Όταν διαβάζεις τον τίτλο «Motorcycle running on water” αυτομάτως πετάγεσαι από την καρέκλα και βγαίνεις έξω να πανηγυρίσεις για τη δημιουργία της πρώτης μοτοσυκλέτας με κινητήρα που καίει νερό. Μόνο που αυτός ο πιασάρικος τίτλος έχει σχέση με την πραγματικότητα μόνο αν μεταφράσεις το “running on water” ως “κινείται με νερό”. Διότι ακριβώς αυτό κάνει ο “κινητήρας” του Yamaha XT 500 H2O Concept που δημιούργησε ο αυστριακός βιομηχανικός σχεδιαστής Maxime Lefebvre σε συνεργασία με σχεδιαστές της Yamaha. Ο “κινητήρας” του Yamaha XT 500 H2O Concept αποτελείται από δύο δοχεία, μια αντλία και ένα μπεκ διαχείρισης.
Το νερό – το οποίο δεν είναι ο καλύτερος φίλος των μετάλλων, των πλαστικών και των ελαστικών - βρίσκεται σε υψηλή πίεση μέσα στο ένα δοχείο (οριζόντιο δοχείο) και η πίεση αυτή είναι η ενέργεια που χρησιμοποιείται για να κινηθεί η μοτοσυκλέτα. Καθώς το κύκλωμα δείχνει να είναι κλειστό και το υπό πίεση νερό θα έμενε πάντα ακίνητο, υπάρχει μια αντλία (ανάμεσα στο οριζόντιο και το κάθετο δοχείο νερού) η οποία φροντίζει να δημιουργεί κίνηση του νερού από το δοχείο υψηλής πίεσης προς το μπεκ διαχείρισης που βρίσκεται στον άξονα του ψαλιδιού, του οποίου ο ρόλος είναι να ρυθμίζει την πίεση ανάλογα με τις εντολές του αναβάτη στο “γκάζι”. Μετά το μπεκ υπάρχει ένας κοχλίας στο κέντρο του τροχού όπου το νερό περνά με πίεση και περιστρέφει τον πίσω τροχό. Ακολουθεί το κύκλωμα επιστροφής του νερού προς το δοχείο υψηλής πίεσης. Υπάρχει και ένα δεύτερο δοχείο με νερό (το κάθετο) το οποίο αναπληρώνει τις απώλειες στο κύκλωμα. Φυσικά τα ερωτήματα είναι πολλά και οι τεχνικές πληροφορίες ελάχιστες. Για παράδειγμα λέει πως ο κινητήρας απλώς καταναλώνει νερό, αλλά δεν λέει πως κινείται η αντλία. Ούτε λέει πως δημιουργείται η πίεση στο ένα από τα δύο δοχεία, αν δηλαδή είναι εκ κατασκευής υπό πίεση το νερό, αν το "συμπιέζει" η αντλία ή αν δημιουργείται πίεση λόγω διαστολής από την θέρμανσή του, κάτι που θα δικαιολογούσε και την παρουσία του δεύτερου δοχείου για αναπλήρωση των απωλειών.
Με άλλα λόγια δεν είναι τίποτα σαφές και έχουμε μπροστά μας ένα υπέροχο πεδίο για εικασίες κάθε μορφής. Το μόνο σίγουρο είναι πως πριν μερικά χρόνια, ο ίδιος σχεδιαστής είχε παρουσιάσει αντίστοιχα σχέδια για ένα όχημα της Honda, το οποίο τράβηξε την προσοχή των ανθρώπων της Yamaha. H Yamaha XT 500 H2O Concept βρίσκεται αυτή τη στιγμή μόνο στο στάδιο των σχεδίων στον υπολογιστή, όμως υπάρχει πλάνο να παρουσιαστεί ως επίσημο concept της Yamaha έως το 2023, μάλλον σε κάποια έκθεση του Τόκιο.
Ducati Desmo450 MX 2026 - Παρουσιάστηκε η έκδοση παραγωγής [Video]
Με 63,5 ίππους η μοναδική MΧ με δεσμοδρομικό σύστημα - Στάνταρ traction control και Riding Modes
Από τον
Θοδωρή Ξύδη
4/4/2025
Η Ducati Desmo450 MX είναι το νέο Motocross κεφάλαιο στην ιστορία της ιταλικής εταιρείας που προχώρησε στην αποκάλυψη της μοτοσυκλέτας παραγωγής, με στόχο οι πρώτες παραδόσεις να ξεκινήσουν τον Ιούνιο.
Σύμφωνα με το Borgo Panigale η μοτοσυκλέτα έχει σχεδιαστεί για να είναι αξιόπιστη και φιλική προς όλους τους αναβάτες, από τον νεοεισερχόμενο έως και τον επαγγελματία έχοντας και τα ηλεκτρονικά συστήματα για να το κάνει αυτό πράξη.
Η Ducati Desmo450 MX, που ξεκίνησε να εξελίσσεται μυστικά το 2021, έχει ήδη δώσει τα πρώτα της αγωνιστικά διαπιστευτήρια πριν ακόμη παρουσιαστεί η έκδοση παραγωγής αφού το 2024 κέρδισε τον τίτλο στο Ιταλικό Πρωτάθλημα Prestige, στην κατηγορία MX1. Φέτος η Ducati συμμετέχει σε όλους τους αγώνες του MXGP με αναβάτες για την εργοστασιακή ομάδα Aruba.it - Ducati Factory MX Team τους Mattia Guadagnini και Jeremy Seewer υπό τη διαχείριση της Maddii Racing.
Σε μια κίνηση που δεν συνηθίζεται στη Motocross κατηγορία η Ducati ανακοίνωσε και την απόδοση του μονοκύλινδρου μοτέρ με το δεσμοδρομικό σύστημα κίνησης για τις 4 βαλβίδες του, με την ισχύ να βρίσκεται στους 63,5 ίππους στις 9.400 σ.α.λ. και τη ροπή στα 5,46 κιλά στις 7.500 σ.α.λ. Το 70% της ροπής είναι διαθέσιμο ήδη από τις 4.200 σ.α.λ. και έτσι ενισχύεται η οδηγισιμότητα της μοτοσυκλέτας που γίνεται πιο εύκολη και λιγότερο κουραστική στην οδήγησή της. Παράλληλα, το όριο περιστροφής έχει οριστεί στις 11.900 σ.α.λ. με την Ducati να αναφέρει πως πρόκειται για νέο σημείο αναφοράς για την κατηγορία.
Ο κύλινδρος έχει υπερτετράγωνες διαστάσεις με διάμετρο στα 96 χλστ. και διαδρομή στα 62,1, ενώ οι βαλβίδες εισαγωγής (από τιτάνιο) έχουν διάμετρο στα 40 χλστ. και εκείνες της εξαγωγής 33 χλστ. Οι βαλβίδες εξαγωγής είναι ατσάλινες και έχουν κούφιο στέλεχος γεμισμένο με νάτριο που βοηθά στην αποτελεσματικότερη απαγωγή της θερμότητας με στόχο τη βελτίωση της αξιοπιστίας και τη σταθερότητα στην απόδοση. Η αλλαγή πιστονιού έχει οριστεί στις 45 ώρες, όπως και ο έλεγχος των βαλβίδων και στις 90 ώρες η γενική του μοτέρ και τα δύο νέα σημεία αναφοράς σύμφωνα με το Borgo Panigale.
Για την σταθερότητα στην απόδοση φροντίζει και το κύκλωμα ψύξης, στο οποίο η Ducati έδωσε ιδιαίτερη προσοχή εισάγοντας για πρώτη φορά στα MX ψυγεία με ρομβοειδές σχήμα, τα οποία ισχυρίζεται πως χάρη στο σχήμα τους προσφέρουν 6,5% μεγαλύτερη επιφάνεια έναντι των συμβατικής σχεδίασης, ενώ βοηθούν στο να σχεδιαστεί η μοτοσυκλέτα με μικρότερες διαστάσεις.
Ο αναβάτης έχει στη διάθεσή του και Riding Modes, τα οποία επηρεάζουν εκτός από την απόδοση του κινητήρα και τη λειτουργία του στάνταρ traction control και του συστήματος που ελέγχει το φρένο του κινητήρα (Engine Brake Control -EBC), ενώ στάνταρ είναι και το σύστημα ανίχνευσης πτώσης, όπως και ο μετρητής ωρών λειτουργίας. Περιλαμβάνεται επίσης Launch Control αλλά και quickshifter.
Οι Ιταλοί κάνουν επίσης λόγο για ένα μοναδικό, για τα δεδομένα του MX, traction control τεσσάρων σταδίων (περιμένουν να κατοχυρώσουν και τη σχετική πατέντα), το οποίο μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια την ολίσθηση του πίσω τροχού. Το σύστημα είναι σε θέση να αναγνωρίσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δεν πρέπει να ενεργοποιηθεί (!), όπως για παράδειγμα σε ένα άλμα, ώστε να μην επηρεάσει την απόδοση της μοτοσυκλέτας και κατά επέκταση την προσπάθεια του αναβάτη. Μπορεί επίσης να απενεργοποιηθεί άμεσα εν κινήσει, όπου κρίνει ο αναβάτης ότι είναι απαραίτητο, με ένα ελαφρύ τράβγημα της μανέτας του συμπλέκτη, ώστε να αξιοποιήσει όλη την ισχύ του κινητήρα χωρίς παρεμβολές, ενώ επανέρχεται αυτόματα σε λειτουργία μετά από λίγο.
Το βάρος της Desmo450 MX, χωρίς καύσιμο στο ρεζερβουάρ των 7,2 λίτρων, βρίσκεται στα 104,8 κιλά με το ύψος της σέλας στα 970 χλστ. Η ιταλική ΜΧ έχει μεταξόνιο 1.494 χλστ. με γωνία κάστερ στις 27,3 μοίρες και ίχνος στα 118,4 χλστ.
Το αλουμινένιο περιμετρικό πλαίσιο σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε με γνώμονα την απλότητα, τη μείωση για το χρόνο συντήρησης και το μικρό βάρος που βρίσκεται στα 8.96 κιλά, όπως και για να έχει τις λιγότερες δυνατές κολλήσεις. Αποτελείται συνολικά από 11 κομμάτια, περίπου τα μισά σε σχέση με τα πλαίσια του ανταγωνισμού. Κατασκευάζεται με τις ίδιες τεχνολογίες που χρησιμοποιεί η Ducati στις superbike μοτοσυκλέτες της ώστε να υπάρχει απόλυτος έλεγχος στο πάχος των σωλήνων τετραγωνικής διατομής, σε κάθε τους σημείο. Αλουμινένιο είναι και το χυτό ψαλίδι, ενώ η προοδευτικότητα του μοχλικό καθορίστηκε από τα δεδομένα που μάζεψε η Ducati από τη συμμετοχή της στο ιταλικό πρωτάθλημα.
Στις αναρτήσεις έχουμε ανεστραμμένο πιρούνι της Showa με διαδρομή 310 χλστ. και διάμετρο καλαμιών στα 49 χλστ. και αμορτισέρ επίσης από την ιαπωνική εταιρεία με διαδρομή τροχού στα 301 χλστ. Και τα δύο πλήρως ρυθμιζόμενα. Ιαπωνικός είναι και ο ψεκασμός της Keihin με σώμα Mikuni διαμέτρου 44 χλστ. Παράλληλα οι τροχοί Takasago Excel και τα ελαστικά πρώτης τοποθέτησης είναι τα Pirelli Scorpion MX32 Mid-Soft.
Αναφορικά με τα φρένα η Ducati προτίμησε την Brembo με το εμπρός να αποτελείται από πλευστή δαγκάνα δύο εμβόλων και δίσκο 260 χλστ. της Galfer, ενώ πίσω έχουμε μονοπίστονη δαγκάνα και δίσκο 240 χλστ. επίσης της Galfer.
Οι παραδόσεις του Ducati Desmo450 MX θα ξεκινήσουν τον Ιούνιο του 2025 σε επιλεγμένους αντιπροσώπους σε όλη την Ευρώπη, συνεχίζοντας τον Ιούλιο στις ΗΠΑ και στη συνέχεια στον υπόλοιπο κόσμο. Ακολουθεί το ενδιαφέρον video που αποκαλύπτει πως η ιταλική MX έφτασε στην παραγωγή όπως και γκάλερι φωτογραφιών.
