Yamaha XTZ 150 Fi: Ένα μεγάλο όνομα για ένα μικρό on-off
Τα μικρά XT ζουν
Από τον
Μπάμπη Μέντη
23/12/2021
Κάποτε τα XT υπήρχαν σε κάθε σημείο της Ελλάδας και η αλήθεια είναι πως ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να υπηρετούν τον τέταρτο ή ακόμα και πέμπτο κατά σειρά ιδιοκτήτη τους. Μόνο που η ίδια η Yamaha δεν έδειξε το αντίστοιχο ενδιαφέρον να διατηρήσει τη σειρά των XT στην παραγωγή και το όνομά τους δεν υπάρχει πλέον στη γκάμα των μοντέλων της για την Ευρωπαϊκή αγορά, εκτός κι αν ρίξουμε μπόλικο νερό στο κρασί μας και θεωρήσουμε το Tenere 700 ως μέρος της οικογένειας των XT.
Φαίνεται όμως πως η ανάγκη για μια απλή, αξιόπιστη και εύκολη στη συμβίωση on-off εξακολουθεί να υπάρχει στα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη και η Yamaha ανταποκρίθηκε σε αυτή την ανάγκη με το νέο XTZ 150Fi. Έχει έναν αερόψυκτο, υποτετράγωνο κινητήρα με ψεκασμό και συμπίεση μόλις 9,6:1, δισκόφρενο εμπρός και ταμπούρο πίσω, μεγάλο ρεζερβουάρ 12 λίτρων και βάρος με πλήρη εξοπλισμό δρόμου μόλις 131 κιλά. Στόχος όλης αυτής της μηχανολογικής απλότητας είναι φυσικά ο περιορισμός του κόστους κατασκευής, αλλά ταυτόχρονα και του κόστους χρήσης σε βάθος χρόνου, κάτι που ανέκαθεν αποτελούσε το πλεονέκτημα των ΧΤ.
Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/8/2025
Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική
Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.
Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.
Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.
Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.
Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.
Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.
