Harley Davidson Sportster XL883C 2004 -2007

Από το

Μαύρο Σκύλο

17/10/2011

Ανακαλύπτοντας την Αμερική: Η σειρά των Sportster υπάρχει στη γκάμα της Harley Davidson από το 1957, έχοντας από τότε επικεφαλής βαλβίδες στους θαλάμους καύσης του αερόψυκτου V των 45 μοιρών, ο οποίος βιδωνόταν κατευθείαν στο ατσάλινο σωληνωτό πλαίσιο αφήνοντας του κραδασμούς να το διατρέχουν.
Αυτό άλλαξε το 2004 όπου σε όλη τη σειρά, από τον “μικρό” κινητήρα των 883 κυβικών έως τον μεγάλο των 1200, άλλαξε ο τρόπος που εδράζεται ο κινητήρας στο πλαίσιο. Με αυτή την εξέλιξη η Harley Davidson έδωσε μια νέα πνοή στη σειρά των “βασικών” της μοτοσυκλετών. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους, όντας οι πιο προσιτές από τις αμερικανικές μοτοσυκλέτες: να αποτελούν το εισιτήριο για την οικογένεια των Harley. O συνηθισμένος τρόπος για να “ανακαλύψει” κάποιος την Αμερική είναι η απόκτηση μιας μικρής XL με τον κινητήρα των 883 κυβικών εκατοστών - ή των 53 κυβικών ιντσών. Είναι η “πύλη εισόδου” στην ιδιαιτερότητα των αμερικανικών μοτοσυκλετών. Ιδιαιτερότητα που οδηγεί σε ατέρμονες συζητήσεις για την μεγάλη ιστορία της, τις διαφορές και τις εξελίξεις των μοτοσυκλετών, το ιδιαίτερο στυλ τους. Η διαδικασία του customizing, δηλαδή η δημιουργία μιας προσωπικής μοτοσυκλέτας που θα θυμίζει περισσότερο ιδιοκατασκευή παρά μοντέλο μαζικής παραγωγής, είναι ένα παιχνίδι που το παίζει ιδιαίτερα καλά και το ίδιο το εργοστάσιο. Η συγκεκριμένη έκδοση C είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πρακτικής. Παρουσιάστηκε το 2004 και έμεινε έως και τη περσινή χρονιά στο line up της εταιρείας. Ξεχώριζε από την απλή XL883 φέρνοντας το στυλ των cruiser σε πιο προσιτά επίπεδα. Έχοντας λίγο πιο ψηλή τιμή από τη βασική έκδοση, η XL883C είχε τα μαρσπιέ τραβηγμένα μπροστά για να δημιουργήσει την αγαπητή και “ξαπλωτή” θέση του cruising. Άλλη ουσιαστική διαφορά αποτελούν οι ζάντες, όπου η εμπρός έχει διάμετρο 21 ιντσών ενώ η πίσω 16. Τo μακρύ πιρούνι έρχεται σε αντίθεση με το χαμηλό πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας. Η σέλα είναι πολύ χαμηλά τοποθετημένη και δίνει τη δυνατότητα να την οδηγεί αναβάτης ή αναβάτρια με οποιοδήποτε ανάστημα, δίχως να έχει πρόβλημα με την απόσταση από το έδαφος. Η χαμηλή και μακριά μοτοσυκλέτα είχε τροποποιημένο πλαίσιο και με αυξημένη ακαμψία αφού ο κινητήρας δεν είναι πλέον ενεργό μέρος του. Με αυξημένη κατά 26% την ακαμψία του σε σχέση με το προηγούμενης γενιάς πλαίσιο χρησιμοποιήθηκε η ανεπτυγμένη από τον Erik Buell τεχνική για την απομόνωση των κραδασμών του V2, Uniplanar. Ο κινητήρας πλέον μπορεί να κινείται ελάχιστα κατά τον διαμήκη άξονα της μοτοσυκλέτας, αφήνοντας μια πολύ πιο ραφιναρισμένη αίσθηση από την οδήγησή του. Στο εσωτερικό του κινητήρα έγιναν πολλές αλλαγές και έτσι ο Evolution είχε νέες κεφαλές, κυλίνδρους και έμβολα ενώ η αλλαγή των ελατηρίων του συμπλέκτη έκανε τη μανέτα του πολύ πιο μαλακή. Θυσία στο βωμό του στυλ αποτελούν τα δυο αμορτισέρ με την πολύ μικρή διαδρομή των 61 χιλιοστών. Όταν ο δρόμος είναι λείος δεν εμφανίζεται κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα αλλά όταν βρεθεί σε κακοτεχνίες ή λακκούβες τα πράγματα σταματάνε να είναι ευχάριστα. Τo ρεζερβουάρ είχε μεγαλύτερη χωρητικότητα από τη στάνταρ έκδοση και διθέσια σέλα. Ο χώρος που αναλογεί στον συνεπιβάτη είναι ελάχιστη, ενώ το σχήμα της, με τη καμπύλη της να ακολουθεί αυτήν του φτερού, την κάνει κατάλληλη μόνο γα μικρές διαδρομές. Η θέση οδήγησης και η απουσία οποιασδήποτε προστασίας από τον αέρα, είναι αυτή που βάζει τους περιορισμούς στην άνεση στις μεγάλες ταχύτητες. Ο κινητήρας έχει αρκετή ισχύ για ταχύτητες πάνω από τα 160 χιλιόμετρα, αλλά για λίγο θα αντέξει κάποιος σ' αυτές τις ταχύτητες. Μέχρι τα 140 τα πράγματα είναι ανεκτά, ενώ πιο χαμηλά τα πράγματα γίνονται ιδανικά. Αυτή είναι μια μοτοσυκλέτα για βόλτες και μάλιστα ήσυχες. Στενή και χαμηλή, με σημαντικό κόψιμο του τιμονιού, τα καταφέρνει καλά ακόμη και στις αστικές μετακινήσεις. Χρειάζεται όμως να εξοικειωθεί κάποιος με το βάρος της και την έντονη μεταφορά του όταν φρενάρει, εξ’ αιτίας της μεγάλης διαδρομής του πιρουνιού. Η XL883C φρενάρει καλύτερα με συνδυασμό του ισχυρού πίσω φρένου και του κλειστού γκαζιού, παρά εξαντλώντας την ισχύ του μπροστινού. Γενικά δεν αξίζει να “κυνηγιέσαι” πάνω στη σέλα μιας cruiser αλλά να απολαμβάνεις τη ροπή του κινητήρα, γυρνώντας τον με χαμηλές στροφές. Η XL883C έχοντας εξευγενιστεί από το 2004 και μετά, αποτελεί τη πιο προσιτή λύση για την είσοδο σε αυτή την ιδιαίτερη και σχετικά κλειστή οικογένεια των Harley Davidson, όπου το στυλ και η αυθεντικότητα της αισθητικής έχουν τον κυρίαρχο ρόλο.
[blockquote]Ναι...
Στον ραφιναρισμένο κινητήρα της
Όχι...
Για διανομές και χωματόδρομους
Γιατί…
Το αυθεντικό γοητεύει πάντοτε
Τι να προσέξετε
Η “μισή χαρά” ενός κατόχου Harley Davidson είναι η οπτική απόλαυση, οπότε είναι εύλογο στην επιλογή μιας υποψήφιας ο πρώτος έλεγχος να αφορά την ακεραιότητα. Γρατζουνιές, χτυπήματα και οξειδώσεις δεν θα πρέπει να υπάρχουν. Παρατηρήστε τον κινητήρα για διαρροές λαδιών και οδηγήστε την. Ο ψηφιακός χιλιομετρητής θα λέει τα πραγματικά χιλιόμετρα - η HD δεν πουλάει καν ανταλλακτικό ταχύμετρο με μηδέν χιλιόμετρα - και οδηγήστε την. Είναι πολύ σπάνιο να έχει πάθει ζημιά ο κινητήρας μιας XL, αλλά είναι καλό να αναζητήσετε την γνώμη εξειδικευμένων συνεργείων για την αξιολόγηση μιας μεταχειρισμένης.[/blockquote]



ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος: τετράχρονος, δικύλινδρος V45o, αερόψυκτος, 2 βαλβίδες
Διάμετρος επί διαδρομή (mm): 76,2 x 96,82
Κυβικά (cc): 883
Σχέση συμπίεσης: 8,9:1
Ανάφλεξη: Ψηφιακή
Τροφοδοσία: καρμπυρατέρ
Σύστημα εκκίνησης: Μίζα
Σύστημα εξαγωγής: 2 σε 2
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος συμπλέκτη : Υγρός, πολύδισκος, με ντίζα
Σχέσεις ταχυτήτων: 5
Τελική μετάδοση: Οδοντωτός ιμάντας, γρανάζια



ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος: Ατσάλινο διπλό, σωληνωτό
Γωνία κάστερ (o): 30,1
Ίχνος (mm): 119,4
Μεταξόνιο (mm): 1.534,20
Ύψος σέλας (mm): 668
Απόσταση από το έδαφος (mm): 111,8
Βάρος κενή/γεμάτη (kg): 263/
Ρεζερβουάρ/ρεζέρβα (l): 17/3,6
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός: Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm): 39
Διαδρομή (mm): 141
Ρυθμίσεις: καμία
Πίσω: Δύο αμορτισέρ
Διαδρομή (mm): 61
Ρυθμίσεις: προφόρτιση ελατηρίων


ΦΡΕΝΑ
Εμπρός: Δίσκος 292mm, δαγκάνα Nissin με δυο παράλληλα έμβολα
Πίσω: Δίσκος 292mm, δαγκάνα Nissin με δυο παράλληλα έμβολα
ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ελαστικό: ΜΗ90 - 21
Ζάντα:
Πίσω
Ελαστικό: 150/80 Β 16
Ζάντα:


ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ταχύμετρο με αναλογική ένδειξη, οθόνη υγρών κρυστάλλων με ολικό και δυο μερικούς χιλιομετρητές, immobilizer, λυχνίες για φώτα, φλας, νεκρά, μεγάλη σκάλα, πίεση λαδιού, ρεζέρβα, φόρτιση μπαταρίας


ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Ισχύς εργοστασίου (ΗΡ/rpm): 52/6.000
Ροπή εργοστασίου (Kg.m/rpm): 7/4.300


O κινητήρας με τις έντονα υποτετράγωνες διαστάσεις αποδίδει ευχάριστα από τις 2.500 στροφές επιταχύνοντας άμεσα τη βαριά μοτοσυκλέτα. Πλησιάζοντας το όριο της περιστροφής του, στις 6.000 στροφές, παύει να είναι ευχάριστος και στον τομέα των κραδασμών αλλά και του ήχου. Από το 2007 και μετά πέρασε στην εποχή του ψεκασμού.


Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 48,3/5.900
Ροπή στον τροχό (Kg.m/rpm): 6,2/4.900


ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (L/100Κm)
Μέση: 6,8
ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (Km)
Μέση : 248,5

Yamaha V-Max 1200 1985-2001

Από το

Μαύρο Σκύλο

26/8/2010

Οι αγώνες dragster ξετρέλαιναν τους Αμερικανούς για χρόνια, από τη δεκαετία του '50. Μέχρι που εμφανίστηκε η V-Max, μια πραγματική muscle bike, όπως καμία άλλη μέχρι τότε, το μακρινό 1985. Σχεδιασμένη αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της αμερικανικής αγοράς, η V-Max όχι μόνο έδειχνε όμορφη, αλλά είχε και τόσο γκάζι, όσο μόνο ένας μυημένος Αμερικανός θα μπορούσε να έχει ονειρευτεί στο δρόμο [blockquote]Ναι
μα γιατί είναι μια V-MAX
για να μην έχετε αντίπαλο στις ευθείες
για το πρεστίζ και μόνο
Όχι
για τη μεγάλη κατανάλωση
για τον ατίθασο χαρακτήρα της στις στροφές
για το μαλακό πλαίσιο
Γιατί
είναι το καταλληλότερο εργαλείο για τους λάτρεις της ευθείας, γιατί είναι μια άριστη βάση για τρελό customizing, γιατί η νέα V-Max σας πέφτει πολύ ακριβή, γιατί μπορείτε να την πουλήσετε ακριβότερα απ' ό,τι την αγοράσατε, γιατί μπορεί σε λίγα ακόμα χρόνια να καταλήξει εξαιρετικά δυσεύρετη
Τι πρέπει να προσέξετε
Όσο πιο πολύπλοκο το μηχάνημα, τόσο μεγαλύτερη και η επιφυλακτικότητα. Και ο κινητήρας του V-Max, είναι μεγάλος, V4 άρα και πολύπλοκος, πολύ δυνατός και αρκετά ακριβός. Εκρηκτικός συνδυασμός για το πορτοφόλι σας! Αν και θα μπορούσατε να στοιχηματίσετε στην αξιοπιστία του κινητήρα της Yamaha, αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι, μια καλή μοτοσυκλέτα με βλάβη στον κινητήρα. Γενικότερα δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα τμήματα ιδιαίτερης καταπόνησης καθώς και σε αυτά της μετάδοσης, όπως στον άξονα, στην καμπάνα του συμπλέκτη, στους δίσκους ("πατινάρισμα"), στα ρουλεμάν του λαιμού του πλαισίου, στο πιρούνι και στα φρένα. Ελέγξτε επίσης πόσο καλά δουλεύει το κιβώτιο ταχυτήτων καθώς και τη λειτουργία της μίζας. Και καλές κόντρες![/blockquote]
Και τι υπήρχε πριν τη V-Max; Λίγα πράγματα... Τρελαμένοι Αμερικανοί πετσόκοβαν και μαστόρευαν τις μοτοσυκλέτες τους, για να μοιάζουν όσο περισσότερο γίνεται σε αγωνιστικές -της εποχής βέβαια, και αμερικάνικων προδιαγραφών. Και αυτός ήταν βέβαια και ο λόγος, που σιγά-σιγά δημιουργήθηκαν -οι τόσο περίεργες για τους περισσότερους- πελώριες γωνίες κάστερ, οι χαμηλές σέλες, τα τεράστια μεταξόνια και τα φαρδιά πίσω λάστιχα. Όλα στον βωμό της ευθείας, του "ενός τετάρτου του μιλίου", της κόντρας και του drag racing. Μια απόδειξη της τάσης εκείνης της εποχής, ήταν και πολλά από τα δημιουργήματα της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας τότε -όχι όμως και της μοτοβιομηχανίας, που όπως πάντα ακολουθεί τις εξελίξεις αρκετά χρόνια μετά. Τη δεκαετία του '60 έγινε η αρχή, με πρώτα δείγματα μερικές μεταλλαγμένες μοτοσυκλέτες chopper. Τίποτα σπουδαίο! Θα περνούσαν ακόμα πολλά χρόνια, μέχρι το 1983, όποτε και η Honda θα έκανε την πρώτη κίνηση με τη Magna V-65 1100, άλλα δύο χρόνια μέχρι το 1985 και την Kawasaki Eliminator 900, και λίγο ακόμα μέχρι τη μοναδική, φανταστική, και ασύλληπτη Yamaha V-Max 1200.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τη V-Max τόσο ποθητή, τόσο ακαταμάχητη; Απλά πράγματα, που όμως μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί κανένας: Η πληθωρική εμφάνιση, και η πληθωρική ιπποδύναμη! Είχε το μεγαλύτερο πίσω ελαστικό της εποχής (150/90-15), που έμοιαζε βγαλμένο από τους αγώνες dragster. Είχε αστραφτερούς, συμπαγείς αλουμινένιους τροχούς, πιο εντυπωσιακούς από οποιασδήποτε άλλης custom μοτοσυκλέτα της εποχής. Είχε "τσοπεράδικα" φτερά τονισμένα με χρώμιο. Στο τιμόνι υπήρχε μόνο ένα χρωμιωμένο ταχύμετρο και τίποτα άλλο. Εκεί που στις άλλες μοτοσυκλέτες υπήρχε το ρεζερβουάρ, η V-Max είχε το φίλτρο αέρα. Είχε τέσσερα αδηφάγα καρμπιρατέρ, τα οποία εσκεμμένα ήταν σε κοινή θέα, και ανάλογα με τα κέφια του αναβάτη, ρούφαγαν χαλαρά όλο το ρεζερβουάρ ακόμα και σε λιγότερα από 150 χιλιόμετρα. Πάνω στο υποτιθέμενο ρεζερβουάρ, υπήρχε ένα λιλιπούτειο στροφόμετρο, λίγα όμορφα λαμπάκια, και η βελόνα ένδειξης της θερμοκρασίας. Αυτά και άλλα πολλά διακοσμητικά, μινιμαλιστικά, χρωμιωμένα, καλλίγραμμα και πανέμορφα μεταλλικά και μη εξαρτήματα, προς τέρψη του άπληστου οφθαλμού και μόνο.
Όσο για το μυαλό, τη δύσκολη δουλειά είχε αναλάβει ένα και μόνο εξάρτημα... Ο κινητήρας, το απίστευτο εκείνο εργοστάσιο ενέργειας και κατανάλωσης, των 1.198 κυβικών εκατοστών και 145 ίππων. Ανατρέχοντας στην ιστορία, συναντάμε τη V-Max σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: Την πρώτη, "ανοιχτή", full power αμερικάνικη έκδοση των 145 ίππων, τη δεύτερη, "κλειστή", ευρωπαϊκή έκδοση των 104 ίππων (με παρθενική εμφάνιση στη Γαλλία), και μια μεταγενέστερη ευρωπαϊκή έκδοση 97 ίππων, ακόμα πιο "κλειστή" λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών. Ευτυχώς, αργότερα η γρήγορη έφτασε και στην Ευρώπη. Εκτός όμως από τα κολακευτικά σχόλια για την εξωγήινη, τότε, ισχύ της, η V-Max προσέλκυσε αντίστοιχα "κολακευτικά" σχόλια και για τη μέτρια έως κακή οδική συμπεριφορά της.
Λίγο τα αδύναμα φρένα, που στα πρώτα μοντέλα αποτελούνταν από δύο διέμβολες δαγκάνες εμπρός και άλλη μια ίδια πίσω, λίγο το μαλακό πιρούνι (μόλις 40 χιλιοστών τον πρώτο καιρό και αργότερα 43 χιλιοστών), που "έπεφτε" γρήγορα φτάνοντας στο σημείο να τερματίζει ακόμα και σε μικρές λακκούβες με ένα μόνο άτομο, λίγο το πίσω μέρος που με τον μονοκόμματο άξονα - ψαλίδι, τα δύο αμορτισέρ, και το υπερβολικό γκάζι της V-Max, "την άκουγε" άσχημα αδυνατώντας να μείνει στον δρόμο, και βέβαια το σημαντικότερο, το πολύ μαλακό πλαίσιο, για τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, έκαναν μια γρήγορη βόλτα με τη V-Max, εμπειρία αντίστοιχη με την προσπάθεια ενός καουμπόη να κρατηθεί πάνω σε έναν μαινόμενο ταύρο.
Οι Άγγλοι την παρομοίασαν με την προσπάθεια ξανθιάς μεθυσμένης γραμματέως, να κουβαλήσει ένα βαρύ φωτοτυπικό μηχάνημα, άλλοι με ανεξέλεγκτο ποδήλατο χωρίς φρένα σε κατηφόρα, άλλοι με τρενάκι του τρόμου. Υπερβάλλοντας ή όχι, όλοι οι προηγούμενοι είχαν έναν σκοπό και μόνο: Να περιγράψουν τον τόσο ατίθασο, αλλά και συνάμα μοναδικό χαρακτήρα της V-Max 1200, της πρώτης muscle bike της σύγχρονης ιστορίας των δύο τροχών, με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Και μάλλον τα κατάφεραν.



1985: Παρουσιάζεται στην αμερικάνικη αγορά, εφοδιασμένη με το V-Boost, με απόδοση 145 ίππων (και 0-400 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα)
1986: Παρουσιάζεται στη Γαλλία, για λογαριασμό της ευρωπαϊκής αγοράς, χωρίς V-Boost και με 104 ίππους
1990: Λανσάρεται στην ιαπωνική αγορά. Στην Ευρώπη μειώνεται η ισχύς του στους 97 ίππους, λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών
1991: Ο κινητήρας αποκτά νέους εκκεντροφόρους, και μακρύτερη τελική μετάδοση
1993: Αποκτά παχύτερο πιρούνι από τα 40 στα 43 χιλιοστά, και τετραέμβολες δαγκάνες


(στην παρένθεση, τα χαρακτηριστικά της κλειστής έκδοσης του '90)
  
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 
Τύπος:Τετράχρονος, τετρακύλινδρος V70, υγρόψυκτος, 2 ΕΕΚ, 4 Β/Κ
Διάμετρος επί διαδρομή (mm):76x66
Κυβικά (cc):1.198
Σχέση συμπίεσης:10,5:1
Ανάφλεξη:Ψηφιακή Hitachi
Τροφοδοσία:4 καρμπιρατέρ 35mm (30mm)
Σύστημα εκκίνησης:Μίζα
Σύστημα εξαγωγής:4 σε 2
ΜΕΤΑΔΟΣΗ 
Τύπος Συμπλέκτη:Υγρός, πολύδισκος, υδραυλικός
Τελική Μετάδοση:Άξονας, 2,86
ΠΛΑΙΣΙΟ 
Τύπος:Διπλό, κλειστό, σωληνωτό, από ατσάλι
Γωνία κάστερ (o):29
Ίχνος (mm):119
Μεταξόνιο (mm):1.590
Ύψος σέλας (mm):775
Βάρος κενή / γεμάτη (kg):271/-
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):15
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 
Εμπρός:Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm):40
Διαδρομή (mm):140
Ρυθμίσεις:Υποβοήθηση αέρα
Πίσω:Δύο αμορτισέρ
Διαδρομή (mm):100
Ρυθμίσεις:Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ 
Εμπρός:Δύο δίσκοι 298mm με δαγκάνες δύο αντικριστών εμβόλων
Πίσω:Δίσκος 282mm με δαγκάνα δύο εμβόλων
ΤΡΟΧΟΙ 
Εμπρός 
Ελαστικό:110/90-18
Ζάντα:2,15''
Πίσω 
Ελαστικό:150/90-15
Ζάντα:3,5''
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ 
Αναλογικό στροφόμετρο και κοντέρ, ολικός και μερικός χιλιομετρητής, λυχνίες με ενδείξεις νεκράς / φλας / πίεσης λαδιού / στάθμης καυσίμου / μεγάλης σκάλας φώτων
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ 
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm):145 / 8.500 (97 / 8.500)
Ειδική ισχύς (HP/l):121,03 (81,03)
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ):119 / 8.250 (108,3 / 7.250)
Ροπή στον τροχό (kg.m):11,5 / 6.000 (11,5 / 6.250)
Ορίστε γιατί το V-Max έχει γράψει τόσο λαμπρή ιστορία: Παρατηρείστε τη διαφορά μεταξύ των δύο μοντέλων, που γίνεται αισθητή μετά τις 7.000 στροφές, όπου και το μαγικό V-Boost αρχίζει... δουλειά. Παραδόξως, η κλειστή έκδοση των 97 ίππων, αποδίδει 108,3 ίππους σε χίλιες στροφές λιγότερες. Το εργοστάσιο ωστόσο, ανακοινώνει 97 ίππους στις 8.500.