Ταξίδι Τουρκία – Ιράκ: Α' ανταπόκριση

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

6/5/2021

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ξεκίνησε άλλο ένα ιδιαίτερο ταξίδι, το "Anatolia Trip 2021" με προορισμό μία από τις πιο "δύσκολες" και απαιτητικές περιοχές της Μέσης Ανατολής: Την ανατολική Τουρκία και το βόρειο κομμάτι του Ιράκ. Θα μπορούσε να είναι το σκηνικό που εξελίσσεται η επόμενη ταινία "Επικίνδυνη Αποστολή", αλλά είναι απλώς ο επόμενο προορισμός του πιο σκληροπυρηνικού Έλληνα μοτοταξιδιώτη. Από εδώ θα ενημερώνεστε μέσω των ανταποκρίσεών του για την εξέλιξη του ταξιδιού, με πλούσιο και μοναδικό φωτογραφικό υλικό.

Είχαν περάσει οκτώ μήνες από την τελευταία απόδρασή μου εκτός συνόρων (είχα πάει μ’ ένα παπί SYM VF 125 στις ιταλικές Άλπεις) και πραγματικά είχα αρχίσει να σαλτάρω! Ευτυχώς, κοντά στο Πάσχα βρήκα μια μικρή “χαραμάδα” απόδρασης και την κοπάνησα μακριά δίχως δεύτερη σκέψη. Προορισμός μου η περιοχή της Ανατολίας (Ανατολική Τουρκία & Βόρειο Ιράκ) και όχημα διαφυγής μια γκρι Yamaha Tracer 700 '21, ευγενική παραχώρηση της YAMAHA - ΜΟΤΟΔΙΚΤΥΟ Α.Ε.

Έχοντας στις αποσκευές μου το PLF (έγγραφο για την έξοδό μου από την χώρα) και ένα αρνητικό covid test PCR (απαραίτητο για την είσοδό μου στην Τουρκία) ξεκίνησα το ταξίδι μου με αρχικό προορισμό την συνοριακή πύλη των Κήπων. Καθοδόν, στα 15 διόδια που πέρασα από την Αθήνα, κανείς ένστολος δεν με ενόχλησε ή δεν ρώτησε τον λόγο μετακίνησης μου εκτός νομών. Ρισκάρισα και τελικά κέρδισα.

Στην Τουρκία είχα να διανύσω περίπου 2.000 χιλιόμετρα ως τα σύνορα του Ιράκ, οδηγώντας την Yamaha Tracer 700 πάνω στην διαδρομή Kesan – Istanbul – Ankara – Adana – Gazientep – Cizre. Το ευτύχημα ήταν ότι η τιμή της βενζίνης είχε κατρακυλήσει στα 0.78 Euro/lt, λόγω της "σφαλιάρας" που έχει δεχτεί το τελευταίο διάστημα η τουρκική λίρα.

Είχα φτάσει στην Άγκυρα όταν ανακοινώθηκε ολικό lockdown στην Τουρκία λόγω της έξαρσης των κρουσμάτων του κορωνοϊού – για μια στιγμή φοβήθηκα πως θα με υποχρέωναν να εγκαταλείψω άρον άρον την χώρα. Ευτυχώς, οι περιορισμοί μετακίνησης στην χώρα δεν ίσχυαν για τους ξένους τουρίστες – μόνο για τους ντόπιους. Φυσικά, αυξήθηκαν κατακόρυφα τα μπλόκα ελέγχου στους δρόμους της Τουρκίας, γεγονός που με υποχρέωνε σε πολλές στάσεις.

Κάτω λοιπόν από αυτές τις καινούργιες προϋποθέσεις, συνέχισα απρόσκοπτα το ταξίδι μου με προορισμό την πόλη Gaziantep, που θεωρείται μια από τις παλαιότερες, συνεχώς κατοικημένη πόλη στον κόσμο –η Gaziantep "αναπνέει" αδιαλείπτως από το 3650 π.Χ. Σημείο αναφοράς της πόλης ήταν το γεροδεμένο κάστρο της που δέσποζε στο κέντρο της παλαιάς πόλη, ενώ η επίσκεψή μου στο κεντρικό νοσοκομείο αποσκοπούσε στην διεξαγωγή ενός μοριακού covid test που απαιτείτο για την επικείμενη είσοδό μου στο Ιράκ. Αφού λοιπόν βρέθηκα αρνητικός, ήμουν έτοιμος πλέον να εισβάλω στο Βόρειο Ιράκ…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό gallery

https://bit.ly/MOTO_669

19/1/2022

Εκείνο το μουντό απομεσήμερο, αντικρίζοντας τα πρώτα σπίτια του Αϊβαλί, έπιασα τον εαυτό μου να σιγοτραγουδούσα μέσα στο κράνος το παλιό, πολυαγαπημένο μου τραγούδι “Δυο παλικάρια απ’ το Αϊβαλί”:

“Δυο παλικάρια απ’ το Αϊβαλί
μπήκαν στο στέκι του Μπαλή
και δεν αφήσανε γυαλί στο ράφι
για τη ζημιά στο μαγαζί
δώσαν στον γέρο το Μπαλή
έναν τουρβά ασήμι και χρυσάφι”…

Το κεραμόσκεπο Αϊβαλί (Κυδωνιές) του Φώτη Κόντογλου, του Στρατή Δούκα και του Ηλία Βενέζη, που δυστυχώς αποτέλεσε σύμβολο της προσφυγιάς, ήταν ο επόμενος σταθμός στο μικρασιατικό κομμάτι του "Daytona East". Δίτροχος επισκέπτης σ’ αυτόν το νοσταλγικό τόπο του παρελθόντος και της Ιστορίας, διαπίστωσα συγκινημένος πως τούτη η παραθαλάσσια μικρασιατική πόλη –αν και δεν θυμίζει πλέον σε τίποτα το ένδοξο παρελθόν της– διατηρεί ακόμα πολλά από τα ελληνικά στοιχεία της. Τα εντόπισα στους αρχαίους ιωνικούς ναούς, στα νεοκλασικά αρχοντικά της, στις καλοδιατηρημένες χριστιανικές εκκλησίες, στις γερασμένες κατοικίες της παλιάς πόλης και στις φτωχογειτονιές της.

Οδηγώντας την μαύρη Daytona Maverick 500 κάτω από χειμωνιάτικες καιρικές συνθήκες (εκνευριστικό ψιλόβροχο και πολύ κρύο) έβαλα κατόπιν ρόδα στα χώματα της βορειοδυτικής Μικρασίας, σε μια από τις πολλές χαμένες πατρίδες του Αιγαίου. Εδώ, ο αρχαιολογικός χώρος της Άσσου (Behramkale) και η παράκτια πολιτεία Canakkale (Δαρδανέλια) μού πρόσφεραν φιλοξενία και πολύτιμες ιστορικές γνώσεις.

Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης δίδαξε για τρία χρόνια (348 π. Χ. – 345 π. Χ.) στην Άσσο, η οποία ιδρύθηκε από Αιολείς αποίκους από την Μήθυμνα της Λέσβου γύρω στο 700 π. Χ. Αντίθετα, η πόλη Canakkale ήταν μια σύγχρονη τουρκική πόλη, κτισμένη στο στενότερο σημείο των Δαρδανελίων. Ατραξιόν της Canakkale αποτελούσε το τεράστιο ξύλινο ομοίωμα του Δούρειου Ίππου, που είχε χρησιμοποιηθεί το 2004 στην κινηματογραφική υπερπαραγωγή "Τροία". Ο Δούρειος Ίππος της Canakkale βρισκόταν στο χώρο της προκυμαίας, εκεί που οδήγησα την μοτοσυκλέτα για την απαθανατίσω μπροστά του.

Από την Canakkale, ένα μικρό πλεούμενο με πέρασε στην αντίπερα όχθη των Στενών των Δαρδανελλίων και συγκεκριμένα στην πόλη Ecebat. Κι αφού αποβιβάστηκα στην ευρωπαϊκή ακτή της Τουρκίας, ξεκίνησα αμέσως την πορεία μου με κατεύθυνση τα ελληνικά σύνορα των Κήπων (145 χλμ. μακριά).

Με το απαραίτητο αρνητικό PCR στα χέρια (το είχα βγάλει στο δημόσιο νοσοκομείο του Αϊβαλί) και συμπληρωμένο το PLF εισόδου στην Ελλάδα, διέσχισα την συνοριακή γέφυρα του Έβρου και σταμάτησα μπροστά στην κατεβασμένη ελληνική μπάρα…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Στο gallery του άρθρου μπορείτε να απολαύσετε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι στα παράλια της Μ. Ασίας