Mugello MotoGP

Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/6/2017

Από το 1973 είχε να νικήσει Ιταλός με ιταλική μοτοσυκλέτα σε ιταλική πίστα.

Το έκανε ο Andrea Dovizioso και μπαίνει δυνατά στη μάχη του πρωταθλήματος!

Ο αγώνας του Mugello είναι από μόνος του ο πιο εντυπωσιακός και γεμάτος ένταση του πρωταθλήματος. Η πίστα είναι εντυπωσιακή, τόσο να την οδηγείς, όσο και να βλέπεις τους αναβάτες από την τηλεόραση να γυρίζουν μέσα σε αυτή. Το Ιταλικό κοινό που βρίσκεται στις κερκίδες είναι το πιο φανατικό που μπορείς να βρεις σε οποιαδήποτε άλλη πίστα και δημιουργούν έντονη και θορυβώδη ατμόσφαιρα. Μέσα σε όλα αυτά πάντα προστίθενται γεγονότα της επικαιρότητας που αυξάνουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον για αυτόν τον αγώνα. Πριν τον φωτεινό αγώνα η ένταση ήταν στο απόγειό της. Καθώς είχαμε έναν Rossi να είναι τραυματίας, τον πρόσφατο θάνατο του Nicky Hayden να επισκιάζει το σύνηθες πολύχρωμο γιορτινό σκηνικό των GP.

Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν σβήσουν τα φώτα και ξεκινήσει ο αγώνας είχαμε στην πρώτη θέση τον ταχύτερο αναβάτη και πρωτοπόρο του φετινό πρωταθλήματος κύριο Vinales. Ο οποίος φυσικά ήταν και ο γρηγορότερος την Παρασκευή και το Σάββατο. Δίπλα του ο ValentinoRossi που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε να μην έχει καμία επίπτωση ο τραυματισμός του και το μόνο ερώτημα που είχαμε γι΄αυτόν ήταν αν η μεγάλη διάρκεια του αγώνα παίξει κάποιο ρόλο. Τρίτο στη γραμμή την εκκίνησης είχαμε τον Dovizioso, που όμως είχε χάσει τα πρωινά ελεύθερα δοκιμαστικά της Κυριακής λόγω ενοχλήσεων στο στομάχικαι υπέφερε όλο το προηγούμενο βράδυ! Τέταρτος στην δεύτερη σειρά ήταν ο Pirro που αν δεν ξέρεις ότι μέσα στο Mugello έχει κάνει τους περισσότερους γύρους απ΄όλους θα σου δημιουργούσε έκπληξη. Δίπλα του πέμπτος ο Pedrosa που φέτος είχε κινηθεί σε πολύ ρηχά νερά και δεν περιμέναμε να είναι ταχύτερος από τον Merquez που στήθηκε έκτος, συμπληρώνοντας τη δεύτερη σειρά εκκίνησης. Συνήθως δεν αναφερόμαστε στην τρίτη σειρά εκκίνησης, όμως από εκεί ξεκίνησε ο Petrucci, ο άνθρωπος που γέμισε με την μοτοσυκλέτα του την τηλεοπτική οθόνη από την μέση του αγώνα και έκανε την ζωή του Vinales δύσκολη.

Η εκκίνηση του αγώνα επιφύλαξε μια αναπάντεχη έκπληξη, αφού ο Rossi έκανε φοβερή εκκίνηση και έστριψε πρώτος, όχι όμως τόσο φοβερή όσο του Lorenzo! Ο ισπανός από την έβδομη θέση βρέθηκε στην πρώτη στροφή να είναι στο τρενάκι των πρώτων και από το δεύτερο γύρο και μετά ήταν ο οδηγός του αγώνα, με τον Rossi, τον Vinales και τον Dovizioso πίσω του. Ξεκάθαρα οι μοτοσυκλέτες τις Ducati κατάπιναν τους πάντες για πλάκα στη μεγάλη ευθεία και οι δύο αναβάτες της Yamaha προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την ευελιξία των μοτοσυκλετών τους στις στροφές για να ρεφάρουν τη χασούρα της ευθείας.

Οι πέντε πρώτοι γύροι ήταν στο 1’47’’800 και ο Lorenzo που έχει κερδίσει πέντε φορές εδώ μέσα, τα τελευταία δέκα χρόνια έδειχνε ότι σήμερα θα βούλωνε τα στόματα που λένε ότι δεν μπορεί να πάρει νίκη με την Ducati. Όμως οι αναβάτες πίσω του άρχισαν να κατεβάζουν τα γυρολόγιά τους και στην μέση του αγώνα ο ρυθμός ήταν κοντά στο 1’47’’100, στέλνοντας τον Lorenzo πίσω στην όγδοη θέση όπου και τελικός τερμάτισε. Με εξαίρεση έναν-δύο γύρους που οδήγησαν τον αγώνα, στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα οι αναβάτες της Yamaha ήταν σάντουϊτς ανάμεσα στο Ducati του Dovi και του Petrucci. Ο Dovizioso όμως οδηγούσε σαν κομπιούτερ και με απίστευτα σταθερό γυρολόγιο, κράτησε σε καλή κατάσταση τα ελαστικά του μέχρι το τέλος του αγώνα, πανηγυρίζοντας μια νίκη γεμάτη ιταλικό ενθουσιασμό και συναίσθημα για τον ίδιο και την ομάδα του.

Επτά γύρους πριν το τέλος ο Rossi έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, αλλά αυτό δεν αρκούσε να τον φέρει σε απόσταση βολής, ούτε να ξεφορτωθεί τον Petrucci. Από εκείνο το σημείο και μετά ο Ιταλός έδειξε σαν να συμβιβάστηκε με την ιδέα τις τέταρτης θέσης. Λογική απόφαση, αφού η Honda του Marquez είχε μείνει πολύ πίσω του και ήταν προφανές ότι ο Vinalies δεν θα του χάριζε βαθμούς. Από την άλλη μεριά, ο ταχύτατος ισπανός αναβάτης της Yamaha δεν το έβαλε ποτέ κάτω και πήρε το ρίσκο να δώσει μάχες σώμα με σώμα με τον Petrucci, ο οποίος βρέθηκε αρκετές φορές μπροστά του, προστατεύοντας κατά κάποιο τρόπο τον Dovi από τον Vinales και φυσικά αναγκάζοντας τον Ισπανό να ταλεπωρεί περισσότερο τα ελαστικά του. Όμως ο Vinales εκτός από ταχύτητα έχει και τεράστιο ενθουσιασμό και κατεβάζοντας διαρκώς τους χρόνους του, ξεμπέρδεψε με τον Petrucci και μείωσε τη διαφορά του από τον Dovi από το 1,2’’ στο 0,780’’. Μάλιστα ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να περάσει την Ducati στο τέλος της ευθείας!

Όμως ο Ιταλός έλεγχε πλέον απόλυτα τον αγώνα, δεν έκανε ούτε ένα λάθος και πήρε μια ιστορική νίκη, αλλά και πολύτιμους βαθμούς που πλέον τον βάζουν μέσα στο κάδρο των διεκδικητών του πρωταθλήματος. Αντιθέτως στο στρατόπεδο της Honda επικρατούσε απόλυτος εκνευρισμός, που έγινε ακόμα μεγαλύτερος όταν έπεσε η καρό σημαία. Ο Merquez ήταν ο μόνος από τους κορυφαίους οδηγούς της Honda που τερμάτισε στην έκτη θέση μετά από μάχες με… τη δορυφορική Ducati του Alvaro Bautista, ο οποίος τερμάτισε πέμπτος! Ο Crutchlow ήταν ταχύτατος στα δοκιμαστικά του Σαββάτου με ελαστικά αγώνα, όμως έπεσε και η δεύτερη μοτοσυκλέτα του δεν είχε καμία σχέση με την πρώτη σε στήσιμο και κινητήρα όπως δήλωσε ο ίδιος. Όχι μόνο αυτό, αλλά και στο τελευταίο γύρο, ο Pedrosa έκανε μια σπάνια για την αγωνιστική προσωπικότητά του βλακεία και πήγε να περάσει από εσωτερική των Βρετανό. Του μπλόκαρε ο εμπρός τροχός και πήρε μαζί του τον Crutchlow, με τον Βρετανό να του λέει κάποια “γαλλικά” στην αμμοπαγίδα! Εξαιρετικά ηλεκτρισμένο το κλίμα και στο box του Marquez, όπου το μεγάλο αφεντικό του HRC βρέθηκε εκεί για να.. τα πούνε.

Πάμε στον επόμενο αγώνα με δύο αναβάτες της Yamaha, έναν της Honda και έναν της Ducati να διεκδικούν το Πρωτάθλημα. Ό,τι καλύτερο δηλαδή!

1. Andrea Dovizioso ITA Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 32.126s
2. Maverick Viñales ESP Movistar Yamaha MotoGP (YZR-M1) 41m 33.407s
3. Danilo Petrucci ITA Octo Pramac Racing (Desmosedici GP17) 41m 34.460s
4. Valentino Rossi ITA Movistar Yamaha MotoGP (YZR-M1) 41m 35.811s
5. Alvaro Bautista ESP Pull&Bear Aspar Team (Desmosedici GP16) 41m 37.928s
6. Marc Marquez ESP Repsol Honda Team (RC213V) 41m 38.011s
7. Johann Zarco FRA Monster Yamaha Tech 3 (YZR-M1)* 41m 45.331s
8. Jorge Lorenzo ESP Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 46.519s
9. Michele Pirro ITA Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 47.006s
10. Andrea Iannone ITA Team Suzuki Ecstar (GSX-RR) 41m 47.628s
11. Tito Rabat ESP Estrella Galicia 0,0 Marc VDS (RC213V) 41m 54.130s
12. Scott Redding GBR Octo Pramac Racing (Desmosedici GP16) 41m 57.078s
13. Jonas Folger GER Monster Yamaha Tech 3 (YZR-M1)* 42m 0.286s
14. Hector Barbera ESP Reale Avintia Racing (Desmosedici GP16) 42m 2.802s
15. Jack Miller AUS Estrella Galicia 0,0 Marc VDS (RC213V) 42m 2.905s
16. Karel Abraham CZE Pull&Bear Aspar Team (Desmosedici GP15) 42m 14.432s
17. Sylvain Guintoli FRA Team Suzuki Ecstar (GSX-RR) 42m 18.420s
18. Loris Baz FRA Reale Avintia Racing (Desmosedici GP15) 42m 22.857s
19. Sam Lowes GBR Factory Aprilia Gresini (RS-GP)* 42m 22.866s
20. Bradley Smith GBR Red Bull KTM Factory Racing (RC16) 42m 23.023s
Cal Crutchlow GBR LCR Honda (RC213V) DNF
Dani Pedrosa ESP Repsol Honda Team (RC213V) DNF
Aleix Espargaro ESP Factory Aprilia Gresini (RS-GP) DNF
Pol Espargaro ESP Red Bull KTM Factory Racing (RC16) DNF

https://bit.ly/MOTO_665

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

27/4/2025

Με την παρθενική του νίκη στη μεγάλη κατηγορία ο Alex Marquez έγραψε ιστορία στη Jerez τερματίζοντας μπροστά από έναν εξαιρετικό Fabio Quartararo, έπειτα από πτώση του αδερφού του νωρίς στον αγώνα.

Μπροστά στο κοινό της πατρίδας του ο Alex Marquez έκανε ντεμπούτο το 2020 με την εργοστασιακή ομάδα της Honda και τώρα έξι χρόνια μετά κατάφερε να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου για πρώτη φορά στην καριέρα του. Έτσι ο Ισπανός έβαλε αυτόν και τον αδερφό του στα βιβλία της ιστορίας ως τους πρώτους αδερφούς με νίκη στο MotoGP.

Σταθερά 2ος φέτος πίσω από τον αδερφό του ο Alex, που βελτιώνεται διαρκώς, έδειχνε ότι αν του δινόταν η ευκαιρία για μία νίκη θα την άρπαζε από τα μαλλιά και αυτό ακριβώς έγινε στη Jerez έπειτα από το λάθος που έκανε ο Marc (Ducati Lenovo Team) νωρίς στον αγώνα, στον τρίτο γύρο, με πτώση που τον έθεσε εκτός διεκδίκησης της νίκης σε ένα σημείο που θα μπορούσε να κάνει υπομονή και να μην πιέσει στον βαθμό που το έκανε και του στοίχισε τόσο ακριβά.

Πριν από την πτώση είχαμε παραλίγο εμβολισμό τόσο του Marquez όσο και του Fransesco Bagnaia (Ducati Lenovo Team) από τον Alex (!), ενώ ακόμη νωρίτερα στην εκκίνηση, εκείνος που τα κατάφερε καλύτερα από όλους και έθεσε τον εαυτό του επικεφαλής ήταν ο Fabio Quartararo ξεκινώντας εξαιρετικά. Ο Γάλλος δεν έκανε το χθεσινό λάθος και οδήγησε από την αρχή μέχρι και το τέλος του αγώνα οριακά και με αυτοπεποίθηση και αυτό φυσικά θα θέλαμε να το δούμε ακόμη περισσότερο στους επόμενους αγώνες.

Ο Quartararo έδειξε με αυτό το αποτέλεσμα η Yamaha έχει όντως βελτιωθεί και μπορεί να έχει σταθερά υψηλή απόδοση σε έναν ολόκληρο αγώνα, αν και ακόμη απέχει πολύ από τις Ducati, ενώ στη δεύτερη θέση που κατέκτησε βοήθησε σίγουρα και το γεγονός ότι αυτή είναι μια πίστα που του αρέσει πάρα πολύ και νιώθει άνετα εκεί.

Την πρωτοπορία του αγώνα ο εργοστασιακός αναβάτης της Yamaha την έχασε στην αρχη του 11ου γύρου από τον Alex, ο οποίος έπειτα και από το λάθος στα φρένα που είχε νωρίτερα και παραλίγο να πέσει πάνω στους δύο εργοστασιακούς αναβάτες της Ducati, βρέθηκε στην πέμπτη θέση. Στον 4ο γύρο ωστόσο είχε ανακάμψει περνώντας ξεκάθαρα τον Bagnaia στα φρένα για τη δεύτερη θέση. Έπειτα ξεκίνησε να κλείνει την απόσταση που το χώριζε από τον Quartararo και αφού τον "μελέτησε" για μερικούς γύρους, τον πέρασε επίσεης καθαρά στα φρένα στον 11ο γύρο. Μετά από αυτό άνοιξε σχεδόν άμεσα διαφορά ενός δευτερολέπτου, η οποία έφτασε έως και τα 2,7 δευτερόλεπτα.

Ο Quartararo οδήγησε εξαιρετικά και κράτησε πίσω του τον Bagnaia που αρχικά έδειχνε ότι και αυτός θα προσπαθούσε να τον περάσει. Έχοντας μια μοτοσυκλέτα σαφώς ανώτερη από εκείνη του Γάλλου -και του A. Marquez- ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής προσπάθησε να κάνει κάτι αντίστοιχο με εκείνο που έκανε ο Alex προσπαθώντας να βρει το καλύτερο σημείο για να τον περάσει. Όμως τελικά συμβιβάστικε σχετικά νωρίς και μη θέλοντας να ρισκάρει να ανέβει τουλάχιστον στο δεύτερο σκαλί του βάθρου κρατήθηκε πίσω από τον Quartararo δείχνοντας έτσι έλλειψη αυτοπεποίθησης και περισσότερη ψυχραιμία από όσο ίσως χρειαζόταν -είχε και τον M.Marquez που προσπαθούσε να ανακάμψει με μια τραυματισμένη μοτοσυκλέτα πολύ πίσω του.

Ετσι φτάσαμε στο τέλος με τον Alex Marquez να παίρνει την πρώτη του καρό σημαία στην μεγάλη κατηγορία αλλά και την πρωτοπορία στο πρωτάθημα, τον Quartararo να επιστρέφει στο βάθρο δεύτερος έπειτα από 560 ημέρες (!) και τον Bagnaia να το συμπληρώνει.

Στην 4η θέση βρέθηκε ο M.Vinales (Red Bull KTM Tech3), με το πρώτο από τα τέσσερα συνολικά KTM που βρέθηκαν στην πρώτη δεκάδα, έχοντας πίσω του τον Fabio Di Giannantonio (Pertamina Enduro VR46 Racing Team), ο οποίος τερμάτισε μπροστά από τον 6o Brad Binder (Red Bull KTM Factory Racing). Στην 7η θέση ο P. Acosta (Red Bull KTM Factory Racing), ενώ ο rookie Ai Ogura ήταν για ακόμη φορά ο ταχύτερος μεταξύ των Aprilia (Trackhouse MotoGP Team), αφήνοντας ποολύ πίσω του τους Enea Bastianini (Red Bull KTM Tech3) και Luca Marini (Honda HRC Castrol).

Ο M.Marquez κατάφερε τελικά να συμμαζέψει ελαφρώς την κατάσταση και να φτάσει έως την 12η -από 21η θέση- με το αριστερό μέρος του φαίρινγκ της GP25 τραυματισμένο και έτσι η διαφορά από τον πρώτο στη βαθμολογία αδερφό του περιορίστηκε μόλις στον έναν βαθμό.

Κατάταξη Top 10 (Συνολικός χρόνος/διαφορά)

1. A. Marquez, (BK8 Gresini Racing MotoGP) 40:56.374
2. F. Quartararo, (Monster Energy Yamaha MotoGP) +1.561 δλ.
3. F. Bagnaia, (Ducati Lenovo) +2.217 δλ.
4. M. Vinales, (Red Bull KTM Tech3) +3.678 δλ.
5. F. Di Giannantonio, (Pertamina Enduro VR46 Racing Team) +7.267 δλ.
6. B.Binder (Red Bull KTM Factory Racing) +8.529 δλ.
7. P. Acosta (Red Bull KTM Factory Racing) +9.764 δλ.
8. A. Ogura (Trackhouse MotoGP Team) +10.923 δλ.
9. E. Bastianini (Red Bull KTM Tech3) +15.879 δλ.
10. L. Marini (Honda HRC Castrol) +17.239 δλ.