2 Generations’ Ride / Balkan Tour: Στάση… Βουλγαρία!

1/7/2020

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης μαζί με το γιο του Γιώργο, ξεκίνησαν άλλο ένα ταξίδι -ή μάλλον καλύτερα μια "βόλτα" για τα δεδομένα του Μητσάκη- στην γειτονιά μας, τα Βαλκάνια. Η πρώτη ανταπόκριση από το ημερολόγιο καταστρώματος έρχεται από τη Βουλγαρία, τον πρώτο σταθμό του Balkan Tour

Πατέρας και γιος, ταξιδέψαμε μαζί το 2018 σε Ευρώπη και Αφρική. Το 2019 πεταχτήκαμε μέχρι το Nordkapp της Νορβηγίας, ενώ το 2020 αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε στις φιλόξενες γειτονιές των Βαλκανίων. Ταξιδευτές στην ίδια σέλα μιας μοτοσυκλέτας, ήμασταν και πάλι έτοιμοι –μετά την επέλαση του κορωνοϊού– να μοιραστούμε την συναρπαστική ιστορία ζωής “2 Generations’ Ride / Balkan Tour ” πάνω σε δυο τροχούς.

Με "εργαλείο" περιπέτειας μια μαύρη Yamaha Tracer 900 (ευγενική χορηγία της Yamaha / ΜΟΤΟΔΙΚΤΥΟ Α.Ε.) και τις αποσκευές μας γεμάτες ταξιδιωτικά όνειρα και επιθυμίες, ξεκινήσαμε ένα οδοιπορικό 4.000 χιλιομέτρων στην βαλκανική χερσόνησο, με πρώτη στάση στην Βουλγαρία.

Καθοδόν για την Βουλγαρία, και πριν διαβούμε την συνοριακή μεθόριο του Προμαχώνα, πραγματοποιήσαμε ένα σύντομο πέρασμα από τις λίμνες Δοϊράνη και Κερκίνη, τα δυο υδάτινα κοσμήματα της Βόρειας Ελλάδας.

Στα σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας, οι έλεγχοι για κορωνοϊό είχαν πια σταματήσει και το καθεστώς της καραντίνας είχε τερματιστεί, γεγονός που μας επέτρεψε να περάσουμε χωρίς καθυστερήσεις και απρόοπτα στην Βουλγαρία. Η μαύρη Yamaha Tracer 900, χάρη στα υψηλά επίπεδα απόδοσης του τρικύλινδρου και μικρού σε διαστάσεις κινητήρα της και την εκπληκτική άνεση που πρόσφερε σε αναβάτη και συνεπιβάτη, μας οδήγησε αρκετά ξεκούραστους στην συνοριακή πόλη Sandanski (την γενέτειρα του θρυλικού Σπάρτακου της αρχαιότητας). Εκεί πραγματοποιήσαμε άλλωστε και την πρώτη διανυκτέρευσή μας μετά από 640 χιλιόμετρου ημερήσιας πορείας.

Την επομένη, κάτω μια καταρρακτώδη βροχή, προσεγγίσαμε την Σόφια. Πρώτη μας μέριμνα στην βουλγαρική πρωτεύουσα ήταν η επίσκεψη στο κατάστημα της Yamaha, που είναι μια εταιρία του Ομίλου της ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ Α.Ε. και αποτελεί παράλληλα τον επίσημο εισαγωγέα της Yamaha Motor Co. στην Βουλγαρία. Ο υπόλοιπος χρόνος της παρουσίας μας στην Σόφια αναλώθηκε στην γνωριμία με τα κυριότερα μνημειακά αξιοθέατα (ιστορικά και θρησκευτικά) της βουλγαρικής μητρόπολης.

Περίπου 350 χιλιόμετρα χώριζαν την Σόφια από τα σύνορα της Ρουμανίας. Η διαδρομή που επιλέξαμε προκειμένου να περάσουμε στην δεύτερη χώρα του “2 Generations’ Ride / Balkan Tour” περνούσε από τις πόλεις Kazanluk, Shipka και Veliko Tarnavo, ενώ περισσότερη από την μισή διαδρομή πραγματοποιήθηκε σε επαρχιακούς οδικούς άξονες.

Κι όσον αφορά τα σημαντικότερα αξιοθέατα που επισκεφθήκαμε καθοδόν, η λίστα μας περιελάμβανε την περίφημη Κοιλάδα των Ρόδων, τον αρχαίο θολωτό θρακικό τάφο της πόλης Kazanluk, την εκκλησία της Γέννησης του Ιησού (Shipka), ενώ στις κορυφές της καταπράσινης οροσειράς του Αίμου απαθανατίσαμε το Μνημείο Ελευθερίας Shipka Momument και το περίφημο φουτουριστικό κτίριο Buzludzha.

Κωνστραντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

7/9/2020

Αν νομίζετε ότι η ορειβατική αποστολή του SYM VF 125 στις Ανατολικές Άλπεις ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση της κορυφής του Passo dello Stelvio, γελιέστε οικτρά. Σειρά είχε κατόπιν το ορεινό πέρασμα Passo del Mortirolo (1.852 μ) να αλωθεί από το γαλάζιο παπί της άτακτης κορωνο-φυγής. Το διάσημο ορεινό πέρασμα, που συμπεριλαμβάνεται από το 1990 στο πρόγραμμα του ετήσιου ποδηλατικού Γύρου της Ιταλίας, είχε σημειωθεί στον χάρτη μου ως το επόμενο ορεινό “κάστρο” που ήθελα να κατακτήσω.

Έτσι κι έγινε τελικά. Με αφετηρία την κωμόπολη Mazzo di Valtellina (28 χλμ. νότια της πόλης Bormio), σκαρφάλωσα δίχως ιδιαίτερες δυσκολίες ή απρόοπτα στην κορυφή του Passo di Mortirolo και πανηγύρισα ενθουσιασμένος την δική μου δίκυκλη νίκη. Εξίσου όμως συναρπαστική ήταν η κατάβαση από την κορυφή του Passo di Mortirolo στην κωμόπολη Edolo, εκεί όπου αναζωογονήθηκα μ’ έναν αρωματικό καπουτσίνο.

Μετά την κατάκτηση του Passo di Mortirolo, αποχαιρέτησα οριστικά τα βουνά της περιοχής και στράφηκα νοτιότερα, στις πεδιάδες και στις πόλεις της Βόρειας Ιταλίας. Ταξιδεύοντας κάτω από εξαιρετικές καιρικές συνθήκες, κι αφού πέρασα σε κοντινή απόσταση από τις καταπράσινες όχθες της λίμνης Iseo, προσέγγισα κατόπιν την Verona του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.

Το ρωμαϊκό αμφιθέατρο (Αρένα) και το σπίτι της Ιουλιέτας αποτελούν τα δυο δυνατότερα τουριστικά "χαρτιά" της Βερόνα, της τέταρτης σε επισκεψιμότητα πόλης της Ιταλίας. Παράλληλα, η περιήγησή μου στα όρια του καλοδιατηρημένου ιστορικού κέντρο, μού έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω την μεσαιωνική αρχιτεκτονική κληρονομιά μιας ατμοσφαιρικής πόλης, η οποία συνδύαζε ρομαντισμό, Ιστορία και κοσμοπολιτισμό…

Η διαδρομή Verona – San Marino – Ancona (330 χλμ.) ήταν η επόμενη –και τελευταία– οδική αποστολή του γαλάζιου παπιού επί ιταλικού εδάφους. Πριν όμως επιβιβαστώ στο πλοίο της επιστροφής, έκανα μια στάση γνωριμίας με το λιλιπούτειο κρατίδιο του San Marino (113 χλμ. βόρεια της Ancona).

"Σφηνωμένο" στην καρδιά της Ιταλίας, το San Marino είναι ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου. Εκτός από τα 1.720 χρόνια ελευθερίας που απολαμβάνει, το San Marino περηφανεύεται επίσης για την μεσαιωνική καστροπολιτεία του, που δεσπόζει στην κορυφή του λόφου Titano (σε ύψος 675 μ.).

Κλεισμένη μέσα στα στιβαρά τείχη της, η καστροπολιτεία του San Marino περιλαμβάνεται από το 2008 στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Το Παλάτι των Αρχόντων, η Βασιλική Basilica del Santo, το μοναστήρι Santa Chiara, η εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου (το παλαιότερο κτίσμα του Σαν Μαρίνο / 1361) και οι τρεις πύργοι (Guaita, Cesta, Montale), αποτελούσαν τα αρχιτεκτονικά διαμάντια της πλακόστρωτης καστροπολιτείας, που με καθήλωσε με την μεσαιωνική ατμόσφαιρα και αυθεντικότητά της.

Σύντομο πέρασμα κατόπιν από την πόλη Fano για να θαυμάσω την αψίδα του αυτοκράτορα Αυγούστου (1^ου μ. Χ.), ενώ μετά από 1.500 ιταλικά χιλιόμετρα έβαλα ρόδα στην Ancona. Εκεί, λίγο πριν επιβιβαστώ στο πλοίο “HELLENIC SPIRIT” της ANEK LINES για Πάτρα, κοίταξα κατάματα το γαλάζιο παπί και χαμογέλασα με νόημα. Τελικά, στην ζωή μου υπάρχει ακόμα αρκετός "χώρος" για περιπέτεια, έστω και μ’ ένα παπί 125 cc. Ακόμα και τώρα, την δύσκολη εποχή του κορωνοϊού