Ταξίδι "Daytona East": Τουρκία-Λίβανος (Γ' Ανταπόκριση)

Στο κρησφύγετο της Χεσμπολάχ
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/1/2022

Μετά την γνωριμία με την σύγχρονη λιβανέζικη πραγματικότητα, ήταν καιρός να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο προκειμένου να θαυμάσω τις αρχαίες μαρτυρίες αυτού του ιστορικού τόπου. Ύψιστο σημείο αναφοράς αποτελεί για τον Λίβανο η αρχαιοελληνική αποικία Ηλιούπολη, γνωστότερη με την αραβική ονομασία Μπάαλμπεκ, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τα σύνορα της Συρίας (80 χλμ. ανατολικά της Βηρυτού).

Μέσα στη κλειστή στενόμακρη κοιλάδα Μπεκάα, η οποία βρίσκεται "εγκλωβισμένη" ανάμεσα στις οροσειρές του Λιβάνου και του Αντιλιβάνου, είχα την τύχη να επισκεφθώ έναν από τους επιβλητικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Μέσης Ανατολής. Εδώ, το λαμπρότερο και πιο εμβληματικό αρχιτεκτόνημα του χώρου ήταν αναμφίβολα ο εντυπωσιακός σε μέγεθος οκτάστυλος ναός του Βάκχου -κτίσμα της ρωμαϊκής εποχής.

Παρεμπιπτόντως, η κοιλάδα Μπεκάα αποτελεί εδώ και δεκαετίες το ορμητήριο της φιλοϊρανικής εξτρεμιστικής οργάνωσης Χεσμπολάχ, πράγμα που μαρτυρούσαν τόσο οι σημαίες της οργάνωσης που ανέμιζαν παντού, όσο και τα δεκάδες ιρανικά πανό που ήταν αναρτημένα στα όρια της κοιλάδας.

Η προσπάθειά μου να επισκεφθώ κατόπιν τον αρχαιολογικό χώρο της Τύρου (85 χλμ. νότια της Βηρυτού) στέφτηκε από πλήρη αποτυχία. Περίπου 40 χλμ. πριν φτάσω στη Τύρο, η κατά νότο πορεία μου με την μαύρη Daytona Maverick 500 σταμάτησε οριστικά, αφού στο μπλόκο ελέγχου που υπήρχε στον οδικό άξονα Βηρυτός-Τύρος, μου διευκρίνισαν πως απαγορεύονται οι μοτοσυκλέτες στο Νότιο Λίβανο. Για μια στιγμή νόμισα πως μου έκαναν πλάκα. Και παρά τις αντιρρήσεις και τις διαμαρτυρίες μου, οι αδιαπραγμάτευτοι Λιβανέζοι στρατιώτες με γύρισαν άρον άρον πίσω στην Βηρυτό.

Μετά από μια βδομάδα παραμονής στον Λίβανο, ήταν καιρός να αποχαιρετήσω τη γη της αρχαίας Φοινίκης και να επιστρέψω ακτοπλοϊκώς πίσω στην Τουρκία. Έτσι, από την λιβανέζικη πρωτεύουσα κατευθύνθηκα στην πόλη Βύβλο, η οποία βρίσκεται στο μέσο της απόστασης μεταξύ Βηρυτού και Τρίπολης. Είχα προγραμματίσει να περάσω εδώ την τελευταία μου νύχτα στον Λίβανο, μιας και ήθελα διακαώς να περπατήσω στα σοκάκια της παραθαλάσσιας Βύβλου, που θεωρείται η παλαιότερη συνεχώς κατοικούμενη πόλη του κόσμου (πιστεύεται ότι πρωτοκατοικήθηκε μεταξύ 8800 και 7500 π. Χ.) και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Περπατώντας αργόσυρτα στο χώρο του μικρού λιμανιού της Βύβλου, με τα ματιά της φαντασίας βρέθηκα ξαφνικά να ταξιδεύω στους φοινικικούς χρόνους, τότε που η Βύβλος ήταν ένα μεγάλο ναυτιλιακό και εμπορικό κέντρο της Μεσογείου. Συνεπαρμένος έβλεπα τα ξύλινα καράβια των Φοινίκων –φορτωμένα με πάπυρο– να ανοίγουν τα πανιά τους και να αναχωρούν με προορισμό τις αρχαίες πόλεις–λιμάνια της μεσογειακής λεκάνης. Τα συναισθήματα που με πλημμύρισαν; Μόνο συγκίνηση και δέος ένιωσα γι’ αυτό το απρόσμενο ταξίδι πίσω στην αρχαιότητα που μου χάρισε η Βύβλος…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Απολαύστε το gallery με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι του Μητσάκη!

 

Trans – Asian 2017

Κεφάλαιο… Ινδία!
13/7/2017

Amritsar, Agra, Kanpur, Κolkata. Με συγκρατημένη αισιοδοξία και έντονο σκεπτικισμό, ο δείκτης του χεριού μου ταξίδευε εκείνο το πρωινό στα τέσσερα αυτά αστικά κέντρα της Βόρειας Ινδίας, που βρίσκονταν σ’ ένα μικρό μόλις κομμάτι του χάρτη της ινδικής υποηπείρου. Οι τέσσερεις ινδικές πόλεις συνδέονταν μεταξύ τους με μια κόκκινη γραμμή, η οποία αντιστοιχούσε στην οδική αποστολή που είχα να επιτελέσω στους δρόμους της Ινδίας, προκειμένου να προσεγγίσουμε το Μπαγκλαντές, την επόμενη –και πέμπτη κατά σειρά– χώρα του "Trans – Asian 2017".

Και μόλις τελείωσαν οι συνοριακές διαδικασίες, ξεκίνησε αμέσως η μάχη της ασφάλτου… Για τις επόμενες μέρες, το ταξίδι στο κολαστήριο των ινδικών δρόμων αποδείχθηκε μια ανεπανάληπτη εμπειρία τρόμου, μια οδική περιπέτεια ζωής και θανάτου! Έχω ταξιδέψει σε δεκάδες χώρες του κόσμου, αλλά σαν την Ινδία, πουθενά…

Ο Χρυσός ναός των Σιχ Hari Mandir Sahib στην πόλη Amrritsar και το διάσημο μαυσωλείο της αγάπης Taz Mahal στην πόλη Agra, αποτέλεσαν τα δυο μνημειακά αξιοθέατα που επισκέφθηκα στην διάρκεια της παρουσία μου στην αιώνια Ινδία, μια χώρα που χαρακτηρίζεται από πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, αρχαιότατες ιστορικές καταβολές και αξιολογότατη θρησκευτική παράδοση.

Στα σύνορα του Μπαγκαλντές "έφαγα πόρτα". Αρνήθηκαν την είσοδο της μοτοσυκλέτας στην χώρα λόγω πολλών κυβικών!! Σύμφωνα μ’ έναν πρόσφατο νόμο, απαγορεύεται η είσοδος στην χώρα σε μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού. Στην δική μου περίπτωση, θα έπρεπε να μείνω στα σύνορα 3-4 μέρες για να μου ετοιμάσουν κάποια ειδικά έγγραφα, μια διαδικασία όμως με αναμφίβολη αποτελεσματικότητα.

Τι έκανα τελικά προκειμένου να προσεγγίσω την Μιανμάρ, την επόμενη χώρα του "Trans – Asian 2017"; Δίχως δεύτερη σκέψη, αποφάσισα να παρακάμψω οδικά το Μπαγκλαντές, οδηγώντας στην Βορειοανατολική Ινδία (στην περιοχή της Δυτικής Βεγγάλης). Μετά από τέσσερεις μέρες εξοντωτικής οδήγησης σε άθλιους δρόμους και κάτω από συνεχή βροχή (εποχή μουσώνων), κατάφερα να φτάσω την 31η μέρα του ταξιδιού στην συνοριακή κωμόπολη Moreh και να ολοκληρώσω το ινδικό κομμάτι (3.000 χλμ.) του "Trans – Asian 2017" . Πέμπτος προορισμός, η Μιανμάρ…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες