Ducati Superquadro: H καρδιά της

Από το

Μαύρο Σκύλο

9/11/2011

H Ducati παρουσίασε τον καινούργιο της κινητήρα και τον βάφτισε Superquadro. Είναι αυτός που χρησιμοποιεί η Panigale 1199, η επόμενη superbike της εταιρείας που παρουσιάστηκε στην EICMA. Στον Superquadro διατηρήθηκαν λίγα από τα χαρακτηριστικά της παράδοσης που άρχισε ο Taglioni τρεις δεκαετίες πριν. Διατηρήθηκε μόνο η διάταξη του δικύλινδρου με την περιεχόμενη γωνία των κυλίνδρων στις 90ο και το μοναδικό δεσμοδρομικό σύστημα στις βαλβίδες, που δεν χρησιμοποιεί ελατήρια για την επαναφορά τους αλλά ειδικό ζευγάρι έκκεντρου και κοκορακίου. Από εκεί και πέρα όλα είναι καινούργια για κινητήρα της Ducati. Αρχικά, είναι οι έντονα υπερτετράγωνες διαστάσεις του που από τη διάμετρο των 106 χιλιοστών του Testastretta, που έχει η εταιρεία τώρα στις μοτοσυκλέτες της με κυβισμό 1198, τώρα φθάνουμε στα 112. Αντίστοιχα, η διαδρομή των εμβόλων του νέου κινητήρα είναι μόνο 60,8 χιλιοστά αντί των 67,9 χιλιοστών του προηγούμενου. Με αυτή τη διαδρομή ο κινητήρας μπορεί να ανεβάζει με αξιοπιστία περισσότερες στροφές, κάνοντας ένα πραγματικό άλμα στην ισχύ που φέρνει τον δικύλινδρο στα ίδια, αν όχι σε υψηλότερα, επίπεδα με τους τετρακύλινδρους των χιλίων κυβικών που έχουν οι ανταγωνίστριές της. Ήδη η Ducati ανακοίνωσε απόδοση 195 ίππων στις 10.750 στροφές, 15 παραπάνω από την ισχυρότερη υπάρχουσα έκδοση, την 1198R. Στην 1198 μάλιστα, που αποδίδει στις 9.750 την μέγιστη ισχύ της, η μέγιστη γραμμική ταχύτητα που φθάνουν τα έμβολά της είναι 22,06 μέτρα/δευτερόλεπτο. Στον Superquadrο η μέγιστη ισχύς αποδίδεται σε υψηλότερες στροφές, όμως παρά την σημαντική αύξηση των στροφών η μέγιστη ταχύτητα των εμβόλων του είναι μικρότερη φθάνοντας τα 21,78 μέτρα/δευτερόλεπτο. Για να υπάρχει αξιοπιστία και μεγαλύτερη ακρίβεια στον έλεγχο των βαλβίδων οι οδοντωτοί ιμάντες πέρασαν σε …εφεδρεία και ένα μικτό σύστημα από γρανάζια και καδένες, με υδραυλικούς τεντωτήρες, πήρε την θέση τους για την περιστροφή των τεσσάρων εκκεντροφόρων. Από το αριστερό άκρο του στροφάλου περιστρέφεται η καδένα για τους εκκεντροφόρους του μπροστινού κυλίνδρου ενώ από το δεξιό άκρο αυτή του πίσω. Πέρα από τους ιμάντες έμειναν εκτός και τα ρουλεμάν του στροφάλου, αφού ο Supequadro έχει κουζινέτα για την έδρασή του, ενώ τα κάρτερ είναι ενιαία χυτευμένα με τους κυλίνδρους, στο εσωτερικό των οποίων τοποθετούνται… χιτώνια. O μονόδρομος συμπλέκτης είναι υγρός αφήνοντας άλλην μια παράδοση της κόκκινης εταιρείας πίσω. Άλλος νεωτερισμός του κινητήρα είναι η ύπαρξη διπλής αντλίας λαδιού. Το πρώτο τμήμα εξυπηρετεί την λίπανση ενώ το δεύτερο αντλεί συνεχώς το λιπαντικό από τον στροφαλοθάλαμο. Τον τεράστιο θάλαμο καύσης με τη διάμετρο των 112 χιλιοστών εκμεταλλεύτηκε για να μεγαλώσει η διάμετρος των από βαλβίδων τιτανίου. Οι εισαγωγής έχουν διάμετρο… εμβόλου, στα 46,8 χιλιοστά, και οι εξαγωγής 38,2. Αντίστοιχα κολοσσιαία είναι και η διατομή του οβάλ σχήματος αυλού εισαγωγής που έφθασε τα 67,5 χιλιοστά, για τον ride-by-wire ψεκασμό. Πάνω στον νέο κινητήρα θα βιδώνεται το monocoque πλαίσιο της νέας superbike της Ducati

Και όμως - Μια Moto Guzzi χωρίς V2 κινητήρα!

Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
New Model Inline Moto Guzzi
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

New Model Inline Moto Guzzi

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

New Model Inline Moto Guzzi

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.

New Model Inline Moto Guzzi