"2 Generations’ ride"

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/4/2018

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το ταξίδι-σταθμό στην πορεία του ως ταξιδευτής, καθώς είναι η πρώτη τέτοιου είδους εμπειρία που μοιράζεται με τον εντεκάχρονο γιο του! Όπως σας είχαμε υποσχεθεί, εδώ θα μπορείτε να διαβάζετε την πορεία του ταξιδιού και τις εμπειρίες που μοιράζονται πατέρας και γιος:
"Ως γονέας και εκπαιδευτικός, υποστηρίζω διακαώς πως πρέπει να περνάμε όσο γίνεται περισσότερη ώρα με τα παιδιά μας. Να τους προσφέρουμε απλόχερα τον πλούτο της ψυχής μας και όχι της τσέπης μας. Να τα παίρνουμε από το χέρι και να τους δείχνουμε τον πραγματικό κόσμο και όχι να τα αφήνουμε παγιδευμένα στην εικονική πραγματικότητα μιας οθόνης.
Αυτό ακριβώς ήθελα να «φωνάξω» εμπράκτως μέσα από το "2 Generations’ ride", ταξιδεύοντας με τον 11χρονο Γιώργο στην ίδια σέλα μιας μοτοσυκλέτας. Να μοιραστώ μαζί του μοναδικές εμπειρίες ζωής, που θα τις θυμάται για πάντα.

Το ταξίδι με τον μικρό Μητσάκη είχε σχεδιαστεί προσεκτικά αρκετούς μήνες πριν. Καθημερινές ώρες οδήγησης, στάσεις καθοδόν, εξοπλισμός, διατροφή… Η Ιταλία, η Γερμανία, η Αυστρία και η Γαλλία είχαν επιλεγεί ως πεδίο δράσης των δυο αναβατών και της λευκής Honda Africa Twin CRF 1000, ενώ οι πασχαλινές διακοπές του σχολείου ήταν το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα ταξιδεύαμε. Μοναδικό ανησυχητικό στοιχείο ήταν το γεγονός ότι εκείνη την εποχή στην Ευρώπη δεν έχει έρθει ακόμα η άνοιξη.

Και πραγματικά, οδηγώντας από την Βενετία -όπου αποβιβαστήκαμε- με προορισμό το Τιρόλο (Venezia-Verona-Brenner-Innsbruck), ο υδράργυρος είχε "παγώσει" κοντά στο 0°C, ενώ τα χιόνια σε πολλά σημεία της διαδρομής μόλις είχαν "εγκαταλείψει" την ασφάλτινη λωρίδα. Η πρώτη διανυκτέρευσή μας έγινε στο χιονισμένο Seefield του Τιρόλο, εκεί όπου παίξαμε χιονοπόλεμο μέχρι τελικής πτώσης.
Επόμενος προορισμός μας τα παραμυθένια κάστρα Neuschwanstein και Hohenschwangau, στους πρόποδες των Βαυαρικών Άλπεων. Μάθημα Ιστορίας για τον Γιώργο, που μαγεύτηκε από το ανυπέρβλητο θέαμα των δυο μνημειακών αξιοθέατων της Νότιας Γερμανίας.
Κι από την Βαυαρία βρεθήκαμε κατόπιν στις όχθες του Δούναβη, στην Βιέννη. Εδώ η Όλγα ήρθε αεροπορικώς και όλοι μαζί ψάλλαμε το “Χριστός Ανέστη” στην ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Αντί όμως για πασχαλινό αρνί, φάγαμε τελικά σνίτσελ…

Αναζητώντας πιο ζεστές αναμνήσεις, αφήσαμε πίσω μας την Αυστρία και στρέψαμε την πυξίδα στο νότο. Η λευκή Honda Africa Twin CRF 1000 θα μας οδηγούσε και πάλι στις ακτές της Μεσογείου, με προορισμό τις κοσμοπολίτικες πόλεις του Μονακό, της Νίκαιας και των Καννών. Φτάνοντας όμως στην Γένοβα, ο Γιώργος έριξε την ιδέα να πάμε Αφρική και συγκεκριμένα στην Τυνησία. Η πρότασή του με βρήκε θετικό και έτσι, αντί για την Κυανή Ακτή, βρεθήκαμε να αποβιβαζόμαστε στις βορειοαφρικανικές ακτές. Σαχάρα, σου ερχόμαστε…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Μπάμπη Μέντη

16/5/2022

Με την παρουσία μου στο Αμμάν της Ιορδανίας, ολοκληρώθηκε και τυπικά το κομμάτι του ταξιδιού μου στην αραβική χερσόνησο. Η επιστροφή μου στη περιοχή της Μέσης Ανατολής ήταν πλέον γεγονός, ενώ ο χρονικός ορίζοντας του “ARABIAN TOUR” είχε σχεδόν φτάσει στο τέλος του. Υπολείπονταν μόλις 160 χλμ. μέχρι να αντικρίσω το λιμάνι της Χάιφα (Ισραήλ), εκεί όπου θα φόρτωνα την BMW F-850 GS σ’ ένα εμπορικό πλοίο με προορισμό την Ελλάδα κι εγώ θα επέστρεφα αεροπορικώς στην πατρίδα.

Πάμε λοιπόν Ισραήλ. Το συνοριακό πέρασμά μου στο Ισραήλ, την όγδοη και τελευταία χώρα του “ARABIAN TOUR”, καθυστέρησε όμως κατά μια μέρα. Ο λόγος; Τα σύνορα Ιορδανίας–Ισραήλ ήταν κλειστά τα Σαββατοκύριακα. Το έζησα κι αυτό!

Οι συνοριακές διαδικασίες εισόδου στο Ισραήλ ήταν αρκετά εξονυχιστικές και χρονοβόρες – μέχρι και τεστ PCR πραγματοποίησα στα σύνορα. Κι αφού αποχαιρέτησα τις τελωνιακές εγκαταστάσεις, ξεκίνησα με χαλαρό ρυθμό για την κοντινή πόλη της Χάιφα, η οποία θα “υπέγραφε” τον επίλογο του αραβικού οδοιπορικού μου. Λίγη ώρα αργότερα, με 7.700 χλμ. καταγεγραμμένα στο κοντέρ της, η BMW F-850 GS προσέγγιζε τα νότια προάστια της παραθαλάσσιας Χάιφα, ενώ με το δάκτυλο κολλημένο στο μπουτόν της κόρνας πανηγύριζα το φινάλε του “ARABIAN TOUR”.

Πρωταρχική μου μέριμνα στη Χάιφα –πριν ακόμα την ανεύρεση καταλύματος– ήταν η διευθέτηση της ακτοπλοϊκής μεταφοράς της μοτοσυκλέτας για Ελλάδα. Το συνολικό κόστος (εισιτήριο μοτοσυκλέτας & εκτελωνιστικά τέλη) για να στείλω την BMW F-850 GS από το Ισραήλ στην Ελλάδα άγγιξε τα 640 Ευρώ. Αντίθετα, εγώ θα ταξίδευα αεροπορικώς (Τελ Αβίβ–Αθήνα) με μόλις 48 Ευρώ!

Στο ίδιο καράβι για Ελλάδα θα ταξίδευε όμως και η YAMAHA TENERE 700 του διάσημου Άγγλου μοτο-ταξιδιώτη Nick Sanders, ο οποίος επέστρεφε κι αυτός από την Σαουδική Αραβία. Η συνάντηση και η γνωριμία μου με τον Nick Sanders ήταν αναμφίβολα μια από τις πιο δυνατές στιγμές του “ARABIAN TOUR”. Σκέτο τρελοκομείο ο τύπος!

Αποχαιρετώντας (προσωρινά) την BMW F-850 GS στο χώρο του λιμανιού, αναχώρησα σιδηροδρομικώς από την Χάιφα με προορισμό το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας Τελ Αβίβ. Διαβατήριο και boarding pass ανά χείρας, έλεγχος αποσκευών και μετά από 2 ώρες στον αέρα προσγειώθηκα στην Αθήνα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα. Επιτέλους, σπίτι μου!

Μετά την ολοκλήρωση του κάθε δίτροχου οδοιπορικού ακολουθεί πάντα ο απολογισμός και η “αξιολόγησή” του – είναι μια αναγκαιότητα ψυχής! Και σίγουρα, το “ARABIAN TOUR” δεν θα μπορούσε να αποτελεί την εξαίρεση, αφού για 25 μέρες έζησα με πάθος και ένταση ένα ονειρικό ταξίδι στην Αραβική χερσόνησο και την Μέση Ανατολή.

Με την μοτοσυκλέτα μου περιπλανήθηκα σε τόπους ιστορικούς και μυθικούς, εξερεύνησα πόλεις που μετρούν την ηλικία τους σε χιλιετίες και αποτύπωσα με τις αισθήσεις μου πρωτόγνωρα τοπία που ακροβατούσαν ανάμεσα στο έντονο φως και τη σκιά, στη γυμνή πέτρα και την καυτή άμμο. Αλλά πάνω απ’ όλα, γνώρισα ανθρώπους περήφανους, ευγενικούς, με καθάριο βλέμμα και αγνή ψυχή, που αιώνες τώρα επιβιώνουν μέσα στην αμμώδη αγκαλιά μιας φιλόξενης ερήμου…