MotoGP – Aragon

Η πρώτη μέρα των δοκιμών

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

22/9/2017

Φέτος, είναι ίσως η χρονιά που οι αναβάτες των MotoGP έχουν φάει… τόσο νερό. Η πρώτη μέρα των δοκιμών στην ισπανική πίστα δεν ξέφυγε από τον γενικότερο κανόνα, και προβλημάτισε ιδιαίτερα ομάδες και αναβάτες που αναγκάστηκαν να οδηγήσουν σε συνθήκες που δεν ήταν σταθερές. Μπορεί κάποια στιγμή η βροχή να σταμάτησε, αλλά υπήρχαν κομμάτια στην πίστα που σήκωναν σπρέι στο πέρασμα των μοτοσυκλετών και άλλα που κόντευαν να στεγνώσουν. Τελικά, όλοι τους αποφάσισαν να παραμείνουν με βρόχινα ελαστικά –οι περισσότεροι με τις μαλακές γόμες, ειδικά στα FP1- με τον Marquez να ξεκινά τις δοκιμές ως ο γρηγορότερος αναβάτης, με τον Pedrosa να ακολουθεί στον πίνακα των χρόνων, δείχνοντας από νωρίς ότι παίζει πολύ δυνατά στην Aragon παρά τις δύσκολες συνθήκες. Εξαιρετική επίδοση στα FP1 είχε και ο Joann Zarco, ο οποίος έγραψε χρόνο πίσω από τους δύο αναβάτες της Repsol Honda, αλλά η είδηση ήταν αλλού.

Ανάμεσα στους αναβάτες που βγήκαν να δοκιμάσουν την βρεγμένη πίστα ήταν και ο Valentino Rossi, ο οποίος οδήγησε για οκτώ γύρους συνολικά στο πρώτο session γράφοντας τον 18^ο χρόνο στην κατάταξη, μόλις 22 μέρες μετά το ατύχημα που είχε κατά την διάρκεια προπόνησης με endurο. Μάλιστα, στην συνέντευξη τύπου που προηγήθηκε των δοκιμαστικών, ο ίδιος δήλωσε πως "ήθελα να επιστρέψω το συντομότερο δυνατόν, γιατί αυτό είναι που μ' αρέσει να κάνω κι αυτό θέλω να κάνω." Συνέχισε λέγοντας πως δεν είναι η μικρή βαθμολογική διαφορά στο πρωτάθλημα που τον έκανε να επιστρέψει, αλλά το ότι θεωρεί πως όσο πιο σύντομα επιστρέψει πάνω σε μια MotoGP μοτοσυκλέτα, τόσο πιο γρήγορα θα αναρρώσει!

Στα δεύτερα ελεύθερα δοκιμαστικά, ο Pedrosa επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο τον γρήγορο ρυθμό του, επικρατώντας καθολικά στην πίστα, όντας και ο μοναδικός αναβάτης που κατέβηκε κάτω από τα δύο λεπτά. Πίσω του ήταν ο Jorge Lorenzo, σχεδόν μισό δευτερόλεπτο πιο αργός, ενώ τρίτος για άλλη μα φορά ήταν ο Zarco, τον οποίο φαίνεται να ευνοούν ιδιαίτερα οι βρεγμένες συνθήκες στην πίστα. Η έκπληξη ήταν η επίδοση του Karel Abraham με την δορυφορική Ducati της Pull&Bear Aspar, ο οποίος ήταν πέμπτος, μόλις 13 χιλιοστά του δευτερολέπτου πιο αργός από τον Marquez που ήταν στην τέταρτη θέση. Χαρακτηριστικό πάντως ήταν πως παρά τη βρεγμένη άσφαλτο και την επιλογή των βρόχινων ελαστικών ξανά, οι χρόνοι στην πλειοψηφία των αναβατών ήταν βελτιωμένοι. Τα μεγαλύτερα προβλήματα όμως φαίνεται πως τα αντιμετώπισε η εργοστασιακή ομάδα της Movistar Yamaha, καθώς εκτός από τον Rossi που είναι τραυματίας και βρέθηκε στην 20^η θέση, ο έτερος αναβάτης της ομάδας, Maverick Vinales, δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την 17^η θέση στην κατάταξη, όντας μάλιστα λιγότερο από τρία δέκατα ταχύτερος από τον ομόσταυλό του.

Αποτελέσματα FP2

1. Dani Pedrosa ESP Repsol Honda (RC213V) 1m 59.858s [Lap 8/10] 324km/h (Max)
2. Jorge Lorenzo ESP Ducati Team (GP17) 2m 00.072s +0.214s [10/12] 325km/h
3. Johann Zarco FRA Monster Yamaha Tech3 (YZR-M1)* 2m 00.320s +0.462s [16/16] 323km/h
4. Marc Marquez ESP Repsol Honda (RC213V) 2m 00.459s +0.601s [7/9] 326km/h
5. Karel Abraham CZE Pull&Bear Aspar (GP15) 2m 00.471s +0.613s [13/15] 326km/h
6. Cal Crutchlow GBR LCR Honda (RC213V) 2m 00.482s +0.624s [11/13] 328km/h
7. Sam Lowes GBR Factory Aprilia Gresini (RS-GP)* 2m 00.585s +0.727s [10/11] 319km/h
8. Andrea Dovizioso ITA Ducati Team (GP17) 2m 00.962s +1.104s [4/6] 324km/h
9. Aleix Espargaro ESP Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 2m 01.015s +1.157s [5/7] 322km/h
10. Pol Espargaro ESP Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 01.042s +1.184s [8/10] 327km/h
11. Alvaro Bautista ESP Pull&Bear Aspar (GP16) 2m 01.103s +1.245s [13/16] 328km/h
12. Jack Miller AUS EG 0,0 Marc VDS (RC213V) 2m 01.149s +1.291s [3/7] 322km/h
13. Bradley Smith GBR Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 01.350s +1.492s [11/14] 322km/h
14. Andrea Iannone ITA Suzuki Ecstar (GSX-RR) 2m 01.471s +1.613s [10/11] 322km/h
15. Mika Kallio FIN Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 01.492s +1.634s [12/12] 326km/h
16. Scott Redding GBR Octo Pramac (GP16) 2m 01.516s +1.658s [10/11] 325km/h
17. Maverick Viñales ESP Movistar Yamaha (YZR-M1) 2m 01.632s +1.774s [12/12] 324km/h
18. Jonas Folger GER Monster Yamaha Tech3 (YZR-M1)* 2m 01.745s +1.887s [13/14] 325km/h
19. Danilo Petrucci ITA Octo Pramac (GP17) 2m 01.810s +1.952s [9/14] 328km/h
20. Valentino Rossi ITA Movistar Yamaha (YZR-M1) 2m 01.917s +2.059s [6/13] 321km/h
21. Alex Rins ESP Suzuki Ecstar (GSX-RR)* 2m 02.077s +2.219s [15/16] 323km/h

Ετικέτες

motogp

Dani Pedrosa

valentino rossi

Ducati

Yamaha YZR-M1

https://bit.ly/MOTO_671

Race News

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.