"2 Generations' Ride" - Επιστρέφοντας από Αφρική!

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

26/4/2018

Πατέρας Μητσάκης και υιός Μητσάκης διεύρυναν το ταξίδι τους, περνώντας και στην "Μαύρη Ήπειρο" μετά την Ευρώπη, με τον μικρό Γιώργο να παίρνει το βάπτισμα του πυρός στην έρημο:
"Μόλις αποβιβαστήκαμε στην Τύνιδα, η λευκή Honda Africa Twin 1000 ξεκίνησε δίχως καθυστέρηση την πορεία της με κατεύθυνση τον μακρινό νότο της χώρας. Εκεί μας περίμενε η αληθινή Τυνησία, πρόθυμη να μας αποπλανήσει με τις μαγευτικές οάσεις της, την απέραντη χρυσοκίτρινη αμμοθάλασσα της Σαχάρας, τα λυγερόκορμα φοινικόδεντρα, τους παραδοσιακούς βερβέρικους οικισμούς και τους φιλόξενους νομάδες της.

Στην αγκαλιά της γαλήνιας Σαχάρας, ο μικρός Γιώργος βίωσε ενθουσιασμένος την πρωτόγνωρη εμπειρία της ερήμου. Εδώ η ματιά του ταξίδευε ανεμπόδιστα μέσα στο απόλυτο κενό του επίπεδου ορίζοντα, ένοιωσε έντονα το αίσθημα της ανυπαρξίας και της μοναξιάς που πρεσβεύει μια έρημος, ενώ δεν χόρταινε να χαϊδεύει το αμμώδες κορμί της Σαχάρας, ανακατεύοντας συνεχώς με τα χέρια του τους χρυσοκίτρινους κόκκους της άμμου και κουτρουβαλώντας στους τεράστιους αμμόλοφους.
Οι μικρές πόλεις-οάσεις Gabes, Matmata, Douz και Tozeur φιλοξένησαν την δίτροχη παρουσία μας στα νότια της χώρας. Στις πέντε μέρες που βρεθήκαμε εδώ, το πρόγραμμα ήταν γεμάτο: βόλτα με καμήλες, επίσκεψη σε τρωγλοδυτικές κατοικίες και στην τοποθεσία όπου έγιναν γυρίσματα της επικής κινηματογραφικής ταινίας “Star Wars 1”, διάσχιση της αλμυρής λίμνης Chot el Jerid, γνωριμία με την τοπική αρχιτεκτονική της περιοχής…

Εκτός όμως από τις όμορφες "ανάσες" γεωγραφίας, στην Τυνησία πήραμε και κάποια σημαντικά μαθήματα Ιστορίας, καθώς επισκεφθήκαμε το ρωμαϊκό αμφιθέατρο El Jen, τον αρχαιολογικό χώρο της ρωμαϊκής πόλης Sbeitla, την ιερή πόλη Kaiouran και το παραθαλάσσιο προάστιο Sidi Bou Said της Τύνιδας.
Ατμοπλοϊκή επιστροφή στην Ιταλία (στο λιμάνι Civitavecchia) και πορεία αμέσως προς τον βορρά της χώρας. Το "2 Generations' ride – 2 Continents" είχε μπει πλέον στην τελική του ευθεία. Στις επόμενες τέσσερις μέρες, μέχρι την άφιξή μας στην Βενετία, πατέρας και γιος περπατήσαμε στους δρόμους του κρατιδίου San Marino και σκαρφαλώσαμε στην καλοδιατηρημένη καστροπολιτεία του. Θαυμάσαμε επίσης τα βυζαντινά ψηφιδωτά στις εκκλησίες της πόλης Ravenna και νιώσαμε στην κεντρική πλατεία του Αγίου Μάρκου την μαγεία της ερωτεύσιμης Βενετίας.

Από το λιμάνι της Βενετίας, το πλοίο “Έλυρος”, η ναυαρχίδα της "ΑΝΕΚ LINES", ανέλαβε κατόπιν την ατμοπλοϊκή μετάβασή μας στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Ηγουμενίτσα. Μετά από 20 μέρες on the road, ταξιδεύοντας 5.200 χλμ. σε δύο ηπείρους με συνοδοιπόρο τον 11χρονο γιό μου, επιστρέφαμε και πάλι στη βάση μας.
Πρέπει να ομολογήσω πως ήταν δύσκολος ο ρόλος του μηχανόβιου-πατέρα. Αυτό το ταξίδι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς μπαμπάδες, που θέλουν να προσφέρουν στο παιδί τους ένα τεράστιο δώρο ζωής! Πιστεύω ότι το "2 Generations' ride – 2 Continents" ήταν ο πιο άμεσος τρόπος να δείξω στον Γιώργο τις ομορφιές και τις αξίες της ζωής και να νοιώσουμε παράλληλα την δυνατή σχέση πατέρα και γιου. Αυτή η δίτροχη βόλτα σε Ευρώπη και Αφρική ήταν και για τους δυο μας ένα μεγάλο σχολείο…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

4/10/2021

Του Κωνσταντίνου Μητσάκη

Η αποστειρωμένη Brazilia σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε βραζιλιάνικο αστικό κέντρο! Τριγυρνώντας με την μαύρη Honda XRE 300 RALLY στους δρόμους της διοικητικής πρωτεύουσας της Βραζιλίας αντίκρισα με σκεπτικισμό μια πόλη τετραγωνισμένη, βγαλμένη κυριολεκτικά από αρχιτεκτονική μακέτα.

Ήταν μια αναμενόμενη άλλωστε εικόνα, αφού η Brazilia σχεδιάστηκε και ανεγέρθηκε από τους αρχιτέκτονες Lucio Costa και Oscar Niemeyer μέσα σε μόλις 41 μήνες (1956–1960). Έκτοτε, η κυβερνητική “καρδιά” της χώρας κτυπά δυνατά στην Brazilia, η οποία μού συστήθηκε μέσα από τα κυριότερα αξιοθέατα–μνημεία της: την προεδρική κατοικία Planalto Palace, τον Καθεδρικό ναό, το Εθνικό Κοινοβούλιο, το Υπουργείο Εξωτερικών και το ναό Dom Bosco Sanctuary.

Η Brazilia ήταν το τελευταίο μεγάλο αστικό κέντρο της διαδρομής. Στα επόμενα 2.450 χλμ. που χώριζαν την βραζιλιάνικη πρωτεύουσα από την παραποτάμια Santarem (πόλη κτισμένη στις όχθες του Αμαζονίου ποταμού), θα συναντούσα μόνο μικρές πολιτείες και αναρίθμητους γραφικούς οικισμούς. Χρειάστηκα πέντε ημέρες πολύωρης οδήγησης μέχρι να φτάσω στην Santarem και να ανταμώσω τον υδάτινο γίγαντα της Νότιας Αμερικής, ενώ το ταλαίπωρο κορμί μου ανέλαβαν να “κοιμίσουν” οι πόλεις Gurupi, Araguaina, Maraba, Altamira και Ruropolis.

Περίπου 1.000 χλμ. βόρεια της Brazilia, η τροπική βλάστηση ξεκίνησε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο τοπικό οικοσύστημα, η ζέστη και η υγρασία σκαρφάλωναν όλο και πιο ψηλά, η κατάσταση του οδικού άξονα άρχισε να προβληματίζει σοβαρά τις αναρτήσεις της Honda XRE 300 RALLY και οι χωματόδρομοι εμφανίζονται όλο και συχνότερα κάτω από τις ρόδες της μοτοσυκλέτας. Βρισκόμουν πλέον στα γεωγραφικά όρια της Αμαζονίας.

Δυο πράγματα με προβλημάτισαν καθοδόν για την Santarem. Το πρώτο σχετιζόταν με την εκτεταμένη αποψίλωση των τροπικών δασών που αντίκριζα σε όλο το μήκος της διαδρομής. Ήταν ένα θλιβερό θέαμα που αποτελούσε την αδιάψευστη απόδειξη της τεράστιας οικολογικής καταστροφής που επιχειρείται –χρόνια τώρα– στην ευρύτερη περιοχή της Αμαζονίας.

Το δεύτερο είχε να κάνει με τους δυσκολοδιάβατους χωματόδρομους και τα πυκνά σύννεφα σκόνης που κλήθηκα να αντιμετωπίσω, οδηγώντας πάνω στον οδικό άξονα BR 230 /Transamazonica. Ειδικά στην χωμάτινη διαδρομή Altamira – Ruropolis, ήταν σαν να ταξίδευα σ’ ένα απέραντο βασίλειο κόκκινης σκόνης. Κάθε βράδυ, κάτω από τη ντουζιέρα του ξενοδοχείου, ξέπλενα από πάνω μου όλη την σκόνη της Αμαζονίας!

Ήταν το 1661 όταν οι αποικιοκράτες Πορτογάλοι έβαλαν το θεμέλιο λίθο της Santarem. Τριάμισι αιώνες μετά, η παραποτάμια πολιτεία της Αμαζονίας στεγάζει περίπου 300.000 κατοίκους κι έχει εξελιχθεί σ’ ένα από τα σημαντικότερα αστικά κέντρα του Αμαζονίου ποταμού.

Στην ατμοσφαιρική Santarem, αφού ξαπόστασα για λίγο δίπλα στις καταπράσινες όχθες του Αμαζονίου, συνέχισα κατόπιν το δίτροχο ταξίδι μου μέσω της πλωτής οδού. Με οδικό άξονα τον Αμαζόνιο ποταμό και μέσον μεταφοράς ένα ταχύπλοο σκάφος, έβαλα πλώρη για την παραποτάμια Manaus, την πρωτεύουσα της Αμαζονίας.