Ο Marquez για αντιπάλους το ΄19 – Χέρι στον Rossi δεν ξανά δίνει

Παρουσιάζουν ενδιαφέρον οι αντιδράσεις των Ισπανών φιλάθλων!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/2/2019

Συνέντευξη παραχώρησε ο Marc Márquez στο ισπανικό αθλητικό ραδιόφωνο MARCA, με αφορμή μία μεγάλη αλλαγή που πραγματοποιείται στην Ισπανία καθώς τα δικαιώματα για το MotoGP περνάνε στην πλατφόρμα DAZN. Αυτό από μόνο του, είναι μία δευτερεύουσα είδηση κι αρκετά σημαντική, ακόμη και για εμάς στην Ελλάδα όπως θα δούμε μετά. Ωστόσο πρώτο θέμα της συνέντευξης δεν γίνεται να μην είναι όσα είπε ο Marquez για τους αντιπάλους του και φυσικά για τον Rossi, σχολιάζοντας το γεγονός πώς δεν θα του ξανά προτείνει χειραψία, όπως είπε χαρακτηριστικά: «το έχω ήδη κάνει». Για όσους γνωρίζουν ισπανικά ακολουθεί χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης, ας δούμε όμως τις κυριότερες δηλώσεις για τους αντιπάλους, από το δεύτερο μισό της συνέντευξης, πριν περάσουμε στο αρχικό κομμάτι που έχει να κάνει με την αλλαγή πλατφόρμας μετάδοσης του πρωταθλήματος.

Το 2019 στρώνει ένα μικρό ναρκοπέδιο και τείνει να γίνει από τις πιο δύσκολες χρονιές για εσένα, από επίπεδο ανταγωνισμού, πόσο ισχύει αυτό, με βάση και τον νέο σου συγκάτοικό στο Box.

Κάθε σεζόν είναι και μία νέα πρόκληση. Κάθε σεζόν έρχεται με εκπλήξεις, όσο κι αν έχεις προσπαθήσει να προβλέψεις τα πράγματα. Πόσο μάλιστα φέτος που ξεκινάμε μαζί με έναν πολυπρωταθλητή… Ο Lorenzo θα καταφέρει να προσαρμοστεί γρήγορα στην Honda και θα είναι ταχύτατος.

Ο Agostini είπε πως το 2019 το HRC θα βρίσκεται σε πόλεμο. Έτσι θα είναι; Πότε θα καταφέρει ο Lorenzo να διεκδικήσει τίτλο;

Από την πρώτη στιγμή ο Lorenzo θα στοχεύσει στο πρωτάθλημα και ακόμη και εκτός βαθμολογίας να βρεθεί δεν θα σταματήσει ούτε την τελευταία στιγμή να παλεύει για το πρώτο βάθρο στους αγώνες. Είναι αδύνατο να μην γίνει έτσι, όταν σου δίνουν μία μοτοσυκλέτα που έχει κερδίσει το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο. Είναι η μοτοσυκλέτα που κερδίζει, και ποντάρει επάνω της. Πρέπει να ξεκινήσει διεκδικώντας την πρώτη θέση και να συνεχίσει. Θα δούμε πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα. Δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχει ανταγωνισμός στο Box, και με τον Pedrosa είχαμε όλες τις διακυμάνσεις, περάσαμε όλες τις φάσεις αλλά είχαμε μία εξαιρετική συνεργασία και ταιριάζαμε στην πίστα. To ίδιο έχει συμβεί και με τον Lorenzo, έχουμε ήδη περάσει από όλες τις φάσεις.

Το 2013 είχαμε ψυχραθεί για μία περίοδο (όταν ο Marquez οδηγώντας επιθετικά τον πέταξε εκτός, ενώ είχε εμπλακεί και με τον Pedrosa που έπεσε από υπαιτιότητα του Marquez - ο οποίος και πήρε ποινή για το συμβάν). Το 2018 επίσης, στον αγώνα του Aragon, πάλι είχαμε πρόβλημα με τον Lorenzo που έγινε δημόσιο και περάσαμε στην αντιπαράθεση, αλλά τίποτα δεν έγινε σε προσωπικό επίπεδο.

Τι θα γίνει όμως, μόλις συμβεί κάτι αντίστοιχο;

Ισχύει ο πρώτος κανόνας για όλους μας: Ο συμπαίκτης σου είναι ο πρώτος που πρέπει να κερδίσεις. Αυτό δεν σημαίνει πως η ομάδα δεν ανταλλάσσει δεδομένα και πληροφορίες, θα υπάρξουν δηλαδή βελτιώσεις που θα κάνω γιατί θα δω πράγματα στον Lorenzo κι εκείνος αντίστοιχα θα πάρει πράγματα από εμένα, στην πίστα όμως, μέσα στον αγώνα, ο ανταγωνισμός είναι ανεξάρτητος από την συνεργασία στο box. Είναι βασικός κανόνας αυτός. Θεωρώ πως είμαστε όλοι μας σωστοί επαγγελματίες και θα διατηρήσουμε τους κανόνες.

Αυτός όμως ο ανταγωνισμός γιατί να γίνει διαφορετικά από όσα έγιναν στο Aragon;

Θα γίνει διαφορετικά, κάθε χρόνο ωριμάζεις και ως άνθρωπος και ως αναβάτης. Ερχόμαστε στα MotoGP μικρά παιδιά, και ζούμε τις ζωές μας μέσα από εδώ, παρόλο που έχουμε διαφορετικές παραστάσεις. Βάζουμε τον ανταγωνισμό στο επίκεντρο και προσπαθούμε συνεχώς να βελτιωνόμαστε, ακριβώς γιατί υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός. Κι αυτή την σεζόν θα πρέπει να βρω κάτι νέο, να βελτιωθώ, αν θέλω να έχω ελπίδες για τον τίτλο. Θα πρέπει να γίνω καλύτερος από τον Jorge, τον Dovi και όλους όσους είναι στην πίστα γιατί ο στόχος είναι ο παγκόσμιος τίτλος.

Μελετώντας τους αντιπάλους για την νέα σεζόν, φαίνεται πως ο κορυφαίος απέναντί σου είναι ο Dovizioso. Πιστεύεις πως έχει φτιάξει αντίμετρα η Ducati; Μπορεί να σου πάρει τον τίτλο;

Το παρουσιάζεις σαν να είμαι εγώ απέναντι σε όλους τους άλλους. Είναι έτσι ή μήπως αυτό ισχύει για την Honda γενικά; Στο δικό μου μυαλό δεν υπάρχει αυτή η εικόνα. Η Honda είναι εκείνη που κερδίζει συνέχεια, εγώ είμαι απλά ο αναβάτης. Στο Qatar θα φτάσω ως άλλος ένας που θέλει την νίκη. (έχει ήδη πει πως στην Sepang από αύριο δεν θα είναι στο 100% των δυνατοτήτων του, με την αποκατάσταση να κρατά περισσότερο από το αναμενόμενο). Εκεί θα πρέπει να έχουμε βελτιωθεί, καθώς όλοι οι υπόλοιποι έχουν ήδη κάνει βήματα εμπρός, όλες οι ομάδες, αναβάτες και μοτοσυκλέτες.

Στις τελευταίες του δηλώσεις, ο Rossi φαίνεται σαν να έχει αρχίσει να απομακρύνεται από το μονοπάτι του πολέμου… θα του δώσεις ξανά το χέρι σου;

Το έχω κάνει ήδη

Θα το ξανά έκανες;

Όχι. Έχω κάνει ήδη αυτή την κίνηση, σωστά; Αυτό είναι και τέλος, το κάνεις μία φορά και δηλώνεις την πρόθεσή σου. Σε καμία περίπτωση δεν κρατώ μνησικακίες ή άχτι, ή οτιδήποτε παρόμοιο. Αν ρωτάς την γνώμη μου, τον θαυμάζω και θα ήθελα να μπορώ κι εγώ στα 40άντα μου να κάνω το ίδιο. Να γίνομαι σαράντα και να είμαι βασικός υποψήφιος για τον τίτλο. Αυτό είναι το όνειρο κάθε αναβάτη! Δεν έχω να πω τίποτα άλλο και από εκεί και πέρα είναι άλλος ένας από τους ανταγωνιστές στην πίστα.

Ο Viñales άλλαξε το νούμερό του, γιατί με αυτό σε κέρδιζε πιο εύκολα. Είναι κολλημένος με εσένα;

Δεν μπορώ να το ξέρω. Αλλά δεν το πιστεύω κιόλας. Να σου πω την αλήθεια εγώ δεν θέλω να έχω εμμονές με κανέναν γιατί έτσι δεν βγαίνει τίποτα καλό. Υπάρχουν πάρα πολλοί ανταγωνιστές μέσα στον αγώνα και όχι μόνο ένας. Ο αριθμός τους έχει μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια, ενώ υπάρχουν και άλλοι που αναζητούν τα κίνητρά τους και μια τα βρίσκουν μία όχι, ή που υποκινούνται διαφορετικά από αγώνα σε αγώνα. Για παράδειγμα εγώ δεν είμαι καθόλου προληπτικός και υπάρχουν άλλοι που διακατέχονται από μεγάλες δεισιδαιμονίες. Μπορεί λοιπόν ο Viñales να είναι πιο προληπτικός από εμένα. Εγώ είμαι τυχερός να αναγνωρίζω πως όλα είναι στο χέρι μας και πρέπει να κάνει κανείς την δουλειά του σωστά για να περιμένει να ανταμειφθεί. Το MotoGP είναι ομαδικό άθλημα, όλη η ομάδα πρέπει να βλέπει στην ίδια κατεύθυνση και να δίνει τον καλύτερο αγώνα.

Για τον Viñales υπάρχουν και ανακατατάξεις σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο ατόμων ομάδας, τι πιστεύεις, πρέπει να είναι κανείς με τους ίδιους ανθρώπους ή να αλλάζει συχνά;

Εγώ έχω δώσει προτεραιότητα σε πράγματα που δεν έχουν δώσει άλλοι. Είναι προτεραιότητα για εμένα να είμαι εδώ στην Cervera με την οικογένειά μου και τους παιδικούς μου φίλους. Άλλοι κόβουν δεσμούς, αυτό έχει να κάνει με την προσωπικότητα. Το ρητό λέει πως ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις! Αυτό που θεωρώ πως έχω κάνει εξαιρετικά ως τώρα, είναι να τα αλλάζω όλα όσο το δυνατόν λιγότερο και να μένω συγκεντρωμένος το δυνατόν περισσότερο. Αυτό πρέπει να γίνεται όταν είσαι χαρούμενος, και είσαι χαρούμενος όταν φυσικά υπάρχει αποτέλεσμα…

για το 2019 πρέπει να βελτιωθώ αν θέλω να παραμείνω στην διεκδίκηση του τίτλου

Από τα παραπάνω βγαίνει η ίδια εικόνα που ο Marquez έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια, πως είναι άκρως ανταγωνιστικός στην πίστα και προσηλωμένος στο ομαδικό πνεύμα, με γερούς οικογενειακούς δεσμούς. Φυσικά, τόσο η MARCA που έβγαλε την συνέντευξη στον αέρα, όσο και οι υπόλοιποι Ισπανοί δημοσιογράφοι, εστίασαν σε όσα είπε για τον Rossi και το γεγονός πως δεν θα του προτείνει ξανά το χέρι για χειραψία.  Το ίδιο όμως συνέβη και από τους Ιταλούς που μετέφρασαν την συνέντευξη, και γενικά αυτό είναι που ξεχωρίζει, διότι απλά εκεί εστιάζει όλος ο κόσμος. Για την συντριπτική πλειοψηφία, αυτό που έχει αξία στο παρόν μεγάλο κείμενο, είναι να σχολιάσουν ποιος έπαιξε παιχνίδι για να χάσει ο Rossi τον τίτλο και να περιμένουν με αγωνία στο πληκτρολόγιο μία απάντηση που να ρωτάει ποιος κλώτσησε ποιον, ώστε να εξαπολύσουν τον δεύτερο γύρο. Θα είναι έτσι ακόμη κι όταν ο Rossi αποσυρθεί, θα ψάξουν απλά για την επόμενη αντίστοιχη περίπτωση. Κι αυτό γιατί η ανάγκη για αλληλεπίδραση μεταφράζεται στο μυαλό της πλειοψηφίας με την λέξη αντιπαράθεση και τα κοινωνικά δίκτυα γιγαντώνουν απλά την νοοτροπία αυτή. Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται επίσης στο γεγονός πως Ιταλοί και Ισπανοί δεν χωρίζονται απόλυτα σε δύο ξεχωριστά στρατόπεδα, καθώς ο Marquez δέχεται πυρά και από τους ίδιους τους Ισπανούς. Μελετώντας τις αντιδράσεις του κόσμου στην είδηση όπως την παρουσίασε το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανικής μερίδας του Ειδικού Τύπου, ο Marquez συγκεντρώνει αρκετά αρνητικά σχόλια για το γεγονός πως δεν μπορεί να περιμένει έτσι απλά την εξιλέωση από τον Rossi, τόσο για όσα έγιναν μεταξύ τους το 2015, αλλά και για το γεγονός πως πέρσι στην Αργεντινή τον έριξε με ξεκάθαρη –κι αναμφισβήτητη να προσθέσω- υπαιτιότητα, οδηγώντας επικίνδυνα και αντιαθλητικά. Για αυτό τον λόγο άλλωστε και –σωστά- τιμωρήθηκε. Οι απόψεις μας είναι γνωστές, ο Marquez δεν είναι το καλύτερο παιδί, και έχει παίξει άσχημα παιχνίδια στον Rossi, αλλά ούτε και εκείνος μπορεί να μετριάσει τον θυμό του. Να το θυμηθείτε: Στην επόμενη αυτοβιογραφία του, ο Rossi θα πει πολλά για το συμβάν με το πόδι…

με τον Lorenzo θα συνεργαστούμε εκτός πίστα και θα παλέψουμε εντός...

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν και άσχετα με το στρατόπεδο που ο καθένας υποστηρίζει, να μείνουμε στα δεδομένα που υπάρχουν μπροστά μας: Ανάμεσα σε Marquez και Rossi υπάρχει μία ένταση που αν δεν συμβεί κάποιο μεγάλο τζαρτζάρισμα μέσα στην πίστα, για να ξεσπάσει σαν Βεζούβιος, τότε απλά θα παραμείνει στο ίδιο επίπεδο. Να γυρίσει πίσω, πόσο μάλιστα να σβήσει, φαίνεται αδύνατο. Τουλάχιστον όσο ο Rossi συνεχίζει την αγωνιστική του ενασχόληση εντός της πίστας. Ταυτόχρονα το αυξημένο πλήθος αναβατών που στοχεύουν το βάθρο σε κάθε αγώνα, μαζί με τον παράγοντα Lorenzo θα φέρουν φέτος περισσότερες εντάσεις. Και στην ένταση αυτή επάνω, θα βγουν στην επιφάνεια πολλά περισσότερα…

Η δεύτερη είδηση, σημαντική επίσης κι αυτή, που έρχεται από την συνέντευξη του Marquez, είναι η ίδια η αφορμή για να πραγματοποιηθεί. Η DAZN μπαίνει στην αγορά της Ισπανίας και φέρνει τα πάνω κάτω, παίρνοντας τα δικαιώματα των MotoGP. Το τεράστιο κόστος που απαιτεί η Dorna ως διοργανώτρια για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, κάποια από τα οποία επιστρέφει στις ίδιες τις ομάδες, εδώ και πολύ καιρό δεν γινόταν να καλυφθεί από τα παραδοσιακά ελεύθερα κανάλια. Οι διαφημίσεις δεν κάλυπταν πλέον αυτό το κόστος. Στις περισσότερες χώρες τα δικαιώματα πέρασαν στις συνδρομητικές υπηρεσίες, που κι αυτές με την σειρά τους, βλέπουν τον ανταγωνισμό από τις On demand υπηρεσίες να ανεβαίνει σε σημείο που πλέον έχουν πλήρως απωλέσει την πρωτοκαθεδρία. Το Netflix είναι νούμερο ένα, κι αν χάσει αυτή την πρωτιά, θα την έχει χάσει από τον πολλαπλασιασμό αντίστοιχων υπηρεσιών, σε καμία περίπτωση δεν ξανά γυρνά ο κόσμος στο προηγούμενο μοντέλο τηλεόρασης. Φανταστείτε, για όσους δεν την γνωρίζουν, πως η DAZN είναι μία υπηρεσία ακριβώς όπως και το Netflix αλλά για τις αθλητικές διοργανώσεις. Μπαίνει αργά-αργά σε κάθε χώρα κι αυτό γιατί η είσοδός της σημαίνει και μία κίνηση πολλών εκατομμυρίων. Για να έχει συνδρομητές, θα πρέπει να επενδύσει στα εθνικά πρωταθλήματα και να πάρει τα δικαιώματα συμμετέχοντας στους πλειοψηφικούς διαγωνισμούς που ως τώρα προχωρούσαν μονάχα οι παραδοσιακοί παίκτες. Αυτό κάνει αυτή την στιγμή στην Ισπανία, σε μία από τις πιο ακριβές αγορές τηλεοπτικών δικαιωμάτων για αθλητικές διοργανώσεις που υπάρχουν στον κόσμο. Τα Ισπανικά πρωταθλήματα παρακολουθούν εκατομμύρια ισπανόφωνων, που φυσικά αυτό περιλαμβάνει τεράστιες αγορές, πλην της ίδιας της Ισπανικής. Τα MotoGP δεν είναι μακριά από όλα αυτά, γιατί το κοινό είναι φανατικό στην Ισπανία, ο κόσμος εκεί οδηγεί σε πίστες, συμμετέχει σε δράσεις και παρακολουθεί από κοντά συρρέοντας κατά χιλιάδες, σε κάθε παρουσία αγωνιστικής μοτοσυκλέτας με τα MotoGP να είναι το αποκορύφωμα. Η DAZN είναι φυσικό να θέλει να μπει σε αυτή την αγορά και αποτελεί το μέλλον για τις μεταδόσεις κάθε αθλητικής διοργάνωσης, σε κάθε χώρα…

 

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”