Honda: Έφτασε τις 800 νίκες στα GP

… και χωρίς τα 8 χρόνια της Moto2
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/10/2020

Από την αρχή της ιστορίας της η Honda ήξερε πως οι αγώνες είναι το καλύτερο πεδίο εξέλιξης και δοκιμής κάθε νέας τεχνολογίας και ιδέας στις μοτοσυκλέτες. Μέσα σε αυτό το σκεπτικό συμμετείχε σε κάθε είδους αγώνες, είτε ήταν πάνω σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους είτε πολύ έξω από αυτούς. Όμως εκεί που έχει την πιο λαμπρή ιστορία είναι στα Grand Prix και οι 800 νίκες που συμπλήρωσε την Κυριακή στην Moto3 με την NSF250RW  στα χέρια του Jaume Masia είναι μια επιβεβαίωση. Ήταν το πίσω στο 1954 όταν ο Soichiro Honda πήρε την απόφαση να μπει στο στίβο των Gran Prix, που έως σήμερα αποτελεί την παγκόσμια βιτρίνα των αγώνων ταχύτητας, όπου οι κορυφαίοι κατασκευαστές του κόσμου μάχονται σκληρά. Χρειάστηκαν μόλις πέντε χρόνια στην Honda για να σημειώσει την πρώτη της διεθνή νίκη το 1959 στο TT του Isle Of Man.

Ένα χρόνο μετά εμφανίζεται στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της FIM με δύο τρομερά τετράχρονα μοτοσυκλετάκια στις κατηγορίες των 125 και 250 κυβικών με τετρακύλινδρους εν σειρά κινητήρες. Ήταν απλώς θέμα χρόνου μέχρι ο  Tom Phillis και η RC143 να πάρουν την πρώτη νίκη το 1961 στον πρώτο αγώνα της χρονιάς στην Ισπανία. Τα επόμενα χρόνια η κυρίαρχη παρουσία των μοτοσυκλετών της Honda στα GP σε όλες τις κατηγορίες ήταν δεδομένη. Έχοντας από δικύλινδρο 50cc έως τετρακύλινδρα  350cc και 500cc, η Honda κατέκτησε τα πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες το 1966.

Έως το τέλος του 1967 όπου αποφάσισε να αποσύρει την εργοστασιακή ομάδα από το παγκόσμιο πρωτάθλημα ταχύτητας, είχε καταφέρει να μαζέψει 138 νίκες! Παρά την απουσία 11 ετών και παρά το γεγονός πως η FIM δεν μετρά τις νίκες που σημειώθηκαν στην Moto2 μεταξύ 2010-2018 λόγω της χρήσης κινητήρων Honda από όλες τις ομάδες, έφτασε στις 800 νίκες, με τις 662 να σημειώνονται από το 1982 και μετά.

Τα πράγματα δεν είχαν ξεκινήσει πολύ καλά το 1979, όπου η Honda επέστρεψε στα GP, αλλά με την εμμονή να κερδίσει τα δίχρονα 500 με μια αντίστοιχου κυβισμού τετράχρονη μοτοσυκλέτα. Η NR 500 με τα τέσσερα οβάλ έμβολα ήταν ένα πραγματικό αριστούργημα τεχνολογίας, αλλά με πολλά προβλήματα στα πρώτα στάδια εξέλιξή της. Τα πράγματα άλλαξαν εντελώς χάρη στον ακαταμάχητο συνδυασμό της τρικύλινδρης NS 500 και του Freddie Spencer στο πρωτάθλημα του 1982.

Μαζεύοντας ταυτόχρονα νίκες στις μικρότερες κατηγορίες των 125 και 250 κυβικών, όπου μπήκε από το 1985, φτάσαμε στον αγώνα της Ιαπωνίας στο Motegi το 2001, όπου ο Valentino Rossi με την NSR 500 θα χαρίσουν στη Honda μισή χιλιάδα νίκες, γράφοντας τον μαγικό αριθμό “500” στα αρχεία της FIM. Ο επόμενος μεγάλος σταθμός στην ιστορία ήταν το 2005, όπου ο Dani Pedrosa στο Philip Island θα κερδίσει τον αγώνα  στα 250 και το κοντέρ θα γράψει “600”.

Η επόμενη εκατοντάδα θα αργήσει λίγο παραπάνω, καθώς χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια μέχρι τη στιγμή που ο Marc Marquez να βάλει στα αρχεία της FIM τον αριθμό “700” στον αγώνα της Αμερικής το 2015. Όμως δεν χρειάστηκαν πάνω από πέντε χρόνια για να προστεθούν άλλες 100 νίκες στον δεύτερο αγώνα της πίστας του Aragon.     

Fabio Quartararo για νέα Yamaha V4 - Χειρότερη προς το παρόν από την εν σειρά

Πρέπει να γίνει ακόμη μπόλικη δουλειά λέει ο Γάλλος αναβάτης που φάνηκε απαισιόδοξος
Quartararo
Από τον

Παύλο Καρατζά

16/9/2025

Ο Fabio Quartararo αξιολόγησε τη νέα αγωνιστική πρωτότυπη V4 της Yamaha μετά τις πρώτες του δοκιμές στο Misano με τον εργοστασιακό αναβάτη να μην είναι χαρούμενος δηλώνοντας ότι του φάνηκε χειρότερη από τη μοτοσυκλέτα με τον εν σειρά 4κύλινδρο.

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2021 δοκίμασε την προηγούμενη εβδομάδα τη νέα Yamaha V4, κατά τη διάρκεια μιας ιδιωτικής δοκιμής στη Βαρκελώνη που επηρεάστηκε όμως από τη βροχή και έτσι δεν μπορούσε να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα για την πρόοδο της εξέλιξής της. Στο χτεσινό επίσημο τεστ του MotoGP στο Misano όμως ο Quartararo έκανε 73 γύρους και γνώρισε πολύ καλύτερα την παρτενέρ του για την επόμενη σεζόν.

Στο πρώτο session ο Γάλλος ήταν στην 18η θέση, ένα δευτερόλεπτο μακριά από την κορυφή και δήλωσε: “Υπάρχει δουλειά που πρέπει να γίνει, είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν είναι μια καλή βάση. Αυτή τη στιγμή, η νέα μοτοσυκλέτα είναι χειρότερη από την εν σειρά. Παρατήρησα βελτιώσεις -από το V4 σε σχέση με το I4- στη Βαρκελώνη που δεν ένιωσα εδώ. Δεν νομίζω ότι ο κινητήρας V4 θα λύσει τα προβλήματά μας. Τους βρήκα πανομοιότυπους. Μέχρι στιγμής, δεν βλέπω καμία πρόοδο στους τομείς που χρειαζόμαστε, αν και υπάρχει περιθώριο βελτίωσης”.

Ο Quartararo συνέχισε να οδηγεί το V4 στο δεύτερο session, σημειώνοντας τον 18ο ταχύτερο χρόνο (+1,2 δευτερόλεπτα από τον Pedro Acosta) μετά τη βελτίωση του καλύτερου χρόνου του σε 1:31:598.

“Αυτή ήταν η πρώτη πραγματική δοκιμή με τους άλλους αναβάτες. Έτσι, βλέπουμε λίγο τη θέση μας αυτή τη στιγμή. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε. Πρέπει να δουλέψουμε σε όλα. Η τελική ταχύτητα είναι αρκετά χαμηλή. Η πρόσφυση δεν είναι ακόμα ικανοποιητική. Έχουμε τα ίδια σχόλια. Είδαμε πόσο δυσκολεύτηκε ο Augusto στον χθεσινό αγώνα, είναι πάνω κάτω αυτό που μας συμβαίνει και σήμερα. Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε με τα ηλεκτρονικά συστήματα. Η αεροδυναμική είναι σχεδόν πανομοιότυπη με αυτή του Inline4. Φυσικά δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι, αλλά είναι η δεύτερη δοκιμή. Επαναλαμβάνω, έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε”, δήλωσε ο Quartararo.