Kawasaki KLE 500 2005 - 2007

Από το

Μαύρο Σκύλο

31/8/2010

Ύστερα από δεκαεφτά συνεχόμενα χρόνια στην παραγωγή, το KLE 500 διανύει το τελευταίο έτος της ζωής του ως “καινούριο” μοντέλο. Η Kawasaki δεν παρουσίασε αντικαταστάτη με το ίδιο “ονοματεπώνυμο” στα φετινά διεθνή σαλόνια, ενώ το ιαπωνικό εργοστάσιο σταμάτησε την παραγωγή του [blockquote]Nαι…
Στη παροιμιώδη αξιοπιστία του κινητήρα
Στη διαχρονική αξία του
Στον χρηστικό χαρακτήρα του
Όχι…
Στη μικρή απόδοση
Στους κραδασμούς από τις 5.000 στροφέςκαι πάνω
Στις ελαστικότητες από το πιρούνι και το πλαίσιο
Γιατί…
Γιατί είναι πάμφθηνο και δεν χαλάει
Τι πρέπει να προσέξετε
Πέρα από το ότι είναι λίγα τα χρόνια που κυκλοφορεί στην αγορά, η αξιοπιστία του εγγυάται την καλή του κατάσταση ως μεταχειρισμένο. Εκτός από τους τυπικούς ελέγχους για πτώσεις και γενικότερη κακομεταχείριση (αλάδωτη και ταλαιπωρημένη αλυσίδα, βρόμικο φίλτρο αέρα, παλιά ελαστικά κ.α.), δεν υπάρχει κάτι στο οποίο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή.[/blockquote]
Το 1991 η Kawasaki παρουσίασε για πρώτη φορά το KLE 500, μεγαλώνοντας την “οικογένεια” που μέχρι τότε αποτελούνταν από το 250 και το 400. Η πρώτη ανανέωση που δέχτηκε, ήταν μικρής κλίμακας και έγινε το 1995. Αντίστοιχου βαθμού ήταν και αυτή του 2002, όπως και η τελευταία το 2005. Με αυτόν τον τρόπο, η “μαμά εταιρεία” άφησε το τέκνο της στη μοίρα του, κάνοντας ολοένα και πιο χαοτική την ηλικιακή διαφορά, από τους σύγχρονους ανταγωνιστές του. Βέβαια, το KLE κατάφερε να διεισδύσει βαθιά στη συνείδηση των Ελλήνων αναβατών, διατηρώντας τις πωλήσεις του σε αξιοπρεπές επίπεδο, μέχρι την τελευταία του “εκπνοή”. Οι λόγοι δεν είναι άλλοι από την απαράμιλλη αξιοπιστία του, τη χρηστικότητα και το χαμηλό κόστος απόκτησης και συντήρησης.
Σε αυτή την τελευταία έκδοση, το “μεγάλο” KLE, απέκτησε νέο φανάρι, μάσκα και ζελατίνα που ανανέωσαν την αισθητική του και αύξησαν την προστασία από τον αέρα. Τα όργανα δέχτηκαν κάποιες μικρές αλλαγές προκειμένου να εκσυγχρονιστούν κι αυτά, όπως και άλλα μικρότερης σημασίας τμήματα. Και ενώ ο εκσυγχρονισμός ήταν θεμιτός, οι 2,9 λιγότεροι ίπποι στην κορυφή της απόδοσής του, για χάρη των ευρωπαϊκών προδιαγραφών, δεν ήταν και κανένα χαρμόσυνο γεγονός. Πόσο μάλλον, για έναν κινητήρα που έχει ανάγκη λίγους ακόμα ίππους. Βέβαια, υπάρχει και ο αντίλογος που λέει, ότι το KLE είναι ένα καθημερινό μηχανάκι -και τρεις ίπποι πάνω, τρεις ίπποι κάτω, δεν κάνουν και καμία σημαντική διαφορά!
Μάλιστα, αυτό δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Το KLE 500, με τα σύγχρονα κριτήρια μετακίνησης και βάσει του υπάρχοντος ανταγωνισμού, είναι μια μοτοσυκλέτα πόλης, με δυνατότητα για... μεσαίου μήκους τουριστικές αποστάσεις. Φρένο στα ταξίδια μεγάλων αποστάσεων, θα αποτελέσει η μερική κάλυψη από τον αέρα, οι μέτριες επιδόσεις και το μαλακό αφρώδες της σέλας, που θα κουράσει σε πολύωρο ταξίδι. Αντίθετα, ο κινητήρας του θα συμπληρώσει δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, χωρίς να παρουσιάσει το παραμικρό πρόβλημα, με μέση κατανάλωση καυσίμου 5,9 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα.
Με τιμή γύρω στα τέσσερις χιλιάδες ευρώ και χαμηλό κόστος συντήρησης, η τελευταία αυτή έκδοση του KLE 500, αποτελεί καλή επιλογή για όσους θέλουν μία μοτοσυκλέτα για την καθημερινή τους μετακίνηση, και δεν έχουν σπορ αναζητήσεις. Θα κάνει τη ζωή του αναβάτη της ευκολότερη, χωρίς να έχει παραπάνω απαιτήσεις από αυτά που προσφέρει.


ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος: Τετράχρονος, δικύλινδρος εν σειρά, υγρόψυκτος
Χωρητικότητα (cc): 498
Σχέση συμπίεσης: 9,8:1
Ανάφλεξη: Ψηφιακή
Τροφοδοσία: Δυο καρμπιρατέρ Keihin CVK 32mm
Σύστημα εξαγωγής: 2 σε 1
Σύστημα λίπανσης: Υγρό κάρτερ
Σύστημα εκκίνησης: Μίζα
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος συμπλέκτη: Μηχανικός, υγρός, πολύδισκος
Πρωτεύουσα μετάδοση / σχέση: Γρανάζια / 2,652
Σχέσεις ταχυτήτων: 1η: 2,571, 2η: 1,722, 3η: 1,333, 4η: 1,125, 5η: 0,961, 6η: 0,851
Τελική μετάδοση / σχέση: Αλυσίδα / 2,588
ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος: Ατσάλινο, κλειστό περιμετρικό
Βάρος κενή (kg): 181
Ρεζερβουάρ / Ρεζέρβα (l): 15 / -
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός
Τύπος: Συμβατικό τηλεσκοπικό πιρούνι
Διαδρομή (mm): -
Διάμετρος (mm): 41
Ρυθμίσεις: Υποβοήθηση αέρα
Πίσω
Τύπος: Ένα αμορτισέρ
Διαδρομή (mm): -
Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός: Δύο δίσκοι 300mm, με δαγκάνες δύο εμβόλων και γλίστρα
Πίσω: Δίσκος 230mm, με δαγκάνα ενός εμβόλου και γλίστρα
ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ζάντα: Αλουμινίου με ακτίνες, 1,75x21”
Ελαστικό: 90/90-21
Πίσω
Ζάντα: Αλουμινίου με ακτίνες, 2,50x17”
Ελαστικό: 130/80-17
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Ισχύς εργοστασίου (ΗΡ/rpm): 45 / 8.300
Ροπή εργοστασίου (kg.m/rpm): 4,2 / 7.500
ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙΔΟΣΕΩΝ
ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ (sec)
0-400m: 14,53
0-50km/h: 2,24
0-100km/h: 5,93
0-150km/h: 15,62
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (l/100km)
Μέση: 5,84
ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (km)
Μέση: 257
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 38,4 / 7.700
Ροπή στον τροχό (kg.m/rpm): 3,8 / 5.800
Ο κινητήρας του KLE αποδίδει γραμμικά από πολύ χαμηλά, χωρίς σκορτσαρίσματα. Πραγματικά “ζωντανός” είναι μεταξύ 6.000 και 8.000 στροφών, αφού βρίσκεται σταθερά πάνω από τους 31 ίππους, με κορύφωση στους 38,4, ενώ η ροπή διατηρείται σταθερή στα 3,7 χιλιογραμμόμετρα. Από εκεί και μετά η ροπή μειώνεται αισθητά, ενώ από τις 9.000 μέχρι τις 11.000 στροφές ανεβάζει ράθυμα.

Yamaha V-Max 1200 1985-2001

Από το

Μαύρο Σκύλο

26/8/2010

Οι αγώνες dragster ξετρέλαιναν τους Αμερικανούς για χρόνια, από τη δεκαετία του '50. Μέχρι που εμφανίστηκε η V-Max, μια πραγματική muscle bike, όπως καμία άλλη μέχρι τότε, το μακρινό 1985. Σχεδιασμένη αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της αμερικανικής αγοράς, η V-Max όχι μόνο έδειχνε όμορφη, αλλά είχε και τόσο γκάζι, όσο μόνο ένας μυημένος Αμερικανός θα μπορούσε να έχει ονειρευτεί στο δρόμο [blockquote]Ναι
μα γιατί είναι μια V-MAX
για να μην έχετε αντίπαλο στις ευθείες
για το πρεστίζ και μόνο
Όχι
για τη μεγάλη κατανάλωση
για τον ατίθασο χαρακτήρα της στις στροφές
για το μαλακό πλαίσιο
Γιατί
είναι το καταλληλότερο εργαλείο για τους λάτρεις της ευθείας, γιατί είναι μια άριστη βάση για τρελό customizing, γιατί η νέα V-Max σας πέφτει πολύ ακριβή, γιατί μπορείτε να την πουλήσετε ακριβότερα απ' ό,τι την αγοράσατε, γιατί μπορεί σε λίγα ακόμα χρόνια να καταλήξει εξαιρετικά δυσεύρετη
Τι πρέπει να προσέξετε
Όσο πιο πολύπλοκο το μηχάνημα, τόσο μεγαλύτερη και η επιφυλακτικότητα. Και ο κινητήρας του V-Max, είναι μεγάλος, V4 άρα και πολύπλοκος, πολύ δυνατός και αρκετά ακριβός. Εκρηκτικός συνδυασμός για το πορτοφόλι σας! Αν και θα μπορούσατε να στοιχηματίσετε στην αξιοπιστία του κινητήρα της Yamaha, αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι, μια καλή μοτοσυκλέτα με βλάβη στον κινητήρα. Γενικότερα δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα τμήματα ιδιαίτερης καταπόνησης καθώς και σε αυτά της μετάδοσης, όπως στον άξονα, στην καμπάνα του συμπλέκτη, στους δίσκους ("πατινάρισμα"), στα ρουλεμάν του λαιμού του πλαισίου, στο πιρούνι και στα φρένα. Ελέγξτε επίσης πόσο καλά δουλεύει το κιβώτιο ταχυτήτων καθώς και τη λειτουργία της μίζας. Και καλές κόντρες![/blockquote]
Και τι υπήρχε πριν τη V-Max; Λίγα πράγματα... Τρελαμένοι Αμερικανοί πετσόκοβαν και μαστόρευαν τις μοτοσυκλέτες τους, για να μοιάζουν όσο περισσότερο γίνεται σε αγωνιστικές -της εποχής βέβαια, και αμερικάνικων προδιαγραφών. Και αυτός ήταν βέβαια και ο λόγος, που σιγά-σιγά δημιουργήθηκαν -οι τόσο περίεργες για τους περισσότερους- πελώριες γωνίες κάστερ, οι χαμηλές σέλες, τα τεράστια μεταξόνια και τα φαρδιά πίσω λάστιχα. Όλα στον βωμό της ευθείας, του "ενός τετάρτου του μιλίου", της κόντρας και του drag racing. Μια απόδειξη της τάσης εκείνης της εποχής, ήταν και πολλά από τα δημιουργήματα της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας τότε -όχι όμως και της μοτοβιομηχανίας, που όπως πάντα ακολουθεί τις εξελίξεις αρκετά χρόνια μετά. Τη δεκαετία του '60 έγινε η αρχή, με πρώτα δείγματα μερικές μεταλλαγμένες μοτοσυκλέτες chopper. Τίποτα σπουδαίο! Θα περνούσαν ακόμα πολλά χρόνια, μέχρι το 1983, όποτε και η Honda θα έκανε την πρώτη κίνηση με τη Magna V-65 1100, άλλα δύο χρόνια μέχρι το 1985 και την Kawasaki Eliminator 900, και λίγο ακόμα μέχρι τη μοναδική, φανταστική, και ασύλληπτη Yamaha V-Max 1200.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τη V-Max τόσο ποθητή, τόσο ακαταμάχητη; Απλά πράγματα, που όμως μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί κανένας: Η πληθωρική εμφάνιση, και η πληθωρική ιπποδύναμη! Είχε το μεγαλύτερο πίσω ελαστικό της εποχής (150/90-15), που έμοιαζε βγαλμένο από τους αγώνες dragster. Είχε αστραφτερούς, συμπαγείς αλουμινένιους τροχούς, πιο εντυπωσιακούς από οποιασδήποτε άλλης custom μοτοσυκλέτα της εποχής. Είχε "τσοπεράδικα" φτερά τονισμένα με χρώμιο. Στο τιμόνι υπήρχε μόνο ένα χρωμιωμένο ταχύμετρο και τίποτα άλλο. Εκεί που στις άλλες μοτοσυκλέτες υπήρχε το ρεζερβουάρ, η V-Max είχε το φίλτρο αέρα. Είχε τέσσερα αδηφάγα καρμπιρατέρ, τα οποία εσκεμμένα ήταν σε κοινή θέα, και ανάλογα με τα κέφια του αναβάτη, ρούφαγαν χαλαρά όλο το ρεζερβουάρ ακόμα και σε λιγότερα από 150 χιλιόμετρα. Πάνω στο υποτιθέμενο ρεζερβουάρ, υπήρχε ένα λιλιπούτειο στροφόμετρο, λίγα όμορφα λαμπάκια, και η βελόνα ένδειξης της θερμοκρασίας. Αυτά και άλλα πολλά διακοσμητικά, μινιμαλιστικά, χρωμιωμένα, καλλίγραμμα και πανέμορφα μεταλλικά και μη εξαρτήματα, προς τέρψη του άπληστου οφθαλμού και μόνο.
Όσο για το μυαλό, τη δύσκολη δουλειά είχε αναλάβει ένα και μόνο εξάρτημα... Ο κινητήρας, το απίστευτο εκείνο εργοστάσιο ενέργειας και κατανάλωσης, των 1.198 κυβικών εκατοστών και 145 ίππων. Ανατρέχοντας στην ιστορία, συναντάμε τη V-Max σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: Την πρώτη, "ανοιχτή", full power αμερικάνικη έκδοση των 145 ίππων, τη δεύτερη, "κλειστή", ευρωπαϊκή έκδοση των 104 ίππων (με παρθενική εμφάνιση στη Γαλλία), και μια μεταγενέστερη ευρωπαϊκή έκδοση 97 ίππων, ακόμα πιο "κλειστή" λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών. Ευτυχώς, αργότερα η γρήγορη έφτασε και στην Ευρώπη. Εκτός όμως από τα κολακευτικά σχόλια για την εξωγήινη, τότε, ισχύ της, η V-Max προσέλκυσε αντίστοιχα "κολακευτικά" σχόλια και για τη μέτρια έως κακή οδική συμπεριφορά της.
Λίγο τα αδύναμα φρένα, που στα πρώτα μοντέλα αποτελούνταν από δύο διέμβολες δαγκάνες εμπρός και άλλη μια ίδια πίσω, λίγο το μαλακό πιρούνι (μόλις 40 χιλιοστών τον πρώτο καιρό και αργότερα 43 χιλιοστών), που "έπεφτε" γρήγορα φτάνοντας στο σημείο να τερματίζει ακόμα και σε μικρές λακκούβες με ένα μόνο άτομο, λίγο το πίσω μέρος που με τον μονοκόμματο άξονα - ψαλίδι, τα δύο αμορτισέρ, και το υπερβολικό γκάζι της V-Max, "την άκουγε" άσχημα αδυνατώντας να μείνει στον δρόμο, και βέβαια το σημαντικότερο, το πολύ μαλακό πλαίσιο, για τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, έκαναν μια γρήγορη βόλτα με τη V-Max, εμπειρία αντίστοιχη με την προσπάθεια ενός καουμπόη να κρατηθεί πάνω σε έναν μαινόμενο ταύρο.
Οι Άγγλοι την παρομοίασαν με την προσπάθεια ξανθιάς μεθυσμένης γραμματέως, να κουβαλήσει ένα βαρύ φωτοτυπικό μηχάνημα, άλλοι με ανεξέλεγκτο ποδήλατο χωρίς φρένα σε κατηφόρα, άλλοι με τρενάκι του τρόμου. Υπερβάλλοντας ή όχι, όλοι οι προηγούμενοι είχαν έναν σκοπό και μόνο: Να περιγράψουν τον τόσο ατίθασο, αλλά και συνάμα μοναδικό χαρακτήρα της V-Max 1200, της πρώτης muscle bike της σύγχρονης ιστορίας των δύο τροχών, με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Και μάλλον τα κατάφεραν.



1985: Παρουσιάζεται στην αμερικάνικη αγορά, εφοδιασμένη με το V-Boost, με απόδοση 145 ίππων (και 0-400 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα)
1986: Παρουσιάζεται στη Γαλλία, για λογαριασμό της ευρωπαϊκής αγοράς, χωρίς V-Boost και με 104 ίππους
1990: Λανσάρεται στην ιαπωνική αγορά. Στην Ευρώπη μειώνεται η ισχύς του στους 97 ίππους, λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών
1991: Ο κινητήρας αποκτά νέους εκκεντροφόρους, και μακρύτερη τελική μετάδοση
1993: Αποκτά παχύτερο πιρούνι από τα 40 στα 43 χιλιοστά, και τετραέμβολες δαγκάνες


(στην παρένθεση, τα χαρακτηριστικά της κλειστής έκδοσης του '90)
  
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 
Τύπος:Τετράχρονος, τετρακύλινδρος V70, υγρόψυκτος, 2 ΕΕΚ, 4 Β/Κ
Διάμετρος επί διαδρομή (mm):76x66
Κυβικά (cc):1.198
Σχέση συμπίεσης:10,5:1
Ανάφλεξη:Ψηφιακή Hitachi
Τροφοδοσία:4 καρμπιρατέρ 35mm (30mm)
Σύστημα εκκίνησης:Μίζα
Σύστημα εξαγωγής:4 σε 2
ΜΕΤΑΔΟΣΗ 
Τύπος Συμπλέκτη:Υγρός, πολύδισκος, υδραυλικός
Τελική Μετάδοση:Άξονας, 2,86
ΠΛΑΙΣΙΟ 
Τύπος:Διπλό, κλειστό, σωληνωτό, από ατσάλι
Γωνία κάστερ (o):29
Ίχνος (mm):119
Μεταξόνιο (mm):1.590
Ύψος σέλας (mm):775
Βάρος κενή / γεμάτη (kg):271/-
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):15
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 
Εμπρός:Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm):40
Διαδρομή (mm):140
Ρυθμίσεις:Υποβοήθηση αέρα
Πίσω:Δύο αμορτισέρ
Διαδρομή (mm):100
Ρυθμίσεις:Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ 
Εμπρός:Δύο δίσκοι 298mm με δαγκάνες δύο αντικριστών εμβόλων
Πίσω:Δίσκος 282mm με δαγκάνα δύο εμβόλων
ΤΡΟΧΟΙ 
Εμπρός 
Ελαστικό:110/90-18
Ζάντα:2,15''
Πίσω 
Ελαστικό:150/90-15
Ζάντα:3,5''
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ 
Αναλογικό στροφόμετρο και κοντέρ, ολικός και μερικός χιλιομετρητής, λυχνίες με ενδείξεις νεκράς / φλας / πίεσης λαδιού / στάθμης καυσίμου / μεγάλης σκάλας φώτων
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ 
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm):145 / 8.500 (97 / 8.500)
Ειδική ισχύς (HP/l):121,03 (81,03)
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ):119 / 8.250 (108,3 / 7.250)
Ροπή στον τροχό (kg.m):11,5 / 6.000 (11,5 / 6.250)
Ορίστε γιατί το V-Max έχει γράψει τόσο λαμπρή ιστορία: Παρατηρείστε τη διαφορά μεταξύ των δύο μοντέλων, που γίνεται αισθητή μετά τις 7.000 στροφές, όπου και το μαγικό V-Boost αρχίζει... δουλειά. Παραδόξως, η κλειστή έκδοση των 97 ίππων, αποδίδει 108,3 ίππους σε χίλιες στροφές λιγότερες. Το εργοστάσιο ωστόσο, ανακοινώνει 97 ίππους στις 8.500.