"2 Generations’ ride"

Μάθημα… καθ' οδόν!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/4/2018

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το ταξίδι-σταθμό στην πορεία του ως ταξιδευτής, καθώς είναι η πρώτη τέτοιου είδους εμπειρία που μοιράζεται με τον εντεκάχρονο γιο του! Όπως σας είχαμε υποσχεθεί, εδώ θα μπορείτε να διαβάζετε την πορεία του ταξιδιού και τις εμπειρίες που μοιράζονται πατέρας και γιος:
"Ως γονέας και εκπαιδευτικός, υποστηρίζω διακαώς πως πρέπει να περνάμε όσο γίνεται περισσότερη ώρα με τα παιδιά μας. Να τους προσφέρουμε απλόχερα τον πλούτο της ψυχής μας και όχι της τσέπης μας. Να τα παίρνουμε από το χέρι και να τους δείχνουμε τον πραγματικό κόσμο και όχι να τα αφήνουμε παγιδευμένα στην εικονική πραγματικότητα μιας οθόνης.
Αυτό ακριβώς ήθελα να «φωνάξω» εμπράκτως μέσα από το "2 Generations’ ride", ταξιδεύοντας με τον 11χρονο Γιώργο στην ίδια σέλα μιας μοτοσυκλέτας. Να μοιραστώ μαζί του μοναδικές εμπειρίες ζωής, που θα τις θυμάται για πάντα.


Το ταξίδι με τον μικρό Μητσάκη είχε σχεδιαστεί προσεκτικά αρκετούς μήνες πριν. Καθημερινές ώρες οδήγησης, στάσεις καθοδόν, εξοπλισμός, διατροφή… Η Ιταλία, η Γερμανία, η Αυστρία και η Γαλλία είχαν επιλεγεί ως πεδίο δράσης των δυο αναβατών και της λευκής Honda Africa Twin CRF 1000, ενώ οι πασχαλινές διακοπές του σχολείου ήταν το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα ταξιδεύαμε. Μοναδικό ανησυχητικό στοιχείο ήταν το γεγονός ότι εκείνη την εποχή στην Ευρώπη δεν έχει έρθει ακόμα η άνοιξη.


Και πραγματικά, οδηγώντας από την Βενετία -όπου αποβιβαστήκαμε- με προορισμό το Τιρόλο (Venezia-Verona-Brenner-Innsbruck), ο υδράργυρος είχε "παγώσει" κοντά στο 0°C, ενώ τα χιόνια σε πολλά σημεία της διαδρομής μόλις είχαν "εγκαταλείψει" την ασφάλτινη λωρίδα. Η πρώτη διανυκτέρευσή μας έγινε στο χιονισμένο Seefield του Τιρόλο, εκεί όπου παίξαμε χιονοπόλεμο μέχρι τελικής πτώσης.
Επόμενος προορισμός μας τα παραμυθένια κάστρα Neuschwanstein και Hohenschwangau, στους πρόποδες των Βαυαρικών Άλπεων. Μάθημα Ιστορίας για τον Γιώργο, που μαγεύτηκε από το ανυπέρβλητο θέαμα των δυο μνημειακών αξιοθέατων της Νότιας Γερμανίας.
Κι από την Βαυαρία βρεθήκαμε κατόπιν στις όχθες του Δούναβη, στην Βιέννη. Εδώ η Όλγα ήρθε αεροπορικώς και όλοι μαζί ψάλλαμε το “Χριστός Ανέστη” στην ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Αντί όμως για πασχαλινό αρνί, φάγαμε τελικά σνίτσελ…


Αναζητώντας πιο ζεστές αναμνήσεις, αφήσαμε πίσω μας την Αυστρία και στρέψαμε την πυξίδα στο νότο. Η λευκή Honda Africa Twin CRF 1000 θα μας οδηγούσε και πάλι στις ακτές της Μεσογείου, με προορισμό τις κοσμοπολίτικες πόλεις του Μονακό, της Νίκαιας και των Καννών. Φτάνοντας όμως στην Γένοβα, ο Γιώργος έριξε την ιδέα να πάμε Αφρική και συγκεκριμένα στην Τυνησία. Η πρότασή του με βρήκε θετικό και έτσι, αντί για την Κυανή Ακτή, βρεθήκαμε να αποβιβαζόμαστε στις βορειοαφρικανικές ακτές. Σαχάρα, σου ερχόμαστε…
"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ταξίδι στην Κεντρική Ασία: Γ' ανταπόκριση

Ζώνη πολέμου
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/7/2019

Στο ταξίδι του στην Ασία, ο Παναγιώτης Ποταγός είχε βρεθεί κάποια στιγμή στην Καμπούλ. Τότε, με την επιρροή που άσκησε στον εμίρη της Καμπούλ, κατάφερε να τον πείσει να τερματίσει τον εμφύλιο πόλεμο που διεξαγόταν εκείνη την περίοδο στην κεντροασιατική χώρα.
Όταν βρέθηκα στα σύνορα του Αφγανιστάν με την λευκή Honda CB500X, δεν έτρεφα αυταπάτες να καταφέρω τα ίδια. Εδώ και 40 χρόνια, η χώρα αυτή βρίσκεται σε μια συνεχή πολεμική σύγκρουση, γεγονός που έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια με την ενδυνάμωση των Ταλιμπάν και την άνοδο των μαχητών του ISIS.


Ήξερα πως αντιπροσώπευε ένα μεγάλο ρίσκο, ήταν μια αποστολή ζωής και θανάτου να μπω στο μπαρουτοκαπνισμένο Αφγανιστάν και να ακολουθήσω τα χνάρια του Βυτιναίου εξερευνητή με την μοτοσυκλέτα μου. Αλλά τελικά, πήρα μια βαθειά ανάσα και βούτηξα στα βαθειά.
Mazar-E-Sarif και Kabul, οι δυο πόλεις που μου επέτρεψαν οι αφγανικές στρατιωτικές Αρχές να επισκεφτώ με την μοτοσυκλέτα μου. Μεγάλη προσοχή ήθελε η μετακίνηση στον οδικό άξονα μεταξύ των δυο πόλεων (460 χλμ.), μιας και οι επιθέσεις ενάντια των ταξιδιωτών ήταν συχνές.


Η Mazar-E-Sarif ήταν μια αρκετά ήσυχη και ασφαλής πόλη, καθώς βρίσκεται μακριά από την ζώνη επιρροής των Ταλιμπάν και τα τελευταία χρόνια δεν έχει δεχτεί επιθέσεις τους. Η Kabul, αντίθετα, βρίσκεται στο στόχαστρο τόσο των Ταλιμπάν, όσο και του ISIS, καθώς αμφότεροι επιχειρούν στην αφγανική πρωτεύουσα με σχεδόν καθημερινές βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας και άλλα "τυφλά" xτυπήματα. Τελικά στάθηκα τυχερός και κατάφερα να βγω ζωντανός από αυτό το τρελοκομείο του θανάτου…


Αφού επέστρεψα στο Ουζμπεκιστάν, στράφηκα βορειοανατολικά και μετά από 240 χιλιόμετρα πέρασα τα σύνορα του Τατζικιστάν και κατέλυσα για δυο μέρες στην πρωτεύουσα Dushande. Γνωριμία με την πόλη, λίγη ξεκούραση και ανασυγκρότηση για τα επόμενα χιλιόμετρα. Προορισμός μου; Η οροσειρά Pamir και ο διάσημος οδικός άξονα Pamir Road, ο οποίος θα με οδηγήσει στο ψηλότερο ορεινό πέρασμα (4.655 μ.) της Κεντρικής Ασίας.

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό