Yamaha WR250F 2007

Από το

Μαύρο Σκύλο

23/8/2010

Το 2007 ήταν η χρονιά που επέλεξε η Yamaha να εξοπλίσει και τα enduro της WR με αλουμινένιο πλαίσιο. Η τοποθέτηση αυτού του πλαισίου στο WR250F συνοδεύτηκε και από άλλες βελτιώσεις, με αποτέλεσμα η τετράχρονη enduro μοτοσυκλέτα να μπει σε μια νέα γενιά, μια δεκαετία μετά τη παρουσίαση του YZ400F με το οποίο σηματοδοτήθηκε η νέα τετράχρονη εποχή για τις motocross και enduro της Yamaha
[blockquote]Ναι...
Στην ομοιογένεια, την αξιοπιστία της και τον απόδοση του κινητήρα της
Όχι...
Στο “στριμωξίδι” που επικρατεί κάτω από το κοστούμι δυσκολεύοντας την πρόσβαση για ελέγχους και ρυθμίσεις
Γιατί...
Είναι ιδιαίτερα αξιόπιστη και εύκολη μοτοσυκλέτα enduro
ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΤΕ
Το αλουμινένιο πλαίσιο αξίζει προσεκτικό έλεγχο. Από τις κολλήσεις του έως την ακεραιότητα των σωλήνων του και ειδικότερα αυτών που περνούν κάτω από τον κινητήρα. Μετά ακολουθεί ο έλεγχος της πληρότητάς της, ενώ σε περίπτωση που ο προηγούμενος ιδιοκτήτης έχει αλλάξει εξαρτήματα, ζητήστε και τα εργοστασιακά. Μην ξεχάσετε το βαρύ και σχετικά δύσχρηστο, αλλά απαραίτητο, service manual που την συνόδευε από καινούρια.[/blockquote]
To WR250F προστέθηκε στην γκάμα της εταιρείας και στους αγώνες της E1 από το 2001, και στα επόμενα χρόνια εξελισσόταν. Η πορεία της εξέλιξής του έκανε το άλμα το 2007. Το αλουμινένιο πλαίσιο ήταν η μεγάλη αλλαγή, που μεταφέρθηκε –τροποποιημένο- από τις Motocross που το φόρεσαν έναν χρόνο πριν. Η Yamaha ακολούθησε το δικό της δρόμο στην ανάπτυξη του πλαισίου της, αποφεύγοντας την “πεπατημένη” με τα περιμετρικά πλαίσια δυο δοκών από αλουμίνιο. Το δικό της ακολουθεί τη διαμόρφωση των ατσάλινων κλειστών πλαισίων, με τη μονή ραχοκοκαλιά να αρχίζει από το λαιμό και να περνά πάνω από τον κινητήρα. Μετά διακλαδώνεται στα δυο, περνώντας πίσω από τον κινητήρα και κλείνει μπροστά του με έναν σωλήνα που συναντάει τον λαιμό. Αντέγραψε το σχήμα των παραδοσιακών ατσάλινων πλαισίων, με υλικό κατασκευής πλέον το αλουμίνιο. Εκτός από το πλαίσιο που εκσυγχρόνισε τη μοτοσυκλέτα στον τομέα της θέσης οδήγησης η Υamaha δούλεψε πολύ και σε άλλους τομείς, δίνοντας μια ολοκληρωμένη, σύγχρονη και ανανεωμένη μοτοσυκλέτα enduro. Ο νέος και κομψός προβολέας, τα ψηφιακά όργανα, το λεπτότερο κοστούμι, η τοποθέτηση των φαρδύτερων μαρσπιέ και του μεταβλητής διατομής τιμονιού της Pro Taper έφεραν το WR250F σε ψηλότερη θέση από άποψη εργονομίας. Ο κινητήρας με τη σειρά του δέχθηκε μια σειρά από αλλαγές αποκτώντας νέους εκκεντροφόρους, ανάφλεξη και νέες σχέσεις στο κιβώτιο. Η λίπανση συνέχισε να γίνεται με ξερό κάρτερ, αλλά με το δοχείο λαδιού να βρίσκεται πλέον μπροστά από τον κινητήρα. Η νέα εξάτμιση που τοποθετήθηκε μείωσε σε επίπεδο… ψιθύρου τον ήχο του κινητήρα που απελευθερώνεται. Υπάρχει πάντως και ένα αφαιρούμενο ακροφύσιο στο εσωτερικό της. Παρά τις ριζικές αλλαγές του 2007, το WR250F διατήρησε μερικά από τα χαρακτηριστικά που το συνοδεύουν από τη γέννησή του. Αυτά είναι η ομοιογένεια στην απόδοση τόσο του κινητήρα, όσο και των αναρτήσεών του. Οι τελευταίες έχουν ρυθμιστεί με τρόπο όπου η λειτουργία τους να διευκολύνουν ιδιαίτερα σε κακοτράχαλα εδάφη με μικρές ταχύτητες και όχι για κίνηση με υψηλές. Η βελτιωμένη εργονομία που προσέφερε το νέο πλαίσιο γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτή στην οδήγηση με τον αναβάτη όρθιο, όπου η μικρότερη απόσταση ανάμεσα στα μαρσπιέ διευκολύνει τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας. Το μεγάλο σχετικά ύψος της σέλας από το έδαφος -990 χιλιοστά- έμεινε και σε αυτό το μοντέλο, όπως και το μεγάλο σχετικά κόψιμο του τιμονιού. Κάτι που διευκολύνει στα σφικτά και πολύ σφικτά μονοπάτια. Ο κινητήρας από την άλλη είναι ένα άλλο κεφάλαιο από μόνος του. Έχοντας εξελιχθεί με τα χρόνια και χωρίς ποτέ η Yamaha να αλλάξει την κατεύθυνσή της, αποδίδει ομαλά και γραμμικά έχοντας πολύ μεγάλο εύρος ωφέλιμης απόδοσης. Αυτή αρχίζει ουσιαστικά μετά τις 5.000 στροφές και πλησιάζει τις 12.000 στροφές, διευκολύνοντας τον αναβάτη. Είναι πιο εύκολο να συγκεντρώνεσαι στην οδήγηση και μόνο από το να διατηρείς έναν κινητήρα στην καλή του απόδοση, όταν αυτός την έχει απλωμένη σε μια μικρή περιοχή στροφών. Συγχρόνως, ο κινητήρας αυτός είναι και αξιόπιστος, ενώ δεν απαιτεί την ευλαβική περιοδική συντήρηση άλλων ισχυρότερων κινητήρων της κατηγορίας.
Στα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την παρουσίασή του οι αλλαγές που δέχθηκε ήταν μικρής έκτασης και ουσιαστικά έως σήμερα το μοντέλο δεν έχει αλλάξει. Σε αυτό του 2008 άλλαξαν τις βίδες του μπροστινού δισκόφρενου και το πεντάλ του πίσω φρένου μαζί με τη διαφορετική βαφή σε μέρη του κινητήρα. Πρόκειται λοιπόν για μια ιδιαίτερα εύκολη στην οδήγηση, αλλά και στην συντήρησή της, ικανή να καλύψει τις ανάγκες του αθλούμενου, χωρίς να είναι η δυνατότερη, ψεκαστή, σπάνια και “χειροποίητη” τετράχρονη enduro 250 κυβικών.



ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος: Tετράχρονος, μονοκύλινδρος, υγρόψυκτος, 2ΕΕΚ/5 βαλβίδες
Διάμετρος επί διαδρομή (mm): 77 x 53,6
Κυβικά (cc): 249
Σχέση συμπίεσης: 12,5:1
Ανάφλεξη: Ηλεκτρονική
Τροφοδοσία: Καρμπυρατέρ Keihin FCR-MX37mm
Σύστημα εκκίνησης: Μίζα και μανιβέλα
Σύστημα εξαγωγής: 1σε 1


ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος συμπλέκτη : Υγρός πολύδισκος, με ντίζα
Σχέσεις ταχυτήτων: 5
Tελική μετάδοση: Αλυσίδα/γρανάζια


ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος: Αλουμινένιο, μονό σε διπλό, κλειστό, αφαιρούμενο υποπλαίσιο
Γωνία κάστερ (o): 26,6
Ίχνος (mm): 114
Μεταξόνιο (mm): 1.480
Ύψος σέλας (mm): 990
Βάρος κενή (kg): 106
Ρεζερβουάρ/ρεζέρβα (l): 8/
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός: Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm): 48
Διαδρομή (mm): 300
Ρυθμίσεις: Απόσβεση συμπίεσης και επαναφοράς
Πίσω: ένα αμορτισέρ, μοχλικό
Διαδρομή (mm): 310
Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση συμπίεσης και επαναφοράς


ΦΡΕΝΑ
Εμπρός: Δίσκος 250mm, δαγκάνα με δύο έμβολα
Πίσω: Δίσκος 245mm δαγκάνα με ένα έμβολο


ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ελαστικό: 90/90-21
Ζάντα: 1,60 x 21
Πίσω
Ελαστικό: 130/90-18
Ζάντα: 2,15x18


ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ψηφιακό όργανο, με ταχύμετρο, μερικό και ολικό χιλιομετρητή, χρονόμετρο, ενδεικτικές λυχνίες, ποδιά


ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm): Δ.Α/
Ροπή εργοστασίου (kg.m/rpm): Δ.Α/


ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΙΠΠΟΔΥΝΑΜΗΣ
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 30,8/11.600
Ροπή στον τροχό (Kg.m/rpm): 2/6.000


ΛΕΖΑΝΤΑ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Η γραμμικότητα στην αύξηση της απόδοσης της ισχύος είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του κινητήρα, δίνοντας μια ουσιαστικά επίπεδη καμπύλη της ροπής του σε μεγάλο εύρος στροφών. Ανάμεσα στις πέντε και τις έντεκα χιλιάδες όλα γίνονται αναλογικά.
(Σημ.: η μέτρηση έγινε αφού αφαιρέθηκε η τάπα στην εξάτμιση)


ΒΑΡΟΣ (Ζυγισμένο)
Γεμάτο (Kg): 121
Χωρίς καύσιμα(Kg): 115

Moto Guzzi V7 (2008 - 2012)

Από τον

Χρήστο Πατεράκη

3/8/2015

Κοιτώντας την ιστορία

 

Η Moto Guzzi κοίταξε πίσω στη μεγάλη ιστορία της και άντλησε από εκεί την έμπνευση που οδήγησε στην παρουσίαση του V7 το 2008, αναβιώνοντας ένα από τα θρυλικά ονόματα μοτοσυκλετών που έχει φτιάξει από το 1921

Μια πρόσφατη καμπή στη μεγάλη ιστορία της Moto Guzzi έγινε στο τέλος του 2004, όπου το εργοστάσιο του Mandello Del Lario πέρασε στην ιδιοκτησία της Piaggio. Το γεγονός αυτό έβαλε τέλος στην αστάθεια που είχε βρεθεί μετά την περίοδο 2000 - 2004 όπου ήταν στην ιδιοκτησία της Aprilia. Για την επιβίωση και την ανάπτυξη της εταιρείας παρουσιάστηκαν νέα και ενδιαφέροντα μοντέλα, όπως το Griso το 2007 και το Stelvio το 2008. Στην έκθεση του Μιλάνο όμως το φθινόπωρο του 2007 παρουσιάστηκε η V7 ή για την ακρίβεια η αναβίωση του V7, ενός μοντέλου που παρουσιάστηκε το 1967. Η καριέρα του ήταν μεγάλη και επιτυχημένη κάνοντας πωλήσεις και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αφού είχε καταφέρει να κερδίσει την προτίμηση της αστυνομίας της Καλιφόρνια χάρη και στο μικρό κόστος συντήρησής της. Ακολούθησε η έκδοση Special και το 1971 η V7 Sport με τα κλιπόν, η οποία εξελίχθηκε αργότερα στη διάσημη Le Mans με τα 850 κυβικά. Την αντίστοιχη σειρά άρχισε να αναβιώνει η Guzzi βάζοντας δίπλα στην V7 Classic την έκδοση Café το 2008 και το 2009 την Racer με το κόκκινο πλαίσιο, όπως ακριβώς είχαν οι πρώτες διακόσιες V7 Racer του 1971.Στην αναβίωση επιλέχθηκε και τοποθετήθηκε ο small block κινητήρας των 750 κυβικών, γνωστός από τη χρήση του στις Nevada και Breva 750. Ένας κινητήρας με δυο βαλβίδες και θαλάμους καύσης Heron, αξιόπιστος, με απλή συντήρηση, αλλά και φτωχές επιδόσεις. H μοτοσυκλέτα αυτή έγινε το best seller της Guzzi θυμίζοντας στους παλιότερους αναβάτες την αρχική του έκδοση και τους νεώτερους να υποκύπτουν στη γοητεία της και το στυλ της.Η V7 έχει μια πολύ απλή φόρμα με το πανέμορφο ρεζερβουάρ να συμπληρώνεται από τον στρογγυλό προβολέα, τα δυο φτερά βαμμένα στο χρώμα της μοτοσυκλέτας πάνω από τους τροχούς με τις ακτίνες και την ίσια σέλα του. Εκτός από τον κινητήρα είναι και το πλαίσιο που έρχεται από το παρελθόν και είναι η συνέχεια του εμπνευσμένου πλαισίου που είχε σχεδιάσει ο Lino Tonti. Από ατσάλινους σωλήνες φτιαγμένο, σαν ανοικτό χωροδικτύωμα με το συγκρότημα του κινητήρα να βιδώνεται άκαμπτα κάτω από αυτό. Και λέμε συγκρότημα γιατί πίσω από τον αερόψυκτο V90o βρίσκεται το ξεχωριστό πεντατάχυτο κιβώτιο και στη συνέχεια το αλουμινένιο ψαλίδι με τον άξονα της τελικής μετάδοσης να περνά μέσα από το δεξιό του πλευρό. Πιο πίσω συνεχίζει η κλασική σχεδίαση, με τα δυο τοποθετημένα με κλίση αμορτισέρ να αναρτούν το ψαλίδι.Ουσιαστικό συστατικό στη συνταγή δημιουργίας της νέας V7 είναι η υψηλή ποιότητα στο φινίρισμα και τη βαφή και η προσοχή στις λεπτομέρειες. Είναι μια καλοφτιαγμένη μοτοσυκλέτα και έχει δείξει ότι παραμένει σε πολύ καλή κατάσταση μετρώντας τα χρόνια να περνούν. Είναι χαμηλή και στενή, εύκολη στην οδήγηση και με τη μοναδικότητα που της δίνει η διάταξη του κινητήρα της. Ο διαμήκης στρόφαλος την κάνει να γέρνει δεξιά στις “ξερογκαζιές”, αλλά καθορίζει και την ανάλαφρη συμπεριφορά της με την ευκολία της αλλαγής κλίσεων να είναι πιο εύκολη ακόμη και από τους διάσημους για αυτό το χαρακτηριστικό boxer. Η μεγάλη γωνία κάστερ και η διάμετρος του εμπρός τροχού δίνουν τη “βαριά” αίσθηση από το μπροστινό, ενώ το ιδιαίτερα στιβαρό πλαίσιο είναι αρωγός όταν ο αναβάτης της θέλει να διασκεδάσει. Θέλει προσπάθεια για να διαλέξει τη γραμμή της, δυσκολεύεται να την αλλάξει όταν έχει πάρει κλίση και οι αντιδράσεις από τον άξονα επιβάλλουν να διαγράφεις τις καμπύλες με το γκάζι σταθερό ή καλύτερα να ανοίγει προοδευτικά.O κινητήρας έχει ευχάριστη και ομαλή απόδοση στις χαμηλές και μεσαίες στροφές κάνοντας την V7 μια πολύ ευχάριστη μοτοσυκλέτα για την καθημερινή μετακίνηση και τις βόλτες.

Μπορεί η V7 να είναι το best seller της Moto Guzzi, αλλά γενικά οι αριθμοί των πωλήσεων είναι μικροί κάνοντάς την σχετικά σπάνια σαν μεταχειρισμένη. Από την άλλη αγοράζεται από “κατασταλαγμένους” που θέλουν να την κρατήσουν πολύ καιρό. Έτσι η αναζήτησή της χρειάζεται χρόνο. Το ότι η εμφάνισή της ακόμη και σαν μεταχειρισμένη πρέπει να είναι αψεγάδιαστη είναι το πρώτο βήμα για την επιλογή της, ενώ η ύπαρξη αξεσουάρ με προτίμηση σε πλαϊνές βαλίτσες, ζελατίνα, σχάρα και κεντρικό σταντ, αυξάνουν την χρηστικότητά της.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ

Τύπος: Tετράχρονος, V90o διαμήκης, αερόψυκτος ένας εκκεντροφόρος στο κάρτερ, 2 βαλβίδες/κύλινδρο

Διάμετρος επί διαδρομή (mm): -

Κυβικά (cc): 744                

Σχέση συμπίεσης: 9,6:1              

Ανάφλεξη: Ψηφιακή         

Τροφοδοσία: Ψεκασμός Marelli                                   

Σύστημα εκκίνησης:                        Μίζα

Σύστημα εξαγωγής:      2 σε 2

ΜΕΤΑΔΟΣΗ

Τύπος συμπλέκτη:            Ξερός, μονόδισκος με ντίζα

Σχέσεις ταχυτήτων: Πέντε

Τελική μετάδοση:            Άξονας, γρανάζια

 

ΠΛΑΙΣΙΟ

Τύπος: Ατσάλινο, κλειστό, βιδωτό τμήμα για την αφαίρεση του κινητήρα

Γωνία κάστερ (o):       27,5

Ίχνος (mm):            109

Μεταξόνιο (mm):  1.449 

Ύψος σέλας (mm):  805

Βάρος κατασκευαστή κενή (kg): 182/198         

Πραγματικό βάρος γεμάτη, ζυγισμένη (Kg): 199,5

Ρεζερβουάρ/ρεζέρβα (l): 17/2,5

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Εμπρός: Τηλεσκοπικό πιρούνι Marzocchi

Διάμετρος (mm):  40

Διαδρομή (mm):  135                

Ρυθμίσεις:            Καμία

Πίσω:  Δυο αμορτισέρ Sachs

Διαδρομή (mm):  118    

Ρυθμίσεις:            Προφόρτιση ελατηρίων

 

ΦΡΕΝΑ

Εμπρός: Δίσκος 320mm, δαγκάνα Brembo με τέσσερα έμβολα

Πίσω:            Δίσκος 260mm, δαγκάνα Brembo με ένα έμβολο

 

ΤΡΟΧΟΙ

Εμπρός

Ελαστικό:            100/90 -18

Ζάντα:             2,50 x 18in

Πίσω

Ελαστικό:            130/80 -17

Ζάντα:             3,50 x17in

 

ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Αναλογικό στροφόμετρο και ταχύμετρο, δύο οθόνες LCD με ψηφιακές ενδείξεις για ολικό και μερικό χιλιομετρητή, ρολόι, θερμοκρασία περιβάλλοντος, ενδεικτικές λυχνίες για πίεση λαδιού, λειτουργία ψεκασμού, φλας, νεκρά, μεγάλη σκάλα φώτων

Στρογγυλά και κλασικά τα δυο όργανα με τις αναλογικές και υπερβολικά αισιόδοξες ενδείξεις τους. Η προσοχή στις λεπτομέρειες και το καλό φινίρισμα ήταν πρωτόγνωρο για Moto Guzzi

 

ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ

Ισχύς κατασκευαστή (HP/rpm): 48/6.800

Ροπή κατασκευαστή (Kg.m/rpm):  5,4/3.600

Επιτάχυνση 0 - 400m (sec): 14,48

Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 39,2/6.200

Ροπή στον τροχό (kg.m/rpm): 5,1/2.700

Η απόδοση του κινητήρα όσον αφορά την ισχύ του είναι χαμηλή και στην μέγιστη τιμή της αγγίζει -χωρίς να ξεπερνά- τους σαράντα ίππους στον τροχό. Έχοντας όμως αρκετά κυβικά η ροπή του κινείται γύρω από τα πέντε χιλιογραμμόμετρα από τις 2.500 έως τις 6.000 στροφές.Η καλή του απόκριση τον κάνει πολύ ευχάριστο στις χαμηλές και μεσαίες στροφές. Χρειάζεται αλλαγή λαδιού και ρύθμιση βαλβίδων κάθε 7.500 χιλιόμετρα.

 

ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (l/100km)

Μέση:            5,6

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (km)

Μέση:            303

 

ΤΙΜΕΣ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ (με ΦΠΑ 23%, €)

Έμβολο πλήρες: 141

Μπιέλα: 239

Τελικό εξάτμισης (ένα): 527

Ρεζερβουάρ: 528,74 (933,20 βαμμένο)

Εμπρός φτερό: 135

Εμπρός ζάντα: 244

Μανέτα φρένου: 23,30

Σέλα: 133

Πλαίσιο :765

 

Οι προαναφερόμενες τιμές ήταν σε ισχύ τον Μάϊο του 2012

Και το σχήμα της σέλας έρχεται από το παρελθόν, έχοντας ουσιαστικά ένα επίπεδο. Είναι όμορφη σχετικά κοντή για τον συνεπιβάτη, ενώ και το ύψος του αφρώδους υλικού της είναι μικρό, θυσία για την άνεση, κέρδος για την απόσταση από το έδαφος

 

 

Μεγάλης διαμέτρου ο μπροστινός τροχός με τις ακτίνες. Το φρένο χρειάζεται αρκετή δύναμη, αλλά το πιρούνι είναι σχετικά στιβαρό και ο μοναδικός δίσκος δεν το επηρεάζει

 

Περισσότερο από τρεις δεκαετίες η Moto Guzzi έχει ταυτιστεί με τον διαμήκη αερόψυκτο δικύλινδρο V90o και την μετάδοση με άξονα. Αυτήν μετέφερε στην αναβίωση της V7 αφήνοντας όλες τις πολύπλοκες διατάξεις του παρελθόντος της να παραμένουν στο μουσείο της