Suzuki DL 1000 V-Strom 2002 - 2007

Από το

Μαύρο Σκύλο

30/8/2010

Υπάρχουν φθηνές μοτοσυκλέτες, με τις οποίες μπορείς να κάνεις τις καθημερινές σου μετακινήσεις, αλλά και ταξίδια με αρκετές υποχωρήσεις στην άνεση. Υπάρχουν ακριβές και βαριές μοτοσυκλέτες, που “τη βρίσκουν” μόνο στους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας. Και υπάρχει και το DL 1000 V-Strom, που τα κάνει όλα και στοιχίζει λιγότερο απ’ όσα προσφέρει [blockquote]Ναι…
Στη παροιμιώδη αξιοπιστία του κινητήρα
Στην άριστη κατανομή βάρους
Στις τουριστικές του δυνατότητες
Όχι…
Στον “βαρύ” συμπλέκτη
Στη χαμηλή στάνταρ ζελατίνα
Γιατί…
Γιατί μπορείς να κάνεις τα πάντα μαζί του και ξεκούραστα, μεγάλων αποστάσεων ταξίδια
Τι πρέπει να προσέξετε
Στα έξι χρόνια της κυκλοφορίας του, το DL 1000 V-Strom έχει αποδείξει ότι είναι μία από τις πιο αξιόπιστες μοτοσυκλέτες στον δρόμο. Πέρα από τυπικούς ελέγχους για πτώσεις και γενικότερα κακομεταχείριση (αλάδωτη και ταλαιπωρημένη αλυσίδα, βρόμικο φίλτρο αέρα, παλιά ελαστικά κ.τ.λ.) δεν υπάρχει κάτι στο οποίο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή.[/blockquote]
Με κινητήρα “διαμάντι”, ευρύ πεδίο δράσης, καλή ποιότητα κατασκευής και άνεση... με το τσουβάλι, το V-Strom των χιλίων κυβικών εκατοστών, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με τις θετικότερες των εντυπώσεων, το 2002. Από τότε, μπορεί να μην κατάφερε να σπάσει τα ταμεία της Suzuki, κατάφερε όμως να αφήσει ικανοποιημένους, όλους όσους αποφάσισαν να μοιραστούν τους δρόμους μαζί του. Ο σημαντικότερος λόγος που αυτή η μοτοσυκλέτα δεν “ξεπούλησε”, δεν είναι άλλος από το μικρότερο V-Strom, που όντας σχεδόν 3.000 ευρώ φθηνότερο ως καινούριο, αποτέλεσε ιδιαίτερα ελκυστική πρόταση, “κλέβοντας” τις πωλήσεις του μεγάλου αδερφού.
Όμως όλοι αυτοί που έσπασαν τον εφεδρικό κουμπαρά και μαζί τα όρια της λογικής που όριζε το μικρό ως “best value for money”, πήραν μια μοτοσυκλέτα με έναν κινητήρα με επιδόσεις εξαιρετικές και μαγευτικό τρόπο λειτουργίας. Γραμμικός, γεμάτος και με διάρκεια ικανή να ικανοποιήσει και τους πλέον αχόρταγους. Το μεγάλο DL δεν άφησε ποτέ παραπονεμένους τους λάτρεις των “δυνατών” ρεπρίζ, είτε αυτές είναι για προσπέραση από τα εκατόν εξήντα στην εθνική, είτε για μια δυνατή έξοδο από το “πέταλο” που τελειώνει!
Τα δυνατά του στοιχεία δεν περιορίζονται στον κινητήρα (που για την ιστορία, έχει διατελέσει και “ψυχή” του TL-S), αφού και το πλαίσιο και οι αναρτήσεις δίνουν μαθήματα σωστής λειτουργίας. Οι μικρές διαδρομές των αναρτήσεων είναι ακριβώς αυτό που χρειάζoνται οι... “στριτόφιλοι“ οπαδοί των on-off. Τόσο μικρές ώστε να έχει εξαιρετική συμπεριφορά στην άσφαλτο, και τόσο μακριές ώστε να μπορεί να διασχίζει με ευκολία βατούς χωματόδρομους. Το πιρούνι έχει ελαφρώς γρήγορες αποσβέσεις, όμως το αμορτισέρ έρχεται για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, με ιδανικές για τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα ρυθμίσεις.
Παρέα με αυτά, έρχεται και η άψογη εργονομία. Με σχεδίαση που εξασφαλίζει την απαραίτητη άνεση για ταξίδια απεριόριστων χιλιομέτρων, ταυτόχρονα διατηρεί τον όγκο της μοτοσυκλέτας σε λογικά επίπεδα. Οι Ιάπωνες σχεδιαστές κατάφεραν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα, δημιουργώντας μια μοτοσυκλέτα οn-οff μεγάλου κυβισμού, που να είναι αναλογικά σβέλτη και φυσικά ξεκούραστη στο ταξίδι. Με κέντρο βάρους που ευνοεί τις γρήγορες αλλαγές κατεύθυνσης, τιμόνι που αφήνει τους καθρέφτες των αυτοκινήτων να περνούν από κάτω τους, ύψος σέλας “φιλικό” προς τους... μέτριου αναστήματος και χειριστήρια που βρίσκονται στην προέκταση των άκρων κάθε αναβάτη, η βόλτα στην πόλη με το χιλιάρι δεν είναι και τόσο δύσκολη όσο ακούγεται. Μόνο ο βαρύς -αλλά ακριβής σε λειτουργία- συμπλέκτης θα κουράσει.
Στο ταξίδι, είτε φορτωμένο με δύο και αποσκευές, είτε με έναν μόνο αναβάτη, θα ταξιδέψει γρήγορα και με ασφάλεια. Θα διασκεδάσει τον αναβάτη του στο γρήγορο στροφιλίκι και θα καλύψει 250 χιλιόμετρα πριν η ρεζέρβα ανάψει. Το μόνο που θα προβληματίσει στις “ταχυμεταφορές” around the world, είναι η χαμηλή ζελατίνα, που η λύση της βρίσκετε στη γκάμα των αξεσουάρ της Suzuki, ή σε άλλους κατασκευαστές. Κατά τα άλλα, τίποτα πέρα από αγνή, τουριστική ικανοποίηση.
Και όλα αυτά, με τιμή που μπορεί να ξεκινήσει από τα 5.500 ευρώ για τα μοντέλα του 2002, και να φτάσει τα 9.000 για αυτά που κυκλοφορούν μόλις έναν χρόνο στον δρόμο. Πέρα όμως από τα μεταχειρισμένα υπάρχει και στοκ καινούργιων μοτοσυκλετών με τιμή 10.495€, ενώ διατίθεται και στην έκδοση Super Travel. Στην παραπάνω τιμή, περιλαμβάνονται ως δώρα, ένα top case Givi χωρητικότητας 52 λίτρα, με την βάση τοποθέτησης, και προστατευτικά κάγκελα κινητήρα. Επίσης στο στάνταρ εξοπλισμό περιλαμβάνονται εργοστασιακή καρίνα στο χρώμα της μοτοσυκλέτας και χούφτες τιμονιού επίσης της Suzuki.


ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος: Τετράχρονος, δικύλινδρος V90o, υγρόψυκτος, με 2 ΕΕΚ και 4 Β/Κ
Χωρητικότητα (cc): 996
Σχέση συμπίεσης: 11,3:1
Ανάφλεξη: Ψηφιακή
Τροφοδοσία: Ψεκασμός με δύο πεταλούδες
Σύστημα εξαγωγής: 2 σε 2
Σύστημα λίπανσης: Υγρό κάρτερ
Σύστημα εκκίνησης: Μίζα
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος συμπλέκτη: Υδραυλικός, υγρός, πολύδισκος
Πρωτεύουσα μετάδοση / σχέση: Γρανάζια / 1,838
Σχέσεις ταχυτήτων: 1: 3,000, 2: 1,913, 3: 1,500, 4: 1,227, 5: 1,086, 6: 0,913
Τελική μετάδοση / σχέση: Αλυσίδα / 2,411
ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος: Αλουμινίου, κλειστό περιμετρικό
Βάρος κενή (kg): 207
Ρεζερβουάρ / Ρεζέρβα (l): 22 / -
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός
Τύπος: Συμβατικό τηλεσκοπικό πιρούνι
Διαδρομή (mm): 160
Διάμετρος (mm): 43
Ρυθμίσεις: Καμία
Πίσω
Τύπος: Ένα αμορτισέρ με μοχλικό
Διαδρομή (mm): 159
Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός: Δύο δίσκοι, με δαγκάνες δύο εμβόλων και γλίστρα
Πίσω: Δίσκος 230mm, με δαγκάνα δύο εμβόλων και γλίστρα
ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ζάντα: Χυτή αλουμινίου, 2,50x19”
Ελαστικό: 110/80-19
Πίσω
Ζάντα: Αλουμινίου με ακτίνες, 4,00x17”
Ελαστικό: 150/70-17
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Ισχύς εργοστασίου (ΗΡ/rpm): 98 / 7.600
Ροπή εργοστασίου (kg.m/rpm): 10,3 / 6.400
ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙΔΟΣΕΩΝ
ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ (sec)
0-100m: 4,9
0-400m: 13,35
0-100km/h: 3,7
0-150km/h: 9,41
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (l/100km)
Μέση: 7,46
ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (km)
Μέση: 290
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 91,5 / 8.400
Ροπή στον τροχό (kg.m/rpm): 9,2 / 4.500
################

Yamaha V-Max 1200 1985-2001

Από το

Μαύρο Σκύλο

26/8/2010

Οι αγώνες dragster ξετρέλαιναν τους Αμερικανούς για χρόνια, από τη δεκαετία του '50. Μέχρι που εμφανίστηκε η V-Max, μια πραγματική muscle bike, όπως καμία άλλη μέχρι τότε, το μακρινό 1985. Σχεδιασμένη αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της αμερικανικής αγοράς, η V-Max όχι μόνο έδειχνε όμορφη, αλλά είχε και τόσο γκάζι, όσο μόνο ένας μυημένος Αμερικανός θα μπορούσε να έχει ονειρευτεί στο δρόμο [blockquote]Ναι
μα γιατί είναι μια V-MAX
για να μην έχετε αντίπαλο στις ευθείες
για το πρεστίζ και μόνο
Όχι
για τη μεγάλη κατανάλωση
για τον ατίθασο χαρακτήρα της στις στροφές
για το μαλακό πλαίσιο
Γιατί
είναι το καταλληλότερο εργαλείο για τους λάτρεις της ευθείας, γιατί είναι μια άριστη βάση για τρελό customizing, γιατί η νέα V-Max σας πέφτει πολύ ακριβή, γιατί μπορείτε να την πουλήσετε ακριβότερα απ' ό,τι την αγοράσατε, γιατί μπορεί σε λίγα ακόμα χρόνια να καταλήξει εξαιρετικά δυσεύρετη
Τι πρέπει να προσέξετε
Όσο πιο πολύπλοκο το μηχάνημα, τόσο μεγαλύτερη και η επιφυλακτικότητα. Και ο κινητήρας του V-Max, είναι μεγάλος, V4 άρα και πολύπλοκος, πολύ δυνατός και αρκετά ακριβός. Εκρηκτικός συνδυασμός για το πορτοφόλι σας! Αν και θα μπορούσατε να στοιχηματίσετε στην αξιοπιστία του κινητήρα της Yamaha, αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι, μια καλή μοτοσυκλέτα με βλάβη στον κινητήρα. Γενικότερα δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα τμήματα ιδιαίτερης καταπόνησης καθώς και σε αυτά της μετάδοσης, όπως στον άξονα, στην καμπάνα του συμπλέκτη, στους δίσκους ("πατινάρισμα"), στα ρουλεμάν του λαιμού του πλαισίου, στο πιρούνι και στα φρένα. Ελέγξτε επίσης πόσο καλά δουλεύει το κιβώτιο ταχυτήτων καθώς και τη λειτουργία της μίζας. Και καλές κόντρες![/blockquote]
Και τι υπήρχε πριν τη V-Max; Λίγα πράγματα... Τρελαμένοι Αμερικανοί πετσόκοβαν και μαστόρευαν τις μοτοσυκλέτες τους, για να μοιάζουν όσο περισσότερο γίνεται σε αγωνιστικές -της εποχής βέβαια, και αμερικάνικων προδιαγραφών. Και αυτός ήταν βέβαια και ο λόγος, που σιγά-σιγά δημιουργήθηκαν -οι τόσο περίεργες για τους περισσότερους- πελώριες γωνίες κάστερ, οι χαμηλές σέλες, τα τεράστια μεταξόνια και τα φαρδιά πίσω λάστιχα. Όλα στον βωμό της ευθείας, του "ενός τετάρτου του μιλίου", της κόντρας και του drag racing. Μια απόδειξη της τάσης εκείνης της εποχής, ήταν και πολλά από τα δημιουργήματα της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας τότε -όχι όμως και της μοτοβιομηχανίας, που όπως πάντα ακολουθεί τις εξελίξεις αρκετά χρόνια μετά. Τη δεκαετία του '60 έγινε η αρχή, με πρώτα δείγματα μερικές μεταλλαγμένες μοτοσυκλέτες chopper. Τίποτα σπουδαίο! Θα περνούσαν ακόμα πολλά χρόνια, μέχρι το 1983, όποτε και η Honda θα έκανε την πρώτη κίνηση με τη Magna V-65 1100, άλλα δύο χρόνια μέχρι το 1985 και την Kawasaki Eliminator 900, και λίγο ακόμα μέχρι τη μοναδική, φανταστική, και ασύλληπτη Yamaha V-Max 1200.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τη V-Max τόσο ποθητή, τόσο ακαταμάχητη; Απλά πράγματα, που όμως μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί κανένας: Η πληθωρική εμφάνιση, και η πληθωρική ιπποδύναμη! Είχε το μεγαλύτερο πίσω ελαστικό της εποχής (150/90-15), που έμοιαζε βγαλμένο από τους αγώνες dragster. Είχε αστραφτερούς, συμπαγείς αλουμινένιους τροχούς, πιο εντυπωσιακούς από οποιασδήποτε άλλης custom μοτοσυκλέτα της εποχής. Είχε "τσοπεράδικα" φτερά τονισμένα με χρώμιο. Στο τιμόνι υπήρχε μόνο ένα χρωμιωμένο ταχύμετρο και τίποτα άλλο. Εκεί που στις άλλες μοτοσυκλέτες υπήρχε το ρεζερβουάρ, η V-Max είχε το φίλτρο αέρα. Είχε τέσσερα αδηφάγα καρμπιρατέρ, τα οποία εσκεμμένα ήταν σε κοινή θέα, και ανάλογα με τα κέφια του αναβάτη, ρούφαγαν χαλαρά όλο το ρεζερβουάρ ακόμα και σε λιγότερα από 150 χιλιόμετρα. Πάνω στο υποτιθέμενο ρεζερβουάρ, υπήρχε ένα λιλιπούτειο στροφόμετρο, λίγα όμορφα λαμπάκια, και η βελόνα ένδειξης της θερμοκρασίας. Αυτά και άλλα πολλά διακοσμητικά, μινιμαλιστικά, χρωμιωμένα, καλλίγραμμα και πανέμορφα μεταλλικά και μη εξαρτήματα, προς τέρψη του άπληστου οφθαλμού και μόνο.
Όσο για το μυαλό, τη δύσκολη δουλειά είχε αναλάβει ένα και μόνο εξάρτημα... Ο κινητήρας, το απίστευτο εκείνο εργοστάσιο ενέργειας και κατανάλωσης, των 1.198 κυβικών εκατοστών και 145 ίππων. Ανατρέχοντας στην ιστορία, συναντάμε τη V-Max σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: Την πρώτη, "ανοιχτή", full power αμερικάνικη έκδοση των 145 ίππων, τη δεύτερη, "κλειστή", ευρωπαϊκή έκδοση των 104 ίππων (με παρθενική εμφάνιση στη Γαλλία), και μια μεταγενέστερη ευρωπαϊκή έκδοση 97 ίππων, ακόμα πιο "κλειστή" λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών. Ευτυχώς, αργότερα η γρήγορη έφτασε και στην Ευρώπη. Εκτός όμως από τα κολακευτικά σχόλια για την εξωγήινη, τότε, ισχύ της, η V-Max προσέλκυσε αντίστοιχα "κολακευτικά" σχόλια και για τη μέτρια έως κακή οδική συμπεριφορά της.
Λίγο τα αδύναμα φρένα, που στα πρώτα μοντέλα αποτελούνταν από δύο διέμβολες δαγκάνες εμπρός και άλλη μια ίδια πίσω, λίγο το μαλακό πιρούνι (μόλις 40 χιλιοστών τον πρώτο καιρό και αργότερα 43 χιλιοστών), που "έπεφτε" γρήγορα φτάνοντας στο σημείο να τερματίζει ακόμα και σε μικρές λακκούβες με ένα μόνο άτομο, λίγο το πίσω μέρος που με τον μονοκόμματο άξονα - ψαλίδι, τα δύο αμορτισέρ, και το υπερβολικό γκάζι της V-Max, "την άκουγε" άσχημα αδυνατώντας να μείνει στον δρόμο, και βέβαια το σημαντικότερο, το πολύ μαλακό πλαίσιο, για τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, έκαναν μια γρήγορη βόλτα με τη V-Max, εμπειρία αντίστοιχη με την προσπάθεια ενός καουμπόη να κρατηθεί πάνω σε έναν μαινόμενο ταύρο.
Οι Άγγλοι την παρομοίασαν με την προσπάθεια ξανθιάς μεθυσμένης γραμματέως, να κουβαλήσει ένα βαρύ φωτοτυπικό μηχάνημα, άλλοι με ανεξέλεγκτο ποδήλατο χωρίς φρένα σε κατηφόρα, άλλοι με τρενάκι του τρόμου. Υπερβάλλοντας ή όχι, όλοι οι προηγούμενοι είχαν έναν σκοπό και μόνο: Να περιγράψουν τον τόσο ατίθασο, αλλά και συνάμα μοναδικό χαρακτήρα της V-Max 1200, της πρώτης muscle bike της σύγχρονης ιστορίας των δύο τροχών, με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Και μάλλον τα κατάφεραν.



1985: Παρουσιάζεται στην αμερικάνικη αγορά, εφοδιασμένη με το V-Boost, με απόδοση 145 ίππων (και 0-400 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα)
1986: Παρουσιάζεται στη Γαλλία, για λογαριασμό της ευρωπαϊκής αγοράς, χωρίς V-Boost και με 104 ίππους
1990: Λανσάρεται στην ιαπωνική αγορά. Στην Ευρώπη μειώνεται η ισχύς του στους 97 ίππους, λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών
1991: Ο κινητήρας αποκτά νέους εκκεντροφόρους, και μακρύτερη τελική μετάδοση
1993: Αποκτά παχύτερο πιρούνι από τα 40 στα 43 χιλιοστά, και τετραέμβολες δαγκάνες


(στην παρένθεση, τα χαρακτηριστικά της κλειστής έκδοσης του '90)
  
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 
Τύπος:Τετράχρονος, τετρακύλινδρος V70, υγρόψυκτος, 2 ΕΕΚ, 4 Β/Κ
Διάμετρος επί διαδρομή (mm):76x66
Κυβικά (cc):1.198
Σχέση συμπίεσης:10,5:1
Ανάφλεξη:Ψηφιακή Hitachi
Τροφοδοσία:4 καρμπιρατέρ 35mm (30mm)
Σύστημα εκκίνησης:Μίζα
Σύστημα εξαγωγής:4 σε 2
ΜΕΤΑΔΟΣΗ 
Τύπος Συμπλέκτη:Υγρός, πολύδισκος, υδραυλικός
Τελική Μετάδοση:Άξονας, 2,86
ΠΛΑΙΣΙΟ 
Τύπος:Διπλό, κλειστό, σωληνωτό, από ατσάλι
Γωνία κάστερ (o):29
Ίχνος (mm):119
Μεταξόνιο (mm):1.590
Ύψος σέλας (mm):775
Βάρος κενή / γεμάτη (kg):271/-
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):15
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 
Εμπρός:Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm):40
Διαδρομή (mm):140
Ρυθμίσεις:Υποβοήθηση αέρα
Πίσω:Δύο αμορτισέρ
Διαδρομή (mm):100
Ρυθμίσεις:Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ 
Εμπρός:Δύο δίσκοι 298mm με δαγκάνες δύο αντικριστών εμβόλων
Πίσω:Δίσκος 282mm με δαγκάνα δύο εμβόλων
ΤΡΟΧΟΙ 
Εμπρός 
Ελαστικό:110/90-18
Ζάντα:2,15''
Πίσω 
Ελαστικό:150/90-15
Ζάντα:3,5''
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ 
Αναλογικό στροφόμετρο και κοντέρ, ολικός και μερικός χιλιομετρητής, λυχνίες με ενδείξεις νεκράς / φλας / πίεσης λαδιού / στάθμης καυσίμου / μεγάλης σκάλας φώτων
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ 
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm):145 / 8.500 (97 / 8.500)
Ειδική ισχύς (HP/l):121,03 (81,03)
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ):119 / 8.250 (108,3 / 7.250)
Ροπή στον τροχό (kg.m):11,5 / 6.000 (11,5 / 6.250)
Ορίστε γιατί το V-Max έχει γράψει τόσο λαμπρή ιστορία: Παρατηρείστε τη διαφορά μεταξύ των δύο μοντέλων, που γίνεται αισθητή μετά τις 7.000 στροφές, όπου και το μαγικό V-Boost αρχίζει... δουλειά. Παραδόξως, η κλειστή έκδοση των 97 ίππων, αποδίδει 108,3 ίππους σε χίλιες στροφές λιγότερες. Το εργοστάσιο ωστόσο, ανακοινώνει 97 ίππους στις 8.500.