MotoE Misano 2019: Διπλή νίκη για τον Matteo Ferrari

Δύο αγώνες γεμάτοι θέαμα

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

16/9/2019

Ο Matteo Ferrari (Trentino Gresini MotoE) κατάφερε να πάρει την παρθενική του νίκη στο κύπελο της MotoE, στον πρώτο αγώνα του Misano. Από την άλλη, ο Mike Di Meglio (EG 0,0 Marc VDS) είχε μια πτώση στις κατατακτήριες με αποτέλεσμα να ξεκινήσει απ’ το τέλος, γεγονός που του κόστισε ιδιαίτερα καθώς ηγούνταν στο πρωτάθλημα. Ο Di Meglio είχε μια εξαιρετική εκκίνηση και κατάφερε να βρεθεί στη 14^η θέση από την αρχή, ωστόσο η μοτοσυκλέτα του παρουσίασε πρόβλημα πριν τη λήξη του πρώτου γύρου. Δεν τα παράτησε και συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι που έναν γύρο αργότερα τελικά αναγκάστηκε να αποσυρθεί. Στον ίδιο γύρο είχαμε και μια μικρή καραμπόλα των Niki Tuuli (Ajo MotoE), Mattia Casadei (Ongetta SIC58 Squadra Corse) και Bradley Smith (One Energy Racing). Στην έκτη στροφή της πίστας, ο Tuuli πήρε την εσωτερική γραμμή και στην προσπάθειά του να περάσει τον Casadei που έκλεινε τη γραμμή του συγκρούστηκαν, με αποτέλεσμα να συμπαρασύρουν τον Smith που ήταν δίπλα τους. Ο Smith μπορεί να κατάφερε να ανακάμψει απ’ την πτώση του, ωστόσο τερμάτισε 12^ος.

Μπροστά, στη μάχη για την κορυφαία θέση τα αίματα είχαν ανάψει για τα καλά, καθώς παίζονταν και η πρωτιά στη βαθμολογία του κυπέλλου. Ο de Angelis (Octo Pramac MotoE) είχε καταφέρει να διατηρήσει το πλεονέκτημα της pole για τους δύο πρώτους γύρους, όμως στον επόμενο είχε ένα highside στη πέμπτη στροφή, που τον έβγαλε εκτός μάχης χωρίς όμως να τραυματιστεί. Με τα δεδομένα να αλλάζουν άρδην, η μάχη για τη νίκη καθορίστηκε μεταξύ των Ferrari, Simeon και Garzo. Οι μονομαχίες τους ήταν αβυσσαλέες με το κενό μεταξύ τους να είναι πολύ μικρό, ωστόσο ο Ferrari κατάφερε να επικρατήσει, ενώ ο Garzo κατάφερε να προσπεράσει στον τελευταίο γύρο τον Simeon και να τερματίσει δεύτερος. Τέταρτος πέρασε τη γραμμή τερματισμού ο Jesko Raffin (Dyavolt Intact GP) με αρκετή διαφορά απ’ τον Simeon που ήταν τρίτος, ενώ την πεντάδα έκλεισε ο Niccolo Canepa (LCR E-Team). Στην έκτη θέση είχαμε την Maria Herrera (OpenBank Angel Nieto Team) και τον ομόσταβλο του Ferrari, Lorenzo Savadori, να τερματίζει πίσω της. Οι Nico Terol (OpenBank Angel Nieto Team), Sete Gibernau (Join Contract Pons 40) και Josh Hook (Octo Pramac MotoE) συμπλήρωσαν τη δεκάδα τερματίζοντας με αυτή τη σειρά.

Εξίσου συναρπαστικός ήταν και ο δεύτερος αγώνας της MotoE που πραγματοποιήθηκε μια μέρα αργότερα την Κυριακή. Με το που έσβησαν τα φώτα οι αναβάτες ξεχύθηκαν, με τον Alex De Angelis να διατηρεί για ακόμη μια φορά το πλεονέκτημα της pole. Στη δεύτερη στροφή το highside του Simeon ανάγκασε πολλούς αναβάτες να κόψουν το ρυθμό τους ώστε να τον αποφύγουν, όπως ο Smith και ο Mike Di Meglio, που αυτή τη φορά δεν τον “πρόδωσε” η μοτοσυκλέτα του. Ο Ferrari βρέθηκε για ακόμη μια φορά στην μάχη της κορυφής καθώς ήταν πίσω από τον de Angelis, ενώ η Maria Herrera τους ακολουθούσε κατά πόδας στην τρίτη θέση. Στο δεύτερο γύρο ο Ferrari μπόρεσε να πάρει τα ηνία του αγώνα στη δεύτερη στροφή της πίστας, ενώ η διαφορά του πέμπτου απ’ τον πρώτο ήταν μικρότερη από 1,3”, προμηνύοντας ότι ο αγώνας θα κρατούσε το ενδιαφέρον του μέχρι το τέλος για τις θέσεις του βάθρου. Παρά τον εξαιρετικό ρυθμό του, ο de Angelis στον επόμενο γύρο είχε μια θεαματική πτώση στη 13^η στροφή που τον έβγαλε εκτός μάχης ενώ ήταν δεύτερος, χωρίς όμως να τραυματιστεί. Από εκεί κι έπειτα ο Ferrari κατάφερε να ξεφύγει από το γκρουπ των υπόλοιπων αναβατών και να πάρει τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη του στο κύπελο της MotoE (ο πρώτος αναβάτης που καταφέρνει κάτι τέτοιο στη νεοσύστατη κατηγορία), ενώ παράλληλα βρέθηκε να ηγείται και της βαθμολογίας. Το θέαμα περιορίστηκε για την κατάκτηση των υπόλοιπων θέσεων του βάθρου, με πολλούς αναβάτες να μάχονται για αυτές. Παρά τις προσπάθειές της, η Maria Herrera έκλεισε την πεντάδα πίσω από τον Canepa που ήρθε τέταρτος. Στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Casadei καθώς την τελευταία στιγμή στη 15^η στροφή κατάφερε να προσπεράσει τον Canepa, ενώ ο Garzo πέρασε δεύτερος τη γραμμή τερματισμού.

Την έκτη θέση κατέλαβε ο Eric Granado (Avintia Esponsorama Racing), με τον Jesko Raffin να τερματίζει πίσω του. Ο Bradley Smith τερμάτισε όγδοος με τον Nicolas Terol να περνά τη γραμμή τερμματισμού ένατος. Ο di Meglio τερμάτισε δέκατος και βρέθηκε στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας του κυπέλου, λόγω της πτώσης του στον πρώτο αγώνα. Ένας ακόμη διπλός αγώνας απομένει για το κύπελο της MotoE, που θα πραγματοποιηθεί το Νοέμβριο στην πίστα της Valencia, μαζί με τον τελευταίο αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Grand Prix.

Ετικέτες

motogp

https://bit.ly/MOTO_670

Race News

Επικαιρότητα

MotoGP: Φτάνει τους 1000 αγώνες στην Αυστρία

Ένα ταξίδι 76 χρόνων με ήρωες, θρύλους και αξέχαστες στιγμές

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/8/2025

Το επόμενο Σαββατοκύριακο η κορυφαία κατηγορία των Grand Prix γιορτάζει τον 1000ό αγώνα της στο Red Bull Ring, χίλιοι αγώνες σε 76 χρόνια δράσης, ηρώων, κακών, θριάμβων και τραγωδιών

Τρεισήμισι δεκαετίες γεμάτες από αληθινούς θρύλους όπως οι Duke, Surtees, Hailwood, Agostini, Rainey, Doohan, Rossi και Marquez. Χίλια Grand Prix που ταξίδεψαν τον κόσμο σε θρυλικές πίστες: Assen, Phillip Island, Isle of Man, Sachsenring, Indianapolis, Buriram, Buddh και Losail. Ένα Πρωτάθλημα που έσπρωξε την τεχνολογική καινοτομία στα άκρα και ακόμα παραπέρα.

Από την αρχή…

Ο πρώτος αγώνας της κατηγορίας MotoGP διεξήχθη στον θρυλικό TT Mountain Circuit στο Isle of Man, στις 17 Ιουνίου 1949. Στον επτά γύρων, 425 χλμ. μαραθώνιο κέρδισε ο Harold Daniell με εργοστασιακή Norton.

Χρειάστηκαν 13 χρόνια για να φτάσουμε στον 100ό αγώνα, το 1962 στο Sachsenring, με νικητή τον Mike Hailwood και την MV Agusta. Δέκα χρόνια νωρίτερα, στη Monza, ο Les Graham χάριζε στην MV Agusta την πρώτη της νίκη. Το 1953, ο Fergus Anderson έγινε ο γηραιότερος νικητής στην ιστορία, κερδίζοντας στα 44 του με Moto Guzzi στο Montjuic Park.

Το 1957, ο Bob McIntyre κατέγραψε τον μεγαλύτερο σε διάρκεια αγώνα στα 76 χρόνια του θεσμού: 3 ώρες, 2 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα για 8 γύρους στην διαδρομή των 60,27 χλμ. του Isle of Man.

Από τα 200 στα 400 Grand Prix

Ο 200ός αγώνας έγινε στο Assen με νικητή τον Giacomo Agostini. Λίγο πριν, ο Jim Redman έφερε τη Honda στην κορυφή για πρώτη φορά στο Hockenheim, ενώ ο Godfrey Nash κατέκτησε την τελευταία νίκη μονοκύλινδρης μοτοσυκλέτας στο Opatija το 1969. Το 1971, ο Jack Findlay χάρισε στη Suzuki την πρώτη νίκη δίχρονου κινητήρα.

Ο Barry Sheene γιόρτασε τον 300ό αγώνα το 1981 στο Anderstorp – τελευταία του νίκη και μοναδική με Yamaha. Το 1973, ο Jarno Saarinen κέρδισε τον πρώτο αγώνα με τετράκυλινδρο δίχρονο, όμως χάθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα στο Monza.

Το 1976, στο Nürburgring, ο Agostini πήρε την τελευταία νίκη του, που ήταν και η τελευταία για τετράχρονη μηχανή στην κατηγορία μέχρι την εποχή MotoGP.

Το 1977, ο Sheene σημείωσε την υψηλότερη μέση ταχύτητα όλων των εποχών: 217,37 χλμ/ώρα στο Spa. Το 1989, στον 400ό αγώνα, ο Eddie Lawson νίκησε στο Le Mans.

Η σύγχρονη εποχή

Η μισή χιλιάδα αγώνων ήρθε με τον Mick Doohan νικητή στο Imola, ενώ το 2002, ο Valentino Rossi κέρδισε στον πρώτο αγώνα όπου οι τετράχρονοι 990 κ.εκ. έτρεξαν μαζί με τους δίχρονους.

Ο 600ός αγώνας πήγε στον Sete Gibernau μετά απο τρομερή μάχη με τον Rossi στο Le Mans, ενώ λίγο αργότερα ο Capirossi έφερε την πρώτη νίκη Ducati στο MotoGP. Το 2004, ο Rossi έγινε ο μόνος που κέρδισε διαδοχικά σε δύο διαφορετικές μάρκες (Honda και Yamaha).

Το 2007 ήρθαν τα 800 κ.εκ., με τον Stoner και την Ducati κυρίαρχους. Το 2008, το Qatar έγινε ο πρώτος νυχτερινός αγώνας στην ιστορία. Ο Jorge Lorenzo πήρε τον 700ό αγώνα στο Motegi (2009), ενώ το 2013 ο Marc Marquez έγινε ο νεότερος νικητής όλων των εποχών.

Από το 800 στο 1000

O Jorge Lorenzo κέρδισε και τον 800ό αγώνα με απόλυτη κυριαρχία. Το 2016 μπήκαν τα ενιαία ECU και τα ελαστικά της Michelin. Ο Cal Crutchlow έγινε ο πρώτος Βρετανός νικητής μετά από 35 χρόνια. Ο Rossi πήρε την τελευταία του νίκη το 2017, ενώ το 2020 η KTM πανηγύρισε τις πρώτες της νίκες με Binder και Oliveira που κέρδισε εντός έδρας για τον Αυστριακό κατασκευαστή στο Red Bull Ring τον 900ό αγώνα, όντας μέχρι σήμερα ο μοναδικός Πορτογάλος με νίκη στην μεγάλη κατηγορία.

Το 2021 στο Qatar, οι Quartararo και Zarco έκαναν το πρώτο γαλλικό 1-2. Το 2022, ο Aleix Espargaró έφερε την πρώτη νίκη Aprilia και ο Rins κέρδισε στον πιο κοντινό τερματισμό στην ιστορία (0,884’’ για 7 αναβάτες).

Το 2024, ο Viñales έγινε ο πρώτος που νίκησε με τρεις διαφορετικές μάρκες στην εποχή MotoGP. Ο Marc Marquez κέρδισε ξανά μετά από 1043 μέρες, αυτή τη φορά με Ducati. Λίγο αργότερα, οι αδελφοί Marquez έγραψαν ιστορία με το πρώτο 1-2 σε αδέρφούς. Στο Le Mans, ο Zarco χάρισε στη Γαλλία την πρώτη της νίκη εντός έδρας μετά από 71 χρόνια.

Και τώρα… το μέλλον

Βαθιά ανάσα και ετοιμαστείτε για τους επόμενους 1000 αγώνες. Ο κόσμος θα αλλάξει δραματικά, αλλά το σίγουρο είναι ένα, ο αγώνας θα είναι πάντα αγώνας.