MotoGP Sepang: Πρώτες ελεύθερες δοκιμές

Μπροστά ο Rins

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

2/11/2018

Οι πρώτες ελεύθερες δοκιμές ξεκίνησαν εξαιρετικά για την ομάδα της Ducati, καθώς ο Dovizioso ήταν αυτό που βρέθηκε στην κορυφή του πίνακα με τους χρόνους στα FP1, έχοντας πίσω του το δίδυμο της Movistar Yamaha με τους Rossi και Vinales σε απόσταση μόλις μερικών χιλιοστών του δευτερολέπτου. Τα μάτια όλων βέβαια, ήταν στραμμένα πάνω στον Jorge Lorenzo, ο οποίος επανήλθε στην αγωνιστική δράση μετά τον τραυματισμό του και την εγχείρηση που χρειάστηκε να κάνει, έχοντας λείψει ήδη από τους τρεις τελευταίους αγώνες.

Ο Dovi έβαλε καινούργια λάστιχα στους τελευταίους γύρους και κατάφερε να γράψει τον ταχύτερο χρόνο, ενώ και ο Rossi (που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν εκτός της πρώτης δεκάδας) έκανε την επίθεσή του στο τέλος μένοντας όμως 70 χιλιοστά του δευτερολέπτου μακριά από την κορυφή. Ο Vinales από την άλλη είχε ξεκινήσει μια μάχη χρόνων με τον Marquez στην αρχή των δοκιμαστικών, ενώ με την πτώση της καρό σημαίας που σηματοδοτούσε το τέλος της διαδικασίας, πέτυχε τον τρίτο καλύτερο χρόνο.
Ο Rins είχε ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα της προσπάθειάς του στο μαλαισιανό GP, καθώς η μοτοσυκλέτα του έπιασε φωτιά ενώ βρισκόταν παρκαρισμένη έξω από το box της ομάδας χθες, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να φτάσει στην έκτη θέση της κατάταξης πίσω από τον Danilo Petrucci. Άξια αναφοράς είναι και η εξαιρετική απόδοση του Aleix Espargaro με την Aprilia που έγραψε τον έβδομο καλύτερο χρόνο, ενώ ο Marc Marquez περιορίστηκε στην δέκατη θέση. Ο Lorenzo που έγραψε τον χειρότερο χρόνο από τους 24 αναβάτες που συμμετείχαν, οδήγησε πολύ προσεκτικά και επιφυλακτικά καθώς μόλις χθες έβγαλε τον γύψο από το χέρι του (οκτώ μέρες μετά την εγχείρηση), και ουσιαστικά οι πρώτες ελεύθερες δοκιμές αποτέλεσαν μια πρόβα τζενεράλε για να διαπιστώσει κι ο ίδιος αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της Sepang για τον αγώνα της Κυριακής. Όπως δήλωσε ο ίδιος, νιώθει πολύ καλύτερα απ' ό,τι ένιωθε στην Ιαπωνία και την Αυστραλία, αν και στην Μαλαισία τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα, αφού η πίστα έχει περισσότερα και πιο δυνατά φρένα.

Το μεσημέρι στις FP2 το σκηνικό άλλαξε και ο Rins επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο, ότι η φωτιά που κατέστρεψε την μοτοσυκλέτα του την Πέμπτη, δεν τον επηρέασε στο ελάχιστο. Ο Ισπανός με την Suzuki GSX-RR έγραψε τον ταχύτερο χρόνο της ημέρας στο τελευταίο του πέρασμα, όντας ταχύτερος από τον Marquez κατά 93 χιλιοστά του δευτερολέπτου (σημαδιακό το νούμερο…). Οι συνθήκες παρέμειναν στεγνές, παρά την απειλή για βροχή από τον βαρύ ουρανό, αλλά παρόλα αυτά ο Marquez αναγκάστηκε να κάνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τέσσερα από τα γνωστά του απίστευτα σωσίματα με τους αγκώνες, δείγμα του πόσο πολύ πίεζε την μοτοσυκλέτα του.

Ο Jack Miller, που είχε πολύ καλή επίδοση και στα FP1, έγραψε τον τρίτο χρόνο αφήνοντας τον Vinales στην τέταρτη θέση. Ο Petrucci έκλεισε την πεντάδα της πρώτης ημέρας, με τους Rossi και Dovizioso να ακολουθούν αφού είχαν γράψει ένα συνεχόμενο γρήγορο και σταθερό γυρολόγιο στην αρχή της διαδικασία των δοκιμών. Ο Zarco έγραψε κι αυτός έναν γρήγορο γύρο προς το τέλος των FP2, που βάσει των συνδυασμένων αποτελεσμάτων τον βάζει μέσα στην διαδικασία των Q2, με τους Iannone και Pedrosa να κλείνουν την πρώτη δεκάδα. Ο Lorenzo για άλλη μια φορά έμεινε στο τέλος του πίνακα των χρόνων έχοντας συμπληρώσει μόλις εννέα γύρους στα FP2, με τον Pirro να είναι stand by ως αντικαστάτης του, σε περίπτωση που ο Ισπανός αποφασίσει να μην συμμετάσχει στον αγώνα.

Αποτελέσματα FP2
1. Alex Rins Suzuki Ecstar (GSX-RR) 1m 59.608s [Lap 18/19] 322km/h (Top Speed)
2. Marc Marquez Repsol Honda (RC213V) 1m 59.701s +0.093s [17/18] 324k
3. Jack Miller Pramac Ducati (GP17) 1m 59.771s +0.163s [14/16] 322k
4. Maverick Viñales Movistar Yamaha (YZR-M1) 1m 59.802s +0.194s [16/17] 321k
5. Danilo Petrucci Pramac Ducati (GP18) 1m 59.811s +0.203s [16/16] 325k
6. Valentino Rossi Movistar Yamaha (YZR-M1) 2m 00.017s +0.409s [18/18] 321k
7. Andrea Dovizioso Ducati Team (GP18) 2m 00.091s +0.483s [11/15] 326k
8. Johann Zarco Monster Yamaha Tech3 (YZR-M1) 2m 00.159s +0.551s [17/17] 320k
9. Andrea Iannone Suzuki Ecstar (GSX-RR) 2m 00.502s +0.894s [18/18] 321k
10. Dani Pedrosa Repsol Honda (RC213V) 2m 00.579s +0.971s [17/19] 324k
11. Takaaki Nakagami LCR Honda (RC213V)* 2m 00.829s +1.221s [18/18] 316k
12. Alvaro Bautista Angel Nieto Team (GP17) 2m 00.980s +1.372s [18/18] 326k
13. Franco Morbidelli EG 0,0 Marc VDS (RC213V)* 2m 00.981s +1.373s [16/17] 318k
14. Pol Espargaro Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 01.020s +1.412s [17/17] 320k
15. Bradley Smith Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 01.302s +1.694s [18/18] 318k
16. Stefan Bradl LCR Honda (RC213V) 2m 01.561s +1.953s [16/17] 323k
17. Karel Abraham Angel Nieto Team (GP16) 2m 01.684s +2.076s [15/15] 321k
18. Thomas Luthi EG 0,0 Marc VDS (RC213V)* 2m 01.743s +2.135s [14/15] 316k
19. Aleix Espargaro Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 2m 01.766s +2.158s [3/18] 324k
20. Hafizh Syahrin Monster Yamaha Tech3 (YZR-M1)* 2m 01.894s +2.286s [15/15] 316k
21. Xavier Simeon Reale Avintia (GP17)* 2m 01.900s +2.292s [14/14] 317k
22. Jordi Torres Reale Avintia (GP16) 2m 01.940s +2.332s [18/19] 319k
23. Scott Redding Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 2m 02.338s +2.730s [7/13] 317k
24. Jorge Lorenzo Ducati Team (GP18) 2m 04.636s +5.028s [8/9] 317k

Ετικέτες

motogp

Ducati

Yamaha YZR-M1

valentino rossi

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Race News

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.