Ducati Panigale – Final Edition

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/7/2017

Στο μεγάλο βιβλίο των δικύλινδρων αγωνιστικών superbike της Ducati, γράφτηκε ο επίλογος. Από την επόμενη σεζόν η Ducati θα έχει superbike με 4 κυλίνδρους, όπως κάποτε - στα μέσα της δεκαετίας του ’60- αποπειράθηκε να κάνει με το θρυλικό Ducati Apollo V4 για την αστυνομία των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τις πωλήσεις στην ήπειρο… Τώρα παρουσίασε την τελευταία Panigale στην Laguna Sega, και όχι στην Imola το παραδοσιακό σπίτι της Ducati, σε έναν συμβολισμό που έχει να κάνει με μία επική επικράτηση της Ducati στο τέλος της δεκαετίας του ’80 που γέννησε και την ειδική έκδοση 750F1 Laguna Seca…

Η 1299 Panigale R Final Edition θα είναι μία εξωτική έκδοση, αλλά λίγο πιο προσιτή, λίγο πιο κοντά από την άπιαστη Superleggera. Κάθε μία θα είναι αριθμημένη, όπως απαιτούν οι ειδικές εκδόσεις, αλλά δεν θα υπάρχει τελικός αριθμός ενώ η τιμή της που στην Ευρώπη θα κυμαίνεται από τις 42.000 με 46.000 Ευρώ την καθιστά μακρινό όνειρο, αλλά ταυτόχρονα γήινο, μπροστά στο εξωπραγματικό νούμερο της Superleggera. Η Ducati δέχεται ήδη ειδικές προσφορές και για συγκεκριμένα νούμερα, με το 1299 να είναι δεσμευμένο από την πρώτη στιγμή... Από την Superleggera λοιπόν, έχει κληρονομήσει μία σειρά αλλαγών για τον Superquadro κινητήρα των 1.285 κυβικών με διάμετρο πιστονιού 116mm και διαδρομή 60,8mm που ανεβάζουν την απόδοση στους 209,4 ίππους στις 11.000 στροφές! Πρόκειται για την ισχυρότερη δικύλινδρη που έχει βγάλει στην παραγωγή η Ducati αλλά εκείνο που την κάνει πραγματικά να ξεχωρίζει είναι ένα άλλο νούμερο που ανακοινώνουν οι Ιταλοί: Η αναλογία ίππων – κιλών για την Final Edition, είναι 1,24 αφήνοντας τεράστιες υποσχέσεις για την οδήγησή της στην πίστα.

Οι αλλαγές στον κινητήρα της Final Edition είναι εκτεταμένες, αφού σκοπός ήταν να αποτελεί ορόσημο, μία πολιτική έκδοση όσο πιο κοντά στην αγωνιστική superbike γινόταν και ταυτόχρονα να καλύπτει τις προδιαγραφές Euro4 κυκλοφορώντας στον δρόμο. Στην Αμερική οι Ιταλοί δεν σταματούσαν να τονίζουν πως αυτό σημαίνει ότι και οι Akrapovic εξατμίσεις καλύπτουν τις προδιαγραφές, χωρίς κανείς να μπορεί να το πιστέψει κι απλά το δεχόμαστε μέχρι να αποδειχτεί αναληθές, αν και όταν μιλάμε για τον Σλοβένο κατασκευαστή δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία.

Η Final Edition έρχεται με όλο το πακέτο των ηλεκτρονικών βοηθημάτων που ξέρουμε από την Superleggera και τις μαγικές Öhlins NIX30 (πλήρως ρυθμιζόμενο πιρούνι με επεξεργασία TiN) και TTX36 αμορτισέρ πίσω. Η Superleggera έχει το Öhlins FL 936 εμπρός και φυσικά το carbon μονόμπρατσο ψαλίδι που από μόνο του ανεβάζει κατακόρυφα την τιμή…

Με όλα τα ηλεκτρονικά η Final Edition καταφέρνει και πάλι να παραμείνει 168 κιλά χωρίς καύσιμα, ένα εκπληκτικό νούμερο, με τις πρώτες μαρτυρίες από την οδήγησή της να την αναγάγουν ως τον καλύτερο επίλογο σε αυτή την μεγάλη εποχή της Ducati….

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

3/11/2025

H Suzuki πιστεύει ότι η ηλεκτροκίνηση έχει νόημα στα μικρά δίκυκλα για το αστικό τοπίο και ρίχνει στη μάχη ένα όνομα με μεγάλη ιστορία, αναβιώνοντας το RV125 VanVan -που είχε ήδη δεχτεί μια ενδιάμεση βενζινοκίνητη αναβίωση το 2003 κυκλοφορώντας τόσο στα 125 όσο και στα 200 ονομαστικά κυβικά.

Έχουν περάσει 54 χρόνια από την παρουσίαση του πρώτου VanVan που έκανε την εμφάνισή του το 1971 με την ιαπωνική εταιρεία να ακολουθεί τότε τις τάσεις εκείνης της εποχής με το δικό της μοτοσυκλετάκι "ελεύθερου χρόνου" απέναντι στο Monkey της Honda.

Το VanVan 90 ξεχώρισε αμέσως για τα "μπαλονάτα" ελαστικά του που είχαν πλάτος 170 χλστ. σε ζάντα 10 ιντσών και στα δύο άκρα και του έδιναν τη δυνατότητα να κινείται με μεγαλύτερη ευκολία σε αμμώδες έδαφος και λάσπη, ενώ για να προσαρμόζεται στο εκάστοτε τερέν είχε στο πλαίσιό του και τρόμπα αέρα, ώστε τα ελαστικά να έχουν πάντα τις κατάλληλες πιέσεις.

Ένα χρόνο μετά, το 1972, ακολούθησαν οι εκδόσεις των 50 και 125 κ.εκ., επίσης με δίχρονους κινητήρες, ενώ την επόμενη χρονιά έκανε την εμφάνισή του και το VanVan 75, το οποίο βασιζόταν στο 50άρι.

Το 2002 παρουσιάστηκε το VanVan 200, σε νέα, τετράχρονη και αερόψυκτη βάση, ενώ το 2023 βγήκε και η νέα τετράχρονη εκδοχή των 125 κυβικών. Το 2007, το VanVan δέχθηκε σύστημα ψεκασμού καυσίμου, ενώ η μοτοσυκλέτα παρέμεινε στην παραγωγή έως και το 2019, για να εξαφανιστεί κατόπιν.

Στο Tokyo Motor Show του 2025 η Suzuki επανέφερε το θρυλικό όνομα στο προσκήνιο με το e-VanVan, ένα μικρό μοτοσυκλέτακι που μοιάζει πολύ στο αυθεντικό και έχει και παρόμοιες διαστάσεις με αυτό, με μήκος και πλάτος στα 1.810 και 825 χλστ. αντίστοιχα και ύψος στα 1.050. (1.805x820x990 το VanVan 90).

Το VanVan του μέλλοντος είναι καλύτερα προσαρμοσμένο να κινείται στους δρόμους των πόλεων και λιγότερο ικανό εκτός αυτών από τον πρόγονό του. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά σχεδιαστικά στοιχεία του VanVan, αν και τα ελαστικά του δεν είναι το ίδιο μεγάλα με εκείνα που είχε το μοτοσυκλετάκι των 70s, ούτε έχουν το ίδιο μεγάλα τακούνια.

Η απόδοσή του ηλεκτρικού κινητήρα αναμένεται να είναι εφάμιλλη με εκείνη ενός συμβατικού μοντέλου 125 κ.εκ., ενώ θα υπάρξει λογικά και έκδοση με μειωμένη ισχύ, αντίστοιχη των 50αριών, για την κατηγορία διπλώματος μοτοποδηλάτου.

Η Suzuki δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες αναφορικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ηλεκτρικού VanVan, ούτε για την συστοιχία μπαταριών που θα φέρει, ενώ σε αυτό το σημείο είναι άγνωστο το πότε θα δούμε το μοντέλο παραγωγής.