Έτοιμη έχει η Yamaha τη δεύτερη γενιά του άκρως επιτυχημένου εμπορικά MT-07 που πιθανότατα θα δούμε στην EICMA σε λίγες ημέρες. Ο δικύλινδρος κινητήρας των 689 κυβικών εξακολουθεί να είναι η καρδιά και η ψυχή αυτής της μοτοσυκλέτας, όμως αναμένονται μερικές αλλαγές στην τροφοδοσία και την εξάτμιση. Οι πληροφορίες έρχονται με το σταγονόμετρο και δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα αν το νέο MT-07 θα αποκτήσει ψεκασμό ride by wire.
Αν όντως η Yamaha αντικαταστήσει τον συμβατικό ψεκασμό του σημερινού μοντέλου με έναν ride by wire, τότε μαζί του θα έρθουν και οι δυνατότητες ρύθμισης της απόκρισης του γκαζιού και το traction control. Αυτό που είναι βέβαιο, αφορά την αλλαγή του εμπρός συμβατικού προβολέα με έναν full LED και οι πατέντες που τον συνοδεύουν κυκλοφορούν εδώ και καιρό στο διαδίκτυο.
Έτσι το MT-07 θα μοιάζει ακόμα περισσότερο με τα μεγαλύτερα ΜΤ-09 και ΜΤ-10. Θυμίζουμε ότι το MT-07 είναι αυτή τη στιγμή το πιο παλιό σε ηλικία μοντέλο της σειράς ΜΤ και οι άμεσοι ανταγωνιστές του (Kawasaki Z650, Suzuki SV 650) ανανεώθηκαν πρόσφατα, οπότε είναι λογικό η Yamaha να προχωράει στο φρεσκάρισμά του, παρά τις ισχυρές πωλήσεις που έχει σε όλη την Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/8/2025
Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική
Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.
Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.
Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.
Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.
Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.
Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.
