Ταξίδι "Daytona East": Τουρκία-Λίβανος (Γ' Ανταπόκριση)

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/1/2022

Μετά την γνωριμία με την σύγχρονη λιβανέζικη πραγματικότητα, ήταν καιρός να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο προκειμένου να θαυμάσω τις αρχαίες μαρτυρίες αυτού του ιστορικού τόπου. Ύψιστο σημείο αναφοράς αποτελεί για τον Λίβανο η αρχαιοελληνική αποικία Ηλιούπολη, γνωστότερη με την αραβική ονομασία Μπάαλμπεκ, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τα σύνορα της Συρίας (80 χλμ. ανατολικά της Βηρυτού).

Μέσα στη κλειστή στενόμακρη κοιλάδα Μπεκάα, η οποία βρίσκεται "εγκλωβισμένη" ανάμεσα στις οροσειρές του Λιβάνου και του Αντιλιβάνου, είχα την τύχη να επισκεφθώ έναν από τους επιβλητικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Μέσης Ανατολής. Εδώ, το λαμπρότερο και πιο εμβληματικό αρχιτεκτόνημα του χώρου ήταν αναμφίβολα ο εντυπωσιακός σε μέγεθος οκτάστυλος ναός του Βάκχου -κτίσμα της ρωμαϊκής εποχής.

Παρεμπιπτόντως, η κοιλάδα Μπεκάα αποτελεί εδώ και δεκαετίες το ορμητήριο της φιλοϊρανικής εξτρεμιστικής οργάνωσης Χεσμπολάχ, πράγμα που μαρτυρούσαν τόσο οι σημαίες της οργάνωσης που ανέμιζαν παντού, όσο και τα δεκάδες ιρανικά πανό που ήταν αναρτημένα στα όρια της κοιλάδας.

Η προσπάθειά μου να επισκεφθώ κατόπιν τον αρχαιολογικό χώρο της Τύρου (85 χλμ. νότια της Βηρυτού) στέφτηκε από πλήρη αποτυχία. Περίπου 40 χλμ. πριν φτάσω στη Τύρο, η κατά νότο πορεία μου με την μαύρη Daytona Maverick 500 σταμάτησε οριστικά, αφού στο μπλόκο ελέγχου που υπήρχε στον οδικό άξονα Βηρυτός-Τύρος, μου διευκρίνισαν πως απαγορεύονται οι μοτοσυκλέτες στο Νότιο Λίβανο. Για μια στιγμή νόμισα πως μου έκαναν πλάκα. Και παρά τις αντιρρήσεις και τις διαμαρτυρίες μου, οι αδιαπραγμάτευτοι Λιβανέζοι στρατιώτες με γύρισαν άρον άρον πίσω στην Βηρυτό.

Μετά από μια βδομάδα παραμονής στον Λίβανο, ήταν καιρός να αποχαιρετήσω τη γη της αρχαίας Φοινίκης και να επιστρέψω ακτοπλοϊκώς πίσω στην Τουρκία. Έτσι, από την λιβανέζικη πρωτεύουσα κατευθύνθηκα στην πόλη Βύβλο, η οποία βρίσκεται στο μέσο της απόστασης μεταξύ Βηρυτού και Τρίπολης. Είχα προγραμματίσει να περάσω εδώ την τελευταία μου νύχτα στον Λίβανο, μιας και ήθελα διακαώς να περπατήσω στα σοκάκια της παραθαλάσσιας Βύβλου, που θεωρείται η παλαιότερη συνεχώς κατοικούμενη πόλη του κόσμου (πιστεύεται ότι πρωτοκατοικήθηκε μεταξύ 8800 και 7500 π. Χ.) και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Περπατώντας αργόσυρτα στο χώρο του μικρού λιμανιού της Βύβλου, με τα ματιά της φαντασίας βρέθηκα ξαφνικά να ταξιδεύω στους φοινικικούς χρόνους, τότε που η Βύβλος ήταν ένα μεγάλο ναυτιλιακό και εμπορικό κέντρο της Μεσογείου. Συνεπαρμένος έβλεπα τα ξύλινα καράβια των Φοινίκων –φορτωμένα με πάπυρο– να ανοίγουν τα πανιά τους και να αναχωρούν με προορισμό τις αρχαίες πόλεις–λιμάνια της μεσογειακής λεκάνης. Τα συναισθήματα που με πλημμύρισαν; Μόνο συγκίνηση και δέος ένιωσα γι’ αυτό το απρόσμενο ταξίδι πίσω στην αρχαιότητα που μου χάρισε η Βύβλος…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Απολαύστε το gallery με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι του Μητσάκη!

https://bit.ly/MOTO_671

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

5/9/2022

Μετά το ιστορικό «προσκύνημα» στην πόλη των ηρώων (Βόλγογκραντ), η πράσινη BMW F 850 GS συνέχισε την προκαθορισμένη πορεία της κατά μήκος του Βόλγα. Μέσα στις δύο επόμενες μέρες, περίπου 950 χλμ. προστέθηκαν στα υδάτινα χιλιόμετρα του “VOLGA ROUTE”, ενώ οι πόλεις Saratov, Syzran και Samara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, διευρύνοντας έτσι τον κύκλο γνωριμίας μου με τα παραποτάμια αστικά κέντρα του μεγάλου ρώσικου ποταμού.

Όμως, η οδήγηση στους επαρχιακούς οδικούς άξονες που ένωναν τις παραπάνω πόλεις αποδείχθηκε ένας εφιάλτης, αφού ήταν κυκλοφοριακά κορεσμένοι και σε πολλές περιπτώσεις αναγκάστηκα να βγω εκτός δρόμου για να αποφύγω την μετωπική σύγκρουση! Ρώσος στο τιμόνι, ο Χάρος σε ζυγώνει!

Οι πόλεις Σαράτοφ και Σαμάρα που μού πρόσφεραν στέγη, είχαν θεμελιωθεί με μόλις 4 χρόνια διαφορά: η Σαμάρα ξεκίνησε την ζωή της το 1586 και η Σαράτοφ το 1590. Αποδείχθηκαν ωστόσο δυο πόλεις με αδιάφορη «προσωπικότητα», χωρίς κάποιο σημαντικό αρχιτεκτονικό αξιοθέατο -μοιραία λοιπόν δεν με συγκίνησαν διόλου.

Σημείο αναφοράς των δυο παραποτάμιων αστικών κέντρων αποτελούσαν οι πεζοδρομημένες περιοχές δίπλα στον Βόλγα. Τις απογευματινές και πρώτες βραδυνές ώρες, οι παρόχθιοι πεζόδρομοι «πλημμύριζαν» από ντόπιους που αποζητούσαν την χαλάρωση και την ηρεμία σουλατσάροντας δίπλα στα ασάλευτα νερά του Βόλγα -μαζί τους κι εγώ! Ήταν μια ζωντανή εικόνα-φιέστα της ρώσικης καθημερινότητας που τόσο μου άρεσε. Απ’ όλα είχε το πανηγύρι: καφέ, μπύρα, φαγητό στο πόδι, πολύχρωμα παιχνίδια για τα παιδιά, υπαίθριους πωλητές, εμπνευσμένους μουσικούς…

Και στον αντίποδα η αρχοντική Καζάν. Πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ταταρστάν, με καρτερούσε 520 χλμ. βορειότερα και μου έκλεψε την καρδιά! Γεμάτη από μοναδικά μνημεία Ιστορίας και πολιτισμού, η Καζάν αποτελεί το λίκνο του πολιτισμού των Τατάρων και περιλαμβάνεται στην λίστα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Η πολύχρωμη Καζάν μετρά πάνω από μια χιλιετία ζωής και ανέκαθεν ήταν ένα πρότυπο ειρηνικής συμβίωσης Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Απόδειξη αποτελεί άλλωστε το γεγονός πως στην Καζάν (στο χώρο του συγκροτήματος Kazan Kremlin) ορθώνεται το γαλανόλευκο τζαμί Kul-Sharif, το μεγαλύτερο τζαμί της Γηραιάς ηπείρου -ανεγέρθηκε το 2005.

Κτισμένος σ’ ένα λόφο με πανοραμική θέα τον Βόλγα, ο εκτεταμένος χώρος του Kazan Kremlin φιλοξενεί επίσης πίσω από τα τείχη του μερικά από τα σημαντικότερα θρησκευτικά, ιστορικά και κυβερνητικά αρχιτεκτονήματα της πολιτείας του Βόλγα. Το Kazan Kremlin αποτελεί την ιδανική αφετηρία για να ξεκινήσει κάποιος την επίσκεψή του εδώ στην κοιτίδα του ταταρικού πολιτισμού.

Στην Καζάν παρέμεινα δυο ολόκληρες μέρες, χρονικό διάστημα που αποδείχθηκε αρκετά λίγο για να γνωρίσω σε βάθος τα καλαίσθητα μνημεία και την τοπική αρχιτεκτονική παράδοση της πόλης. Με επίκεντρο τον κεντρικό εμπορικό πεζοδρομο Ulitsa Profsoyuznaya και την αστική λίμνη Kaban Lake, ολοκλήρωσα εντέλει την επιδερμική γνωριμία μου με την Καζάν, αποτυπώνοντας στα μύχια του μυαλού μου μοναδικές εικόνες και εμπειρίες της ομορφότερης πολιτείας του “VOLGA ROUTE”.