν παρατήσει κανείς δεν θα τους κρατούσε κακία.

Όπως αποδείχτηκε το δίκτυο φόρτισης έχει αναπτυχθεί αρκετά στη Μεγάλη Βρετανία, και αυτό που λείπει είναι οι κατάλληλες εγκαταστάσεις, ειδικά για τους μοτοσυκλετιστές. Ο Craig Carey-Clinch, διευθυντής του NCU, δήλωσε ότι είναι κάτι που οι αρχές πρέπει να λάβουν υπόψη τους, προκειμένου να ενθαρρύνουν την ηλεκτρική μετάβαση, ειδικά όπου αφορά την κάλυψη μεγάλων αποστάσεων, ενώ τόνισε ότι το Εθνικό Συμβούλιο Μοτοσυκλετιστών θα ασχοληθεί περισσότερο με το θέμα αυτό.

Ετικέτες

zero

maudes trophy

ηλεκτροκίνηση

https://bit.ly/MOTO_656

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

26/7/2024

Ένας αναβάτης με τεράστια οδηγική εμπειρία έρχεται "αντιμέτωπος" με το σεμινάριο οδήγησης City ART, το πρώτο σχετικό σεμινάριο που παρακολουθεί στη ζωή του.

Η εποχή που ζούμε έχει τα κακά αλλά έχει φυσικά και τα πολύ καλά της, πράγματα που μέχρι πριν από 20-30 χρόνια αποτελούσαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας και για τα ελληνικά δεδομένα.

Αναφερόμαστε στο Διαδίκτυο και την Εποχή της Πληροφορίας στην οποία ζούμε, εποχή που προσφέρει εξαιρετικά εύκολη πρόσβαση σχεδόν σε οποιουδήποτε είδους πληροφορία και γνώση μπορεί να χρειάζεται κάποιος, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να βάζουν το δικό τους λιθαράκι τα τελευταία χρόνια και να πηγαίνουν τα πράγματα στο επόμενο επίπεδο.

Πλέον μπορείς να βρεις ένα video και έναν ειδικό, εντός και εκτός εισαγωγικών, που να σου δείχνει αυτό που θέλεις να μάθεις ή να κάνεις καλύτερα, κάτι που ισχύει για όλα σχεδόν τα πράγματα, από το σωστό βράσιμο του αυγού, για παράδειγμα, έως και την ψηφιακή μοντελοποίηση ενός αντικειμένου σε τρεις διαστάσεις.

Ωστόσο υπάρχουν και κάποια πράγματα που η θεωρητική γνώση δεν αρκεί, για να φτάσει ή να περάσει κάποιος στο επόμενο επίπεδο απόκτησης δεξιοτήτων, τις οποίες και να μπορεί να χρησιμοποιεί σωστά στην πράξη. Αν ήταν έτσι όλοι όσοι θέλουν να εξειδικευτούν σε κάτι παρακάμπτοντας σχολεία, σχολές και πανεπιστήμια σήμερα θα ήταν επιτυχημένοι χειρουργοί, μηχανολόγοι μηχανικοί ή ό,τι άλλο ήταν αυτό που ήθελαν να γίνουν όταν ήταν παιδιά.

Σίγουρα η εμπειρία και η αυτοεκπαίδευση αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία στην απόκτηση γνώσης, αλλά το πάσης φύσεως "σχολείο", όπου η γνώση μεταφέρεται από ειδικούς που έχουν πιστοποιηθεί για τις γνώσεις τους και μπορούν να τις μεταφέρουν με σωστό τρόπο στους ενδιαφερόμενους είναι και εκείνο που κάνει τη διαφορά ακόμη και για το πιο απλό πράγμα. Μειώνει τον κόπο και σε πολύ μεγάλο βαθμό και τον χρόνο που απαιτείται για να μάθει κάποιος ή να βελτιώσει μια δεξιότητα, η οποία εκτός από τη θεωρία χρειάζεται φυσικά και την πράξη.

Με τα χρόνια μαθαίνεις πολλά, μπορείς όμως να μάθεις πολλά και σε μικρό χρονικό διάστημα και αυτό είναι κάτι που επιβάλλεται για κάθε μοτοσυκλετιστή που θέλει να παραλείψει πολλά επίπονα και κοστοβόρα από κάθε άποψη "βήματα" και να φτάσει πιο γρήγορα στην ουσία που δεν είναι άλλη από το να χαίρεται την οδήγηση της μοτοσυκλέτας του και να απολαμβάνει παράλληλα υψηλότερα επίπεδα ασφάλειας, ακόμη και στη ζούγκλα της πόλης. Όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για κανέναν, ασχέτως εμπειρίας και ηλικίας.

Με περισσότερα από 1.000.000 χιλιόμετρα στο ενεργητικό του σε περισσότερες από 70 χώρες και μάλιστα με διαφορετικές μοτοσυκλέτες, ο Πάνος Μαρκάκης, γνωστός στους μοτοσυκλετιστικούς κύκλους και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως "Μαγγελάνος" είναι αναμφίβολα ένας μη τυπικός αναβάτης μοτοσυκλέτας. Και αυτός βρέθηκε στην πίστα καρτ των Μεγάρων για να παρακολουθήσει το τελευταίο πριν τις αυγουστιάτικες διακοπές θεωρητικό και πρακτικό σεμινάριο City ART και με δεδομένη την εμπειρία που έχει στους δύο τροχούς η άποψή του έχει το δικό της ειδικό βάρος. Τον "Μαγγελάνο" μπορείτε να τον βρείτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: στο Facebook, στο Instagram και στο YouTube Δείτε τι μας είπε μετά την παρακολούθηση του City ART.

MOTO: Πες μας λίγα λόγια για σένα και τη σχέση σου με τη μοτοσυκλέτα.

-Μακράκης Παναγιώτης το όνομα μου, αλλά γυρίζω ακούγοντας το Μαγγελάνος, παρατσούκλι που μου είχε προσάψει καλός φίλος! Από τα πρώτα ταξίδια και αφού τον συναντούσα έξω από τα Ιωάννινα σε ένα χωριό που έμενε, επιστρέφοντας από Ευρώπη μου έδωσε μια ευχή: "Εύχομαι να μοιάσεις στον Μαγγελάνο και να τον ξεπεράσεις!"

Έτσι εδώ και 20 χρόνια ταξιδεύω εκτός Ελλάδος πάνω σε δυο τροχούς σαν "Μαγγελάνος". Η σχέση μου με την μοτοσυκλέτα ξεκίνησε πριν 27 χρόνια (50 ετών τώρα) εικονικά στην αρχή, διαβάζοντας ότι έντυπο υπήρχε σε περιοδικά τότε σε ότι έχει να κάνει με μοτοσυκλέτα. Μετά τον στρατό έπεισα τους γονείς ότι για να εργαστώ χρειάζομαι μοτοσυκλέτα και έτσι απόκτησα το πρώτο μου παπί. Μετά η συνέχεια ήταν ανοδική αγοράζοντας την πρώτη μηχανή 650 κ.εκ.

MOTO: Σε πόσες χώρες έχεις ταξιδέψει και πόσα χιλιόμετρα έχεις κάνει περίπου;

-Έχω ταξιδέψει σε 75 χώρες σε Ευρώπη, Ασία, Αφρική, διανύοντας περίπου 1.000.000 χιλιόμετρα.

MOTO: Τι μοτοσυκλέτες είχες στα ταξίδια σου;

-Έχω ταξιδέψει με 155 κ.εκ. scrambler, sport-touring 1200 κ.εκ., 1400 κ.εκ., on-off 650 κ.εκ. και 1000 κ.εκ.,

MOTO: Πώς απέκτησες τις γνώσεις σου αναφορικά με την οδήγηση μοτοσυκλέτας; (Είναι μόνο εμπειρικές ή προέρχονται και από σεμινάρια)

-Οι γνώσεις μου είναι καθαρά εμπειρικές οδηγώντας σε δημοσίους δρόμους, Πίστα ποτέ, σεμινάρια ποτέ, εκτός από το πρόσφατο σεμινάριο με το City ART.

MOTO: Ποιος λαός συμπεριφέρεται πιο σωστά σε περιβάλλον πόλης με τη μοτοσυκλέτα του; (τήρηση ΚΟΚ, αντίληψη, ευγένεια κτλ.)

-Αρκετοί Ευρωπαίοι, Σκανδιναβοί, με κορύφωση τους Ελβετούς.

MOTO: Σε σχέση με τις χώρες και τους λαούς που έχεις επισκεφτεί πού κατατάσσεις τους Έλληνες αναβάτες αναφορικά με την παιδεία τους.

-Μας κατατάσσω με τους Βαλκάνιους 100%

MOTO: Είναι περισσότερο ή λιγότερο σχετικοί με την οδήγηση σε σχέση με τους άλλους;

-Είμαστε λιγότερο σχετικοί από πολλούς Ευρωπαίους.

MOTO: Τι ήταν αυτό που σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στο City ART;

-Μου έκανε εντύπωση ο επαγγελματισμός και οι γνώσεις του κ. Σπύρου Κούτρα και των συνεργατών του. Απλοποιούσαν κάθε απορία που υπήρχε στο μυαλό του μαθητή, και κάθε δυσκολία όταν περνούσε στην πράξη οδηγώντας στην πίστα.

MOTO: Έχοντας κάνει τόσα χιλιόμετρα με μοτοσυκλέτα και έχοντας τόσο μεγάλη εμπειρία στον δρόμο, νιώθεις ότι βελτιώθηκες σαν αναβάτης μετά το σεμινάριο;

-Δεν ξέρω αν βελτιώθηκα οδηγικά σαν αναβάτης, σίγουρα όμως αναθεώρησα αρκετά πράγματα στο μυαλό μου όπως τα είχα μάθει και ήξερα.

MOTO: Πιστεύεις ότι είναι απαραίτητο αυτό το σεμινάριο για έναν αρχάριο αναβάτη;

-Το πιστεύω 100% γιατί βάζει τον αρχάριο αναβάτη στον μαγικό κόσμο της μοτοσυκλέτας με ασφάλεια και σεβασμό προς τους άλλους!

MOTO: Παρακολουθώντας το City ART πιστεύεις ότι βγαίνει κερδισμένος και ένας αναβάτης που θεωρείται έμπειρος;

-Ναι αφού η γνώση δεν σταματά ποτέ και είναι καλό να παίρνουμε κάποια μαθήματα μια στο τόσο, από έμπειρους δασκάλους, που έχουν αφιερώσει χρόνια σε αυτό που αγαπούν και που τόσο καλά κάνουν.

MOTO: Θεωρείς ότι ο αναβάτης μετά την παρακολούθηση του σεμιναρίου έχει τα εφόδια για να αντιμετωπίσει με ασφάλεια αυτά που θα του τύχουν κατά την οδήγηση στο αστικό περιβάλλον;

-Εννοείται ότι μετά από κάθε σεμινάριο-σχολείο ο κάθε αναβάτης μπορεί να αντιμετωπίσει χωρίς φόβο, και με μεγάλη αυτοπεποίθηση κάθε δυσκολία που μπορεί να συμβεί σε αστικό περιβάλλον και όχι μόνο!

Αν ένας αναβάτης με την εμπειρία του "Μαγγελάνου" πήρε κάτι από το City ART είναι δεδομένο ότι θα ωφεληθεί (πολύ περισσότερο) ο νέος αναβάτης, αυτός που κάνει τις πρώτες του βόλτες με δύο τροχούς. Είναι ακόμη νωρίς, ο εγκέφαλός του δεν έχει καταγράψει και συσσωρεύσει λάθη 10ετιών και έτσι είναι πολύ πιο εύκολο να μπει στον "σωστό δρόμο" τώρα που είναι αρχή και αυτός ο δρόμος ανοίγει με το City ART.

Τι είναι το City ART
Με περισσότερη από μία 10ετία δραστηριότητας στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό το City ART (City΄s Advance Rider Training) είναι το πρόγραμμα εκπαίδευσης αναβατών που δημιουργήθηκε από την μοναδική και εμπειρότατη ομάδα του πλέον διάσημου και καταξιωμένου σχολείου οδήγησης μοτοσυκλέτας στον κόσμο, του California Superbike School.

Μια "συντόμευση" του California Superbike School, το City ART είναι βασισμένο στο πρόγραμμα εκπαίδευσης μοτοσυκλετιστών των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ και δημιουργήθηκε μετά από αίτηση του Υπουργείου Αμύνης για μείωση των ατυχημάτων των ένστολων αναβατών.

Μετά από 14+ χρόνια εφαρμογής του εν λόγω εκπαιδευτικού προγράμματος στις ΗΠΑ, το ποσοστό μείωσης των ατυχημάτων ξεπέρασε το 40%, απόδειξη του άριστου σχεδιασμού του. Αυτό το πρόγραμμα για τον σωστό έλεγχο της μοτοσυκλέτας (του scooter και του παπιού) έχει "μεταφερθεί" επί τις ουσίας στο σύνολό του και στην Ελλάδα με το City ART το οποίο μέσα σε έξι περίπου ώρες "εφοδιάζει" τον αναβάτη που θα το παρακολουθήσει με θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που θα τον "συντροφεύσουν" στην υπόλοιπη ζωή του.

Ο νέος κύκλος του City ART ξεκινά στις 15 Σεπτεμβρίου και οι ημερομηνίες των σεμιναρίων θα ανακοινωθούν στις αρχές Αυγούστου. Μείνετε συντονισμένοι και κάντε το πρόγραμμά σας, ενώ βρείτε την επίσημη σελίδα του σχολείου στο Facebook εδώ.