Siberia – Road of bones (A' ανταπόκριση)

Μια ανάσα πριν την Κίνα
19/8/2019

Από καιρό ήθελα να κάνω ένα ταξίδι στις ανατολικές εσχατιές (Far East) της Σιβηρίας. Αν και έχω βρεθεί τρεις φορές στην συγκεκριμένη περιοχή (1996, 2007, 2018) ταξιδεύοντας για το Vladivostok, ήθελα ωστόσο να πραγματοποιήσω μια πιο επισταμένη εξερεύνηση της Ανατολικής Σιβηρίας.
Έτσι, μην αντέχοντας να οδηγήσω για τέταρτη φορά στον Υπερσιβηρικό προκειμένου να φτάσω ως εκεί, αποφάσισα να στείλω ατμοπλοϊκώς στο Vladivostok την προσωπική μου BMW F-650 κι εγώ να μεταβώ κατόπιν αεροπορικώς – όπως και τελικά έγινε.
Αφού πέρασα έναν εκτελωνιστικό-γραφειοκρατικό Γολγοθά στο λιμάνι του Vladivostok, κατάφερα να παραλάβω την γαλανόλευκή μοτοσυκλέτα μου και να ξεκινήσω το δίτροχο οδοιπορικό μου στο Far East της Σιβηρίας, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου άγγιζε τα 6.000 χλμ.


Στο ταξιδιωτικό πλάνο που είχα καταστρώσει, υπήρχαν επισκέψεις γνωριμίας στις πόλεις Khabarovsk, Belogorsk, Blagoveshchensk, Yukutsk και Magadan, ενώ συμπεριλαμβανόταν και η οδήγηση σε χωματόδρομους, που το μήκος τους ξεπερνούσε τα 2.000 χιλιόμετρα. Αποχαιρετώντας το Vladivostok, ξεκίνησα να οδηγώ πάνω στον Υπερσιβηρικό με αρχικό προορισμό την πόλη Khabarovsk, (740 χλμ. βορειοδυτικά). Η πόλη Khabarovsk θεμελιώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στις όχθες του ποταμού Amur, ο οποίος αποτελεί την συνοριακή γραμμή ανάμεσα στην Ρωσία και την Κίνα. Ήταν μια πανέμορφη παραποτάμια πόλη, με αρχιτεκτονική κομψότητα και όμορφες γωνιές, που δικαίως κέρδισε άλλον ένα θαυμαστή. Αντίθετα, η πόλη Belogorsk ήταν ένα άχρωμο και αδιάφορο αστικό κέντρο, που γρήγορα έσβησα από τα κύτταρα της μνήμης μου.


Στην προσπάθειά μου να οδηγήσω κατόπιν βόρεια του Υπερσιβηρικού, πάνω στον οδικό άξονα Lena Hwy με προορισμό τις πόλεις Yukutsk και Magadan, είχα δυο πτώσεις στον χωμάτινο άξονα (περίπου 300 χιλιόμετρα νότια της πόλης Yukutsk). Ένα άσχημα κτυπημένο πόδι δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω την πορεία μου πιο βόρεια, με αποτέλεσμα να επιστρέψω ξανά στον Υπερσιβηρικό και να στραφώ προς την πόλη Blagoveshchensk.


Την περίοδο που ήμουν στην Σιβηρία, εκτός από τις καταστροφικές πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν, εκτεταμένες πλημμύρες σάρωσαν την περιοχή του Far East. Τα δυσάρεστα αποτελέσματα των σφοδρών βροχοπτώσεων ήταν ορατά στα χωριά της παραποτάμιας περιοχής του Amur, καθώς πολλά ήταν πλημμυρισμένα.


Το κοινό στοιχείο των πόλεων Khabarovsk και Blagoveshchensk είναι ο ποταμός Amur. Και τα δυο αστικά κέντρα της Ανατολικής Σιβηρίας είναι κτισμένα στις όχθες του συνοριακού ποταμού και θωπεύουν από απόσταση αναπνοής την Κίνα…
Κωνσταντίνος Μητσάκης


 

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό

“Δρόμος ειρήνης 2018”: Κορέα

Με άρωμα Ελλάδας!
3/8/2018

Η αλήθεια είναι πως η Νότια Κορέα δεν συμπεριλαμβανόταν στον αρχικό σχεδιασμό του “Δρόμος ειρήνης 2018”. Ίσως γιατί δεν είχα αντιληφθεί την δυνατότητα που υπήρχε να αποβιβαστώ στη Νότια Κορέα και μετά από μια βδομάδα να συνεχίσω με το επόμενο πλοίο για Ιαπωνία. Όταν όμως έπεσε στην αντίληψή μου αυτή η εναλλακτική πρόταση για την Κορεατική χερσόνησο, μεμιάς αναφώνησα: “τώρα θα γίνει της Κορέας”. Και πραγματικά, έγινε…


Το επιτελικό σχέδιο απόβασης της μαύρης Honda CRF 250 Rally στη Νότια Κορέα προέβλεπε μια κυκλική διαδρομή περίπου 1.200 χλμ. (με αφετηρία και τερματισμό το λιμάνι Donghae) και περιήγηση στις δυο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, την πρωτεύουσα Seoul και την Busan.
Εξαιτίας του γεγονότος πως στη Νότια Κορέα απαγορεύεται η κυκλοφορία όλων των μοτοσυκλετών στους αυτοκινητοδρόμους (Expressway), υποχρεώθηκα να οδηγώ στο πολυσύχναστο εθνικό και επαρχιακό δίκτυο, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται σε χρόνο και ταλαιπωρία. Με μέση ωριαία ταχύτητα 50km/h, καθημερινά βρισκόμουν για πολλές ώρες στην σέλα της μοτοσυκλέτας. Δεν πειράζει…


Αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήταν η μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη και αποδοχή που έτυχα από τους ντόπιους δικυκλιστές. Η γνωριμία μου με τον Kim (κάτοχος μιας Suzuki V-Strom 650) και τον Paul (κάτοχος μιας BMW F800) ήταν οι πιο δυνατές και αξέχαστες αναμνήσεις που είχα από τους Νοτιοκορεάτες bikers…
Στα μάτια μου, η πρωτεύουσα Seoul δικαιολόγησε απόλυτα τον τίτλο μιας λαμπερής ασιατικής μεγαλούπολης. Κι αυτό, χάρη στα επιβλητικά αυτοκρατορικά παλάτια, τους πάμπολλους βουδιστικούς ναούς, την έντονη νυχτερινή ζωή, την καθαριότητα, την οργάνωση και τον κοσμοπολιτισμός της.


Καθοδόν για την Busan (450 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Seoul) αντάμωσα τον Paul, έναν διαδικτυακό φίλο που με περίμενε στην πόλη του. Παρέα με τον ευδιάθετο Paul συνταξιδέψαμε για 150 χιλιόμετρα μέχρι την Busan. Το φαγητό, ο καφές και η βενζίνη, όλα κερασμένα από τον συνάδελφο Paul!
Άρωμα Ελλάδας στην Busan… Περιπλανήθηκα στα στενά σοκάκια της ποικιλόχρωμης συνοικίας Gamcheon Village, την οποία οι ντόπιοι ονομάζουν χαρακτηριστικά “Σαντορίνη της Κορέας”. Επίσης, δεν παρέλειψα να επισκεφθώ ένα δημόσιο πάρκο της κωμόπολης Okpo Dong (62 χλμ. νοτιοδυτικά της Busan), όπου υπάρχει μια μεταλλική στήλη με γραμμένο τον ελληνικό εθνικό ύμνο.


Το απόγευμα της έκτης μέρας στην Νότια Κορέα επέστρεφα και πάλι στην Donghae. Ο χρόνος μου στην Κορεατική χερσόνησος είχε σχεδόν τελειώσει, αφού το επόμενο μεσημέρι μπαρκάριζα για Ιαπωνία. Εκεί, στην απέναντι ακτή θα ξεκινούσε το τελευταίο etap του “ Δρόμος ειρήνης 2018”…

Κωνσταντίνος Μητσάκης