Νέο Yamaha Tracer 900 και Tracer 900 GT

Από τον

Μπάμπη Μέντη

7/11/2017

Το 55% των πωλήσεων της Yamaha στην Sport Touring κατηγορία είναι το Tracer 900, όμως η τεράστια επιτυχία δεν κοίμισε την ιαπωνική εταιρεία. Αντιθέτως την έβαλε να σκεφτεί ακόμα πιο σοβαρά πως θα ικανοποιήσει τους πελάτες της. Έτσι για το 2018, το επιτυχημένος Tracer 900 δέχεται ένα ολοκληρωμένο face lift σε τομείς που κάνουν την διαφορά στην καθημερινή χρήση.

Το ψαλίδι είναι νέο και η γεωμετρία του πλαισίου έχει αλλάξει με σκοπό την πιο ήρεμη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας στις υψηλές ταχύτητες.

Η εργονομία της θέσης οδήγησης αλλά και του συνεπιβάτη έχουν διαφορές σε σχέση με πριν μέσω της διαφορετικής τοποθέτησης των μαρσπιέ και οι αναρτήσεις έχουν διαφορετικό setting.

Ανασχεδιασμένα είναι και τα πλαστικά, με τις επιλογές των χρωμάτων του να δίνουν μεγαλύτερο οπτικό όγκο στη μοτοσυκλέτα.

Για όσους ζητούσαν ακόμα περισσότερη άνεση και εξοπλισμό από το Tracer 900 και δεν είχαν πρόβλημα να πληρώσουν κάτι παραπάνω, η Yamaha ετοίμασε την έκδοση GT.

Εδώ το επίπεδο εξοπλισμού είναι κορυφαίο, αφού έχουμε πίσω αμορτισέρ με υδραυλική προφόρτιση, πλήρως ρυθμιζόμενο πιρούνι, όμοιο με του νέου MT-09 SP, έγχρωμη TFT οθόνη οργάνων από τα R1/MT010SP και πλαϊνές βαλίτσες στο χρώμα της μοτοσυκλέτας.

Η αφράτη σέλα και η πιο μεγάλη σε μέγεθος ζελατίνα ολοκληρώνουν των κατάλογο με τον στάνταρ εξοπλισμό του Tracer 900 GT.

Στα έξτρα υπάρχει και Quick Shifter

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.