Ταξίδι “Daytona East”: Τουρκία - Λίβανος (Α' Ανταπόκριση)

3/1/2022

Ακόμα δεν είχε κατακάτσει η σκόνη από τους χωματόδρομους του Αμαζονίου και οι χάρτες είχαν ήδη ξεδιπλωθεί και είχε αρχίσει ο σχεδιασμός του τέταρτου –και τελευταίου για το 2021– δίτροχου ταξιδιού. Η χρονική περίοδος των Χριστουγέννων ήταν η μικρή “χαραμάδα” διαφυγής που αναζητούσα, προκειμένου να οδοιπορήσω με μια μοτοσυκλέτα Daytona Maverick 500 (ευγενική χορηγία της ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε.) στην Κεντρική Τουρκία και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής (Λίβανος). Επρόκειτο για μια συγκινησιακή περιπλάνηση σε τόπους μυθικούς και ιστορικούς, που τους χαρακτηρίζει η μακραίωνη παρουσία του προγονικού μας πολιτισμού, ο οποίος άφησε ανεξίτηλη εδώ την πολιτισμική –και όχι μόνο– σφραγίδα του.

Με συνεπιβάτη το τσουχτερό κρύο του καταχείμωνου, ξεκίνησα αμέσως μετά τα Χριστούγεννα την υλοποίηση της ταξιδιωτικής απόδρασης “Daytona East”. Αφού κατάφερα να ξεπεράσω την θανάσιμη μονοτονία των 860 χλμ. που με χώριζαν από την συνοριακή έξοδο των Κήπων (Τουρκία), αποχαιρέτησα τα πάτρια εδάφη σφραγίζοντας το διαβατήριο και έβαλα ρόδα στην Τουρκία αργά το βράδυ. Εκείνη την δύσκολη μέρα, η μαύρη Daytona Maverick 500 μού είχε πρόσφερε μια ξεκούραστη, όσο και άνετη οδηγική εμπειρία.

Στους δρόμους της Τουρκίας είχα να διανύσω περίπου 1.200 χλμ., ακολουθώντας την διαδρομή Kesan-Gelibolu-Bursa-Afyon-Konya-Karaman-Tasucu. Φτάνοντας στο λιμάνι Tasucu (Νότια Τουρκία), ένα πλοίο θα με μετέφερε κατόπιν στην Τρίπολη του Λιβάνου. Κι όσον αφορά τα οικονομικά μεγέθη του τουρκικού σκέλους του “ Daytona East” (με την ισοτιμία Ευρώ-τουρκική Λίρα στο 1 προς 12 και την βενζίνη στα 0,80 Ευρώ/λίτρο), χρειάστηκε να δαπανήσω ένα σχετικά χαμηλό budget!

Μετά το ακτοπλοϊκό πέρασμα των Στενών των Δαρδανελλίων (Ελλήσποντος), βρέθηκα να διασχίζω την τιμημένη μικρασιατική γη. Όσο πιο ανατολικά πήγαινα τόσο δυνάμωνε το κρύο, ενώ τα πρώτα (αναμενόμενα) χιόνια με υποδέχτηκαν στη διαδρομή Kutahya-Afyon. Είχα μπει για τα καλά στα οροπέδια της Κεντρικής Τουρκίας.

Η Konya (Ικόνιο) με καλωσόρισε με χιονοθύελλα και -2 °C. Κάτω από αυτές τις καιρικές συνθήκες βρήκα ωστόσο το κουράγιο να επισκεφθώ στο κέντρο της πόλης το Μουσείο–Μαυσωλείο του φιλόσοφου-ποιητή Mevlana Rumi, τον ιδρυτή του περιστροφικού χορού των Δερβίσηδων.

Η λύτρωση από τον εφιάλτη του κρύου δεν άργησε πάντως να έρθει, αφού η διαδρομή Konya-Karaman-Tasucu (260 χλμ.) οδήγησε την μαύρη Daytona East 500 στις γαλάζιες ακτές της Ανατολικής Μεσογείου. Εκεί έβγαλα πια τα ισοθερμικά, μιας και ο υδράργυρος άγγιζε τους 17 C!

Με την ψυχή στο στόμα κατάφερα να βγάλω τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και να κάνω το απαραίτητο PCR Test στο τοπικό νοσοκομείο. Και τελικά επιβιβάστηκα λίγο πριν σαλπάρει ο σκυλοπνίχτης για την Τρίπολη του Λιβάνου, μεταφέροντας στην σιδερένια "κοιλιά" του 65 νταλίκες και μια ελληνική μοτοσυκλέτα.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_671

12/7/2021

Η ακτοπλοϊκή απόβαση στην Φιλανδία βρήκε το SYM HD 300 μόλις 1.500 χλμ. μακριά από το Nordkapp. Καιρού επιτρέποντος, θα έφτανα στην εμβληματική υδρόγειο σφαίρα του Βορείου Ακρωτηρίου σε τρεις μέρες, ενώ καθοδόν είχα να κάνω μια επιβεβλημένη στάση στην πόλη Rovaniemi…

Με απρόσμενο σύμμαχο έναν υπέροχο καλοκαιρινό καιρό, άρχισα να προωθούμαι τάχιστα προς τον φιλανδικό βορρά, ακολουθώντας την διαδρομή Helsinki – Jyvaskyla – Oulou – Rovaniemi – Inari. Ευλαβική τήρηση των ορίων ταχύτητας και προσοχή στους άτακτους ταράνδους, ήταν οι συμβουλές των ντόπιων, τις οποίες τήρησα κατά γράμμα. Κι όσον αφορά την τοπική φύση, το πράσινο και το γαλάζιο ήταν οι αποχρώσεις που επικρατούσαν ολόγυρά μου, δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό της Φιλανδίας ως την "Χώρα των χιλίων λιμνών".

Στην πόλη Rovaniemi, εκτός από το διάσημο τουριστικό χωριό του Αι-Βασίλη, άλλος ένας λόγος για να σταματήσει κανείς στην πρωτεύουσα της Λαπωνίας είναι ο Αρκτικός Κύκλος. Φυσικά και πάτησα πάνω στον Αρκτικό Κύκλο και έβγαλα τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες μου.

Επιπροσθέτως, εδώ έκανα και την πρώτη αλλαγή λαδιών στο ακούραστο και συνάμα απροβλημάτιστο SYM HD 300.

Αποχαιρετώντας την Rovaniemi, υπολείπονταν μόνο 700 χλμ. για να φτάσω στην βόρεια εσχατιά της Ευρώπης και να αντικρίσω το Βόρειο Ακρωτήρι. Για χιλιάδες Ευρωπαίους μοτοσυκλετιστές, το Βόρειο Ακρωτήριο της Νορβηγίας αντιπροσωπεύει ένα όνειρο ζωής και βρίσκεται αρκετά ψηλά στην ταξιδιωτική τους ατζέντα. Κάτι φυσικά που ισχύει και για μένα.

Το Nordkapp βρίσκεται στο νησί Mageroya, που συνδέεται με την ηπειρωτική Νορβηγία, μ’ ένα υποθαλάσσιο τούνελ μήκους 6,8 χλμ. Ήταν η 12^η μερα του "SYM 2 Nordkapp” και το κοντέρ του σκούτερ έγραφε 5.700 χλμ., ενώ εγώ, διασχίζοντας ατελείωτες εκτάσεις τούνδρας και προσπερνώντας μικρά γραφικά ψαροχώρια, κατέληγα πανευτυχής στην άκρη του γκρεμού, εκεί που τελειώνει η ήπειρός μας και απλώνεται το υδάτινο σεντόνι του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού.

Το έπαθλό μου για την πραγμάτωση του ονείρου ήταν αμέτρητες φωτογραφίες μπροστά στην εμβληματική σφαίρα του Βορείου Ακρωτηρίου, ενώ ένα μικρό πανηγύρι χαράς στήθηκε στο χώρο του μνημείου. Χάρη στο ψυχικό σθένος του αναβάτη και στην αξιοπιστία του μικρού SYM HD 300, ο στόχος του Nordkapp τελικά επετεύχθη.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Δείτε στο gallery το πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι!